Net realiseerde ik me dat ik morgen al TWEE weken weet dat ik zwanger ben!!!! Tenminste, toen testte ik mijn eerste extra streep. Zo lang heb ik het nog nooit volgehouden. Dit wilde ik gewoon even uitschreeuwen .
Nicoletta, Waarschijnlijk ken je me niet meer maar toevallig zag ik in een ander topic een berichtje van je en las je onderschrift, wat een groot wonder!!! Ongelooflijk dat het gewoon gebeurd, wat super voor jullie. Wat wordt je geduld op de proef gesteld nog 2 weken voor de echo. Ik zal bidden dat het allemaal goed gaat, gun het jullie zo na al de ellende!!! X
Ik SCHREEUW met je mee . Hartactie is bij jullie dus ook DE mijlpaal. Net zoals bij ons. Hoeveel nachtjes slapen nog tot jullie echo? 'ik streep ze letterlijk af hier' hihi. Hoe voel je je nu? Trek je de spanning nog een beetje? Ik duim me nog steeds suf hier hoor. Ik heb twee duimen, één voor mezelf en één voor jou!
Wat lief van je Zoe!! Ja het is raar maar waar.... zwanger worden was nooit zo'n probleem. Zwanger blijven des te groter . Maar tot aan nu gaat het goed dus iedere dag streep ik weer een streepje erbij!
Nog 15 nachtjes Trees . PFFFFF echt een eeuwigheid! Het liefst zou ik nu weer eens bloed laten prikken zodat ik echt bewijs heb dat er nu nog steeds iets van binnen aan de gang is. Vanmorgen vroeg heb ik mezelf weer helemaal de stress ingepraat . Mijn borsten doen iets minder zeer dan gisteren dus reden genoeg om weer te stressen . Nu ben ik wel weer iets rustiger maar ben echt als de dood. Ik duim me ook suf voor jou en mezelf voor zo'n mooi knipperlichtje. Alleen die spanning.....soms word ik er best gek en verdrietig van .
15 ! Het is werkelijk onmenselijk om je zo lang te laten wachten. Kan die gyanecoloog niet wat minder vakantie nemen of bij een andere gynaecoloog even eerder echo-en? De stress is zo herkenbaar. Hier doe ik ongeveer zo 50X per dag de tietenvoelcheck. Wel gevoelig, niet gevoelig. Ik word er soms horredol van, maar je hebt gewoon bevestiging nodig. En als ze gevoelig zijn kun je weer voor even rustig ademhalen, tot het volgende check-moment. Als ze niet gevoelig zijn, dan schiet je in paniek. Vorige week voelde ik ook twee dagen niks. Ik compleet in de stress, maar mijn hcg was in dezelfde periode ontzettend sterk gestegen. Waarbij ik nu voor het eerst stiekem begin te geloven dat het allemaal misschien niet zoveel zegt. Nicoletta het kan! Niks voelen, terwijl alles goed gaat. Deze keer ben ik trouwens helemaal fan van ontspanningsoefeningen. De laatste zwangerschappen had ik last van paniekaanvallen en dat was zeer onprettig. De oefeningen lijken wel te helpen, maar die vreselijke angst blijft. Als nog één iemand zegt dat het wel belangrijk is dat ik van de zwangerschap moet genieten, ga ik slaan. Héél erg hard
Trees ik lig nu helemaal dubbel om je!!! De tietenvoelcheck, ik dacht dat ik de enige was die dat minstens 50x per dag doet . Whahahahahahhaa Dus het kan echt dat je even niks voelt? Ooooo dat vind ik zooo eng!! Ik wil alles voelen, ik wil kotsend boven het toilet hangen, 1500x per dag moeten plassen, tieten als een koe hebben die al gemolken had moeten worden en een buik waardoor ik mijn voeten niet meer kan zien en vet haar zodat je er een ei op kunt bakken. Hahahaha maar dan weet ik tenminste zeker dat ik zwanger ben en blijf . En dan dat je wilt slaan als iemand nog zegt dat je MOET genieten. Gisteren zei mijn 'alleraardigste' collega (NOT) dat ik moest proberen te genieten. Dan kwam vast alles goed. Nou ik zal maar niet herhalen wat er uit mijn anders o zo fatsoenlijke mondje kwam :x. Ik wilde inderdaad ook bijna gaan meppen maar heb het met mijn mond afgedaan. Luchtte wel op, wel zwijgt ze nu tegen me, maar vanaf morgen heb ik toch zes weken vrij dus ik vind het wel best . Tja ontspanningsoefeningen zou ik wel willen, maar lukt me gewoon niet in de drukte op mijn werk. Mijn middag/avond slaapje net voor het eten helpt me vaak wel weer maar verder staat mijn hoofd er gewoon niet naar.
veel sterkte meid, kan me heel goed voorstellen dat je nog niet op een roze wolk zit, daarvoor is er te veel gebeurd, tuurlijk ben je blij maar de angst is er gewoon ook, ik duim heel hard, je klinkt ondanks alles toch heel opgewekt hoor dus dat vind ik positief klinken!!!!!!! ik gun het jullie zo!!!!!!!! ik zit me net te bedenken, misschien hebben jullie straks ineens twee babys hihi krijg je toch nog een tweeling !!!
