Ik vind het makkelijk praten omdat je denkt te weten hoe het werkt, maar je daarna zegt zelf nooit gerookt te hebben.
Waar ik vooral op doelde is de wetenschap achter een nicotineverslaving. Dat zijn gewoon feiten, heeft verder weinig met ervaring te maken. Ik neem aan dat ook niet iedere wetenschapper die zich hierin heeft verdiept zelf een (ex-)roker is? Er zijn natuurlijk nog genoeg mensen die nog niet willen stoppen, ook dat is een feit; dat bedoel ik verder niet belerend, maar zoals je al zei: waar een wil is, is een weg. Ik vind wel dat rokers in de schulden niet moeten klagen over weinig te eten hebben. Daarin zal ik dus wel makkelijk praten hebben/te snel oordelen. Maar als je van 10 euro per pakje uitgaat (Google zegt iets meer dan 11 euro) bij een pakje roken per dag (geen idee of dat het gemiddelde is, misschien roken sommigen wel minder hoor), is dat toch een fors bedrag per week, wat uiteindelijk veel financiële stress scheelt.
Als je moet kiezen tussen je kind(eren) fatsoenlijk te eten te geven of je pakje sigaretten/shag en je kiest voor dat laatste, ben je wat mij betreft gewoon verkeerd bezig. Hiermee stel je je eigen behoefte voor op die van je kinderen en dat valt gewoon niet goed te praten. Als je zelf niet kunt stoppen met roken, stop je dat geld maar in een coach ofzo. Dan gebeurt er tenminste nog iets nuttigs met dat geld dat anders de lucht in geblazen wordt.
Ik erger me met de aflevering meer aan Kevin… “Ik doe niet mee, want ik acht dit niet noodzakelijk voor mezelf” Pffff
En ook verbaasd zijn over de stop van de voedselbank, dat ze zich gevolgd voelen omdat hun financiële situatie per 3 maanden wordt bekeken. Volgens mij is dat een logisch gevolg van afhankelijk zijn van de overheid, maar dat systeem lijken ze totaal niet te snappen..
Nee, precies. Ze blijven zichzelf maar in de slachtofferrol zetten in plaats van de schouders eronder te zetten en te leren van de afgelopen jaren…. Misschien was het ook handig geweest om een deel van die €3000 apart te zetten als buffertje. Ik heb trouwens denk ik gemist waarom Susanne niet gewerkt heeft al die jaren?
Pff die Kevin moet echt een schop onder zijn kont krijgen. Wel met zijn vrouw meegaan naar het sporten, maar het zelf te druk hebben om dan mee te sporten. Hij heeft het al zo druk. En dat het vervelend is dat je iedere 3 maanden beoordeeld wordt voor de voedselbank lijkt me niet meer dan terecht.
Ook goed om daar met dit programma wat meer kennis over te krijgen. Ik heb vandaag nog niet gekeken, maar hoe kan het dat ze die erfenis van € 3.000,- niet meteen ergens moesten inleveren? Ik vind het echt schandalig dat je al jaren leeft op geld van de overheid/ de werkende burgers en dan kan je voor jezelf zorgen en dan geef je het alsnog uit.
Ze hadden van de erfenis dus weinig geleerd. Of misschien hebben ze nu wel iets apart gehouden? Het is wel goed denk ik dat ze niet meer afhankelijk zijn van de voedselbank. Maar wat ik dus niet snap is dat ze met 160 euro per week niet rond kunnen komen. De auto heeft benzine nodig, dat snap ik. Maar je hoeft hem niet dagelijks te gebruiken als je geen werk hebt. En voor een gezin moet je met een beetje handige keuzes maken toch wel voor een 120 - 150 euro boodschappen per week kunnen doen? En dan denk ik niet eens dat je honger hoeft te hebben. Al zie ik bijnhet Nibud dat je voor een gezin van 5 tussen de 200-250 pw kwijt bent.
Eens, ze hebben de hele dag de tijd om folders uit te pluizen voor de beste aanbiedingen. Al zal het roken, energie drank drinken, huisdieren het niet makkelijker maken.
Zit in dar leergeld niet echt alles? Ook kinderkleding, schoolspullen etc? Of krijg je daar nog je kinderbijslag voor?
