Tuurlijk die van mij is ook een lieverd! Anders was ik ook niet samen met hem en wilde ik ook niet een wondertje met hem maken toch En het is: ijgen weise
Die van mij heeft ook al wat met me meegemaakt hoor, van mijn onzekerheid tot mijn stress en hysterie toen ik aan het afstuderen was (in dat jaar was ik niet aan de pil, had een spiraal. Mijn humeur ging alle kanten uit toen mijn hormonen niet werden onderdrukt ) Hij heeft me altijd door dik en dun gesteund, kan me niet voorstellen dat hij dat later niet meer zou doen. *Leeuwtje is trots op haar man!*
Ik dacht ook altijd dat alleen mij zoiets was overkomen en voelde me ook heel schuldig. Ik weet zeker dat mijn kids er niets van hebben gemerkt, ik heb niet minder van ze gehouden of ze minder aandacht gegeven, juist alleen maar meer eigenlijk, maar toch van binnen voel je je zo schuldig Maar je komt toch steeds meer mensen tegen die het in welke mate dan ook toch ook hebben meegemaakt. Kan me voorstellen hoor dat als je 15 bent je toch wel even "de kluts" kwijt raakt als je zwanger blijkt te zijn. heb echt diep respect voor je hoor meid!!!
Kennen jullie ook die brief van die Belgische moeder aan haar zoon? (sorry voor de Belgjes onder ons... )
hihi hier nog zon vent, snap soms niet dat hij nog bij me is, hihi eerst nam ie me met kind en al in zijn leven op 17 jarige leefdtijd en dan raak ik depressief, dan moest ik 100km verderop verhuizen en kwam meneertje toch heel vaak langs en nu wilt ie trouwen en kindje drbij. die gaat niet meer bij me weg ben helemaal trots p me vent
Je hebt helemaal gelijk meis, en iedere situatie is anders natuurlijk! Die van mij heeft ook wat te verduren gehad met mij...jaren lang ziekenhuis in ziekenhuis uit met mij...alleen maar onderzoeken, operaties en therapie..bed heeft 2 jaar in de kamer gestaan...en nou had ik weer dat ongeluk..is ook heel moeilijk voor hem maar hij heeft altijd voor me gezorgd, wonden verzorgd, voetjes na het douchen afgedroogd enz enz enz. Dus bij deze: *Mr Heitje is the best!*
Beste zoon, Ik schrijf je deze brief om je te laten weten dat ik je schrijf. Mocht je hem niet ontvangen, vertel het me dan zodat ik hem nogmaals kan versturen. Ik schrijf wel heel traag want ik weet dat je niet vlug kan lezen. Onlangs heeft je vader ergens gelezen dat de meeste ongevallen gebeuren op minder dan 1 kilometer van de woning. We hebben dus besloten om te verhuizen en verder weg te gaan wonen. Het is een fantastisch huis, met een ingebouwde wasmachine. Ik weet alleen nog niet juist hoe het werkt want gisteren heb ik er de was ingedaan en de spoeling doorgetrokken. Sindsdien heb ik de was niet meer teruggezien. Maar ja. Het weer is hier niet zo slecht. Verleden week heeft het wel 2 maal geregend. De eerste keer gedurende 3 dagen en de tweede keer gedurende 4 dagen. In verband met de jas die ik voor je gekocht heb: Jef heeft me gezegd dat de knopen te zwaar wegen en het dus meer zal kosten om hem op te sturen. Ik heb de knopen er dus maar afgedaan en in de zakken gestoken. Grootvader is intussen begraven. We hebben toevallig zijn lichaam gevonden met het verhuizen; hij zat verstopt in de linnenkast sinds we de laatste keer verstoppertje gespeeld hebben. Onlangs hebben we in de keuken een gasexplosie gehad en je vader en ik zijn samen het huis uit gekatapulteerd. Wat een belevenis: het was de eerste keer sinds jaren dat we nog samen het huis uit geweest waren. Nu we het toch over je vader hebben: hij is gepromoveerd op het werk en is heel hoog. Hij heeft nu 500 personen onder zicht. Hij maait nu het gras op het kerkhof. Je zus Julia, je weet wel, die met haar man getrouwd is, is bevallen. We weten echter nog niet of het een jongen of een meisje is. Ik kan je dus nog niet zeggen of je tante of oom bent geworden. Als het een meisje is zou je zuster haar naar mij genoemd hebben. Het is wel vreemd om je kind 'mama' te noemen. Je andere zus, Mia, is ook al 5 maanden in verwachting. Je weet dat ze een losbol is en dus heb ik haar maar gevraagd of ze wel zeker is dat het kind van haar is. Vorige week heeft je broer Jules zijn autodeur dichtgeslagen en zijn sleutels in het kontaktslot laten zitten. Hij is met de bus naar huis moeten gaan om de reservesleutel te halen om ons uit de auto te kunnen laten. Zo mijn zoon, ik schrijf ons adres niet op de omslag van deze brief want ik ken het niet, de vorige bewoners hebben het nummer meegenomen om het op hun nieuwe huis aan te brengen. getekend, je liefhebbende moeder. PS: ik dacht met deze brief nog wat geld op te sturen maar ik had helaas de omslag al dichtgeplakt.
Mooi, geef deze knuffel maar door aan je vent: *KNUFFEL!* Heeft-ie wel verdiend door zo'n goede man te wezen
was nog niet eens eigenlijk toen ik zwanger was. ja wel hele dag gejankt haha toen ik erachter kwam maar was 16 weken kunne hormonen zijn geweest na geboorte ook helemaal geweldig, soms wel moeilijk mja hoort erbij. maar toen de kleine half jaar was kreeg ik t echt moelijk, en heb ook dingen gedaan die ik nu absoluut niet meer zou doen. mijn vriend heeft me er echt weer bovenop geholpen, door hem zit ik waar ik nu zit en natuurlijk me zoontje zelf he
@Heitje: WHAHAHAHAHAHA! Wederom excuus aan de Belgische forumbezoekers, maak ter compensatie maar een Hollanders mop