was het maar waar! Nee dat kan niet, het is of het een of het ander maar niet tegelijk. Tussen een pleegje en eigen kindje moet 3 tot 4 jaar zitten dus een tweeling zit er niet in . Weet je Linda hoe het me lukt om zoveel als mogelijk positief te blijven? Doordat ik beiden doe met heel mijn hart. Of het nu linksom of rechtsom gaat, een kindje komt in ons huis en wij zullen er van houden. Het voelt echt als dat ik heel bevoorrecht ben om op twee paarden te mogen wedden. Een pleegje is net zo welkom als een eigen kindje! Juist nu ben ik o zo blij met onze beslissing om van al dat negatieve iets positiefs te maken dat we voor pleegzorg hebben gekozen. Het heeft toen mijn wonden verzacht die door die hele negatieve periode zijn veroorzaakt en haalt nu de scherpste randjes van mijn angst weg om weer een miskraam te krijgen.
hoi nicoletta, wat heb je dat mooi omschreven zeg. wat een wonder is het he'. hoe voel je je, en hoe ver ben je?heb je al een hartje gehoord. ben de laatste dagen niet veel op het forum geweest dus heb niet alles gelezen. ik lees wel dat je erg aan het genieten bent van jullie wondertje. liefs lisa.
oh echt waar? ik dacht dat er 'minder' regels waren voor een pleegje t.o.v. adoptie. jij hebt ons zeker aan het denken gezet nicoletta... wij zijn ondertussen ook steeds meer 'verder aan het denken'. We hebben ons ingeschreven voor adoptie, zijn ervoor eerder getrouwd, en we verwachten voorjaar 2010 te starten met de cursussen. We gaan ons na de vakantie ook nog verdiepen in pleegkindjes (info-pakket ligt thuis) voor nu lijkt ons adoptie het beste bij ons passen maar daar zijn we nog niet 100% uit. In ieder geval zijn we er inmiddels wel over uit dat een leven zonder kinderen geen optie voor ons is. Dat is op zich al een hele stap. We hebben alleen nog wel een lange weg te gaan. En inderdaad als deze poging niks wordt dan gaan we ons echt op een eventuele andere toekomst richten want precies wat jij verwoord, hoe lang de weg ook zal zijn, kindjes gaan er dan bij ons komen en dat lijkt me ene heel fijn gevoel.
Hi Lisa, nee hartje heb ik nog niet gehoord. Dat zou echt een mijlpaal zijn! Alleen nog maar een vruchtzakje gezien op de echo en mijn beide armen zijn lek geprikt om de HCG te bepalen . Daar moet ik het tot aan nu mee doen . Ik weet zelfs niet eens hoever ik ben. Mijn hele cyclus heb ik door de war gestuurd met de nuvaring en met behulp van Dreamer en mijn hcg verdubbelingn hebben we hier nu zelf bepaald dat ik rond de zes weken nu zwanger moet zijn. Hahaha Linda ik kan het je alleen maar aanraden!! Het heeft ons zo goed gedaan en het voelt echt goed. Het een is niet een vervanging van het ander. Het is echt compleet los van elkaar maar beide mogelijkheden bieden mooie en minder mooie invullingen. Van adoptie ben ik helemaal teruggekomen omdat ik persoonlijk vind dat wanneer een kindje om wat voor reden dan ook niet meer bij zijn eigen ouders kan wonen het niet per se MOET betekenen dat de banden met de biologische ouders moet doorgesneden worden. Biologische ouders zijn ook bij mij van harte welkom en doen echt ter zake. Dat is wel een proces waar je doorheen gaat hoor, maar het voelt zoveel beter voor ons nu.
Lieve, lieve Nicoletta! Zag per toeval je onderschrift en . Wist dat je ook met pleegzorg bezig was en nu dit prachtige wonder! We zijn mss wel even ver zwanger! Zo grappig dat het bij ons allebei zo onverwacht is en dat we nu allebei mss onze 'pleegwens' wat zullen moeten uitstellen... (maar van uitstel zal zeker geen afstel komen hè!) Meid, ik hoop en wens voor jou even hard als voor mezelf dat dat kleine garnaaltje in je buik mag uitgroeien tot een prachtig beebje en dat we in maart onszelf lekker 'mama' mogen noemen! Hele dikke knuffel! xxx
HEEEEEEE Elke!! JIJ OOK!!! WOWWWW Het zou best kunnen dat we even ver zijn. Ik heb geen flauw idee hoe ver ik ben dus dat moeten we echt even afwachten. Voorlopig zit alles op zijn plekje, geen bloed gezien al denk ik soms dat de symptonen echt al aan het afnemen zijn. Dat is een stukje angst wat inmiddels ingebakken zit maar me eigenlijk ook nog nooit in de maling heeft genomen dus we hopen er maar het beste van! Ik ga voor je duimen en anders gaan we lekker ons op de pleegjes storten !
Nicoletta zag je onderschrift en hoop dat dit wondertje blijft zitten en jullie 24 juli een mooie hartactie zullen zien, spannende weken veel succes!!
Hihi! Ja ik ook! Ook helemaal onverwacht tussen de behandelingen door...moest normaal vandaag terug naar het UZA om te starten met inspuitingen.. Meid, ik had vorige week ineens ook geen symptomen meer 's morgens. In paniek naar de gyn gebeld, moest toen bloed laten nemen en 2 dagen later opnieuw... hCG was eerste keer 10500 en 2e keer 19500 dus voor niks ongerust! En 2 dagen later had ik lekker terug symptomen en kan ik niet meer vooruit! Heb me nog nooooooit zoooooo moe gevoeld! Vreselijk! Maar dat kleine wondertje mag AL m'n energie nemen, als ie maar lekker groeit! Ik hoop zo dat we allebei lekker maart-mama's mogen worden! Ik weet trouwens ook nog niet zeker hoever ik ben, maandag m'n eerste echo. Spannend!!! Kom je niet naar de maart-mama's? Of durf je dat nog niet goed aan?