Hallo allemaal, Ik vroeg me af of jullie dit herkennen, of dat ik gewoon niet helemaal spoor ofzo. Ik ben vorige week dinsdag na een zware zwangerschap via een zware bevalling (ruggeprik die na drie uur nog niet zat, vacuum en knip) moeder geworden van een geweldig zoontje van ruim acht pond. Sindsdien hebben we veel bezoek gehad, hoewel we de derde en vierde dag alleen opa en oma hebben ontvangen. 's Morgens zie ik het helemaal zitten en ren ik van hot naar her, de was moet gedaan, dit moet gedaan, dat moet schoon, zoontje wassen/aankleden en mezelf douchen, bed opmaken etc etc. Als dan de visite is geweest stort ik helemaal in. Ik ben geen gestresste moeder, maar ervaar wel stress van alles wat ik van mezelf moet doen buiten de zorg voor mijn lieve kleine mannetje. Eind van de middag begin ik te huilen en zie ik het allemaal niet meer zitten. Gisteren heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ik geen kraambezoek meer wil ontvangen, alleen de afspraken die al gepland staan door te laten gaan (alle intimi zijn inmiddels toch al geweest) en alleen opa's en oma's wil ontvangen. Ik trek het gewoon niet meer om me steeds aan mensen te conformeren terwijl het eigenlijk nu toch om ons gezinnetje gaat. Mensen mogen wel komen maar nu even niet zeg maar. We zijn de eersten in onze vrienden/kennissenkring die een kindje hebben gekregen en men lijkt niet te snappen hoe overweldigend dat is. Niemand biedt aan iets voor ons te doen (behalve een goede vriendin dan) en iedereen gaat zitten en laat zich voorzien van koffie, thee, beschuit etc etc. Is het raar dat ik me hieraan stoor, het helemaal gehad heb en gewoon niet meer wil dat jan en alleman over de vloer komt terwijl ik probeer m'n gezin op de rit te krijgen? T gaat er toch om dat m'n lieve kleine ventje een gelukkige ontspannen moeder heeft of heb ik het mis en moet ik niet zo zeuren?
Hoi meis, Je bent niet raar! Iedereen beleeft het anders. En als jij het zat bent, dan moet je er lekker mee stoppen. Wat je ook kunt doen is over een paar weken, als je weer een beetje bijgekomen bent, een paar dagen inplannen voor bezoek (bijvoorbeeld 2 zaterdagdagen van 14.00-16.00) of een kraamfeest. Dan ben je overal meteen vanaf. Het is jullie huis, jullie gezin!
Voel je niet schuldig tegenover bezoek hoor. Het is allemaal al druk zat zonder Jan en Alleman maar over de vloer te hebben. Dit keer houd ik ook een kraamfeest, was het ook spuugzat om maar met koffie en beschuitjes rond te lopen, terwijl mijn man weer aan het werk was en dan heb je nog familie die constant op bezoek wil komen. Ik heb zelfs gewoon mensen afgebeld, pech dan, ik voelde me echt niet goed, ze konden wel een andere keer komen. Begrijpen ze het niet? Hun probleem.
Ik word al gestressed als ik je verhaal lees, dus ik kan me goed voorstellen dat je er een beetje doorheen zit! Gewoon afbellen die hap, snappen ze het niet, pech voor hun dan. Het belangrijkste nu ben jij en je baby en die laatste heeft er niks aan als jij 's middags al in tranen bent. Ook wat betreft bezoek, ik vind het zo typisch hoe je vaak hoort dat mensen op kraambezoek komen en lekker op hun gat gaan zitten. Ik weet niet of het te maken heeft met mijn buitenlandse achtergrond, maar bij 'ons' is het normaal dat wanneer je op kraambezoek komt je altijd wat doet. Koffie zetten, gebak meenemen, afwasje doen. Ik heb het gevoel dat dat hier in Nederland helemaal niet zo normaal is als dat ik dacht. Succes meid en geniet van je kraamtijd!
