Ik wil toch even iets kwijt..: Vanaf de dag dat mijn moeder wist dat we met de pil gestopt waren is ze veel met onze wens om zwanger te worden bezig. Helaas duurde het voor ons iets langer (2 jaar) maar uiteindelijk is het gelukt d.m.v. hormooninjecties. Ze heeft toen veel haar medeleven getoond en is vaak met me mee geweest naar het ziekenhuis. Dit steunde me erg en vond ik fijn, omdat mijn man er niet altijd bij kon zijn i.v.m. zijn werk en ik soms om de dag weleens naar het ziekenhuis moest i.v.m. groei van een eitje. Ondertussen had zei een jaar van te voren de babykamer bij haar thuis al helemaal klaar..! Leuk, maar wel erg frustrerend en behoorlijk puscherig (of hoe je het ook schrijft). Wij vonden het moeilijk hiermee om te gaan maar hebben dat nooit echt laten blijken. Wel als ze weer wat kocht zeiden we wel dat het leuk was maar dat we dat eigenlijk niet zo leuk vonden omdat ik nog helemaal niet zwanger was. Mijn moeder is mijn beste vriendin maar de laatste tijd vind ik het een beetje vervelend worden. Het lijkt wel of zei een kind krijgt i.p.v. wij. Ze heeft allemaal versieringen gemaakt voor als het dalijk geboren wordt dat ze een kleinkind heeft gehad enz. Ik vind dat je dit moet krijgen en niet zelf moet doen. Ook noemt ze het "ons wondertje" terwijl ik toch echt dacht dat het het wondertje van mij en mijn man is... Bij de bevalling had ze ook al een paar keer gevraagd of ik wou dat ze daarbij mocht zijn enz. Mijn man wou het liever samen doen en dit begrijp ik en vind ik ook prima. Nadat mijn moeder het nog diverse keren aan me had gevraagd dat ik het dan wel door moest geven bij het ziekenhuis heb ik het toch maar voorzichtig verteld dat we het met zijn 2-en willen doen. Ze begreep dit wel zei ze maar denk dat ze wel teleurgesteld was. Maar het is toch ONS kind. Ook het idee om zo'n luieremmer te kopen dat je de luiers in een zak kunt draaien enz. Die kregen we wel van haar dan want ze wou niet dat het straks naar stront stonk in ONZE babykamer. Alsof we zelf niet snappen dat we die vieze luiers meteen weg moeten doen en niet in de kamer moeten laten liggen? Uiteraard heb ik het afgeslagen en doe ik het gewoon met mijn normale luieremmer en gooi de luiers wel in de kliko! Denkt ze nu echt dat we NIKS kunnen en dom zijn? Het is ons 1e kindje, dus veel weet ik ook niet, maar zo moet iedereen beginnen lijkt me. Ze gaat dalijk ook 3 dagen oppassen als ik weer ga werken en ben toch een beetje bang dat ze alles dalijk teveel naar zich toetrekt en misschien dalijk mijn eigen kind wel liever bij oma is. Ik weet niet goed wat ik ermee aan moet maar moet het even kwijt. Vind het toch vervelend worden nu, beetje opdringerig maar durf het niet goed te zeggen of weet niet hoe.
wow... ben even sprakeloos... Ik kan me voorstellen dat jij het niet fijn vind dat zij zich zo opdringt. Waarschijnlijk bedoelt ze het niet zo en is ze gewoon blij dat ze oma wordt... Maar ik kan me ook goed voorstellen dat je het niks vind... ik zou er persoonlijk ook niet tegen kunnen... Mijn schoonmoeder reageerde ook zo, nou ja, geen eigen slaapkamertje bij haar thuis dan, want hun huis is daar te klein voor, maar inderdaad ook met van alles bemoeien en zo. en bij de bevalling willen zijn en zo... Wil ook even reageren op het laatste, je angst dat oma straks meer moeder is voor je kind... Oma zal nooit, maar dan ook nooit je plek als moeder in mogen nemen.... Je geeft zelf aan dat je moeder 3 dagen oppast.. mijn moeder past soms wel 5 dagen in de week op... en mijn dochtertje weet precies wie mama is hoor... maak je maar geen zorgen... dat doet de natuur... zelfs de dochter van vrienden van mijn man weten wie papa en mama zijn, ook al is zij 7 dagen in de week bij opa en oma... dus maak je daar geen zorgen om... En gewoon even met je moeder praten, laten weten dat je begrijpt dat ze het goed bedoelt, maar dat je toch echt je eigen ideeën hebt... anders gaat het oppassen ook niet werken...
