hey hey, ik heb nog eens een vraagje, want ik word een beetje gillend gek zo! ik ben zwanger ( hoe lang is tot woensdag nog even de vraag) en mijn vriend doet er erg luchtig over. we hebben al een keer eerder gedacht dat ik zwanger was, omdat ik bij de dokter een positieve zwangerschapstest had. later bleek dus dat er helemaal nooit wat had gezeten of in een ongelooflijk vroeg stadium fout is gegaan. ik kon pas een week later bij de gyn terecht want alles leek goed. dus een week lang dachten we allebei dat ik zwanger was. die week daarvoor en de week dat we dachten dat ik zwanger was, wilde mijn vriend dat ik met alles uiterst voorzichtig deed en oppaste, dat wilde ik zelf ook omdat ik al niet zo makkelijk zwanger raak. ik mocht niet zwaar tillen, mocht de kattenbakken niet verschonen, we pasten op met sex, en vond het niet gek als ik het een beetje eng vond(de sex) en hij wreef vaak lief over mijn buik, en ja nogmaals wilde dat ik uiterst voorzichtig was. nu mijn probleem. nu ben ik ''weer'' zwanger en nu weten we het zeker, want ja 3 duidelijke testen liegen er niet om neem ik aan, en nu is hij eigenlijk helemaal niet zo voorzichtig. ik had de 2 weken voor dat ik wist dat ik zwanger was, al een paar keer flink misselijk en erg moe, maar dat gaf ik niet allemaal aan omdat ik niet wilde zeuren, en in eerste instantie ook echt niet in me op kwam dat ik zwanger zou kunnen zijn. en toen ik zwanger bleek te zijn wist ik waar het allemaal van kwam. misselijk kon ik niet verbergen want dat zag en hoorde je natuurlijk, maar ik was vaak er moe, en dat verbergte ik wel. maar nu zijn we vanaf vanochtend tot 's middags 3 uur in de tuin bezig geweest. er moest alleen nog gemaaid worden( we hebben een zitmaaier omdat we 1000m2 tuin hebben) en dan was alles weer aan kant. aangezien ik heel erg moe was, en nu een duidelijke reden had voor mijn vermoeidheid wilde ik even gaan liggen. en mijn vriend liep constant te zeiken en zeveren, slaapkop, en dat ik verschrikkelijk lui was, en gewoon geen zin had om iets te doen. ik had verdorie heel die tuin opgeruimd! hij deed knippen en snoeien enzo en ik deed de rotzooi op ruimen. dat was blijkelijk dus niet genoeg want ik moest me niet zo aanstellen. en dan ook nog met de kattenbakken bijvoorbeeld, ik moet de kattenbakken maar gewoon doen met handschoentjes aan, want ik moest me niet zo aanstellen en het zal allemaal wel meevallen. de vorrige keer moest mijn vriendin de kattenbakken doen (zelf kan hij dat niet dat heeft hij 1 keer gedaan en ging gigantisch over zijn nek hij kan er echt niet tegen) en nu moet ik het maar uitzoeken, want ik mag ook tegen niemand zeggen dat ik zwanger ben. het enige waar hij niet over valt is het feit dat ik steeds zo misselijk ben, das het enige wat ie niet kan ontkennen want als ik weer eens kotsend boven de pot hang(sorry) ja dan zit er niets anders op als geloven. maar ik word er gewoon schijtziek van elke keer hij neemt het ineens allemaal zo luchtig op, terwijl hij echt blij is dat een kindje krijgen, want hij stond met tranen in zn ogen toen we de test namen. want ik dacht eerst misschien dan dat hij wel wilde dat het mis gaat ofzo, maar dat weet ik zeker van niet, dat dacht ik alleen in mn kwade bui. sorry voor het iselijk lange verhaal, maar moest even mn gal spuien en hier kan dat. en misschien als iemand nog tips heeft hoor ik het echt heel graag, want ik heb hem vanalles laten lezen op internet, maar hij zegt dat het tussen me oren zit omdat ik nu weet dat ik zwanger ben. ik word er echt een beetje gek van!!!! heel veel liefss kim
Misschien is t een afweermechanisme van je mannetje. Oftewel, misschien is ie wel bang dat t weer niet goed is en probeert ie door zn stoere gedrag en grote bek zich nu een houding te geven en het nog niet te accepteren omdat ie bang is dat ie weer teleurgesteld wordt? Kweet niet hoor, maar mannen zijn rare wezens en kunnen heel raar doen om emoties buiten de deur te houden. grote bek, klein hartje en snel gekwetst.... Heb helaas geen tips voor je, maar wil je wel ff succes wensen!
