Klopt! Ik wil graag rond L.inne haar 1e verjaardag weer beginnen met een terugplaatsing. Dus ergens eind dit jasr/begin volgend jaar contact opnemen met de kliniek met de vraag hoe weer starten
Oh nee wat verdrietig. Na zo'n lastig traject had ik het jullie gegund dat het deze keer goed zou gaan! Heel veel sterkte...
Ach nee, wat ongelofelijk verdrietig. Had gehoopt dat het dit keer gewoon helemaal goed zou zitten na de lange reis die je hebt afgelegd. Heb je een idee wat de eventuele vervolgstappen zouden zijn? HEEL veel liefs en kracht jouw kant op!
Dankjewel! Nee helaas staan we nu echt op een kruispunt.. Merk dat ik dat ook wel echt lastig vind. Ze hebben bij deze laatste poging met 4 mensen 2 uur naar de beste zaadcellen moeten zoeken (8u totaal) en hebben hierbij het laatste 'betere' rietje gebruikt, wat onvoldoende bleek, waardoor ze een extra rietje hebben ontdooid van de 'slechtere kant' (geen idee hoe groot dit verschil is). Het leek er bij poging 3 erop dat eicelactivatie meerwaarde voor ons zou hebben, maar nu was het effect relatief veel minder groot. Het voelt voor ons ergens zinloos om nog een poging te doen met deze slechtere rietjes, waarbij ze ook hebben gezegd dat de kans groot is dat alle resterende rietjes (3 totaal nog) wel eens opgemaakt zouden kunnen worden. We hebben nog een afspraak bij de uroloog staan over 3 weken, om te kijken of herhaling van TESE zinvol is of een micro-TESE ipv een normale die al verricht is. Als ik wetenschappelijke artikelen erop nalees zou er een voordeel kunnen zijn van een micro-TESE tov een normale, maar geen groot overtuigend bewijs. Als er daarmee beter zaad gevonden wordt, zou ik het denk ik nog wel de moeite waard vinden om het nog 1x te proberen, maar wie zegt dat 1x niet 2x of 3x wordt. Aan de ene kant ben ik helemaal klaar met alle teleurstellingen en het vele wachten elke keer, merk dat het een steeds grotere impact op mijn leven gaat hebben. Aan de andere kant gun ik het mijn partner heel erg om een genetisch eigen kindje te hebben en vind ik het echt moeilijk om de stap naar donor te maken als de kans niet 0 is. Ben dan toch bang dat ik de 'wat als' vraag zal blijven hebben. Daarnaast verwacht ik dat we een volgende TESE zelf zullen moeten betalen, en als we daar nog een ICSI mee gaan doen, zal dit ook een betaalde poging zijn. En ook het hele keuzeproces rondom donor willen we ook grondig aanpakken. Met alle negatieve berichten op dit moment over de donorbanken vinden we dat best wel spannend. Aan de andere kant denken we ook wel dat dit weg gaat vallen als je die keuze nou eenmaal gemaakt hebt en het daarmee gelukt is. We proberen nu een beetje een twee sporen beleid te doen, dus enerzijds afwachten wat de uroloog ervan vindt, en anderzijds de optie donor nog serieuzer gaan nemen dan dat we altijd deden. We willen wat professionele begeleiding gaan zoeken hierbij en alle opties onderzoeken (neigen hierbij naar donor uit eigen omgeving of misschien One Wish). En dan kijken waar we uitkomen. En ondertussen nog een beetje jezelf de tijd gunnen om te herstellen van dit alles.. Sorry beetje lang verhaal en ook niet helemaal in de juiste topic.. Maar dit is dus een kleine afspiegeling van mijn hoofd these days..
Lief! Alles hier gaat goed; al aantal weken verlof dus zit echt 0 op m’n laptop dus ik lees bepaalde topics nog wel, maar reageer wat minder. Het einde is in zicht en heb volgende week (27 juni) een afspraak in’t ziekenhuis om met 38w in te leiden, omdat de meid al de gehele zwangerschap tussen 90 en 99e percentiel zit. Spannend, maar ga hierbij echt af op wat artsen me adviseren en dat is in dit geval een eerdere inleiding. Verder voel ik me nog steeds heel goed en heb ik ongelofelijk veel zin om haar te ontmoeten, dus kijk met gezonde spanning uit naar volgende week vrijdag. En hoe is’t met jou? Laatst nog het hele verhaal gelezen in dit topic (en meteen een consultatie-aversie gekregen); hoe gaat het nu?
