Hoi allemaal, Misschien een rare vraag, maar ben toch benieuwd wat jullie denken. Zou je kindje nu merken dat je de hele dag aan het werk bent? Zou hij je al missen of heeft hij dat besef nog niet? En vanaf wanneer zouden ze dat besef wel krijgen? Ik vraag het omdat ik soms bang ben dat mijn kindje mij mist (wat een ego hi hi) of kan dat (nog) niet? groetjes vruchtje
Nou eerlijk gezegd denk ik dat ze het op zo'n jonge leeftijd niet echt besefffen, al hoewel mijn dochter wel een flinke glimlach heeft als ze mij of haar vader weer ziet....maar ja daarintegen lacht ze weer naar iedereen. Maar goed, als ze ouder worden zie je vaak dat ze het moeilijk krijgen. Maar dat is bij de een erger dan bij de ander...en vaak is het ff huilen en het is weer over. Meestal is het een fase. Maar niet leuk natuurlijk.
Ja hoor. IK denk, nee weet wel zeker, dat i.i.g. mijn zoon mij wel mist. Ik bracht hem gister naar mijn schoonmoeder omdat ik moest werken, dus had de maxi-cosi op tafel gezet, met zijn gezicht naar de deur. Toen ik daarna de deur uit liep om de wipstoel nog even uit de auto te pakken, zette Milan het op een krijsen! Echt niet normaal! Of hij heeft al vroeg last van verlatingsangst, of hij mist me. Ik denk het tweede.
Ze beseffen wel dat jij er niet bent, maar de basale zorg kan ook door iemand anders gegeven worden. Zolang jij maar in beeld blijft, hoeft natuurlijk niet de hele dag zo te zijn. En echt missen, buiten verlatingsangst periodes om, denk ik niet dat zo'n kleintje je echt mist. Mijn dochter is wel blij als ik haar ophaal, maar ze heeft het overdag prima naar haar zin.
Ik heb niet het idee dat mijn dochter me mist. Ze vindt het leuk om me weer te zien als ik 'r op kom halen, maar als ik 'r wegbreng naar het kdv heeft ze geen aandacht meer voor mij als ze eenmaal de andere kindjes en het speelgoed in beeld heeft. Als ze een dagje naar opa en oma gaat dan wordt ze de hele dag zo ontzettend beziggehouden (fietsen, schommelen, spelen, boodschappen doen etc. etc.) dat ze volgens mij geen tijd kan hebben om me te missen Laatst wilde ze niet meer mee naar huis... tsss, net 1 jaar oud!
Mijn zoontje heeft het goed naar zijn zin bij oma, maar als mama thuis komt gaan de armpjes wijd open en gilt hij van plezier als ik hem knuffel
Volgens mij als ze zo klein zijn, merken ze wel dat je weggaat maar maken ze vervolgens niet bewust mee dat jij er niet bent. Dus een hele dag bij oma is in principe prima. Als ze al huilen, is dat omdat oma niet weet wat de kleine fijn vindt of in ieder geval niet om een andere reden dan wanneer de kleine bij jou huilt. Maar ik weet het niet meer zeker. Zou het wel moeten weten aangezien ik dit ooit heb gehad bij het vak ontwikkelingspsychologie
Zelfs als ze tegen je zeggen (jaar of drie) dat je naar je werk gaat, denk ik niet dat ze het zich beseffen. Ik kan me van mezelf herinneren dat ik op school moest vertellen over wat mijn vader deed. Zal ik zeven of acht geweest zijn...... ??
Tess is wel altijd erg blij als ik haar op haal maar ik geloof niet dat ze mij mist op het moment dat ik er niet ben. Heb het idee dat het gevoel van 'mama is er niet ' pas komt op het moment dat ze mij weer ziet en dat ze dan zoiets heeft van 'ooh ja jou had ik al ff niet gezien'
Nee, met drie maanden missen ze je nog niet. Als je weg (net) dan denken ze "Hé waar is ze nou" maar gaan in principe daarna gewoon lekker spelen en hun ding doen. En als je er dan weer bent dan denken ze "Hé, daar heb je die lieve weer! JOEPIE, dat vind ik leuk". Je echt gaan missen... ach, eigenlijk zou dat een slechte zaak zijn. Ze moeten het vertrouwen krijgen dat je wel weer terugkomt of je nu lang of kort weg bent en zich in de tussentijd kunnen amuzeren bij oma, oppas of bij het kdv etc.
vruchtje, ik geloof het wel. Daarnaast vind ik persoonlijk dat een klein kindje gewoon bij mama moet en hoort te zijn, en ik kan me er gewoon niet in vinden, en dit word steeds sterker sinds ik mama ben geworden, om een kindje ergens achter te laten. Ik moet er echt niet aan denken. En ik bedoel niet alleen het kdv, maar ook ander oppas. Ik denk dat het heel goed voor de hechting van een kindje om gewoon bij mama te zijn en niet steeds weer een ander gezicht die voor haar zorgt.
