hoi, ik weet niet of dit hier goed geplaatst is maar op de gok dan maar: sinds de geboorte van mijn dochtertje bijna 9 weken geleden gaat uiteraard al mijn tijd naar haar toe. nu wordt ik steeds door vrienden gebeld om op het moment dat ze bellen iets leuks te gaan doen, allemaal heel leuk natuurlijk maar ik kan niet zomaar alles erbij neergooien en het huis uit rennen, het zijn ook dingen waarbij ik mijn meisje niet kan meenemen (festivals, dance-events etc). nu heb ik al een paar keer achter elkaar nee moeten zeggen en net werd mijn man gebeld met de boodschap dat ik mijn telefoon niet oppak (was boven bezig met mijn meisje) en of ik meeging naar een bandje dat optreed en of ik daarover even terug wilde bellen nu heb ik met lood in mijn schoenen teruggebeld en gezegd dat ik niet zomaar weg kan, nu zijn ze boos . het zijn notabene ook nog vrienden die zelf ook een kindje verwachten (hun eerste) en nu nog niet doorhebben hoe dat je leven omgooid. ik zeg dus ook steeds, wacht maar tot jullie kleine geboren is, zullen we eens zien hoeveel tijd jullie hebben . ik weet dat ze hier nadat hun kindje geboren is wel anders over zullen denken maar om nu boos te zijn op mij omdat ik mijn verantwoordelijkheid neem? doet wel een beetje pijn :x .
Geduld! Die komen zichzelf heeeel erg tegen. Ik ken het wel hoor. Volgens mij zijn de meeste mensen zonder kinderen zo. Vervelend maar ze komen er wel achter. Ik stel voor om als zij hun baby hebben een paar keer te bellen met de vraag of ze direct meegaan. Jij hebt dan al een oppas en weten ze gelijk hoe vervelend het is!
Idd die komen zichzelf nog wel tegen. Ik merk het ook in mijn omgeving van degenen die nog geen kinderen hebben. En wat ik ook vaak hoor is: ik blijf net zo leven als toen we nog met ons tweeen waren. Ik krijg ze dan ook niet aan hun verstand dat het zo niet werkt. Ik begrijp dat je je gekwetst voelt, zou ik ook zijn. In mijn ogen lijkt het net of ze even extra duidelijk willen maken dat ze nog "vrij" zijn om te doen wat ze willen. Jij hebt al een lekker gezinnetje, geniet ervan en maak je niet druk over wat een ander zegt, die komen er zelf nog wel achter.
Wat je zelf ook al zegt: wacht maar tot de kleine geboren is dan merken ze wel hoe je alles niet zomaar kan neergooien en de deur uit gaan. Denk dat ze het wel moeilijk gaan krijgen dat ze niet zomaar ff iets kunnen doen, maar dat ze moeten gaan plannen
Heel herkenbaar. Het is nu eenmaal zo dat niemand je kan uitleggen hoe je leven omslaat als je een kind krijgt. Ik dacht zelf ook dat het makkelijker zou zijn. Het is gewoon zo dat je hele leven op zijn kop staat en niets is meer logisch. Ook zijn er mensen die zich niet voor kunnen stellen dat je je kinderen wel eens zat bent en het dan heerlijk vindt om eens zonder kinderen weg te gaan. Ik denk dan altijd maar, wacht maar. Als jullie kinderen hebben die de hele dag aandacht vragen en je jezelf even kwijtraakt, dan smacht je naar even weg. al is het maar alleen boodschappen doen. haha. Ik snap dat je boos bent, maar ze weten niet beter, jou tijd om te lachen en te roepen zie je nou wel. komt snel genoeg.
Heel erg herkenbaar.. Hier heeft het geholpen door te zeggen, zeg me een week van te voren iets en ik zorg dat we oppas hebben.. Soms vergeten ze het nog wel eens en dan maak een opmerking als, ja ik zal Esmee even uitleggen hoe de tv werkt, dan kom ik er aan.. Dan snappen ze wel dat het zo niet werkt. Soms maakt het me nog wel eens verdrietig maar helaas kan ik er verder niets aan doen.
net werd er weer gebeld :x of we mee uit gingen, nou nee zegt mijn man, de kleine ligt te slapen, ik kan niet zomaar weg, werd er gezegd: dan kom je toch alleen? grrrrrrrrrrr :x:x
Heel vervelend dat ze het niet begrijpen, maar idd, ze komen zichzelf wel tegen als hun kindje er is. Wij hebben ook bekenden die hun eerste kindje verwachten en die hebben gewoon totaal niet door hoe je leven veranderd, die denken dat ze alles nog kunnen doen zoals nu. Beseffen niet dat het allemaal niet meer zo makkelijk gaat, maar goed, ook hun gun ik de tijd om erachter te komen, want als je nog geen kindje hebt, dan wéét je ook niet hoe het alles beinvloed. Ik denk dat je het niet aan deze mensen hun verstand krijgt, je kan het wel zeggen, maar ze begrijpen niet dat je a la minuut je spullen kan pakken om naar een festival o.i.d. te gaan. Geduld, over een paar maanden/ weken spreek je hun weer, wedden dat ze erop terugkomen en misschien zelfs hun excuses aanbieden?