Wij hebben bij elke afspraak gezegt, dat we het recht houden om af te zeggen, al is het een uur voor de afspraak. Dit omdat zoontje lief een hele moeilijk start gehad heeft (opgenomen op NICU aan de beademing) en ik 3 liter bloed was verloren. Zijn hier heel duidelijk in geweest en de meeste begrepen dit. Ook plande we alleen bezoek in (de eerste periode) in het weekend wanneer mijn vriend ook thuis was of 's avonds. Waar ik me wel heel erg aan irriteerde is dat mensen zo lang bleven hangen. 3 weken na de bevalling, ik sliep toen nog 's middags (heb ik ruim 2 maand gedaan hoor). Een groepje vriendinnen bleef toen hangen tot 23.00 uur, terwijl ze gewoon zagen dat ik in slaap viel, deed geen drinken meer in en heb aangegeven dat ik naar bed wilde. Mijn vriend heeft ze toen naar huis gestuurd. Geef zelf je grenzen aan en laat de reacties je ene oor in gaan en je andere oor uit. en is jouw kraamtijd en jou huis. Jij bepaald wie, wanneer en hoe lang komen!!
Hai, Ik kan me weer helemaal verplaatsen in jouw verhaal. Ik kreeg er natwee weken ook helemaal genoeg van. Mijn familie en schoonfamilie zijn wel veel geweest en hielpen uit zichzelf met alles. De rest ging inderdaad zitten en liet zich bedienen. Gelukkig belden ze wel eerst allemaal om een afsrpaak te maken en toen heb ik heel eerlijk gezegd dat ik het nog even rustig aan wilde doen en ritme wilde vinden omdat je baby in het begin nog wel 2 tot 3 keer 's nachts huilt en een voeding wil. Ik was zoooooooo moe! Bij mij kwam er meer rust in mijn lijf en hoofd toen Luca nog maar 1 keer 's nachts kwam voor een voeding en helemaal toen hij ging doorslapen (dat was gelukkig met 8 weken al). Ik kan me heel goed herrinneren dat ik het in het begin helemaal niet zo leuk vond en heel erg zwaar. Ik moest ook van alles van mijzelf en rende me ook voorbij. Totdat mijn vriend zei dat de kraamhulp had gezegd dat de kraamperiode 6 weken duurt en dat je je helemaal geen zorgen moet maken om je huishouden want dat loopt niet weg. Gelukkig heb ik een vriend die veel in het huishouden helpt en dat helemaal niet erg vind. Ik heb me toen een aantal weken alleen met met mijn zoontje bezig gehouden en mijn vriend heeft gewassen, gekookt en schoon gemaakt. Ik vond het heerlijk en langzamerhand ben ik weer dingen gaan doen. Ik heb een makkelijke zwangerschap en ook bevalling gehad maar alles is zo overweldigend dat je echt je rust moet nemen en moet genieten van die eerste weken. Mensen die geen kinderen hebben weten niet hoe heftig het is. Zelfs al heb je kinderen dan vergeet je snel weer hoe zwaar de eerste weken waren. Zelfs ik omdat we in september weer voor een tweede willen gaan . Ik laat me in ieder geval niet weer zo gek maken en neem alle tijd voor mezelf, dan maar een keertje niet stofzuigen. Luca is ruim een half en het is elke dag genieten, echt genieten! Het is een heel verhaal geworden maar ik hoop dat er wat aan hebt. Veel liefs Nataly
Hoi, Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet meer ziet zitten. Idd niks hoeft, dus als je even geen zin hebt in het bezoek zeg het dan af of maak geen afspraken. Ook verwacht niemand van je dat je het huishouden meteen weer allemaal op neemt en dat alles spik en span is. Maak desnoods een lijstje van dit wil ik vandaag doen en meer niet. Houd je er dan ook aan en probeer te genieten van je zoontje. Dat is het belangrijkste. Zelf en je kleine lekker in je vel zitten.
ik denk dat ik de senseo en de beschuitjes op de eettafel ga zetten en mensen zelf ga laten smeren. dat snappen ze wel en anders kan ik er ook niets aan doen. ik stuur nu ook mensen weg als ik in slaap val, of ga gewoon naar bed toe. heb wel het geluk dat mijn vriend straks als het goed is bijna 3 weken vrij is, maar voor de zekerheid ben ik al wel mensen aan het afremmen als ze aankondigen straks uitgebreid langs te willen komen én mijn zoontje vast te willen houden.
