Ik heb een zoontje van 4 maanden, echt een scheet van een jochie. Maarrrr... hij is ZO ongeduldig dat ik het soms echt niet leuk meer vindt! Als hij wakker wordt wil hij direct opgepakt worden. Als ik m eerst wil omkleden gaat ie huilen en zodra hij wordt opgepakt is het ook direct stil! De fles....ook zoiets. Als meneer honger heeft dan zet ie het op een krijsen en zodra hij de flesspeen op zn lippen voelt is het ook stil. Daardoor krijgt ik ook het gevoel dat ie zich vreselijk aanstelt! Ik ben als de dood om hem te verwennen door meteen in zn grillen mee te gaan. Aan de andere kant: hij is pas 4 maanden en hij heeft geen andere manier om zich te uiten? Maar zelfs mn zus die op een KDV werkt vindt het niet normaal! Hoe gaan jullie hier mee om? Ik probeer zelf niet direct te rennen wanneer hij een kik geeft zodat ie misschien leert te wachten. En ik moet zeggen: als het wachten maar lang genoeg duurt wordt ie uiteindelijk wel stil. Ik vind het ook belangrijk dat ie leert om te wachten en om te gaan met frustratie. Maar kan ik dat al verwachten van een 4 maanden oude baby? Soms geef ik ook wel toe hoor, want ik vind het ronduit vervelend dat hysterische gekrijs...
Gaat je kindje zelf naar het KDV? Daar leren ze namelijk wel wachten.. tja, daar kan gewoon niet alles tegelijkertijd. Als mama is dat altijd heel lastig. Ik denk dat het heel goed is dat je niet bij iedere kik direct gaan rennen maar ik zou het ook heel moeilijk. Ik denk dat je van je 4 maanden oude zoontje mag verwachten dat hij het even volhoudt. Hij zal niet snappen dat hij niet moet gaan krijsen maar hij kan wel leren dat het dan nog wel even duurt. Dat zal je later wat opleveren... als je het namelijk niet doet leert hij dat krijsen WEL zin heeft.. tja, en dan ben je nog verder van huis.
ja, dat hou ik mezelf ook voor: dat t nu misschien nog niet helpt maar dat ik het mezelf in ieder geval heb aangewend tegen de tijd dat t wel wat oplevert! En hij gaat ook naar het KDV, dus hopelijk gaat t daar ook beter!
Ik herken het wel hoor.. Mijn zoontje heeft er ook een handje van (inmiddels 10 maanden). Met een maand of 4 -5 kreeg hij opeens een willetje en begon het grote opvoeden. We hebben hier er echt op toegezien dat we niet gelijk gingen rennen. Nu merken we dat hij veel rustiger is. Als hij iets wil gaat hij ipv te krijsen, roepen (op z'n eigen manier) MEMEMEME of dadada of ieieieiei maar nooit erg hard. Of hij komt het gewoon halen (al kruipend staat hij dan opeens aan mijn been te trekken). Het is weer gewoon een lief jongetje maar hij wil nog altijd wel graag een beetje tempo.. tja, dat krijg je als je geen slome wil
Haha, ik ben "bang" dat ik ook zo'n lekker ventje heb die graag krijgt wat ie wil en snel een beetje! Ach ja, beter zo dan zo'n kind waarbij je haast vergeet dat je er eentje hebt!
Dat doet me denken aan het nieuws van vandaag van die Belgische man die zijn kindje (11 maanden) in de auto was vergeten... een hele dag. Zo vreselijk! Dat zal mij waarschijnlijk niet zo snel gebeuren want mijn zoontje laat altijd wel iets van zich horen.
Ja hier ook zon lekker ongeduldig mannetje, nu 14 maanden en vanaf dag 1 een houding van: ik wil het en ik wil het nu! met name met eten/fles. Hij gaat 2 dagen naar het kinderdagverblijf en daar was het hun ook opgevallen . Dat was een van de eerste dingen die ze zeiden: 'hij zorgt er wel voor dat hij niet vergeten wordt'. En bij mij moet ie af en toe ook geduld hebben hoor. Ik ben zn sloofje niet.. Tot nu toe lijkt het ook niet minder te worden helaas, dus wat dat betreft heb ik geen tips voor je. Misschien zit het in de genen? Hier lijkt hij in ieder geval volgens mijn schoonmoeder als 2 druppels water op zn papa qua karakter. Enne over dat toegeven: ik geef mijn zoon nog steeds de papfles ipv een bord pap, omdat het s ochtends anders 1 groot drama is omdat het niet snel genoeg gaat. In combinatie met mijn ochtendhumeur is dat niet verstandig. Dus ik snap het heel goed. Dat gekrijs kan je echt op je zenuwen werken.