Heel erg vervelend zulke mensen, maar als hun kind er is....zullen ze wel zien haha. Moet jij hun is gaan bellen om mee te gaan. Kijken of hun het dan doen
Ik begrijp je helemaal.. Wij hebben ook nog veel vrienden die nog geen kinderen hebben en dus niet begrijpen dat we de deur niet meer platlopen bij ze. Of dat als we komen, we rond bepaalde tijdstippen komen zodat de kleine gezellig wakker is.. Of dat als hij echt niet daar wilt slapen, we naar huis gaan. Sommige proberen wel begrip te tonen en doen hun best, maar weten het pas echt als ze zelf een kindje hebben mogen krijgen. Wij hebben er hele tijd mee gezeten, maar hebben nu gewoon eigenlijk schijt aan hun zo gezegd. Wij kiezen voor ons gezinnetje en zijn gelukkig en als hun als vrienden er niet inpassen, dan niet.. Dan zijn het vanaf nu vage kennisen. En je kunt ook niet meer doen dan wat je nu al doet, gewoon nee zeggen en zeggen van je komt er nog wel achter. Hoever is zij zwanger dan, dat ze nog zoveel uitgaat en alles?
wat vervelend dat je vrienden zich niet goed in jouw kunnen inleven. ik ben benieuwd of ze later op je opmerking terug komen haha Vindt het vreemd dat ze boos worden omdat je niet zomaar je kindje kunt/ wilt droppen. ben blij dat een aantal van mijn vriendinnen inmiddels al moeder zijn, trouwens als ze niet de moeite willen nemen om zich in jouw situatie in te leven, zijn het dan nog wel vrienden? groetjes
Ik kan dat toch niet onder de categorie vrienden plaatsen, als ik dat zo lees! Stel je grenzen en als ze boos zijn, hun probleem! Alleen wel moeilijk voor jullie, dat betekend dat je ook moet loslaten.. Sterkte ermee!
Quote Missy Zuylen `Wij kiezen voor ons gezinnetje en zijn gelukkig en als hun als vrienden er niet inpassen, dan niet.. Dan zijn het vanaf nu vage kennisen.` zelfde hierzo!
ach. nog effe dan komen ze met hangende pootjes naar je toe met de woorden. tjah, je had toch gelijk. als ook hun kindjes er zijn zal het allemaal een stuk gemakkelijker worden. dance-events worden dan uitstapjes naar de kinderboerderij
ow deze is wel heeeel herken baar...dat zeggen de vrienden van mijn man ook altijd.....zullen we dit/dat gaan doen...ja zegt ie hallo...ik heb een gezin, mn zoon slaapt we kunnen niet zomaar weg...nee je vrouw en kind laat je dan toch gewoon thuis, kom je toch alleen....nou nee zegt ie....zit toch liever bij mn gezin...(mn zoon was toen nog geen maand oud) waren ze ook diep beledigt....ik heb t 11 jaar geleden al allemaal gehad dus ben al wat gewent maar mn vriend dus niet en die vond t echt heeeeel erg dat zn vrienden dr zo op reageerde.. Maak je niet druk....jou tijd komt nog wel...dan hebben je vrienden kids en dan piepen ze heel anders..
ik vind het inderdaad ook geen echt vrienden, het zijn voornamelijk de vrienden van mijn man, ik zou zelf ook het contact laten verwateren maar mijn man maakt zich er niet zo druk om, die zegt dat we ons eigen pad kiezen en dan worden ze maar boos, hij lacht erom, maar is er ook dus niet boos om en gaat vervolgens het weekend erop wel met ze weg, ik kan mijn man ook niet dwingen die contacten te verbreken en zijn vrienden willen mij ook graag mee hebben overal naartoe en dat is heel lief maar errug ondoordacht. maar inderdaad, boos worden op mij omdat ik liever bij mijn meisje ben?? ik besteed er maar geen aandacht meer aan.
2 vriendinnen van mij hadden dat in het begin ook, toen heb ik t eens goed uitgelegd en nu snappen ze het wel, als ze willen dat ik meega wordt t altijd ruim van te voren gezegd, maar meestal vergeten ze mij gewoon, vind ik ook niet zo erg want ik heb weinig behoefte om op stap te gaan e.d.
ja, mijn vrienden zijn het ook al aardig gewent...ik ben inmiddels ook al weer bijna 11 jaar moeder, en als die iets plannen en ik moet mee word dat ruim van te voren gevraagt...maar de vrienden van mn man die zijn dat dus niet gewent...hij word er dus wel boos om maar, is het 2 dagen daarna alweer vergeten....hij zegt ook tegen ze...als jullie me zo graag willen zien komen jullie maar hier heen...ook gezellig...en dat doen ze ook wel maar of ze ooit zullen begrijpen waarom hij niet zomaar weg wil...denk t niet...ja mischien als ze zelf kinderen hebben... denk trouwens niet dat het temaken heeft met dat het geen echte vrienden zijn, denk dat het eerder te maken heeft met dat ze zich een beetje aan de kant gezet voelen..als het altijd wel kon en nu inneens niet meer...niet vergeten dat hun geen kinderen hebben en dat dus echt niet snappen...