thnxx!!! dat zou het best wel eens kunnen zijn. en probeer ook echt aan hem te denken maar geloof me het is best moeilijk als je je zelf niet bepaald goed voelt. maar in ieder geval hardstikke bedankt voor je steun! tis in ieder geval een begin proberen me er over heen te zetten en gewoon me eigen ding te doen! liefs
idd ik ben het er mee eens. Straks als ie de echo ziet , en daadwerkelijk het leventje in je, dan zwicht ie wel, denk dat het voor hem de bevestiging en zekerheid geeft.
idd ook eerste wat in mij opkomt, dat ie zich gewoon een beetje verzet nu zodat, hij niet eer gekwetst word zeg maar mocht hetn iet zo zijn. terwijl hetn u toch overduidelijk is wil hi zich volgens mij nog niet erg hechten aan het feit dat je toch echt zwanger bent. denk ook dat dit na de echowel bijtrekt. mannen zijn idd gewoon rare wezens. snap ze ook nog steeds nietr hihihi.
Wat er ook speelt, ik zou wel even met hem praten over hoe jij je voelt door zijn gedrag. Het is natuurlijk niet echt fair dat ie je lui noemt. Hoop ook voor je dat ie na woensdah bijdraait.
Toen ik de eerste keer zwanger was was me ventje ook dolgelukkig, Hij heeft zelfs even een paar traantjes gelaten, en wou direct sparen voor de babykamer, want hij wou echte luxe voor de kleine. Alleen toen het mis ging met 9 week , werd hij killig, hij heeft zelfs al gezegt geen kids meer te willen. Wij hebben dus nu ook de afspraak als ik weer zwanger ben, dan wacht ik met vertellen tot ik 10 weken ben, Mocht het dan nog een keer misgaan moet ik het wel vertellen zodat ik alsnog steun bij hem kan vinden, maar hij vind het eng omdat hij juist zich er zo op verheugt had.
Wat rot voor je meis, Ik kan je helaas niet zeggen dat ik het herken, maar misschien zoals eerder gezegt is hij bang voor een teleurstelling en word het beter als je de 12 weken voorbij bent ? Wel vaag dat hij je nu de dingen laat doen die je eerst absoluut niet mocht doen. Praat er met hem over zeg hoe jij je voelt, misschien dat het helpt? Anders als je naar de vk gaat neem hem mee en laat haar hem uitleggen hoe moe een zwangere vrouw kan zijn en welke kwaaltjes je kunt krijgen etc. dan hoort hij het van een deskundige. Ik wil je wel erg veel succes wensen en hopelijk trekt hij wel bij !
Bedoel je nou dat je het hem pas na week 10 vertelt?! Zoiets belangrijks kun en wil je toch helemaal niet voor je houden? Lijkt me raar om dat niet met de vader van je aanstaande kind te kunnen delen, omdat hij dat kennelijk niet aankan. Hij moet er toch ook voor jou zijn in die eerste onzekere periode? Ten aanzien van TS; ik herken het wel een beetje. Mijn man was in het begin wel bezorgd hoor, maar hij had toc h een beetje een houding van "eerst maar 's zien, dan geloven", mede omdat ik daarvoor al een miskraam had gehad. Maar na de eerste echo sloeg dat echt wel om, toen was hij er een stuk geruster op.
