Iedereen wil oppassen maar dat wil ik niet.

heb ik ook last van
wat ik nu doe is degene die wil oppassen hier thuis uitnodigen een middagje en alles uitleggen en flesje laten maken en geven, als ik zie dat dat goed gaat mogen ze oppassen, maar ik vertrouw ook alleen familie, ik laat een heel klein clubje mensen alleen oppassen als het echt nodig is, de rest heeft pech, dan zeg ik gewoon nee, want ik geniet niet als ik ergens ben en ik heb het gevoel dat er niet goed voor mijn engeltje wordt gezorgd.

heel herkenbaar dus.

 

willen ze niet een keer op mijn kleine passen? zijn terug verhuisd naar NL zodat we meer vrije tijd hadden en familie om op te passen, en nu kan het allemaal niet meer, afstand te groot, te druk, gezondheid.. na ruim 9 maanden ben je blij als je er een keer uit kan hoor. tot die tijd, geniet van je kleine, en doe geen dingen waar je zelf niet aan toe bent.
niemand zit lekker in een restaurant of een feestje als je toch alleen maar met je gedachten bij de kleine zit. pas doen als jij je er lekker bij voelt, en je familie zal het heus wel begrijpen dat jij het nu nog te vroeg vind.

 

Ik heb het nog steeds hoor en mn zoontje is al 3,5 maand! Ik vind 6,5 week ook nog heel jong om weg te brengen, maar soms kan het ook niet anders. Ik heb het ook gedaan toen mn zoontje 5 weken was. Ik was er zelf wel aan toe om even iets voor mezelf te doen, maar oeioeioei, wat had ik het er moeilijk mee!
Het hielp voor mij al iets als de oppassers bij mij thuis kwamen. dan kan je kindje gewoon in zn eigen bedje slapen, op zn eigen aankleedkussen verschoont worden en is in zn eigen vertrouwde omgeving.
Ik heb-heel schools, maar goed- op een briefje de flestijden oppgeschreven en gezegd dat ze daar niet meer dan een half uur van af mochten wijken. Ook gezegd hoe lang hij max wakker mocht blijven enz.
Zo kreeg hij in ieder geval dezelfde structuur als bij ons.
En verder misschien een eigen speentje? Of knuffeltje?

En als je je er echt niet lekker bij blijft voelen: gewoon even wachten hoor. Je kindje is nog zo jong... als je een paar weken verder bent kan ie ook weer wat meer hebben.
En wat betreft je schoonzus: ook niet doen hoor! leg desnoods gewoon uit dat je m nog iets te jong vindt en dat hjet bij je schoonouders al niet zo goed ging dus dat je nog wat voorzichtig bent. Laat haar (om haar niet te kwetsen) mee oppassen als je zoontje weer eens bij je schoonouders komt, dan kan ze het leren en zien hoe het gaat.

Succes!

 

Ik heb het zelf nu nog en mijn zoontje is al 21 maand.. Eigenlijk vertrouw ik hem alleen toe aan mijn eigen ouders en aan mijn zusje, maar in het begin ook nog niet eens aan mijn zusje. Hij is nog zo klein, ik zou zeggen laat het nog even lekker zo.

 

Ik vind het prima als mensen oppassen, maar 's avonds wil ik dat alleen thuis hebben. Bovendien veel makkelijker, want daar is alles bij de hand en is ze in haar vertrouwde omgeving.
De eerste keer was 's avonds toen ze een week of 8 was en heb ik mijn ouders gevraagd. Halverwege de avond belden ze op, omdat ze haar niet stil meer kregen. Maar ik moet zeggen, hoe ouder ze worden, hoe makkelijker het gaat. Ik laat ook niet iedereen oppassen, voornamelijk (schoon)familie of de buurvrouw. Als je iemand niet vertrouwd, gewoon niet doen hoor. Ik heb vroeger ook heel wat opgepast als zestienjarige en had de ballen verstand van waar ik mee bezig was. Nu kon die ouders dat geen klap schelen, maar ik zou niet lekker relaxed uit kunnen gaan op die manier.

