Hallo allemaal, Wij hebben 2 honden max een kruising mechelse herder/boerenfox van bijna 9 jaar en bo een kruising duitse herder/husky van bijna 2 jaar. Max heb ik al vanaf dat hij 6 weken was en we zijn dus ook echt onafscheidelijk! Nu is bo heel erg beschermend geworden tijdens het uitlaten (max doet er de laatste tijd ook aan mee) naar andere honden en mensen en vooral naar mannen toe. Ik voel me er erg veilig door maar nu weet ik niet goed hoe ik hierop moet reageren, moet ik ze afstraffen of het negeren. Bo en max zijn echt onze kinderen en sliepen ook altijd bij ons op bed maar dat hebben we ze afgeleerd dus ze slapen nu beneden. Maar we zitten een beetje met de volgende vraag... waar laten we de honden tijdens de (thuis) bevalling? Kunnen we ze het beste bij ons boven laten of gewoon beneden en met iemand erbij zodat ze dan niet alleen zitten? En wat als de kleine er is? Moeten we ze de moederkoek op laten eten wat ons veel gezegt word of de doeken geven waar de baby mee afgedroogt word de eerste keer? Kunnen jullie ons jullie ervaringen laten weten over hoe jullie het hebben gedaan met de honden tijdens de bevalling??? En hoe ik hun hier nu het beste mee om leer te gaan??? Alvast bedankt! Groetjes Sharon
Tja, nog geen ervaring mee. Onze hond(je) hebben we pas een jaar. Dus die is al gewend om een kind om zich heen te hebben. Ze slaapt dan ook gewoon in een bench in de bijkeuken. Mocht ik thuis bevallen, dan denk ik dat ik toch het meeste boven ben en leggen we de hond in de bench. Mocht het gebeuren dat ik weer ingeleid moet worden, dan hebben we nog tijd zat om iets te regelen denk ik. En de moederkoek opeten, wordt al kotsmisselijk bij de gedachte hahaha. Bo (zo heet onze hond dus ook) besnuffelt uitgebreid alles wat nieuws is in huis, dus ook de nieuwe maxi cosi moest het er van de week aan geloven. Maar nogmaals, ik maak me er niet druk om omdat we al een kleine hebben
mijn hondje gaat dan een paar dagen met vakantie bij een vriendin van me. het is makkelijker zo, dacht ik.
Onze honden (2 stuks - hele grote + hele kleine) reageren nauwelijks. Bij Ruben ook al niet. Op een gegeven moment werden ze wel echt mega dwars..met uitlaten haalde ze het bloed onder mijn nagels uit....of zou dat door mijn korte lontje zo hebben geleken...hahahah Na de bevalling gewoon gedaan met en tegen ze...niet uitbesteed of wat dan ook en dit ging prima. Heb er niet eens veel bij stilgestaan eigenlijk, dat scheelt misschien al wel. Geen luiers gegeven (jakkkk) wel ff laten snuffelen aan de nieuwe bewoner natuurlijk (had paar dagen in het zh gelegen dus we kwamen wel echt thuis) maar ze vonden het best. Dit is nog steeds zo
Die van ons is ook heel waaks over mij, vooral de laatste paar weken. Ik doe gewoon net als anders. Probeer er voor de hond wel iets meer een voordeel van te maken dat de baby er dalijk is, dus als er kraamvisite komt een koekje enz. zodat hij het ook als voordeel ziet en niet als nadeel/jaloezie. Denk dat iedereen toch z'n eigen mening/manier van doen hierover heeft. De een zegt zoveel mogelijk betrekken de ander juist weer niet. Doen wat jou het beste lijkt en niet teveel druk om maken. Ook dat loopt vanzelf wel.
Onze hond van 1 jaar oud laten we tijdens de bevalling (vanaf het moment dat ik boven blijf) in de bench. Dat is voor haar een veilige en vertrouwde plek. Als de kleine geboren is en ik gewassen ben enzo laten we de hond naar boven komen om meteen kennis te maken met haar nieuwe huisgenootje. Mocht ik toch in het ziekenhuis moeten bevallen, gaat de hond ook in de bench en laten we bij thuiskomst direct snuffelen aan de kleine en aan een doek waar ze mee is schoongemaakt.
