Wie gingen er voor een tweede kindje nadat het eerste kindje prematuur geboren is? Ik ben nu totaal nog niet aan toe een tweede(ben pas 17 weken geleden bevallen), maar ik heb zon voorgevoel dat ik een tweede zwangerschap niet ga aandurven. Dit is oneerlijk ten opzichte van mijn man die dolgraag meer kinderen wil, en ook voor mijn zoon die vast later ook een broer of zus wil. Ik heb te horen gekregen dat ik 5 keer zoveel kans heb als een ander om weer een prematuur kindje te krijgen. oftewel 15 % kans op een prematuur kindje. Ik ben erg geschrokken van informatie die ik op internet gevonden heb. Mijn babietje is geboren met 29 zwangerschapsweken. Nu heb ik gelezen dat de kans op overleven bij 26 weken 56 procent is, en dat tweederde van die kindjes er een ernstige lichamelijke of geestelijke handicap aan overhoud. Bij 28 weken is de overlevingskans 90-95 procent en neemt de kans op een handicap erg af. we hebben dus heel veel mazzel gehad met deze kleine (nu 17 weken oud) , die niets lijkt te mankeren. Ik heb al scenarios in mijn hoofd dat de volgende het misschien helemaal niet redt, of dat het kindje ernstig verstandelijk of lichamelijk beperkt gaat zijn. ik ben benieuwd of hier mensen zijn die wel voor een kindje gingen na de geboorte van een prematuur kindje ik vraag me ook af of het tweede kindje dan nog vroeger of wat later is geboren. Groetjes
Hoi, Wij gaan voorlopig nog niet voor een, in ons geval, 3e kindje. Maar dat het wel ooit noog eens gaat gebeuren sluit ik niet uit. Ik vraag me af waarom je er zoveel over bent gaan lezen? Als iedereen dat zou doen begint niemand meer aan kinderen, want er kan in iedere zwangerschap heel erg veel mis gaan. Wij zijn wel tot de conclusie gekomen dat het écht een wonder is als je een gezond kind, zonder enige complicaties tijdens zwangerschap of geboorte, op de wereld zet. Waarom ga je niet uit van het positieve? Natuurlijk begrijp ik heel goed dat je bang bent en dat je heel erg geschrokken bent door de vroeggeboorte van jullie zoontje. Maar, zoals je zelf zegt, het is nog maar 17 weken geleden. Je moet nog volop gaan verwerken. Geef dat de tijd en als je merkt dat het helemaal goed gaat met je kleintje en je daar onbezorgd van kunt genieten, komt dat vertrouwen in de goede afloop van een volgende zwangerschap misschien ook weer. Wat voor mij zwaar weegt, en ik ben me ervan bewust dat het misschien heel egoïstisch is, is dat ik zo graag nog eens een normale zwangerschap, een normale bevalling en een normale kraamtijd hoop mee te mogen maken. Bovendien is de vroeggeboorte van onze jongens 'gewoon domme pech' geweest, dus ik ga er niet bij voorbaat vanuit dat het een volgende keer weer mis zal gaan. Nogmaals, geef jezelf de tijd om alles te verwerken en geniet eerst maar eens lekker van jullie mannetje!
Hoi ons kleintje Hier ook al de nodige gedachten gehad over een eventuele tweede met bijbehorende doomscenario's. Ik heb minimaal 25-30 % kans dat een tweede kindje ook extreem prematuur geboren wordt en dat vind ik doodeng. Maar ik heb nu de nodige onderzoeken gehad en wat kleine gesprekjes. Voordat wij aan een tweede beginnen mogen wij langs komen voor een uitgebreid gesprek met alle voors en tegens. Ze zei ook dat over het algemeen het tweede kindje er een stuk beter van af komt als de eerste. Wij willen voorlopig nog geen tweede, maar misschien in de toekomst wel.
Hoi Onskleintje, Wij willen in principe ook een tweede kind. Ik weet nog niet hoeveel kans we hebben op nog een vroeggeboorte. Ik moet nog zo'n onderzoek doen waarbij ze onderzoeken of ik stolsels in mijn vaten heb. Misschien is mijn bloeddruk tijdens de zwangerschap gewoon hoog, of ik had al voor de zwangerschap hoge bloeddruk, geen flauw idee. Zal in ieder geval bij 2e zwangerschap wel goed in de gaten gehouden worden. Het niet weten hoe het zal gaan is bij mij ook niet aanlokkelijk. Moet er niet aan denken weer zo'n periode. Volgens verloskundige zal het met een tweede wel gerekt kunnen worden tot 35e, 36e of 37e week. Lekker dan. Weet trouwens niet waar ze dat op baseert als nog niet eens de oorzaak bekend is. Maar die zal wel nooit gevonden worden, oorzaak pre eclampsie is onbekend. Heb wel es gelezen dat bij pre eclampsie de tweede zwangerschap dat niet gebeurt, maar zeker weten doe ik dat niet. Meid, je kunt toch een gesprek aan vragen bij je gyn en met hem/haar overleggen. En inderdaad, het is nogmaar zo kort geleden, geef eerst al je aandacht aan je (eerste) kind. Laat het even rusten. Heb ik ook gedaan. Ik denk er niet zo over hoor, komt wel.