 

ja inderdaad, dat begrijp ik dus ook niet. ik zou nooit zomaar een briefje van de supermarkt van een meisje van 15 die een extra zakcentje nodig heeft en wil oppassen meenemen, t moet wel iemand zijn die ik ken en vertrouw.
maar heb zelf wel opgepast, en ook oppassen zo gehad. toch raar dat mijn ouders, en de ouders van de kinderen waar ik oppaste er anders over dachten, terwijl mijn moeder het nu ook niet prettig zou vinden als een onbekende 16 jarige op haar kleindochter past..

 

Er heeft hier nog niemand op Senna gepast, behalve pappa en mamma, en dat gaat voorlopig ook nog niet gebeuren. Ik heb helemaal geen behoefte om er alleen op uit te gaan en als ik 's avonds weg 'moet' dan is pappa thuis.
Als ze oud genoeg is om te zeggen dat ze ergens wil logeren, dan ga ik er eens aan denken.

 

Mijn schoonzusje wilde ook wel graag oppassen (21) , dus als ze hier was, zeiden we weleens, kom op, pak haar maar uit bedje, verschoon haar maar, of help mee met verschonen. Of help mee met het in badje doen. Maar dat is zo moeilijk als je het niet gewend bent!
Ik vond het zelf ook moeilijk in het begin . Dus het is niet gek dat ze het moeilijk vind. Maar zolang ze dat al zelfs niet (redelijk) goed kon, was oppassen geen optie. Gelukkig zag ze dat zelf ook wel in.

 

Dat is niet gek hoor meid. En zeker niet bij een kleintje van pas 6,5 week oud. Ik zou gewoon overdag ze wat meer laten doen bijv. als je daar bent, flesje laten geven,verschonen en zo. En dan beginnen met een uurtje oppassen en het zo wat uitbreiden. Het is gewoon wennen zo'n kleintje. Ook voor andere mensen, al hebben ze zelf kinderen.

 

kan het me goed vorstellen hier past alleen me ma op andersn iet. en onze meid is al ruim drie. dit ook omdat ze al vaak een koortstuip gehad heeft en me ma dus wel weet hoe ze hiermee om moet gaan.

zelf heb ik vroeger ook veel opgepast maar altijd bij bekenden dus de buurmeisjes en later vriendinntjes van hun. maar daar ben ik ook eerst langs geweest om kennis te maken met de kids en de ouders ff kijken of het klikt ed.

me schoonma heeftn u een paar keer opgepast maar alleen hier thuis in de eigen omgevidn en dat werkt wel. aangezien ze hier niet mogen roken in huis en bij haar het altijd blauw staat. ons meisje wi ldaar ook graag logeren maar mijn iet gezien als ik zie hoe ze met me neefies omgaan de jongste is net 3 en speelt al zonder tyoezicht op het grasveldje buiten nou daar wil ik mijn meisje niet hebben hoor.

dus lekker doen waar je jezlef goed bij voelt hoor.

 

Helemaal niet gek dat je dat nu nog niet wilt... Je kleintje is nog zoooo jong! Hier hebben we de eerste keer oppas gehad toen Thirza iets van 3 mnd was en dat was een korte avond (20-22) bij ons thuis. Hier is (schoon)ouders geen optie vanwege de afstand, dus een goede vriend heeft toen de honneurs waargenomen, maar die had zich al diverse keren in ons bijzijn over Thirza ontfermd en ze reageerde goed op hem, hij kreeg haar goed rustig enzo

En bij 4 mnd hebben we nog een keer een avondje oppas gehad: een kennisje van ons van 18. Maar dat stelde toen niet veel voor: Thirza sliep van 18-2/3 en zij heeft opgepast van 19-23. Thirza was toen ook niet wakker geweest.

Kort daarop ging Thirza wel elke avond nog een voeding vragen en aangezien ze pertinent de fles weigert, was oppas vragen dus geen optie meer. Hier gaan we dus niet meer samen weg 's avonds, totdat Thirza door gaat slapen. Ik ga echt geen avondje lekker weg als ik weet dat zij wakker gaat worden en dan alles bij elkaar gaat liggen brullen omdat ze wel honger heeft, maar de fles niet wil. Komt wel weer als ze ouder is... Als ze maar niet meer hoeven te drinken 's avonds wordt oppas een stuk gemakkelijker. Tot die tijd dan maar even niet hoor,

 

nou ik zou het ook niet willen als ie nog zo jong was, nu nog niet moet ik zeggen! binnekort gaan we shoppen en dan ghaat ze naar mijn moeder, maar zij doet zo vaak stomme dingen dat ik me wel eens afvraag wat ze vroeger met ons heeft gedaan! Ook is zij erg claimend waardoor ik helemaal afblok! Doe het lekker op je eigen ritme, ik doe het pas als IK eraan toe ben en niet anderen. De een vindt het te vroeg bij 6 weken en de ander vindt het vèèl te laat bij 6 maanden dus ja lekker doen waar jij je goed bij voelt! niet?!