wat zij zegt ook denk ik wel dat een kindje eraan 'went' om ergens anders te zijn, dat wil zeggen dat het niet huilt en zich vast wel vermaakt, maar dat wil voor mij niet zeggen dat het kindje niet liever is waar hij hoort, bij mama
En papa dan? Ik vind het altijd een beetje zielig wanneer kindjes geen andere mensen gewend zijn (en dat wil niet zeggen "dat steeds een ander gezicht zorgt") want dat betekent voor mij twee dingen: - niet gesocialiseerde kinderen (ik heb het hier niet over babies van een paar weken / maanden oud) - niet gesocialiseerde mama... want die komt nergens meer zonder kind... Tja, ieder z'n voorkeur maar ik geloof toch wel dat de wetenschap het er over eens is dat het leren vertrouwen van andere mensen en het aanpassen aan andere omstandigheden wel een positieve bijdrage is aan de ontwikkeling van een kind. PS: het maakt een kind van een paar weken / maanden oud uiteindelijk niets uit waar hij is... zolang hij liefde, veiligheid en eten krijgt accepteert hij iedereen. (irritant om te weten maar echt waar... pas vanaf ongeveer 6 maanden gaat een kind zich hechten) Dat mama dat misschien het beste denkt te kunnen doen, dat kan ik alleen maar onderschrijven Wat jij voelt als mama is een volwassen, volledig ontwikkelde emtionele gedachtengang. Een baby heeft dat nog niet. Wij zijn erg goed om dezelfde emoties die wij voelen op een kind te leggen maar helaas daar is het nog niet toe in staat. Een kind van 3 maanden mist geen personen.. hooguit een routine of omgeving. @Rach84: wees dan vooral blij dat je niet in de positie zit dat je je kindje wel naar een kdv MOET brengen omdat er inkomsten moeten zijn. Je realiseert je hopelijk wel dat dit voor het overgrote deel van de vrouwen hier niet geldt?
niet gesocialiseerde kinderen: kinderen kunnen toch altijd met andere kinderen spelen? niet gesocialiseerde mama: kindje kan toch mee? gezellig juist
Dit kan natuurlijk een erg lange discussie worden, want hier zijn de meningen over verdeeld. om nu te zeggen dat een kindje die thuis bij mama is niet sociaal is , totale onzin. zelfde over de mama. dus als ik mijn kind altijd meeneem als ik ergens naar toega,ben ik ook niet sociaal? een thuisblijfmama zit niet de hele dag thuis hoor mijn dochter kan gelukkig heel leuk spelen met andere kindjes, gewoon hier thuis of bij andere kindjes thuis, samen met mama , daarvoor hoeft ze niet naar een kdv hoor iedereen moet die keuze zelf maken, daar ging dit topic niet om, ts vraagt of wij denken dat een kindje je nu al kan missen, ik denk dat het antwoord daarop JA is
Eens en Eens maar ik versta onder een gesocialiseerde mama iemand die een eigen persoon is en haar eigen ding doet (en dat hoeft niet de hele tijd hoor) maar altijd met je kindje zijn is naar mijn idee niet gezond. Je wilt toch ook de komende paar jaar wel een keertje naar de film /theater? Het lijkt me niet pas om een klein kind mee te nemen, daarbij hoort het gewoon op bed te liggen. Kortweg: een kind wat altijd bij mama is en een mama wat altijd bij haar kind is, is voor mij geen gezonde situatie. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet begrijp waar je vandaan komt. Ik had zeker de eerste paar maanden ook de neiging om altijd thuis te zijn en alles te willen doen. Ik heb geleerd dat papa's en opa's en oma's een grote toegevoegde waarde hebben. Mijn zoontje vindt ze geweldig net zoals de ene dag dat hij naar het kdv gaat. Hij vind het ondanks zijn 11 maanden nooit vervelend als iemand anders (even) voor hem zorgt. En ik vind het heerlijk om even een moment voor mezelf te hebben. Dat is mijn werk maar soms ook even een avondje uit eten met een vriendin (a.s. woensdag weer.. super!) Ik ben altijd mama maar ik hoef niet altijd te moederen! PS: gesocialiseerd is niet hetzelfde als sociaal maar je hebt gelijk: de discussie is hier niet gepast. Mijn antwoord (en die van de wetenschap) is nee
ach, de ene mama heeft misschien behoefte aan tijd voor zichzelf, de andere mama niet. geen probleem toch? ik vind weer andere dingen ongezond Ik doe eigenlijk geen dingen waarbij mijn kinderen niet meekunnen, 'savonds blijf ik lekker thuis, zodat ze in hun eigen bedje kunnen slapen. ik geniet iedere dag van mijn 2 meiden, ze zijn maar 1 keer zo klein en het gaat al hard genoeg allemaal, zou er niets van willen missen. wil niet zeggen dat ik niet begrijp dat niet iedereen zo in elkaar zit hoor
Daar gaat dit topic nou niet bepaald over. En een kind naar het kdv brengen is niet per definitie slecht voor de hechting. Je kunt het ook als een pro hechtings ding zien als je kind niet steeds overstuur raakt als het een minder bekend gezicht ziet. Dat vind ik niet gezond. Situaties als die van TS komt bij het merendeel van de kdv kinderen niet of nauwelijks voor hoor.
MerleQ, vruchtje vroeg of de baby's je missen. Ik denk van wel, en ik gaf aansluitend mijn mening waarom ik daarom denk dat het beter is om thuis te blijven bij je kindje. Overstuur heeft, vind ik, niet zo veel te maken met thuisblijfmama(papa). Je moet dan zorgen dat je er met je kindje samen meer op uit gaat. Verder ben ik het met Sab eens dat ik s'avonds geen dingen doe waar mijn dochtertje niet mee kan gaan. Omdat ik dus denk dat ze me mist dan ja
Dat denk ja! Maar dat is dus volgens mij niet zo. Ik vind je mening nogal opgedrongen hier. Het is niet relevant en daarbij ook tegen het zere been van het overgrote deel van de bevolking. Wat heeft TS aan de mening dat ze haar kind maar thuis moet houden omdat dat zo hoort en moet? Wellicht is het een oplossing voor d'r in haar geval, maar zoals zwaantje al zei, het kan maar zo dat ze niet anders kan (of wil!). En dan is haar duidelijk maken dat het volgens jou verkeerd is om je kind naar een kdv te brengen eentje die er nog even een schepje bovenop doet.