ik zie veel topics over de kleintjes maar niet echt niets over de moeders.. ik merk nu sinds ik 9 maand geleden moeder ben geworden..nu weet wie je echte vrienden zijn..8) heb sinds die tijd , best veel vriend(inn)en verloren.. daarvoor werd je wel es gevraagd ... ach Mag .. volgende week ff stappen , ff de stad in .. maar dat is nu wel anders.. maar daarintegen heb ik ook wel weer nieuwe vriendinnen bij gekregen met kindertjes.. wat is jullie ervaring daarin ? thnx alvast..
Ik ben nog niet zo lang moeder , maar ik merk wel dat je minder flexibel bent. Mijn vriendinnen hebben geen kinderen, dus ik sta nu anders in de meidengroep. Zo zijn twee vriendinnen van mij afgelopen weekeinde naar de Dance Valley geweest. Ik was anders echt meegegaan, alleen nu met een kleintje doe je dat gewoon niet en kan ik dat ook gewoon niet. Zo is dat met andere dingen zoals stappen ook. Ik zou nu minder snel mee gaan stappen, maar zou sneller kiezen voor een etentje met de meiden, wat we ook vaak doen hoor. Je hebt nu een andere rol. Maar ik zou deze vriendinnen hier niet aan verliezen. Maar ik merk nu gewoon dat mijn leven wel veranderd is, ik was zo flexibel, maar nu niet meer gek he . Je bent niet meer alleen.
Dat hebben wij dus ook. Zelfs sommige 'vrienden' die niet op kraamvisite zijn geweest en die Maud pas na een paar maanden zagen... Heel erg jammer (zacht uitgedrukt, want ik ben zo teleurgesteld geweest) maar die rekenen wij niet meer tot onze vrienden.. Wij zijn de tweede in de groep die een kleine hebben, hebben wel wat contact met het andere gezinnetje, maar niet heel veel. We zijn er wel achtergekomen dat sommige toch heel goede vrienden blijken te zijn, ook al zit je in een andere levensfase. En die goede ervaringen vind ik helemaal geweldig! Heb 5 echt heel goede vriendinnen en eerst zaten we elke donderdag gezellig in een kroegje. Maar morgen komen ze allemaal bij ons thuis ipv de kroeg. Lekker wijntje en de hele avond kletsen en we hebben evenveel plezier. Dus de ervaringen lopen hier wel uiteen!
bij mijn eerste veel vrienden verloren ze gingen er automatisch vanuit dat ik geen tijd meer voor hun had en heb toen ook gezegt nou als je al zo over me denkt hoef ik je niet meer te zien nu bij mijn 2e liet er 1 nadat dice 3 maand was niks meer van zich horen nam de telfoon niet op reageerde niet op smsjes terwijl ik haar veel uit de brand heb geholpen dus wou weten waarom ze dat deed dus ze kwam een keer online en vroeg van zeggen we niks meer kreeg als antwoord hoezo ik zo van ik hoor niks meer van je krijg geen antwoord meer nee heb een ander nummer en toen ging ze offline nou mooi is dat terwijl je in een zware depressie zit en je vrienden hard nodig hebt dus haar een mail gestuurd dat ik uitleg wou nou ze was verandert en haar tijd ook en ik paste daar niet meer in en ze wou me niet kwetsen nou dan stik er ook maar in heb haar niks terug gestuurd nu heb ik gelukkig lieve buren (ben verhuist) nieuwe vrienden in mijn leven en ben uit mijn depressie ben nu gelukkiger dan ooit zulke mensen die dat doen zijn je vrienden niet!
