Oh joh, je was zo stellig. Dat moet wel een ervaren persoon zijn, dacht ik. Maar je loopt nu dus te oordelen over iets waar je zelf geen echte ervaring mee hebt. Waarom denk je dan zo goed te weten hoe dat is? Daarnaast heb je het over nicotine. Maar het is niet enkel nicotine wat er in een sigaret zit. Producenten doen heel hard hun best de boel zo verslavend mogelijk te maken. Ik snap dat je het moeilijk vindt om te begrijpen. Maar een logischere verklaring zou dan toch juist eerder zijn dat het heel moeilijk is om te stoppen of gestopt te blijven. Zelfs zo moeilijk dat het verkozen wordt boven eten. Eten zit in het overlevingsinstinct.
Denk dat dat voor sommige ook heus geldt. Maar bij andere is het hardnekkiger. Ik heb zelf nooit gerookt dus kan er moeilijk over oordelen. Mijn vriend is wel ooit cold turkey gestopt en mn schoonmoeder ook. Mn schoonvader is onder druk van schoonmoeder gestopt toen hij ziek werd. Die had het er wat moeilijker mee omdat het niet echt vanuit hem zelf kwam. Maar ik zie ook zat vrouwen die tijdens de zwangerschap stoppen er zodra het weer ‘kan’ naar de sigaretten grijpen. Die zouden toch afgekickt moeten zijn.
Ja, die willen dan kennelijk gewoon roken. De verslaving is natuurlijk allang weg, maar misschien toch de drang naar de gewoonte van het roken. Met alcohol trouwens ook. Las ik hier ook wel eens, het eerste glas drank namen ze nog in het ziekenhuisbed, dat vind ik eerlijk gezegd net zo raar en bizar dat een ziekenhuis dat toestaat.
Misschien is dat juist de verslaving die je in zn greep heeft. De lichamelijke afhankelijkheid kan best snel weg zijn. Dus dat je er echt ziek van wordt. Ik heb ook wel eens gelezen dan je met de verslaving moet leren leven. En zo nu en dan het stemmetje toch weer de kop op steekt.
Ik weet niet of dat altijd klopt. Mijn vader is lang geleden gestopt. Maar vertelde me dat het gestopt blijven af en toe best moeilijk is. Dan had hij op een feestje een paar trekjes genomen van iemand anders zijn sigaret. Vond dat vies. Maar de dag erna wel ineens weer verlangen naar roken. Verslaving zit heel diep, en kan heel makkelijk weer getriggerd worden. Zo is mijn moeder ook 3 keer gestopt tijdens zwangerschap en daarna weer begonnen. Vader rookte toen nog. Dus na de geboortes was het te makkelijk om 1 keertje een paar trekjes of 1 sigaret te pakken. En hup. Terug verslaafd. Tot mijn zus steeds terugkerende keelpijn had en de huisarts het roken in huis de schuld gaf. Moeder weer gestopt. Definitief nu. Een tijd later vader ook. Die had er meer moeite mee. Dus ja... als je 't echt wil dan kan je na de zwangerschap gestopt blijven. Maar terugval ligt altijd op de loer. Zo ook met alcohol. Een echte alcoholist die is gestopt zal nooit meer een glaasje kunnen drinken zonder terug verslaafd te raken. Gelukkig zijn de meeste drinkers geen echt verslaafden. En kunnen zij de alcohol prima laten staan indien nodig. Of stoppen voor ze dronken worden. Die van het ziekenhuis was waarschijnlijk een toast op de gezinsuitbreiding. Ik vermoed met champagne. En niet zozeer de behoefte aan alcohol. Zolang de moeder geen borstvoeding geeft hoeft dat geen probleem te zijn. Al zou ik zelf beslist niet ervoor kiezen dat in het ziekenhuis te doen.
Bij een rookverslaving kun je ook begeleiding krijgen als je wil stoppen, maar om de een of andere reden denken mensen toch vaak dat ze het helemaal zelf moeten doen op pure wilskracht. Maar stap 1 blijft toch inzien dat stoppen beter is, dat lukt deze mensen al niet, die zitten vast in de foute aanname dat roken stress verlaagt en stoppen juist stress zal verhogen… (het tegendeel is waar!)
Ik vind dat je erg makkelijk praten hebt zo vanaf de zijlijn. De beste stuurlui staan aan wal, zo blijkt ook maar weer. En ja, ik vind er ook wat van als ze het financieel zo moeilijk hebben maar wel door blijven roken. Waar een wil is, is een weg. Als je het écht wil, lukt het ook echt wel, maar ik vermoed dat die wil er al niet is, omdat ze waarschijnlijk ook wel weten dat het niet makkelijk is om te moeten stoppen. Overigens wordt er met grote regelmaat gebruik gemaakt van medicatie, om te stoppen met roken. Niet nodig zeg jij, blijkbaar dus wel nodig.
Tja, het is en blijft naar mijn mening bizar: gelijk na de bevalling aan de drank gaan, eender welke specifieke soort en achterliggende gedachte. En dat een ziekenhuis zoiets nog toestaat ook. Mijn moeder vertelde me dat zij op dezelfde manier na de bevalling een sigaret op mocht steken in het ziekenhuis. Gelukkig zijn die tijden inmiddels wel voorbij.