Mijn ventje was in het begin ook erg luchtig, ach we zien het allemaal wel etc.. Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig gehad om eraan te wennen dat het echt zo is. Ja hij is ontzettend blij met de zwangerschap, maar hij voelt nou eenmaal niet wat wij voelen. In het begin vond hij het ook maar onzin dat ik zo moe was, waar ben je nou zo moe van? Toch begon hij na een paar weekjes opeens vanzelf steeds het eten te maken zodat ik even kon gaan liggen, zegt hij niets meer als ik vroeg naar bed ga, enz.. Zeker na de echo is hij helemaal omgeslagen Toch blijft het voor hem moeilijker te bevatten als voor mij, je staat er als man toch wat meer buiten denk ik. Gelukkig voelt hij zich ondertussen heel betrokken bij mijn zwangerschap, dus wie weet heeft jouw vriend ook alleen even wat tijd over. Zou hem trouwens wel laten weten hoe jij je voelt bij zin gedrag, hij heeft nu wel wat meer rekening met jou te houden of hij het nou wel of niet begrijpt..
Die van mij was eerst ook heel afstandelijk omdat hij best bang was dat het mis ging. Ook qua klachten had hij niet helemaal in de gaten dat het echt wel serieus was maar is gelukkig wel flink bijgedraaid met de tijd. Ik denk dat jou mannetje ook even een muurtje heeft opgetrokken doordat het eerder mis was. Hij zal straks wel bijdraaien als jullie een echo hebben gehad denk ik. En wat betreft je klachten, praat er met hem over en zeg dat je het wel fijn zou vinden dat hij je serieus neemt. Je moet ook niks gaan verbergen e.d maar gewoon naar je lichaam luisteren. Jij moet het doen en niet hij, en zwanger zijn kost veel energie. Hoop voor je dat je een goede echo krijgt! Liefs!
mijn mannetje ontdooide pas na de eerste echo en toen was ie echt los, helemaal trots, ik kreeg het 1e echo-fotootje niet terug van hem, die hield ie in zijn borstzak. de echo zal het allemaal wat werkelijker maken voor je mannetje, geloof me, de meeste mannen hebben er pas gevoel bij na de 1e echo en sommigen zelfs pas na de geboorte.
heey, echt super thanks voor al jullie reacties!! echt blij te lezen dat ik niet de enige ben! het is gewoon heel vervelend allemaal, ik heb gister ook met hem geprobeerd te praten, maar volgens hem stel ik me gewoon aan. ik ben nog niet zo ver, en heb natuurlijk nog geen dikke buik, maar heb wel last van obstipatie(sorry) en daardoor is mn buik heel opgezet. het vervelende is, we gingen gister naar de stad vind ik op zich ook erg leuk, althans voorheen dan, maar ik mocht geen joggingbroek aan want dat zag er niet uit, maar m'n spijkerbroek krijg ik ook niet echt dicht. ja het gaat wel, maar doet dan echt pijn. ja dat schiet niet op natuurlijk. en daarover vond hij echt dat ik me super overdreven aanstelde. ik vraag mij nu af, stel ik me dan echt zo aan? ik bedoel ik weet zelf ook wel dat ik nog niet zover ben, maar ik kan er toch niets aan doen dat ik zoveel last heb van me buik en moe enzo? ik hoop inderdaad ook gewoon heel erg dat het anders word als we bij de gyn zijn geweest. hij wil aan de andere kant wel altijd mee naar de afspraken van de vk en gyn... gelukkig. en hij zal er ook voor zorgen dat dat altijd kan (gelukkig kan dat op zijn werk) maar als ik heel eerlijk moet zijn, word ik gewoon een beetje boos op hem soms, echt sagerijnig, zelfs ben ik hem soms gewoon beu ( ;'( ) hoe erg ik dat ook vind, ik ben al jaren gelukkig met hem, maar ligt het allemaal aan mij? ik ben in ieder geval gewoon super blij dat jullie mannetjes na de `1e echo zijn bij gedraaid en hoop heeeeel erg dat mijn ventje dat ook doet!!!! echt bedankt voor jullie steun echt fijn om te lezen!!!! liefssss
Ik merk nu soms nog wel dat manlief niet goed weet om te gaan met de klachtjes die ik heb. Wordt ie ook wat afstandelijker van, terwijl ie verder echt wel betrokken is. Ook daarvan denk ik dat ze gewoon niet snappen hoe t is omdat ze t zelf niet kunnen voelen... Uiteraard zou ik wel aangeven dat als ie je kwetst, want anders wordt je er alleen maar verdrietiger van en dat snappen ze helemaal niet.. En ik geef toe,soms zijn onze gevoelens en emoties ook niet te volgen @ Alecia Je bedoelt tegen je mannetje pas vertellen met 10 weken? Pff, knappe afspraak als je dat kunt. Ik zou het niet kunnen, dit is zoiets belangrijks dat wil je toch met je partner delen? Ik snap dat hij het moeilijk vind aangezien vorige mis ging, maar meis, denk je wel aan jezelf? Want ten eerste is het jou lijf wat alle veranderingen doormaakt, maar ook emotioneel is t toch iets geweldigs? Cijfer je jezelf nu niet teveel weg om hem niet te kwetsen???
