Verliefd op een ander

Ik denk dat je een heel goed gesprek met je mannetje moet aangaan en heel eerlijk tegen hem moet zijn over je vriendin

Dit is natuurlijk geen makkelijke situatie, zeker niet met een kindje van 10 maanden.

Heb zelf wel een mannetje die weinig tot niks in huis doet Maar als ik hem daarop aanspreek doet hij het toch maar wel...

Ben zelf al sinds me 15e bi (tenminste, zal het me hele leven al zijn, maar weet het pas sinds me 15e).

Mijn mannetje laat me echt vrij met meiden Ik mag alles met ze doen, maar ik doe het niet, omdat ik gewoonweg getrouwd ben met de liefde van me leven.

Ik zal het ook niet leuk vinden als mijn man het met een andere vrouw zou doen.. Hij blijkbaar wel, maar uit respect doe ik het niet.

Snap je dus heel goed meis Denk gewoon goed na, volg je hart! Met je man ga je hoogstwaarschijnlijk al jaren en in een relatie heb je ups and downs.

Als je verder iets wil weten PM me dan maar.

Heel veel succes

Liefs,
Kim

 

Tjonge, heftig hoor.

Schrik je ook van jezelf dat je deze gevoelens hebt voor een vrouw? Want je zegt dat het voor het eerst is.

Ik denk dat je op een rijtje moet zetten wat je wil. Wil je bij je man blijven en samen een gezinnetje vormen met je kind of wil je toegeven aan je gevoelens voor een vrouw?

Ik denk dat als ik in jouw schoenen stond dan zou ik afstand nemen van deze vrouw. Misschien moet je er wel met haar over praten waarom je afstand neemt.
Het lijkt me zeer kwetsend tegenover je man als je ervandoor gaat met een vrouw.
Je geeft zelf aan dat veel dingen in huis en in de verzorging op jou neerkomt. Praat daarover met je man. Ik zal gewoon je huwelijk redden. Hoe denk je dat de rest van de omgeving over je gaat denken als je je man verlaat voor een vrouw. Ik denk dat je met de nek aangekeken gaat worden. Word je dan echt gelukkig? Ik zal me deze dingen allemaal afvragen.

Nogmaals, het lijkt me echt een klap in het gezicht van je man. Denk er goed over na. Succes!

 

Maar is het ook echt verliefdheid of is het 'verliefd zijn op' aandacht /begrip/tijd/het gevoel bijzonder te zijn/betrokkenheid en noem maar op dat je van deze vrouw krijgt en zo mist in je man?

 

Tja verliefd worden op een ander kan natuurlijk altijd gebeuren. Dat het nu toevallig een vrouw is lijkt me daar niet heel veel aan te veranderen.
Het gaat er tenslotte over wat je er mee doet. Als ik het zo lees loopt het even niet zo lekker tussen jou en je vriend dan zou ik daar eerst aan gaan werken.

Probeer eerst de relatie met je vriend weer op orde te krijgen en ga dan nog eens naar je gevoelens kijken. Mss ben je nog wel gek op die vrouw maar wil je daar verder helemaal niets meer mee doen.....

 

Ik heb geen echt advies voor je behalve je hart en gevoel te volgen. Hopelijk komen jullie er uit, welke kant het ook op mag gaan.

Wil ook even inhaken op Barbara1983: Ik vind het een beetje 'raar' dat je schrijft dat ze met de nek word aangekeken als ze verder zou gaan met een vrouw. Wat weet jij er nou van? Ken jij haar en haar familie? Niet iedereen is zo natuurlijk En wie zegt dat zij niet echt gelukkig kan worden met een vrouw? Vind het een beetje kort door de bocht... Mocht mij dit overkomen zou ik echt de grootste scheit hebben aan mijn omgeving: het gaat om MIJN gevoel en MIJN geluk! Gelukkig heb ik allemaal mensen in mijn omgeving die het geen biet uitmaakt of je nou homo, lesbie of bi bent. Het enige dat hier telt is blij zijn voor een anders als hij/zij gelukkig is.