Moet zeggen dat mijn vriend me steunt, zou ook niet anders moeten zijn vindt ik, hij moet er ook begrip voor hebben dat het "moeilijk" is, niet?
Maar het blijven mannen he!

Doe lekker waar jij je goed bij voelt!!!!

 

Ik bracht mijn zoontje met 6,5 week ook echt niet weg hoor! Zijn ze nou helemaal... Hij heeft zijn eigen mama nog veel te hard nodig.

Hij is nu 19 weken, en vanaf dat hij 11/12 weken was, gaat hij wel naar mijn schoonmoeder. Maar alleen overdag, als ik werk. En dat hebben we ook rustig opgebouwd. Eerst een paar uurtjes om te kijken hoe het ging, en vaak daar op bezoek gaan en haar dan het flesje laten geven, zodat ze aan elkaar konden wennen. Nu voelt ze hem goed aan en ze is superlief voor hem, dus ik breng hem daar met een gerust hart heen.

De andere oma (mijn stiefmoeder) loopt ook op hem te azen, en zij is ook best lief voor hem, maar ik zie haar zo weinig. Mijn zoontje kent haar dus eigenlijk helemaal niet, dus als ik hem bij haar achterlaat is het eigenlijk alsof ik hem bij een vreemde achterlaat. Ze voelt hem helemaal nog niet aan enzo... Ik ben echt bang dat dat fout gaat en dat hij de hele tijd gaat huilen.

Hetzelfde geldt voor tantes, nichtjes, mijn schoonzussen etc. Die nichtjes en schoonzussen hebben zelf allemaal geen kinderen, dus dat zie ik al helemáál niet zitten...

Ergens laten logeren kan ik ook echt nog niet, ook niet bij mijn schoonmoeder. Dat gaat nog teveel tegen mijn gevoel in.

En wat betreft mannen... die hebben dat beschermende gevoel toch minder, of op een andere manier... Hier is dat hetzelfde hoor. Mijn vriend snapt ook niet waar ik me druk om maak. Maar dan heeft 'ie mooi pech, want op dit gebied druk ik echt mijn zin door :x

 

Ik heb er totaal geen moeite mee... 5 dagen na de bevalling hebben mijn broer en schoonzus een avondje opgepast omdat ik even heerlijk met manlief mee wou naar koopavond in de stad.
Met een paar weken heeft ze bij opa en oma geslapen en overdag heb ik wel eens een oud buurvrouw of oudtante op laten passen.
Zelfs een vriendin van mijn broer, die ik eigenlijk niet echt kende maar waarvan ik wist dat ze au pair was geweest, heeft hier een middagje op Tess gepast.
Maar misschien ben ik wel te makkelijk

 

Hoi,hoi

Wat herkenbaar allemaal,heb het zelf ook nog steeds en ons zoontje is al 16 maanden,iedereen vindt me overbezorgd,maar ik voel me alleen maar prettig als hij bij mijn ouders is,als ik weg moet..

Doe i.i.g. alleen dingen waar jij je lekker bij voelt,en trek je niets aan van anderen!Moet wel eerlijk zeggen dat het steeds makkelijker gaat hoor,nu hij ouder wordt herkent hij steeds meer mensen..

Succes ermee..