Hoi, Voor zo ver ik weet is dit niet waar hoor... Het hangt er vanaf waardoor de pre-eclampsie ontstaan is. In bepaalde gevallen heb je juist een hoge kans op herhaling, maar meestal treedt de pre-eclampsie dan wel later op dan bij de vorige zwangerschap.
Hoi meiden, Ik heb twee kindjes, beide prematuur en dysmatuur bij de geboorte door een slecht functionerende en voorliggende placenta. Mijn jongste was er het slechtst aan toe na de geboorte. Wij wisten dat we weer een hoog risico hadden bij een volgende zwangerschap. ik heb er geen moment spijt van gehad maar een volgende zwangerschap is wel uitgesloten nu. Bij ons zal een volgend kindje alleen nog maar nog vroeger komen en dat durf ik niet meer aan. Ook moest ik bijna de hele zwangerschap in het ziekenhuis liggen en dat is bij de eerste niet zo erg, bij een tweede al heel moeilijk (met nog een kleintje thuis) en met twee ukkies al helemaal niet meer te doen. ons gezin is nu dus compleet, maar het kriebelt echt nog wel eens hoor!! Liefs, josie
hier net zwanger van de 2e, en ook wel bang dat ook deze te vroeg komt. weet alleen wel dat ik deze keer bij ieder pijntje/scheet/zucht voor de deur van het ziekenhuis sta.
ha jade11 en alle andere mama's waarbij het eerste kindje prematuur is! Hier is de eerste geboren met 34 weken en 15 maanden later, de tweede met 39 w +2 d! Kortom, heb vertrouwen!!!
Kan me je angst heel goed voorstellen. Voordat wij aan een 2e wilden beginnen (1e is met 31,4 geboren na loslatende placenta), hebben we eerst een uitgebreid gesprek gehad met de gynaecoloog. Hier was tijd voor alle vragen etc. en dat voelde goed. Inmiddels ben ik al 34 weken zwanger en heb ik een kans van 15% dat er weer iets met mijn placenta gebeurd. Nu valt het me mentaal erg zwaar, maar dat is voor iedereen weer anders natuurlijk. Mijn angst is nu niet meer de vroeggeboorte, wel dat wat komen gaat... Neem je tijd, praat er over en begin er pas aan als je het gevoel hebt er klaar voor te zijn. Er zijn inderdaad ook genoeg verhalen dat het een tweede keer 'gewoon' goed gaat en ik hoop je dat over een week of 4 ook te kunnen vertellen!!
Hoi Merel1976, Ook hier was er angst, met name tussen de 28-ste en 34-ste week; tijdens eerste zwangerschap was ik volledig onbezonnen en tja dat was ik natuurlijk nu wel kwijt. Er is geen enkele oorzaak gevonden voor de vroege komst van mijn eerste dochter; aan de ene kant natuurlijk fijn, maar aan de andere kant maakte mij dat juist tussen de 28-ste en 34-ste week onzeker. Nadat ik de 34 weken was gepasseerd, groeide mijn vertrouwen met de dag, en wat een heerlijke weken heb ik nog gehad, ik was er helemaal klaar voor , iets wat natuurlijk helemaal aan je voorbij gaat als je te vroeg bevalt. Ik had er zelfs aan het einde 'genoeg van', een gevoel wat ik bij de eerste niet heb gekend en mij ook nauwelijks kon voorstellen , maar het bestaat dus toch echt. Ik wens je dan ook veel succes de laatste weken en probeer er zoveel mogelijk van te genieten! Het ga je goed Merel1976, kop op!
Dag Bloem, Dank voor je opbeurende woorden!! Het lastige vind ik dat het erg dubbel, zwart/wit, is. Aan de ene kant kan ik heel erg genieten, juist van dat alles wat ik de vorige keer niet heb meegemaakt (dikke buik, baby voelen, voel me ook stralend), maar aan de andere kant is er wel die angt voor hoe het nu zal gaan... Gelukkig kan ik het voor mezelf wel goed benoemen en plaatsen, maar de onbezorgdheid komt nooit meer terug...
Ik heb dan wel geen prematuur kindje, maar na een moeilijke zwangerschap en dreigende vroeggeboorte durf ik ook niet meer. Ik heb een zwakke baarmoederhals en tijdens mijn zwangerschap heb ik sinds 18 weken constant harde buiken gehad. Mijn gynaecoloog zegt dat mijn volgende zwangerschap even slopend zal zijn maar dat we nu weten dat de baby toch kan blijven zitten. Maar ik ben echt bang, stel ik ga nog een zwangerschap aan en het loopt niet zo goed af als dat het nu was? Stel ik verlies dan toch mijn kindje, dan denk ik dat ik enorm boos op mezelf zal zijn omdat ik wist dat t niet makkelijk zou worden. Het is moeilijk...