Gelukkig ben ik geen vrienden verloren, alleen maar rijker geworden (ook mama's met jonge kinderen). Ik moet zeggen dat ik een aantal jaar geleden al een hoop vrienden ben verloren vanwege een relatiebreuk dus weet nu wie m'n echte vrienden zijn. Met de meiden die nu nog geen kinderen hebben spreek ik andere dingen af dan te stappen, zoals winkelen of gezellig bij elkaar thuis, soms met avondeten erbij. Vind stapvriendinnen ook niet echte vriendinnen, maar meer kennissen. Daar deel je een leuke avond mee, maar echte problemen ga ik niet in de kroeg bespreken. merk ook wel dat mijn interesses enorm zijn verandert. Ik heb nu meer interesse in kindertjes natuurlijk, maar vooral minder in het maken van een carriere, daar was ik voorheen erg mee bezig. Ook ben ik meer naar m'n famillie toegetrokken en heb een ware vriendin in m'n zus gevonden. Misschien dat dat ook de reden is dat je vriendinnen "verloren" bent. Jouw prioriteiten zijn waarschijnlijk heel anders dan die van hun. Je hebt dan ook niet meer zoveel om met elkaar te bespreken/delen. Mijn gesprekstof is dan ook vaak op na de vraag "En hoe gaat het met jou?"
Wat Ilse inderdaad zegt, je merkt dat andere dingen in je leven ineens belangrijker zijn dan voorheen. Dat van carriere merk ik ook wel. Voor mij was dat ook belangrijk, maar nu is dat niet meer zo. Een leuke baan is voor mijn belangrijk zat,meer hoeft eventjes niet. Je gaat meer gezin dingen doen, stappen hoeft voor mij nu ook helemaal niet meer. Je bent in een andere fase van je leven gekomen. Daar horen misschien wel nieuwe mensen en vrienden bij.
He gadver! Wat een mens is dat joh. kan maar 1 ding zeggen: Wees blij dat je er van af bent!! Ik ben er destijds ook achtergekomen dat de mensen voor wie ik door het vuur ging me keihard lieten barsten toen ik ze nodig had. Was heel moelijk om dat te accepteren, ik begreep het gewoon ook niet. Doet wel zeer he!!
ja het doet echt pijn maarja ben nu gelukkiger dan ooit te voren ik ga best nog wel vaak naar feesten toe mijn mannetje zegt dan ook je hebt het verdient ga maar lekker ontspannen en daar kom ik ook veel bekenden tegen wel gaan mijn mannetje en ik 1x in de 2 maand samen naar feesten soms moet ik gewoon even weg overdag met 2 kleine kinderen lukt het me niet zo om ergen sheen te gaan we hebben geen auto dus moet alles lopend of met de bus doen maar mijn mannetje en ik zijn bijna 24 uur per dag bij elkaar (werken allebei niet) dus gaan we altijd met z'n 2e weg
Ik heb ook 'vrienden' die onze kleine meid van 9 maanden nog niet hebben gezien (wel op foto's dan). Ze wonen niet in de buurt, dus ik had er wel begrip voor dat ze niet gelijk in de kraamperiode langskwamen. Maar 9 maanden!?
Nee, geen vrienden verloren. Ik denk dat het er ook een beetje van afhangt hoe oud je bent. Wij zijn al wat ouder dus veel van onze vrienden hebben ook kinderen gekregen iets eerder of zelfs in hetzelfde jaar. Een enkele vriendin heeft geen kinderen en wil ze ook niet. Ik let er wel op dat we regelmatig afspreken en het dan niet continu over mijn zoontje hebben. Dat gaat prima. Eén van die vriendinnen kwam laatst met het voorstel naar de dierentuin te gaan. Afgelopen dinsdag zijn we gegaan: zij, ik en zoontjelief... het was hartstikke gezellig. Verhoudingen veranderen wel wat maar hier niet negatief! Gelukkig maar.