Het is heel normaal dat je buik nu opzet en daardoor je broeken strak zitten. Gebruik dan een elastiekje om je broek dicht te doen. Dat deed ik voordat ik een positiebroek aan kon. Je vriend wil zich denk ik idd indekken voor het geval jullie geen goede echo hebben, maar ik zou toch met hem praten, want dit is niks. Je hormonen spelen nu ook een rol en daarbij maakt hij het je ook niet echt makkelijk. DIe kattebak zou ik toch echt niet doen, hij vermant zich maar! Als je straks onverhoopt toch wat oploopt vergeef je het jezelf nooit. Je kan een mk krijgen of afwijkingen aan je kindje. Jij spuugt toch ook de longen uit je lijf? Hij mag ook wel wat doen! Succes, ik hoop dat je een goede echo hebt.
Ik denk inderdaad ook dat het een beetje haantjes gedrag is. Ik heb voor deze ook een miskraam gehad en was heel snel daarna (5dagen) weer zwanger. Maar ook wij konden het eerst niet geloven. Je wilt toch een bewijs hebben dat het echt zo is. Maar ik wil je toch wel aanraden om echt niet de kattenbak te doen. Je kan daardoor zwangerschapsvergiftiging krijgen en dat is niet alleen gevaarlijk voor de baby maar ook voor jou. Heel spannend je eerste echo
Klinkt mij allemaal in de oren alsof meneertje alles zon beetje voor je bepaald Je gedrag,je kleding en zelfs de gezondheid van jullie kind Als mijn vent zou zeggen je doet de katten bakken maar want je steld je aan krijgt hij een kattenbak op zijn kop gemikt Als hij zou zeggen je draagt maar een kledingstuk die je zeer doet,dan verstopte ik al zijn kleding behalve die hij niet meer paste! Gore mannen die denken dat ze alles kunnen Ja je bent zwanger nu! Je kindje groeit nu in JOU! Hij moet goed voor jou zorgen EN voor jullie kindje!:x
Ik zou ook echt boos en zeer teleurgesteld zijn in zijn gedrag. En me heel alleen voelen. Zoals puzzcat al zei, ik zou het absoluut niet accepteren. Klinkt als ongelijkwaardig. Sorry, hij zal vast moeten wennen aan het feit dat je zwanger bent. Maar dat kan ook anders denk ik. Toch veel sterkte.
helemaal mee eens, of hij nu moet wennen of niet. als jij een joggingbroek aan wil trekken doe je dat toch gewoon? wie denkt hij wel niet wie hij is dat hij dat voor je gaat bepalen?! wat een arrogantie!
helemaal mee eens.laat hem de gevaren van de kattenbak maar eens lezen! hier ook een hoor die hing ook half kotsend boven de kliko. maar hij deed het wel omdat hij niets wilde riskeren