Erg herkenbaar... ik had er na een paar dagen totaal geen zin meer in om visite te ontvangen. (en al helemaal niet omdat ze te lang bleven zitten...) ik ben nu 14 dagen moeder en een aantal mensen zijn nog niet geweest omdat die een halve dag willen komen omdat ze ver weg wonen. Dat kan ik nu echt nog niet hebben dus hebben we afgesproken dat ze komen als ik weer helemaal opgeknapt ben. Heb zitten snotteren tegen mijn man dat ik er als een berg tegenop kijk dat mensen urenlang bij ons over de vloer komen... Het is belangrijk dat je eerst even zelf herstelt en idd. het is jullie gezin dus jullie regels.
hoihoi ik denk ook dat je misschien wat rustiger aan moet doen, al ik jou hoor dat je vorige week ben bevallen en nu al weer het hele huishouden enz op je neemt vind ik erg pittig hoor ik moest er nog niet aan denken, ik had 2 uur kraamhulp per dag en de rest van de dag was mijn moeder en mijn man thuis om alles over te nemen van mij ik zat een week na de bevalling ook wel voor 3 weken in het gips dus kon vrij weinig maar dat terzijde ik denk dat je misschien ook er veel wilt! is je man niet vrij? kan je man niet wat huishoudelijke taken over nemen zodat jij je lekker met je kindje en je eigen herstel kan bezig houden! dan kan je misschien langzaam je ritme een beetje gaan vinden veel succes en geniet ervan
Hi Ireen, Je bent helemaal niet vreemd hoor, je hebt net een topprestatie neergezet en daar moet je echt van bijkomen. Het is gewoon topsport bevallen en mama zijn ook! Heel belangrijk is dat je je grenzen aangeeft en dat je hier goed overpraat met je partner. Hij moet je hierin helpen. Een kindje krijgen is super intensief en daar moet de hele wereld aan wennen maar eerst JIJ! Naast het fysiek moet je ook mentaal herstellen en wennen. Gun jezelf daar de tijd voor. Kraamtranen zijn ook niet raar.. Die rottige hormonen ook. Gelukkig gaat alles met de tijd vaak wel wat beter. MAAR... mocht je het idee hebben dat je er echt door heen gaat zitten en dat je echt verdrietig bent en hier niet makkelijk uit kunt komen (geen moment kunnen genieten, somber etc) neem dan contact op met je huisarts. Een postnatale depressie is heel verschrikkelijk maar vaak wel heel goed te behandelen. Doe dit echt! Ik wens je veel succes maar vooral heel veel mooie geniet momenten. PS: reken maar dat je je trots zult voelen als je je grenzen aangeeft! Eén van die zware leermomenten van het moederschap
Ik had precies hetzelfde. Ik trok de visite echt niet. Al na 3 dagen hebben we een stop afgeroepen, plots een kraamfeest georganiseerd voor alle minder belangrijke mensen die we niet over de vloer wilden hebben en vooral veel rust genomen. De helft van de dagen kwam er helemaal niemand over de vloer. De andere dagen meestal alleen onze ouders. En that's it. Ik was er klaar mee. Ik had behoefte aan rust en regelmaat. En niet aan visite die ik moest vermaken.
Meid, je hebt het allemaal zelf in de hand. Je kunt er ook voor kiezen om de eerste weken geen bezoek te ontvangen en daarna 2 x per week bijvoorbeeld. Wij hebben de geboortekaartjes pas na een week verstuurd (bewust) en pas na een week werden we gebeld voor afspraken. Wij hebben er 1 a 2 x per week gedaan. Zo duurt het wel een hele tijd voordat iedereen geweest is, maar geeft je wel veel rust. Ik vond het heerlijk. Ik moest er niet aan denken om meteen elke dag bezoek te ontvangen. Alleen mijn ouders en schoonouders waren meteen welkom (in het ziekenhuis). Broers en zussen kwamen natuurlijk ook heel snel, maar de rest moest gewoon wachten. Iedereen had er 100% begrip voor. Gewoon je eigen plan trekken.
Mischien een tip als je visite hebt en je komt er maar niet vanaf: Zeg dat je boven moet voeden. Gaan ze vanzelf weg.
Je kunt ze ook wegsturen hoor. Dat deden wij wel. Zo van, Tobe moet straks weer een voeding dus zouden jullie zo kunnen gaan? Vonden ze allemaal heel begrijpelijk.
