hoi hoi ik ben dan bevallen doormiddels een keizersnede ook ik zij door de slechte zwangerschap en de keizersnede nooit meer maar ik wil echt wel een 2de
lieve lieve meiden....die nog moeten bevallen. op het moment dat je aan het bevallen ben zit je in een bepaalde roes van doe maar wat goed is en ik ga mee. op een gegeven moment moesten ze heel hard op mijn buik drukken omdat mika er niet uit kwam en ik lag daar me me armen naast me lijf en perste in volle kracht mee en alleman stond op mijn buik te duwen... ik had zoeits van doe maar het moet eruit. en de weeen vlak voor je gaat persen is niet leuk nee maar het hoort erbij. het is een proces waar je langzaam in groeit. kijk als je op de een of andere dag een baby in huis hebt van een ander moet je ook heel erg wennen. maar als het van je eigen is gaat dat zo vanzelf omdat je ook al 9 maanden mee bezig bent. dat is net als een bevalling en pijn. als je op de een of andere minuut die pijn krijgt die je hebt net voor je mag persen denk je: men wat vreselijk.... maar als je weeen langzaam opbouwen en het word steeds pijnlijker dan ben je in een soort roes en je lijf maakt ook adreline aan die je een beetje verdoofd... nou ik hoop dat jullie allen een mooie bavalling krijgen en het goed ervaren. xxx
Nou ben het gedeeltelijk met je eens. Ik ben in een uurtje bevallen heb dus na het breken van mijn vliezen meteen super heftige weeen gehad die elkaar snel opvolgden (buik- en rug) en had binnen een half uurtje dat ik mocht persen (van 4,5 naar 9 cm) en dan is dat echt niet leuk! Ik heb ook een duw op mijn buik gehad en vond dat ook niet erg, kan me half herinneren dat ze dat zeiden maar vond het idd allemaal best, als hij er maar uitkwam, was het wel zat na 21 min persen. Maar idd je zit in een soort van roes en die neemt je als het ware mee. Maar alles is de moeite waard en ja vlak erna zei ik ook noooit meer, maar nu als ik terug kijk en andere verhalen lees dan denk ik nou nog 2 zulke bevallingen zou ik niet erg vinden!! Zet hem op jullie kunnen het!!!
ik was ook als de dood voor mijn bevalling. vanaf week 15 al. was er zo mee bezig! ik heb zelf een hoop bevallingsverhalen gelezen van de meest makkelijke tot de horrorverhalen. Hoewel er constant gezegd werd dat ik dat soort dingen niet moest lezen heeft het me wel geholpen. Ik wist namelijk van voor tot achter hoe de bevalling zou kunnen verlopen en heb kennis gemaakt met de techniek achter tangverlossingen, vacuumpompen, pijnbestrijding, enz. zodat ze me niet verkeerd zouden kunnen voorlichten en ik precies zou weten als er iets mis zou zijn wat ze gaan en kunnen doen en ik niet voor verassingen zou komen te staan. helaas heb ik grote pech gehad bij de bevalling maar waar ik juist zo bang voor was bleek heel erg mee te vallen. ik raakte heel even in paniek toen ik de pijn voelde maar dat was meer paniek dat ik nou echt moeder zou worden. mijn lijf nam het over en ik raakte langzaam van de wereld. je raakt niet in paniek. leef per wee en trek echt heel op tijd aan de bel als je pijnbestrijding wilt. vanaf het moment dat je roept dat het niet meer gaat duurt het nog rustig een uur voordat bijvoorbeeld de ruggeprik echt is gezet en nog 20 minuten voor je er effect van krijgt. bovendien, hoe sterker de weeen worden hoe lastiger het wordt om de prik goed te zetten. ik ben wel heeeel erg blij dat ik in het ziekenhuis ben bevallen met artsen om me heen die verstand hadden van zaken. als je een echt bang bent zou ik zeker poliklinisch gaan bevallen. achteraf ben ik heel blij dat ik niet van tevoren heb geweten hoe mijn bevalling eruit zou zien. je kunt je er aardig op voorbereiden maar op het moment dat het begint is er geen weg meer terug en moet je je overleveren aan je eigen lijf. gelukkig weet niemand van tevoren hoe het gaat lopen en terug kan je toch niet meer. wel vind ik opmerkingen als 'als je je kindje hebt ben je alles weer vergeten'' onzin. Ik niet. vergeet het noooooit meer. misschien dat je het gevoel van de pijn niet meer voor je kunt halen maar vergeten doe ik het nooit. om een lang verhaal kort af te sluiten: weet wat er mogelijk is en wat er kan gebeuren en voor de rest, maak je niet al te druk. je weet toch niet hoe het gaat verlopen en je zult zien dat de dingen waar je je heel druk om maakt achteraf heel erg meevallen (knip, hechten, enz.). succes aan allen.
hey meid, ik was in het begin ook erg bang. maar op het moment zelf denk je niet aan angst! alles gaat vanzelf. trek je het niet? Dan vraag je om een ruggeprik (net als ik) ik heb de bevalling echt als een prachtige ervaring beleefd! ik ben er nu helemaal niet bang voor (ik ben nochtans ver ingeknipt en de pomp is gebruikt!) ik zou bevalling elke dag willen doen je moet maar denken: even pijnlijden en dan je engeltje in je armen kunnen sluiten!!!