 

Toevallig hebben wij laatst zoiets van dichtbij meegemaakt met een bevriend stel.. Zij werd verliefd op een vrouw, zei dat het kwam doordat hij dingen niet (goed) had gedaan, en uiteindelijk is ze er met die vrouw vandoor gegaan. Kindje van 3; erg naar allemaal.
Wat ik je kan vertellen dat wij haar het meest kwalijk nemen, is dat zij de schuld bijna volledig op hem schoof, een beetje zoals ik nu ook uit jouw verhaal proef. Je moet niet vergeten dat er altijd 2 mensen in een relatie nodig zijn, dus ook al heeft hij zijn fouten, jij zult ook niet perfect zijn...? Dat wil niet zeggen dat ik denk dat je ongelijk hebt, hoor; je frustraties zijn ongetwijfeld helemaal terecht! Maar als je ervoor kiest iets met je gevoelens voor die ander te doen, dan moet je daar wel zelf de verantwoordelijkheid voor nemen, en het niet gooien op dat hij het je zo makkelijk heeft gemaakt verliefd te worden op een ander. Je bent daar zelf ook altijd bij geweest.

Ik denk dat je moet gaan afwegen wat je belangrijk vindt: je huidige relatie redden (als je daarvoor kiest, moet je er wel voor de volle 100% voor gaan, en hem ook duidelijk maken hoe dringend het is dat hij dat ook doet), of voor je verliefdheid gaan.
Onze vriendin zei voor haar man te willen gaan, maar bleef alleen maar verwijten rondstrooien; dat werkt dus niet en uiteindelijk is ze dus ook voor haar verliefdheid gegaan, zoals ze vanaf het begin af aan al wilde.

Voor de duidelijkheid: wat ik hier schrijf is alleen maar gebaseerd op de ervaringen met onze vrienden! Misschien dat het bij jou wel heel anders ligt, en dat je dus niets aan mijn reactie hebt, maar toch.. Wilde het wel gedeeld hebben met je.

In ieder geval heel veel sterkte met je beslissing, en onthoud dat eerlijkheid het aller-aller-belangrijkste is!

 

Misschien ben ik een tikkie ouderwets, maar... Ook al zijn jullie niet getrouwd, jullie hebben samen een kindje, en daarmee dus ook een hele grote verantwoordelijkheid. Wat voor voorbeeld geef je je kindje als je bij de eerste de beste verliefdheid gelijk de handdoek in de ring gooit en er vandoor gaat? Zou je je kindje later niet veel liever vertellen dat papa en mama heel hard hun best hebben gedaan om goed voor elkaar te zorgen, zodat ze samen goed voor hun lieve kindje konden zorgen?

Een relatie kan altijd stuk lopen, maar naar mijn bescheiden mening zou een kind een hele goede reden moeten zijn om extra hard je best te doen om er samen wat van te maken. En dat betekent wat mij betreft niet alleen eisen dat hij meer zijn best doet in het huishouden, maar ook aan hem vragen wat hij van jou verlangt, kritisch naar jezelf durven kijken en je best doen om elkaar tegemoet te komen.

Just my two cents...

 

Het spijt me als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot. Maar zij vraagt om advies wat ze ermee aan moet en ik zeg hoe ik erover denk.
Ik heb helemaal niks tegen homo's, lesbienes etc.. maar zou het wel gek vinden als een vrouw uit mijn omgeving die getrouwd is met een man er vandoor gaat met een vrouw, en haar man keihard in de steek laat. Hoe denk je dat haar man zich zou voelen? Ik zou er in elk geval wel raar van op kijken. Misschien is het inderdaad niet helemaal terecht als gelijk dan ook 'iedereen' haar met de nek aankijkt..
Maar ik zou zo ontzettend veel met de man te doen hebben. Wat zou je er zelf van vinden als je getrouwd bent en je man verlaat je omdat hij verliefd word op een andere man?

 

In dit geval gaat het ook om het geluk van het kindje en kun je wel roepen MIJN gevoel en MIJN geluk maar die vlieger gaat hier niet op.

Ik ben het helemaal eens met Belle, knok voor je relatie en haak niet af omdat hij niet veel doet in huis maar probeer er samen uit te komen. Bedenk waarom je verliefd werd op hem en waarom je met juist deze ene persoon een kindje en een toekomst op wilde bouwen.