Ten eerste, je bent niet raar. Ik herken dit heel goed. Heel knap van je dat je aan de bel trekt en verder bezoek even op de rem zet. Denk erom dat je pas bevallen bent, en nog een zware bevalling gehad hebt ook en de zwangerschap viel ook niet mee. De hormonen hebben we het maar even niet eens over Probeer het allemaal niet te perfect te willen. Dan is het bed maar niet opgemaakt. Laat je vriend/man is stofzuigen en richt jij je lekker op jezelf en je kleine. Ga slapen tussen de middag (ik heb dat echt zeker anderhalve maand gedaan, ik had ook een zware zwangerschap en 2l bloed verloren bij de bevalling). Geniet van je kind. De rest komt wel weer. Ik heb me na mn bevalling afschuwelijk gevoeld. Het heeft wel 4 maanden geduurt voor ik weer een beetje mezelf werd. Dus gun jezelf ook even de tijd.
Joh dat is echt niet raar hoor! Ik kan me erg goed voorstellen dat je het na 2 weken he-le-maal gehad hebt met de visite enzo. Ben zelf al blij als een verjaardag is afgelopen, stel dat je dat 14 dagen aan een stuk moet doen! Je hebt groot gelijk dat je even de tijd wil nemen voor jezelf. Gewoon, lekker met zijn drietjes wennen aan elkaar, niets hoeven, goed voor jezelf zorgen (en verzorgd worden door je man). Je hebt ook niet echt de makkelijkste bevalling gehad en ondanks dat je je prima voelt is het ook wel lekker om toch rustig aan te doen. Als mensen daarbij zo onbeleefd zijn om onverwachts op kraamvisite te komen, moeten ze maar accepteren dat ze weggestuurd kunnen worden. Jij & babietje zijn nu het allerbelangrijkste!
zooooo herkenbaar!! ik had helemaal geen zin in visite,kon echt niemand om me heen verdragen. alleen mijn vriend en de kraamverzorgster. natuurlijk kwamen mijn ouders en schoonouders wel,en zussen en zwagers. ik heb heel onbeleefd mijn telefoon op geluid uit gezet en heb er bijna niet naar om gekeken. en mijn vriend beantwoorde alleen paar telefoontjes en voor de rest waren we onbereikbaar. wij gaan volgende week een kraamfeest geven en dat hebben we in het geboortekaartje gezet,dus toen die bij mensen in de bus viel,werden de telefoontjes heel hard minder gelukkig. want we hadden een gedichtje gemaakt over het kraamfeest,waar wel een duidelijke boodschap in stond dat we niet eerder dan het feest op bezoek zaten te wachten. lekker iedereen op 1 middag,ben je er in 1 keer vanaf. meid, ik zal lekker rustig aan doen als ik jou was, je kraamtijd kun je niet over doen en probeer wat meer te genieten!
herkenbaar, eerste dag ziekenhuis had ik hetzelfde, ook al legde niemand druk op me, ik wilde ook graag met iedereen kletsen maar we moesten zoveel doen.. en toen hij thuiskwam dacht iedereen dat ie beter was, en dat ze wel op bezoek konden komen. ooooooooo ik vond het zwaar, je hebt geen tijd voor jezelf en je ritme nog niet pakken. Mijn advies is: inderdaad geen nieuwe afspraken meer gaan maken en zeggen dat je volgende maand wel weer af gaat spreken en jullie tijd voor jullie drietjes nodig hebben. Verder: delegeren: vraag iemand om koffie te zetten en rond te brengen, een oma vraag je een luier te verschonen, een ander vraag je of ze je was even willen doen, en weer iemand anders kan de beschuitjes klaar maken. Dat heb ik ook gedaan en zo hadden we toch nog wat Quality-time om gezellig kraambezoek te vieren. heel veel succes en geluk, en probeer te gaan genieten!
Neem de tijd voor jezelf. Bel mensen af als het je niet uitkomt, deze periode duurt zo kort en gutjes je bent pas zo kort geleden bevallen... Doe rustig aan, laat dat huishouden gewoon even voor wat het is, daar heb je mannen voor haha. Ik had veel kraambezoek van ver, mensen die gelijk bleven hangen, mee wilde/moesten eten en zelfs 2 weekenden achter elkaar logees. Ik dacht dat ik knettergek zou worden van al die bezoeken, meer nog omdat ik in mijn eentje voor mijn zoontje zorgde. Op een gegeven moment heb ik ook kraambezoek afgebeld... Hun pist-off, maar toen ik vertelde dat het gewoonweg teveel van het goede werd, was het goed. Denk aan jezelf, denk aan je kindje... Deze tijd is zo verdomde kostbaar.