pff hier juist andersom, ik kan maar niet settelen in deze woonplaats en mn oude vriendinnen kwijtgeraakt...zou willen dak uberhaupt een vriendin heb ipv kennisssn
Ik heb ook vrienden verloren. Er was een stel waar we regelmatig heen gingen. Meestal gingen we naar hun toe, omdat meer mensen van onze vriendengroep bij hun thuis waren. Toen Valerie is geboren waren ze op vakantie, daarna was haar vader overleden. Dus na 3 maanden waren ze nog niet geweest, toen zijn we maar gewoon bij hun op visite gegaan. Daarna nog een keer bij ze op visite geweest. En elke keer als ik bel om een afspraak te maken, dan kan ze niet of hebben ze het druk. Dus ik laat het nu maar zo, wacht wel tot hun een keer initiatief nemen. Een andere vriendin die ik al ken vanaf mijn 12de zie ik ook bijna nooit meer. Zij is 300km verder weg gaan wonen, en is in het weekend nog wel eens hier in de buurt. En af en toe zie ik haar dan ook. Ik ben nog niet in haar nieuwe huis geweest. Het is voor mij 3 en half uur rijden. En dat doe je niet eventjes met een kleine. Mijn man is door zijn werk alleen in het weekend thuis, en als ik dan heen zou gaan, zou ik mijn man helemaal niet zien. Dus deze vriendschap groeit ook uit elkaar, zij heeft verder ook helemaal niks met kinderen. En eigenlijk delen we niks meer gemeenschappelijks. Verder heb ik wel 2 vriendinnen erbij gekregen. Allebei meiden die ik vroeger van de middelbare school ken, en ook allebei een kindje hebben.
Tsja, voor dat ik de eerste kreeg was ik van Eindhoven naar Leiden verhuist. Door de afstand al een deel vrienden verloren. En toen had ik er daar weer een stel gevonden toen ik nog werkte. Werd zwanger en contract werd niet verlengt (en wilde sowieso thuis blijven...had alleen tot mn zwangerschaps verlof nog willen werken maar goed) en die ben ik op 1 na ook verloren toen mn kleine er was. Die eene ben ik verloren toen ik mn 2e kreeg. Was zo rap met zwanger worden die keer (meteen raak) dat ons afspraakje om een paar dagen op fiets vakantie te gaan met de kleine mee niet door kon gaan (zou dan zo'n 7 maanden zijn). En daar was ze al niet over te spreken. En ze heeft het toen helemaal laten verwateren. Zeker toen ik ook nog eens naar n andere stad verhuisde (werk van mn ex achterna). Tja...zit je dan. Op den duur weer vrienden bij elkaar gesprokkelt. En toen ging ik scheiden en daarbij veel vrienden verloren door ge-etter van mn ex. En daarna nog n stel door een depressie. Vriendin gevonden in de vrouw van n collega van mn nieuwe man. En die heeft me na de bevalling dood genegeert toen ze zelf eenmaal zwanger was. En dat terwijl ik haar de laatste maand van mn zwangerschap heb lopen steunen omdat ze steeds n miskraam kreeg (zegt ze, of dat waar is laat ik even in het midden...vreemd verhaal nml. Nam niet weg dat mijn opvatting is: vrienden steun je als ze het moeilijk hebben ongeacht waarom ze het moeilijk hebben). Gelukkig is het contact tussen n vroegere vriend van mn man weer helemaal terug nu zijn vrouw net voor mij een tweeling kreeg en onze oudere kinderen (zij hebben ook 2 oudere rond de leeftijd van die van mij) erg goed met elkaar overweg kunnen. En op dit forum heb ik iemand leren kennen die in dit dorp woont. Het steekt van sommige mensen nog steeds dat ze me na alles wat we samen mee gemaakt hebben en ik voor ze gedaan heb zo hebben kunnen laten vallen. ZEKER toen ik ze nodig had in mn depressie (iets wat je depressie echt niet ten goede komt overigens!) Maarja, zo zijn sommige mensen helaas.
Ik heb zelf een aantal contacten laten verwateren. Ik heb een stuk of 6 hele goede vriendinnen en had veel gewone vriendinnen met wie ik regelmatig iets deed. Ik merk dat sinds ik mijn zoontje heb ik mijn energie in echte vrienden wil steken. Ik heb druk zat, mijn werk is nog steeds belangrijk voor mij en kost mij best veel tijd. Daarnaast wil ik er zoveel mogelijk voor mijn zoontje zijn en tijd en energie steken in mijn beste vriendinnen. Daarnaast heb ik een man en ik vind zeer belangrijk om mijn relatie fris te houden. Druk zat dus en geen tijd voor halve vrienden. Dus heb ik een aantal maanden geleden besloten dat ik alleen maar tijd ga steken in dingen die ik echt belangrijk vind en dat zijn die andere vriendinnen/kennissen niet. Ik wil alleen maar met mensen omgaan die mij energie geven ipv energie kosten en dat was het geval een een aantal mensen. En dat was niet erg toen ik nog geen kindje had, maar ik kan er nu minder goed mee omgaan vandaar dat ik die keuze heb gemaakt. Ik heb echter geen ervaring mee dat vrienden mij laten zitten omdat ik een kindje heb, meer dus andersom.