Dankje. Je laatste stukje stelt me ook meer gerust. Maar zou ik er iets van moeten zeggen en zo ja, hoe moet ik dit aanpakken? Misschien een brief schrijven? Mijn man vindt het ook niet zo leuk en toen ze gister met die versieringen voor haar zelf binnen kwam hadden we allebei zoiets van... Tja...
Ik ben misschien een beetje te nuchter maar ik zou het gelijk zeggen tegen mijn moeder of dergelijke Een open relatie is zeer belangrijk En steeds maar denken : ohhh die en die zal gekwetst worden? Nou pech! Jullie zitten met de gebakken peren Het is jullie kleine! Ik laat niemand op mijn hummel passen,al heb ik alleen mijn schoonmoeder nog En niemand bemoeid zich met mijn leven
Wat me opvalt in je berichtje is dat je in het begin aangeeft, dat je pas voorzichtig iets tegen je moeder zei over of ze wel of niet bij je bevalling mocht zijn, toen het echt niet meer anders kon. Ik vraag me af waarom je niet meteen iets zei. Je moeder kan opdringerig zijn, omdat ze niet weet dat jij dit vervelend vindt. Ik snap heel goed dat het moeilijk is om dit bespreekbaar te maken. Vooral omdat jullie eigenlijk een hele goede band hebben. Maar als jij niet duidelijk bent in wat je wel of niet wil, dan kan je moeder dat ook niet ruiken natuurlijk. Ik zou van je resterende zwangerschap gebruik maken om steeds meer te leren je grenzen en je wensen aan te geven. Als je het opkropt komt het er straks op de verkeerde manier uit en dat wil je ook zeker niet. je kunt dat heel respectvol doen, door bijvoorbeeld aan te geven dat je het hardstikke lief van haar vindt dat ze zo betrokken is, maar dat je ook graag dingen zelf wil beslissen of samen met je vriend. Dat je dat moeilijk vindt om te zeggen en dat je haar niet wilt kwetsen, maar dat je dit toch graag wil zeggen om te voorkomen dat je je gaat irriteren. Ik denk dat ze dat best begrijpt. Succes!
Gewoon zeggen wat je denkt werkt het beste is mijn ervaring... je moeder is toch 3 dagen jullie oppas, als jullie nu al meningsverschil hebben, dan wordt het alleen maar erger als de kleine er is... Ik weet zeker dat je moeder het begrijpt als je zegt dat je het anders ziet... Soms hebben mijn moeder en ik nu nog meningsverschil hoor, over de opvoeding van mijn dochter, maar dan zeg ik het gewoon en zij accepteert het wel, omdat ze weet dat wij de ouders zijn en zij niet... dat moet je moeder ook goed onder ogen zien... Ik heb ook wel eens eindeloze discussies met mijn schoonmoeder, maar daar kan ik helaas niet goed doordringen... en daarom past mijn schoonmoeder veel minder op... alleen als het echt niet kan, mag ze een paar uurtjes op Melissa letten... Want als ze bij mijn schoonmoeder is geweest, dan zit ik 3 dagen met een zeurderig kind... dat wilt niemand... (dit vertel ik overigens niet om je duidelijk te maken dat het niet werkt als oma oppast, want bij mijn moeder gaat het uitstekend, mijn moeder begrijpt heel goed waar de grenzen liggen en we hebben duidelijke afspraken gemaakt) Dus gewoon tegen je moeder zeggen wat je denkt.. ik begrijp ook wel dat je haar niet wilt kwetsen. Je kunt natuurlijk altijd zeggen dat je begrijpt dat ze het goed bedoelt, maar dat jullie het zelf anders willen... dat moet ze toch wel begrijpen denk ik...