Haha. Ja eens. Niet echt mijn keuze zeg maar. Bedoelde meer dat dat niets met verslaving te maken heeft. Sigaretje na de bevalling Andere tijden idd
Op verjaardagen stond er bij de hapjes gewoon een glas/beker met sigaretten en zat iedereen gezellig te roken, kamer blauw , gefeliciteerd kind met je verjaardag. Ik ben later zelf ook gaan roken, zat op een gegeven moment op een pakje (soms meer) per dag. Samen met man besloten te stoppen (als hij niet was gestopt denk ik ook niet dat het mij gelukt zou zijn), de laatste voor de vakantie gerookt en toen op vakantie gegaan (dus de makkelijke gang naar de supermarkt voor sigaretten was er niet). Maar het was pittig, merkte dat vooral mijn handen zochten naar iets te doen en nu 25 jaar later zit ik nog steeds vaak met mijn handen bij mijn mond (net alsof die beweging er maar niet uit wil) Ik kan mij voorstellen dat je gewoonte moeilijker te doorbreken is als er om je heen nog wel wordt gerookt. Maar als je dan de keuze maakt je geld uit te geven aan sigaretten waardoor de consequentie is dat jij minder te eten hebt dan heb je in mijn ogen 2 wegen om uit te kiezen of je stopt met roken of je stopt met klagen dat je weinig te eten hebt. Van dichtbij meegemaakt wat het is om in de schulden te zitten bij vrienden van ons, heb ze nooit geld gegeven maar b.v wel dat ze met zijn allen (groot gezin) bij ons mochten douchen of dat ze bij ons kwamen bbq en in de zomer. De afspraak we komen op elkaars verjaardag maar we geven geen cadeautjes was een drempel die we konden wegnemen zodat ze wel op de verjaardagen kwamen. Maar ze deden nog steeds uitgaven die niet heel slim waren, daar probeerden we ze wel op te wijzen maar op een gegeven moment gelaten omdat ze echt heel sterk vonden dat ze daar gewoon recht op hadden. Toen ze dakloos dreigden te worden ging pas het knopje om en zag je dat ze er veel bewuster mee omgingen en zijn ze er uiteindelijk uit geklomen.
Ik denk dat je in jouw mening over verslaving voorbij gaat aan het feit dat een verslaving veel verder gaat dan alleen het lichamelijke aspect. Als buitenstaander lijkt het zo makkelijk: gewoon stoppen. 'Ja, die willen dan kennelijk gewoon roken' is gewoon totaal niet hoe een verslaving werkt. Dit kun je vergelijken met mensen die geen ervaring hebben met bijvoorbeeld eetstoornissen of fobiën. Die denken ook: 'Joh mens, eet gewoon wat', of 'Doe niet zo achterlijk, het is maar een muisje/spinnetje/clown'. Voorbijgaand aan het feit dat mensen zich soms zelfs doodhongeren (doen ze ook niet omdat ze dat kennelijk gewoon willen), of zich compleet laten gekmaken door een irrationele angst.
Dit ging, voor de duidelijkheid, over vrouwen die ruim 9 maanden gestopt waren he? Dat maakt het voor mij toch wel anders. Maar daar zal ik als buitenstaander dan wel te makkelijk over denken ja. En echt helemaal buitenstaander ben ik ook weer niet, aangezien mijn ouders gezamenlijk mijn longen dermate hebben beschadigd dat ik nooit meer zonder medicatie kan. Dat rechtvaardigt mijn felle anti rook houding hopelijk een beetje.
Als ex-roker kan ik je vertellen dat 9 maanden gestopt echt helemaal niets is. Ik ben zelf gestopt i.v.m. zwangerschap, en de enige reden dat ik niet meer ben begonnen was het feit dat we direct daarna naar het Franse platteland zijn verhuisd waar ik vanuit huis mocht werken, zonder tabakswinkels in de onmiddellijke omgeving. Als ik in mijn eigen omgeving was gebleven was ik meteen weer begonnen met de verleiding op elke straathoek en op de werkvloer. En het heeft echt jaren geduurd vóór ik die drang niet meer had. Zelfs nu, 15 jaar later, heb ik heel soms nog steeds die drang naar een peuk. Zéker als ik ergens onverwachts een rookgeur opsnuif... En misschien ook handig om te weten dat ik ben opgegroeid in de 70's met twee kettingrokende ouders (letterlijk overal binnenshuis, op elk moment van de dag, met de welbekende witte plekken achter elk schilderij/spiegel) en vanaf mijn tiende mocht mijn zus, waarmee ik een slaapkamer deelde, ook thuis roken. En die stak bij het wakker worden als eerste een peuk op in bed. Misschien heb ik mazzel dat mijn longen blijkbaar van asbest zijn en ik er niets aan overgehouden heb, en ik was er als kind ook zeker niet blij mee, maar ik heb het ze nooit kwalijk genomen eigenlijk. En ik weet ook dat ze het niet deden om mij dwars te zitten.
Ik vind er iets van = makkelijk praten Jij vind er evengoed iets van, dat lijkt mij dus net zo makkelijk praten Maar misschien betedeneer ik nu te simpel? Maargoed, dat zal dan inderdaad wel zo zijn. Ik blijf er echter bij dat ik rokend in de schulden een heel erg domme keuze vind.
Hmmm ik heb wel gerookt en het heeft zeker 10 jaar na stoppen geduurd voordat ik geen “zin” meer had in een sigaret als ik het rook, zag of op sommige momenten. Nu heb ik nooit meer de zin of drang maar dat heeft dus wel echt jaren en jaren geduurd. Nooit gedaan overigens maar toch. Het zat blijkbaar wel echt diep.