Dat vroeg ik me ook af, ik ken verhalen over mensen die minder kregen (of bv een tas boodschappen iedere maand) en gekort werden in bv hun bijstand. Dus misschien hebben ze het snel uitgegeven nu en komt er straks toch nog een consequentie? Niet handig…
Ik denk dit laatste. Al mag je dus wel een bedrag aan spaargeld hebben, alleen als je ineens 3000 euro krijgt, ja, dan moet je dat wel opgeven. Dan is het aan de uitkeringsgemeente wat je met dat geld mag doen. Vaak is het dus ‘inleveren’. Maar er zijn ook gemeenten veel coulanter. Maar goed, wat ik dus wel grappig vind om te zien. De voedselbank gaat eraf en ineens lijkt er een noodzaak om toch de weg naar werk te zoeken. Althans, voor haar. Hij heeft nog een paar echtra trappen onder zn reet nodig. Denk dat deze mensen zich wel beter gaan voelen als ze ook werkelijk hun eigen geld binnen gaan brengen
Toch he… ik vraag mij af hoeveel mensen in NL zo leven. Ik gun iedereen die wegens omstandigheden niet kan werken een inkomen vanuit de overheid, zodat een enigszins normaal leven mogelijk is, daar draag ik met alle liefde een steentje aan bij. Maar dit maakt mij wel boos. Door het in stand houden van alle support, zullen ze niet snel in actie komen.
Je moet ook maar zo denken; voor dit soort programma’s zoeken ze altijd net die “bijzondere” mensen uit. Dat doet het goed voor de kijkcijfers Er zullen vast meer mensen zijn die zo zijn maar door dit soort programma’s denken andere mensen al gauw dat de meerderheid met uitkering zo is.
Ik denk stiekem best veel. Kijk ook maar eens naar steenrijk straatarm. Daar zijn ook veel voorbeelden te noemen. Maar vind ook opvallend dat veel mensen na een ongeval de moed in het leven een beetje verliezen ofzo. En gelukkig zorgt dat staat dan nog voor ze. mijn ouder hebben over buren uit Eritrea. Wonen in een klein huirhuisje en werpen al jaaaren lang elk jaar een nieuw kind. Kinderen zijn alleen maar buiten. Ook de kleintjes spelen gewoon tot laat in de avond op staat zonder toezicht. De schoolgaande kinderen zitten allemaal op speciaal onderwijs. Ouder spreken geen woord over de grens en de tieners zijn langzaam aan het ontsporen. Zelf zijn ze geloof ik wel blij. Maar ja, de vergelijking met waar ze vandaan komen is groot. Dan past er ineens een hele familie op 60 m2 ipv in een plagge hutje. Dit soort mensen kan je helaas niks mee. Ze voegen niks toe maar zorgen ook niet voor extreme overlast. Alleen elk nieuw kind kost de samenleving al snel een klein vermogen om in leven te houden. Dat laatste zien ze zelf niet maar is wel iets waar ik moeite mee heb.
Mijn vrouw is op latere leeftijd chronisch ziek geworden en daar worden wij ook wel een beetje moedeloos van. Op een moment dat het slecht gaat en er nog onderzoeken zijn trekt alles en iedereen nog aan je. Je moet dingen uitzoeken / aanleveren terwijl je jezelf ook k*t voelt en (nog) niet weet waar je aan toe bent. Als je een beetje een vervelende werkgever hebt voert die de druk ook nog op om vooral weer snel terug te komen. Een UWV die bijvoorbeeld er lang over mag doen want boehoe personeelstekort maar jij krijgt wel je deadlines. Zeg maar het moment dat het mentaal al zwaar is, komt er een hoop mentale load bij. En bijvoorbeeld mijn vrouw: die kan nog wel werken maar max 20 uur en geen hele dagen. Maar dan wil (bijna) niemand je hebben want a) geen 32+ uur. En b) geen hele dagen en c) gevaarlijk want is al ziek en wat als ze weer uitvalt. Tel daarbij op dat je waarschijnlijk toch het meeste ervaring hebt in een bepaalde beroepsgroep die je misschien niet meer kan uitoefenen dus je zit ook nog met een stuk opleiding. Onze maatschappij is hier niet op ingericht en dat werkt behoorlijk frustrerend. Dan zit je thuis met je twee master diploma's en de wil om te werken. Dus ja na afwijzing weetikhethoeveel zakt de moed je op een gegeven moment wel in de schoenen. Inmiddels wel een passende baan gevonden maar pfffff