Ik heb zelf geen hond. Maar ik weet wel, dat als je wilt voorkomen dat je hond jaloers gedrag gaat vertonen, je de hond een paar weken vóór de bevalling minder aandacht moet geven. Als je baby dan geboren is, geef je de hond juist meer aandacht. Op die manier weet de hond ook dat de komst van de baby een fijne gebeurtenis is. En zal de hond je kindje makkelijker accepteren.
hier geen problemen met de honden, weet niet eens of ze het wel door hebben. de katten zijn wel veranderd maar das een ander verhaal. denk ook niet dat hun jaloers of bezitterig gaan worden straks. ze zijn altijd heel makkelijk geweest ook met nieuwe andere huisdieren erbij. daarbij is mn vriend zo gek met ze dat ze echt niks te kort gaan komen.
wij hebben een labrador van 4 jaar. ik merk weinig aan haar alleen in het begin van de zwangerschap wilde ze minder van me weten.kwam niet meer lekker bij me liggen op de bank.nu is het weer als van ouds. na de bevalling laat ik haar wel gelijk kennis maken met haar nieuwe kindje.ze is gek op onze dochter en op elk kind.dus verwacht geen problemen. zal haar niet alleen in een ruimte laten met de kleine,heb dat ook nooit met de poezen gedaan toen m'n dochter een baby was. maar dat is om te voorkomen dat een hond of poes op een baby zou gaan liggen, en een dier is een dier.dus is nooit helemaal te vertrouwen hoe lief ze ook zijn.
die van mij hebben volgens mij totaal niks door 2 zwarte labrador kruisingen, geen familie van elkaar zijn 3 en 4jaar oud. reutje en teefje. enuhh ja ze zijn nog net zo als voor de zwangerschap begon. ook springen ze nog vrolijk tegen mn buik aan om hoi te zeggen wat ik erg vervelend vind. paar poten in je buik met 38weken is geen pretje. maar krijg het niet afgeleerd helaas. over het vertrouwen van je hond bij je kindje, wij zijn aantal maanden geleden begonnen met het leren omgaan van een muilkorfje. deze krijgen ze om bij de eerste ontmoeting met de baby straks. zoals mensen al zeiden, het is en blijft een dier met zn eigen instinct. goed oppassen dus hoe lief je hond ook is (teefje is bijv hier al bang voor een vlieg maar je weet maar nooit, het blijven dieren)
Wij hebben ook een kruising duitse herder/husky, leuk! Hij is nu 3 jaar en merk niets aan hem kwa veranderingen sinds ik zwanger ben. Hij mag alleen niet meer tegen me aanspringen, logisch. Ik lees geïnteresseerd mee want wij hebben ook nog geen idee wat de beste aanpak is tijdens de bevalling en daarna!
Weten zelfs? Sorry maar dit ben ik ècht niet met je eens. Gewoon de hond overal bij betrekken is het beste, wel met duidelijke grenzen. Moederkoek laten opeten is helemaal nergens voor nodig, vroeger werd dat gezegd ja, maar ik zou niet weten waarom. Als ik hier een nieuwe pup in huis haal (ik heb drie honden en ik heb drie nestjes gefokt) dan heb ik toch ook geen moederkoek mee? Gewoon lekker laten snuffelen: aan de baby, aan jezelf, aan alle spullen en verder is het gewoon even wennen aan de nieuwe routine. Voor allemaal, dus ook voor de hond.
Ik doe helemaal niets anders dan anders bij de hond. Het is gewoon opeens dat er een kind is dat er daarvoor niet was, heb haar laten snuffelen aan de baby, terwijl ik haar gezellig aaide. Ze heeft het vanaf het eerste moment allemaal geaccepteerd alsof het nooit anders geweest was. Ik geef niet minder en niet meer aandacht dan voorheen. Gewoon zo min mogelijk veranderingen voor de hond. Placenta's voeren en poepluiers geven hebben weinig nut. De logica erachter ontbreekt, zijn nog van die praatjes van 30 jaar geleden. Hier is de hond niet bij de bevalling aanwezig, je weet van tevoren niet hoe je reageert en zo'n situatie kan voor een hond heel verwarrend zijn. De hond ziet onze baby daarna wel, laat haar maar gewoon lekker ontspannen beneden liggen. Onze hond is wel meer beschermend als ik alleen met mijn dochtertje ben. Dat vind ik wel prettig, maar het moet niet uit de hand lopen. Als je straks nergens meer lekker met de hond rond kunt lopen, zonder dat hij alles en iedereen aanvliegt die in een straal van 10 meter komt, is de lol er denk ik ook wel af. Dus als je honden echt bij alles gaan blaffen en grommen, zou ik dat gewoon corrigeren. Zelf bepalen wat voor jou prettig is.