Poeh, kan me zo goed voorstellen dat dit echt een rollercoaster aan emoties is. Enerzijds de “wat als”-vraag maar anderzijds de emotionele uitputtingsslag die jullie traject tot op heden allemaal al is. En dan helpen inderdaad de donor-horrorverhalen ook niet mee, al denk ik dat de regelgeving juist na dit soort situaties weer belachelijk zal worden aangescherpt. Maar snap dat het meespeelt. Lijkt me een goede aanpak om het duaal aan te pakken; kan me ook voorstellen dat het goed voelt “om iets te doen” en zo’n wens laat je ook niet zomaar los, dus heel benieuwd wat er uit gaat komen. Ik heb iig al mijn vingers en tenen gekruisd voor jullie!
Heel lief, dankjewel. Ik ben ook heel benieuwd wat er uiteindelijk uit gaat komen. Thanks voor je steun so far. Ik zal het vervolg waarschijnlijk wel delen in de MMM club waar ik actief in ben. En alle geluk aan alle dames hier die inmiddels moeder zijn of het op korte termijn zullen worden. Ik hoop dat het het geluk zal brengen waar je altijd van gedroomd hebt ❤️
Ohhh spannend joh! In mijn hoofd zat je nog zo halverwege, mijn god wat is dat snel gegaan haha. Ik ben echt benieuwd wanneer jullie hallo tegen haar mogen zeggen! En heel eerlijk - stukken beter. Ik weet niet wàt er gebeurd is, maar S heeft sinds een week of 2 dus echt door hoe hij moet lachen, en het is alsof er daarmee een knop is omgegaan. Beetje alsof de vrolijkheidsoptie nog gekalibreerd moest worden of zo Sindsdien word ik 's ochtends begroet met een brede grijns en gekraai, en oké, hij huilt ook nog wel veel, maar een STUK minder dan voorheen. Tummy time blijft hij haten en we moeten hem nog steeds veel dragen, maar er zijn nu ook periodes van 1-1,5 uur waarin hij lekker vrolijk is en zelfs grote delen in de box of zijn eetstoeltje ligt. Opeens snap ik waarom mensen voor een volgend kindje gaan, haha
Oh yes, wat ongelofelijk fijn om te lezen en dat de kleine inmiddels een beetje gekalibreerd is. Voelt een stuk minder wanhopig als er ook (glim)lachjes en herkenning en gewoon contact mogelijk is; zie ik in mijn omgeving ook veel gebeuren. En ik neem hem niets kwalijk met de tummy time - lekker alles op z’n eigen tempo. Wat fijn! En ook wel fijn dat het idee van een tweede in ieder geval niet het einde van de wereld lijkt! Stemt me gerust haha. En ja, het is echt HEEL snel gegaan, voor mijn gevoel ook? Maar ben er wel echt HEEL erg klaar voor (en mee, met deze warmte) al besef ik me ook erg goed hoe zwaar het gaat zijn. We gaan het gewoon per dag bekijken en hou me ook vast aan het feit dat alles een fase is. Eerst maar die bevalling eens doorkomen..
Jeetje inderdaad, dit is erg snel gegaan ook voor mijj gevoel. Alvast heel veel succes volgende week vrijdag en we horen het graag als de kleine meid er is. Zijn jullie helemaal uit de naam? Geniet nog even van het getrapte in je buik, ook dat ga je straks missen
pfff wat een verhaal... Kan mij niet voorstellen waar jullie door heen (zijn) gegaan. Slim inderdaad om de opties open te houden. Hopelijk vinden jullie ook de ontspanning om even met andere dingen bezig te zijn en misschien even op jullie samen te focusen. Heel veel liefs voor jullie (L)
@pingpongpcos wat een fijn nieuws! En als hij veel in de draagzak zit, is dat volgens mij ook een soort van tummy time. Zou mij daar sowieso niet al te veel zorgen over maken @SuzyCQ bizar dat je al met verlof bent, heb het gevoel dat wij tegelijkertijd vaak op de wachtbank hadden gezeten in het MMM forum en nu is het al zo ver, spannend en leuke tijd voor de boeg! Even een MMM vraag hier, voor de gene die utrogestan hebben gebruikt. Weten jullie nog tot welke week? Merk wel dat het eerste trimester niet mijn ding is, maar ik wel beter kan relativeren. Ik weet nu dat over een paar weekjes echt beter word en ik echt genoten heb van zwanger zijn. Alleen is mijn buik nu al net zo dik als met 20 weken bij de eerste