Oei, moeilijk! Duidelijk zijn is de enige optie, alhoewel ik het idee heb dat het allemaal al veel te ver gekomen is. En het kind is nog niet eens geboren, dus ik ben bang dat het alleen maar gekker wordt straks. Nu ingrijpen! Over dat drie dagen oppassen..... daar zou ik nog eens heel goed over nadenken. Dat is echt heel veel voor een oma, is oma dan nog wel oma vraag ik me af of opvoeder? Maar dat is mijn bescheiden mening. Succes en sterkte.
Pfff, moeilijke situatie!!! Als ik jou was zou ik gewoon open kaart spelen met je moeder en het aangeven wanneer je iets niet zo leuk vindt. Of ben je ben je bang voor haar reactie? Tussen de regels door lees ik dat je moeder gewoon heeeeeel erg blij is dat ze oma gaat worden, maar slaat ze daarin een beetje door. Als je moeder straks 3 dagen in de week gaat oppassen moet je denk ik toch "leren" aan te geven waar je/jullie grenzen liggen, anders maakt zij straks de dienst uit en gaat ze zich met de opvoeding van jullie kindje bemoeien. Succes en sterkte!!!!
Bedankt voor de reacties. En 3 dagen oma is niet anders. Ik heb geen andere opties en KDV wil ik niet, dus dat is onze persoonlijke keus. Ik denk dat ik m'n moeder toch ga benaderen, weet alleen nog niet hoe.
Heb gister iets gezegd, maar eigenlijk zei ze vrij weinig. Ze zou het doen zoals wij wouden dus ik wacht maar af. Als er nu nog iets is trek ik echt duidelijk mijn mond open.
Ik zou proberen wel duidelijk te zijn. Misschien niet meer over oude situaties(ouwe koeien). Maar wel bij nieuwe situaties. Ook omdat ze straks 3 dagen gaat oppassen, dan moet je ook gewoon kunnen zeggen hoe je kleine verzorgd moet worden. Wat ze wel en niet mag eten etc. Daar moet je moeder ook gewoon naar leren luisteren..
Wat een verhaal, en ik maar denken dat ik de enige ben. Bij ons ligt de situatie een beetje vreemd omdat ik geen eigen moeder meer heb, maar wel iemand die ik altijd zo heb gezien na mijn eigen moeders overlijden. Soort pleegmoeder zeg maar. Mijn schoonmoeder en pleegmoeder zijn compleet doorgeslagen. Ze willen beiden bij de bevalling zijn. Gaat niet door. Daar ben ik heel duidelijk in. Nou als compromis willen ze dan wel dat we bellen als ik ga beginnen, want dan zijn ze er direct! Van de week maar aangegeven dat ik dat ook niet ga doen. Schoonmoeders koopt steeds van alles, of naait wat, of borduurt wat. Ik werd er knetter van. Vorige maand met moederdag kreeg ik een 3D echo kado. Ik vond dat erg lief natuurlijk. En ze zei direct, wanneer gaan we????? We???? Dat was de druppel. Ik heb met haar gepraat en verteld dat ik met haar zoon was getrouwd en dat ik dat met hem wilde doen. Niet alleen met haar. Ze moest huilen en ze had het nooit zo bedoeld, maar ik werd er gek van dat ze dingen van mij overnam. Mijn man vond dat ik het maar niet moest zeggen, maar nu het er uit is, voel ik me een stuk beter! Pleegmoeder is nog weer een ander verhaal. Mijn zus lag te bevallen en ze was boos dat ze niet belde hoe het er voor stond. Door mijn hormonen ben ik uit mijn slof geschoten. Wie dacht ze wel niet dat ze was? NIet heel netjes. Maar de emmer was overgelopen. Dus meid... Je bent niet de enige. Volgens mij hebben oma's iets met baby's en bemoeienissen. Ze voelen het alsof hun kind op de wereld komt. Raar maar waar. Geef je grenzen aan. Ook al vloeien er tranen. Beter nu dan dat je op je kraambed ligt te piekeren!