Wij hebben twee border terriers van 4 en 7, maar ik merk nog niets aan ze. Wellicht komt dat nog! Ze blijven gewoon thuis als ik moet bevallen. We hebben een grote tuin en als ze een dagje niet uitgelaten zouden worden is dat niet zo'n probleem.
ik heb 2 dalmatiers. ik ben in het ziekenhuis bevallen dus daarover geen tips, wel hebben wij toen we thuiskwamen met onze dochter meteen onze honden kennis laten maken dus laten snuffelen aan onze dochter en der spulletjes, hier is het meteen goed gegaan ze hadden er eigenlijk geen moeite mee, ik zou de hond zeker geen moederkoek laten eten ! dit zijn echt broodjes aap verhaal en bovendien smerig!! wat je wel kan doen idd als je in het ziekenhuis bevalt en je moet blijven dat je man of vriend een doekje meeneemt naar huis wie naar de baby ruikt kunnen ze alvast een beetje wennen succes
Onze hond (staffordshire bull terrier) is niet echt veranderd, wel ging hij bij mijn eerste zwangerschap mij de avond voor mijn bevalling beschermen tegen andere honden (hij voelde het dus aankomen). Onze dochter heeft 2 weken in het ziekenhuis gelegen, wij namen steeds kleertjes van haar mee om aan hem te laten ruiken. Toen Charissa thuis kwam uit het ziekenhuis hebben we de maxi cosi midden in de woonkamer gezet en hem er aan laten ruiken. We hebben hem ook nooit bij haar weg gestuurd ofzo en hem overal bij betrokken. Onze hond en dochter zijn stapel op elkaar.
Ik heb 3 Duitse herders. (2 teefjes en 1 reu) Aan de reu merk ik wel wat meer die is waakser en legt steeds de kop op mijn buik. De 2 teefjes merk ik niet zoveel. En dan hebben we nog een kat maar die wil sinds ik zwanger ben nix van mij weten.
Wij hebben een chihuahua kruising en het is nogal een fel pittig hondje! Ze is enorm lief voor de mensen die ze goed kent, maar naar vreemdelingen is nogal schuw en kan ze soms wat kattig uit de hoek komen als die haar willen aaien. Ik maak me dus ook wel een beetje zorgen voor straks. Maar aangezien ze hardstikke lief is voor bekenden, neem ik aan dat ons kindje binnen de kortste keren ook een bekende is en dat ze het dan wel accepteerd. Nog meer mensen met zo'n pittig hondje? liefs loes
Wij hebben echt een sufferd eerste klas; een mopshondje van 4 jaar oud, een dame, die nog nooit een vlieg heeft gevangen. Verzet iets in huis en ze is schijtsbenauwd. Niets waaks. Over haar maak ik me echt de minste zorgen, ik wil het net zo doen als de meesten hier, wat ik gelezen heb; laten ruiken en doen alsof het allemaal heel normaal is. Ons Mopsje is stapel op kinderen en ze heeft hier wel eens met een kleine meid van anderhalf op de grond samen gespeelt met een knuffel. Nu zullen we echt wel voorzichtig zijn, maar ben angstiger voor wat onze poes doet. Poes is half Siamees en een echt aandachtsdiertje, wil altijd knuffelen en bij je liggen (of op je, wat eerst komt) en ze wil nog wel eens gemeen uit de hoek komen t.a.v. de hond. Even een tik uitdelen als deze langswandelt bijvoorbeeld. Zonder aanleiding overigens. Dat vind ik enger dan onze sufferd !