Ach jee... 14 maanden... nou dat belooft dan nog wat voor mij en mn kleine mannetje! Ik geloof zeker dat t in de genen zit. Zn papa is ook zo driftig/ ongeduldig! Ergens vind ik t ook wel leuk hoor, maar soms...AARRGGHH!! Net ook weer: ik heb m een papfles gegeven voor de nacht en af en toe raakt die speen dan verstopt door een klontje: nou....moord en brand!! En strekken en met zn armpjes trillen... alsof de wereld vergaat... Nou: dat zal wat worden met de (peuter) puberteit!! Ik merk dat ik er zelf dan ook helemala zenuwachtig van wordt en zo snel mogelijk t euvel probeer te verhelpen. Maar ja: wat betreft het wachten: dat probeer ik er echt in te houden hoor, anders is het net omgekeerde wereld en wordt hij de baas in huis !!
hier ook zo'n ongeduldig meisje, zelfs de kinderarts in het ziekenhuis zei dat ze erg pittig is, zeker als ze honger heeft en ik leg haar in de box om een flesje te maken, dan zet ze het op een schreeuwen tot blauw aanlopen toe maar zodra die speen van de fles in haar mond zit is ze stil!
HEEL herkenbaar: wat doe jij ermee?? Laat je haar weleens express wachten in de hoop dat ze snapt dat ze haar zin niet krijgt met krijsen? Ik probeer het soms maar denk eigenlijk dat ie er nog iets te jong voor is... en het zoooo niet aan te horen he?
Lastig is dat hé dat ongeduld. Ik moet daar misschien ook iets harder in worden. Want ik ga eigenlijk wel haastig dingen doen om voor hem op te schieten. Misschien dus ook af en toe even laten gaan?
nou inderdaad niet om aan te horen, zelfde als ik haar afdroog na het badje en madam krijgt het koud, ik doe zelfs de ramen dicht als ze zo tekeer gaat omdat ik bang ben wat de buren wel niet moeten denken, ik probeer er niet al teveel aan toe te geven en gewoon rustig afmaken waarmee ik bezig was maar ik denk inderdaad dat ze te jong is om al te begrijpen dat mammie niet gelijk opspringt als zij een kik geeft, zodra ik in de gaten krijg dat ze dat gaat begrijpen dan moet ik er wel mee aan de slag maar hoe?? rennen doet deze mammie in ieder geval niet voor mevrouw "honger en wel nu"!!
Wat grappig, ben dus niet de enige met een driftkikkertje!! Hier dus ook één die meteen van zich laat horen als het niet gaat zoals hij wilt en idd, als hij dan zijn zin krijgt, is ie stil, hij weet het dondersgoed haha. Of ik er wel of niet meteen aan toegeef, dat ligt een beetje aan allerlei factoren, hoe ik me voel, hoe lang hij al bezig is en of ik alleen ben of als er andere mensen bij zijn, dan ben ik idd ook geneigd om maar vlug te zijn, zodat de driftbui over is. Hmmmm, goed? slecht? ik weet het niet, maar temperament heeft ons mannetje in ieder geval wel!
He wat heerlijk om te lezen, hier ook zo'n ongeduldje!! En dat is al vanaf dag 1 zo! Charlotte huilt bijna nooit, is altijd vrolijk maar owee als ze langer dan normaal moet wachten op haar flesje, dan krijst ze de hele boel bij elkaar en doe ik beneden de tuindeur dicht omdat de buurt anders denkt dat ze geslacht wordt, niet normaal meer! En kom je dan met die fles en pak je haar op, dan lacht ze en is ze stil...Hier ook dezelfde twijfel: laten krijsen en even laten wachten of maar opschieten?! Ze gaat in september naar het KDV en daar moet ze inderdaad ook wachten, het zal wel goedkomen in de loop van de tijd denk ik, ze is nu 4,5 maand. Fijn te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n ongeduldige baby (heeft ze 100% van haar moeder en ik vind het stiekum wel super om dat zo te herkennen haha).