Groetjes

 

ik heb dat ook nog steeds hoor. ik vind het nog steeds alleen echt makkelijk om weg te gaan als mijn man thuis is.
in het begin zei iedereen tegen mij.. je moet echt een keer weg gaan hoor want dat moet ook als je moet werken en daar moet je dan maar vast aan wennen..... dat vond ik zo stom!!!! (maarja toch gedaan en dat was brullen natuurlijk)
nu weet ik dat dat niet zo is en doe ik mijn eigen ding en zeg ik ook wel eens iets af als het toch niet goed voelt om mijn zoontje achter te laten bij de oppas..?( (schoon )familie of hele goede vrienden..)
het is wel makkelijker als het thuis is.
ik heb ook iedereen thuis mijn zoontje laten verzorgen als ik er bij was. om te zien wat ze konden.. en om van alles uit te leggen. het zusje van mijn man is ook nog redelijk jong en had totaal geen ervaring maar was erg geintresseerd en wilde graag leren van mij. ze heeft op de een of andere manier een bijzondere klik met ons zoontje en dat maakt het ook makkelijker..
maar bij mijn schoonvader moet hij vaak huilen en als hij zijn vriendin ziet helemaal en dan vind ik het erg moeilijk om weg te gaan..
mijn man snapt het ook minder omdat hij dat niet zo voelt.. na 3 maanden de eerste dag werken was voor mij brullen hij ging de eerste week erna al weer werken en nergens geen last van..
het is voor mannen ook echt anders.. maar op een gegeven moment als je vast houd aan je gevoel komen ze er achter dat het serieus is... onze zoon krijgt nu tandjes en is daar vooral 's avonds er van uit zijn doen.. veel huilen en slecht slapen... dan ga ik niet met een gerust vrijdagavond naar een concert ook al ken ik de oppas nog zo goed.. mijn man zei gister dat als het niet zou gaan hij wel thuis zou blijven zodat ik wel kon gaan... zo lief... bij ons is het dus goed gekomen .. ik hoop dat dat bij jou ook zo wordt.

 

Onze meid is al weer tien maanden en is nog maar heel weinig met een oppas geweest. Ik ben er niet trots op, liever wou ik dat ik iets gemakkelijker een oppas zou kunnen vragen. Nu is het vaak zo dat we tegen elkaar zeggen 'zullen we weer eens samen uit eten / naar de film / naar een feestje', maar dat het toch niet doorgaat omdat Ise bijvoorbeeld ziekig is of van slag en we dat zowel voor Ise, als voor de oppas als voor onszelf dan niet fijn vinden. Maar ondertussen zijn we er nog maar een paar keer met z'n tweeën op uit geweest sinds haar geboorte...

Die keren waren trouwens wel fijn en kon ik het goed loslaten dat Ise met een oppas was, omdat we het heel zorgvuldig hadden gedaan: iemand vragen die vertrouwd voelt en lekker uitgebreide instructies op papier achter gelaten (wel met de boodschap dat het geen 'wetten' waren, maar meer een 'zo doen wij het-lijstje' waar ze soepel mee om moesten gaan).

Mijn zus heeft twee keer opgepast en mijn schoonouders passen regelmatig overdag even op. Bij beiden had ik een goed gevoel, omdat ze heel goed reageren op Ise en Ise op hen. Dat is voor mij wel belangrijk: om eerst te zien wie op zo'n manier met haar omgaat dat zij het prettig vindt, en ik daardoor ook. Een vriendin van ons bijvoorbeeld, die wil ook graag een keer oppassen en haar zou ik dat toevertrouwen omdat Ise zich bij haar op haar gemak voelt. Ik wil ook graag dat mijn ouders snel eens op haar passen, maar op de een of andere manier voelt dat toch nog minder gemakkelijk (waar ik me ook weer rot over kan voelen...), omdat ze net iets anders op Ise reageren dan ze gewend is van ons.

Ik heb trouwens vroeger ook veel opgepast, bijvoorbeeld vanaf m'n 16e op een meisje van 6 maanden waar ik terecht was gekomen via een advertentie bij de super... Toen vond ik dat ik met gemak volwassen en verantwoordelijk genoeg was om dat te doen, nu moet ik er niet aan denken om Ise bij zo'n jong grietje achter te laten...

 

Hier hetzelfde!
Ik hoef ook niet perse weg en als ik wel een keertje weg ben (binnenkort vrijgezellenfeestje) dan blijft m'n vriend bij de kleine.
En andersom ook, als hij wegmoet ben ik bij de kleine.
Verder gaan we altijd samen weg (met z'n drieen)