Ik ben 3,5 jaar geleden erachter gekomen wie mijn echte vrienden zijn (auto-ongeluk). De vrienden die ik nu heb nog heb, hebben zelf geen kinderen, maar zijn wel allemaal tantes geworden. Als ze iets willen gaan doen, dan vragen ze mij toch wel altijd of ik meega ,ook al weten ze dat dat niet altijd kan (of vanwege gezondheidsproblemen of met mijn dochter). Maar we spreken elkaar nog regelmatig, en gaan bv met goed weer lekker naar het terras, en dan gaat de kleine lekker mee.
Hier hetzelfde. Sommige 'vrienden' tonen totaal geen interesse, terwijl andere (van wie je het niet verwachtte) wel langs komen etc. Maar goed, ik heb nu ook wel andere interesses. De situaties zijn nu soms ook zo verschillend. De een woont nog thuis, de ander net getrouwd, en wij dus al een kindje...
Bij mij is het eigenlijk hetzelfde gebleven. Mijn man en ik hebben eigenlijk een beetje dezelfde vrienden, dus zijn we vaak samen bij vrienden. Een goede vriendin van mij heeft zelf een kindje (7 maanden) en met haar ga ik vaak met de hondjes en onze kindjes wandelen. Erg gezellig altijd. Verder komt een goede vriend van ons nog steeds 2 tot 3 keer per week langs. Deed ie al voordat Kyra geboren was hoor. Wij zorgen er zelf gewoon voor dat we onze vrienden blijven zien. Verder zijn mijn broers en hun vriendinnen (waarvan er eentje ook een kind heeft, mijn nichtje dus) ook eigenlijk goede vrienden van ons. We komen vaak bij elkaar op bezoek of gaan leuke dingen doen. Verder vind mijn moeder het leuk om op te passen, dus willen we een keer met een groep gaan stappen, dan kan ik Kyra bij mijn moeder achterlaten voor een nacht.
hier ook vrienden verloren hoor dat begon al in de zwangerschap er waren in een keer mensen die niets meer lieten horen.terwijl dat je ze met alles hebt geholpen hadden geen geld om mee tegaan dat weekend.was het ach hier heb ik 150 euro ga maar mee we zien het vanzelf wel terug.het woord komt eruit wij zijn 10 weken zwanger en een week later horen we nog wat daarna helemaal niets meer.toen ik 28 weken zwanger was zijn we verhuist 15 km verop hebben we een ander huis groter en nieuwer als waar we zaten. iedereen zou helpen uit eindelijk hebben we het met 4 man moeten doen. ik zat met 28 weken zwangerschap op de grond laminaat teleggen op alle 4 de slaapkamers. we hebben toen ook mensen gevraagt wat er was. hun antwoord ja we woonden te ver weg kom op 15 km verder op ze hebben allemaal een auto!ik heb toen gezegt dat ik er klaar mee ben ik hoef zulke zogenaamde vrienden niet. we hebben niet echt veel vrienden maar een leuke club.met mensen waar je wel op kan bouwen. tuurlijk we hebben we tijdens de kraamtijd wel wat erover gepraat en ik heb het er soms wel moeilijk mee.een was echt mijn beste vriend we waren net broer en zus dat zeiden we ook tegen elkaar.en nu nu hoor je hem niet meer.
Ik ben geen vrienden verloren maar de vriendschap is wel veranderd. Ik ben zelf ook een ander persoon geworden sinds Tayo is geboren en ik merk dat ik meer naar mensen toetrek die zelf ook kindjes hebben. Ik vind het heel erg leuk om 1 keer per week iets met een vriendin af te spreken, gezellig een wijntje drinken en even bijkletsen. Ik heb ook wel die tijd nodig om ook 1 keer per week even een avondje met vriendinnen te hebben.