Hey meiden Nu lees ik dingen die mij gerust stellen ben niet de enige ik ben geadopteerd en mijn moeder heeft nooit zelf een zwangerschap mogen voldragen nu probeerd ze het door mij te beleven lijkt wel al heb 100 keer gezegd mama dit is mijn baby.Heb ook moment in tranen gezeten omdat weet niet of de hormonen waren maar dat iedereen mijn kind wil afpakken ik heb haar straks 9 maanden gedragen ik ben dus de eerste die haar vast mag houden punt.En voelt alsof mijn moeder en mijn omgeving haar wil afpakken van mij ben nu ook beetje aan doorslaan? Mijn vriend mag mijn buik aanraken tegen haar praten maar verder wil ook niemand in de buurt van mijn buik komen behalve mensen die zelf kinderen hebben omdat ze voor mij geen stress gevoel geven als ze het doen in mijn hoofd weten hun hoe het voelt om zwanger te zijn en moeder te (zijn/worden).Nu begon mijn moeder laatst ik heb het recht ook te voelen straks als ze schopt(is nu nog niet door de buik heen te voelen).Schoonmoeder die heeft haar plekje ook alvast vast gesteld in het ziekenhuis precies naast het bed en mijn moeder ook.Word beetje moe van praten helpt niet als ik het zeg is het ja begrijp het 5 min later begint ze weer.Heb nu bedrust toegewezen gekregen van VK omdat ik pijnen had die op weeen leken en zit echt niet te wachten op te vroeg geboren kindje omdat ik mij te veel stress vind niet eerlijk tegen over haar ze verdiend een eerlijke kans.Iemand nog tips ik zat te denken gewoon alles uit te typen wat ik bij bevalling wil en wie wanneer erbij mag zijn en waneer ze ons met rust moeten laten zodat niet weer 100 keer tegen ze hoef te vertellen en ze toch niet luisteren.Iemand mischien nog betere tips?? En nu wij weten hoe het voelt weet wel zal niet zelfde bij mijn dochter doen hoe blij ik ook ben het geeft de toekomstige moeder aleen maar frustratie en stress. liefs,
Als je moeder je beste vriendin is dan moet je eerlijk kunnen vertellen wat jij denkt en voelt. Ga er naar toe deze week en ga met haar praten. Zeg dat ze pas haar mond open mag doen als jij alles eruit heb gegooid en vertel alles wat je op je lever heb. Meid wees asjeblieft duidelijk en oprecht tegen haar want anders krijg je straks hoog uitlopende ruzie omdat ze elke dag bij jullie zit en de opvoeding die jullie bieden niet aanhoud. Straks ben je haar door een ontploffing van alle opgekropte woedde kwijt als oma, vriendin en moeder.
Je kunt bij de verloskundige heel goed aangeven wat je wilt tijdens de bevalling. Vertel haar vast dat je het alleen met je man wilt doen. Ook tegen de kraamzorg als ze op gesprek komen. Die sturen gerust mensen weer naar huis. Zo heeft mijn zusje het ook aangepakt. Mijn schoonmoeder zit trouwens nooit aan mijn buik zeg! Dat is iets voor mijn man en mij. Moet er niet aan denken. Ik ben ook van mening dat ik het kind als eerste vasthoud, daarom hebben mijn man en ik afgesproken pas te bellen naar familie als ik ben gedouchd etc... En wees gerust, ook ik heb soms het gevoel dat het kind publiek bezit is, terwijl het van ons is. Tip van mijn zusje die net is bevallen. Ik kwam binnen en ze zei: "me, ik vind je heel lief, maar ik sta mijn kind vandaag niet af, ik kan het niet". Einde discussie. Vond het heerlijk dat ze zo oprecht was.
