Dit wordt mijn tweede kindje. Na mijn eerste ervaring zie ik op tegen: - eventueel een ziekenhuisbevalling. Klinkt raar misschien, maar bij mijn eerste: * heb ik zoveel mensen om mijn bed gehad, niet normaal meer. * ik heb lang moeten wachten op ondersteuning toen ik op de verloskamer lag (heel leuk, je ligt in de weeen en niemand te zien). * Ik had veel pijn, dus ik wilde graag pijnstilling. Degene aan wie ik dit vroeg was in opleiding en zei dat ze even moest vragen of dit wel kon. Toen ze terug kwam, had ik 7cm ontsluiting en mocht het niet meer. * en nog meer van die dingen. - Mijn zoon kwam er na 18 uren uit (incl twee uren persen en een knip), dus ik hoop dat het nu minder lang duurt. O en ik hoop ook niet dat het litteken van mijn knip gaat scheuren, want dan moet ik weer een knip (na navraag bij mijn verloskundige) - En de pijn. Ik riep bij mijn zoon "DIT DOE IK NOOIT MEER". Groeten Friezin
Het ritje van huis naar t ziekenhuis terwijl je al zo'n 5 cm ontsluiting hebt.. Die koud-uitziende verloskamer "jan-en-alleman" over de vloer als t tegen zit.. niet mezelf kunnen/durven zijn omdat ik me niet thuis voel in dat ziekenhuis( weet t te vinden, maar dan houdt t wel op...)
Misschien heel stom en suf, maar ik hoorde dat heel vaak bij het bevallen, door de druk, ontlasting mee komt Daar zie ik vét tegenop! En het inknippen en hechten, ik hoop heel hard dat dat mij bespaard blijft
Ik had alles wat je hier noemt bij mijn eerste bevalling. Dat van die ontlasting...dat vergeet je wel weer en daar maak je je echt niet druk om. Ik heb de knip en het hechten niet gevoeld. De knip zetten ze tijdens een wee. En ik was er wel blij om na 2 uren persen. De knip vond ik na die tijd minder. Al die hechtingen. En het litteken voel ik nu nog: dan zit er een hele druk op (moeilijk uit te leggen hoe zoiets voelt). Je moet je niet te veel zorgen maken. Als je aan het bevallen bent, dan sta je hier niet meer bij stil. Succes straks. Groeten Friezin
wow ik hoop ook op zo'n bevalling. Ik zie het meest op tegen de pijn. Ik heb geen idee wat te verwachten. Ook geen controle hebben maakt me af en toe wat bang. En toch geloof ik er heilig in dat ik het aankan. En vaak heb ik zo'n gevoel van kom maar op ik ga dit even doen (nou ja niet even hahaha)
IK heb een superbevalling gehad, al zeg ik het zelf. Om 16.45 uur braken de vliezen en om 18.00 uur het ziekehuis gebeld, want de weeen kwamen eigenlijk gelijk al om de 2/3 minuten. Eerst rugweeen, maar toen ze heftiger werden, werden dat gelukkig buikweeen. Om half 7 was ik in het ziekenhuis en om 21.38 had ik Kyra in mijn armen. Het ergste vond ik dat ik op een gegeven moment de persweeen nog weg moest puffen, omdat de gyn er nog niet was. Dat voelde helemaal niet lekker. Maar zodra ik mee mocht persen was alle pijn in 1 klap verdwenen. Echt een heerlijk gevoel. Aangezien het hartslagje van Kyra daalde bij het persen, hebben ze de vacuumpomp erop gezet. Ze hebben er gelukkig bijna niet aan getrokken. Alleen begeleid zeg maar. Het hoofdje heb ik niet eens naar buiten voelen komen. Ik dacht dat ik nog een heel eind moest, maar toen bleek haar hoofdje er al uit te zijn. Een totale bevalling van nog geen 5 uur. Het hechten (2 kleine hechtingen) viel me ook mee. Prettig is anders, maar het was goed te doen. Achteraf had ik een aambei, echt verschrikkelijk. Maar met behulp van supergoede zalf, was ik daar met 1,5 week ook weer vanaf. Ik ben dus zeker niet bang voor een volgende bevalling.......Kom maar op!!!!!
Hoi allemaal even mijn ervaringen. Ik kan begrijpen dat iemand opziet tegen een bevalling. Je hoort van alles dusse... Maar goed, uit ervaring vond ik bij mijn eerste bevalling de ontsluitings ween het zwaartste.:x Ik heb ook geroepen NOOIT MEER.. Het persen zelf ga je goed af, en een knip niet gevoeld, wordt zoals bekend in een wee gezet. Het hechten op zich valt wel mee, meer een onprettig gevoel. Bij mijn tweede bevalling kwamen de ween niet op gang al had ik al 6 cm ontsluiting, en die werden opgewekt. Nou dat was in mijn geval nog erger als de eerste keer, Toen kwamen ze allemaal achter elkaar en kon je niet eens op adem komen. Dus dat liever af te raden. Bij mijn derde bevaling is alles opgewekt doordat mijn kindje was overleden.. dat is helemaal niet aan te raden ( qua bevalling ) want die weeen zijn helemaal het ergste.. Door bepaalde medicijnen worden ze echt opgewekt terwijl je baarmoeder natuurlijk na 7 maanden zwangerschap niet klaar is voor een bevalling. Dus al met al enige ervaring kan ik zeggen Dat je beter ontspannen je eerste bevalling in kan gaan en niet wetende wat je te wachten staat. Wel een tip: Hoe ontspannender je bent hoe minder pijn, dus probeer daar aan te werken met Yoga of meditatie... Succes iedereen... Groetjes An
ik zag tegen alles op, maar het is me zo meegevallen!! nou is het bij mij ook allemaal erg snel gegaan, maar het ergste bij mij was het infuus in mijn hand wat 7 keer opnieuw geplaatst moest worden. ben helemaal niet bang voor de volgende, al is het tegen die tijd misschien wel weer anders. maar ik vond het zelfs wel leuk allemaal!! het idee om over een x aantal uur je kindje te hebben was fantastisch, en maakte alle pijn waard!!
Ik zag helmaal niet tegen de bevallning op!! Kheb alleen al vanaf de dag dat ik wist dat ik zwanger was geroepen dat ik BESLIST GEEN keizersnede wou!! Die ruggen prik enzo bah leek mij helemaal niets!! En wat gebeurd er... de baby moest komen met een keizersnede... op dat moment maakte dat mij niets meer uit.. de beeb was niet ingedaald en de gyn zei dat dit waarscheinlijk ook niet zou gebeuren.. dus al dat puffen was voor niets.. toen had ik dr al geen zin meer in... alleen had ik volgens mij mijn vriend bang gepraat omdat ik dat altijd riep.. hij trok helemaal wit weg ... die schat