Wat een herkenbare situatie, sinds mijn moeder weet dat we zwanger zijn, kan ze het nergens anders meer over hebben, ze wilde vanaf het begin dat we het meteen aan iedereen gingen vertellen,ook al wilde ik de drie maanden afwachten. Ze heeft het zelfs aan mijn oma verteld,voor ik dat zelf kon doen,ook al beweerd ze nog steeds van niet. Hierna heb ik superduidelijk gemaakt dat we het zelf willen vertellen en pas na drie maanden. Ze heeft ook al ik weet niet hoeveel spullen voor ons gekocht, heel lief hoor maar vind ik zelf ook leuk om te doen. En ze heeft een opleiding afgerond om een andere baan te gaan zoeken,maar toen ze hoorde dat wij zwanger waren heeft ze meteen haar sollicitaties gestaakt en gezegd dat zij gaat oppassen. Nou hebben wij het niet zo breed maar toch hebben wij besloten om ons kindje 2a 3 dagen op een kdv te doen, want ik denk dat het niet goed is als mijn moeder oppasoma wordt. Oh ja de 20 weken echo, wij moeten mijn moeder absoluut vertellen of het een jongen of meisje gaat worden,dit is handig ivm aanschaf spullen, nou ik wil het zelf niet weten dus dikke pech... Mijn moeder is echt een lief mens maar het lijkt wel of het enige waar haar leven nu om draait onze baby is en verder is er niets,ik vind dit ook erg moeilijk. Aan de ene kant begrijp ik haar enthousiasme erg goed en vind ik het wel leuk,maar aan de andere kant heb ik er best wel moeite mee. Ik wens je dan ook veel sterkte en zou je idd adviseren om heel erg duidelijk te zijn naar je moeder toe,ook al ben je bang dat het haar kwetst.
Hey meiden thanks kan daar wat mee en vooral dat van je zusje Melisa vind goede tip kind gewoon zelf willen vasthouden en mijn vriend ook en zal mijn vriend ook duidelijk maken dat hij snapt dat voor mij te moeilijk is aleen hij en ik vind al zat mensen.Kijken kijken maar niet vasthouden . En lisetteG: Dat voor 3 maanden vertellen ken ik mijn moeder flapten het ook overal uit werd gek van toen heb ook gezegd ik wil het graag vertellen het is mijn baby heb niet eens kans gehad tegen mijn vader te vertellen dat hij opa werd want dat had zij alvast gedaan al had duidelijk NEE dat wil ik zelf doen.Toen kwam eruit ja met mij gaat ook veel gebeuren en verandere ben toen echt boos geweest en duidelijk maar mevrouw intresseerd het geen biet ze heet nu 26 weken ben meer afstand maar voor andere mensen vinden nog dat ze aan mij plakt als honing maar ik zal haar is even nog heel duidelijk maken.Zo niet neem gewoon even paar weken rust pauze en laat niks horen zodat duidelijk is dat voor mij niet lukt zo. Hoop dat voor jou niet zo uit de hand loopt maar je bent al erg duidelijk geweest wens jou ook succes.Het is allemaal waard als wij onze wondertjes vasthouden en koopt anders wel Tazzergun wie te dicht bij komt krijgt een shock heheh. liefs,
heehhe die tazergun is wel handig misschien ja.... Ik hoop echt voor jou dat je ma een beetje afstand gaat houden,want zo ist niet te doen he, ik weet zelf ook hoor hoe moeilijk het is iets tegen je eigen moeder te moeten zeggen,maar soms is het gewoon nodig,ook al is het geen leuk gesprek en idd als ze dan nog niet luisterd gewoon even geen contact, dat was ook een van mijn opties . Succes en geniet van je zwangerschap!!!!