Ik wil niet zeggen dat een verliefdheid nooit kan gebeuren maar het gaat erom wat je er mee doet

 

hier sluit ik me helemaal bij aan .. het zijn altijd de kids die eronder moeten lijden, en we zouden meer aan de kids moeten denken bij het nemen van deze beslissingen (zeg daarmee dus niet dat ik het over ts heb !!), maar de kinderen worden in dit soort gevallen TE vaak vergeten .. ik kom zelf uit een gescheiden gezin en weet waar ik over praat, heb dus ook alleen maar in internaten etc. gewoond en had natuurlijk net als elk kind gewoon bij papa en mama willen wonen.
Verliefd worden kun je idd altijd daar is niks op tegen want dat kan je niet sturen het is iets dat je overkomt, maar je kan er wel iets aan doen wat je met die gevoelens doet.
Ik hoop echt dat je de juiste beslissing neemt waar zowel jij je man maar bovenal je kids zich in kunnen vinden en gelukkig mee kunnen opgroeien.
Succes want het is al moeilijk genoeg voor je !

 

ik ben het ook met petra en belle eens.

je kiest zelf samen voor een kind. het gaat even niet goed en je zit meteen te twijfelen over je relatie. alles gaat zo makkelijk tegenwoordig ik zie het echt veel om me heen mensen beginnen een gezin gaan vreemd of zien het ineens niet meer zitten en gaan uit elkaar. vecht voor je relatie en je gezin iedereen kent tegenslagen en periodes dat het minder gaat maar kom er samen weer uit en je word er alleen maar sterker van!

 

hij kan natuurlijk niet voor jou beslissen of je gelukkig bent of niet, hij moet jouw gevoel wel als volwaardig zien en je ook zo behandelen, met de opmerking: " je bent niet ongelukkig en het komt wel goed." doe je dus alles in 1 keer van de tafel vegen, wat valt er namelijk dan nog te discussieren?

 

Ik sluit me aan bij mymiracle... Dat is echt niet realistisch van hem.
Ik zou dan ook als ik jou was nu eens heel duidelijk aan hem uitleggen wat op dit moment de mogelijke consequenties zijn van hoe jij je voelt in deze relatie. Dus ja, gewoon zeggen dat je gevoelens hebt voor een ander en dat je bereid bent die opzij te zetten & voor je relatie met hem te vechten als hij dat ook gaat doen. Desnoods met hulp van buitenaf als je er samen niet uitkomt?

Wel een klote-situatie, hoor... Nogmaals heel veel sterkte!

 

Dus eigenlijk word er hier gezegt dat je bij elkaar moét blijven omdat je samen een kind hebt? Daar kan ik niet zo goed tegen... Mijn moeder is ook bij mijn vader gebleven om mij en mijn zusje... wat een verschrikkelijke tijd was dat! Ik hing de vlag uit toen ze EIN-DE-LIJK gingen scheiden! Ongelukkige ouders hebben is ook niet alles hoor... trust me!
En wie zegt dat een kind automatisch de dupe moet worden als ouders uit elkaar gaan? Vind ik ook een beetje achterhaald... Je kan toch ook vreedzaam uit elkaar gaan? En goede afspraken maken? Ik denk dat een kind veel meer heeft aan ouders die gelukkig zijn, ook al betekend dat dat papa en mama niet meer samenwonen.

Ik zeg nu niet dat TS maar gelijk haar vriend moet verlaten, alles behalve dat. Tuurlijk moet ze vechten voor haar relatie, maar ik krijg wel een beetje jeuk van sommige opmerkingen. Als de koek op is, is hij op: om welke reden dan ook.

 

Ik denk niet dat je bij elkaar MOET blijven om de kinderen, maar wel extra hard je best moet doen om je relatie een kans te geven juist omdat je een verantwoordelijkheid naar je kinderen hebt.
Dus eerst alles doen om je huidige relatie te redden (praten, relatietherapie.. whatever) en pas daarna een rationeel besluit nemen.
Succes, ik hoop dat je eruit komt. Lijkt me niet makkelijk!

 

Hier ben ik het ook mee eens. Kijk als een relatie echt niet gaat dan gaat het niet maar in dit geval haalde TS als reden naar voren dat hij niet zoveel doet in huis en met zijn kindje. En DAT vind ik een slechte reden om het bijltje er bij neer te gooien.
Het lijkt me een vrselijk verwarrende periode voor TS maar ik zou naar mijn kind toe toch een voorbeeld willen laten zien dat papa en mama hun uiterste best doen om het leuk samen te krijgen en daar moet dus aan gewerkt worden blijkbaar.

Ik zou een serieus gesprek aangaan met je vriend en niet bij het eerste de beste weerwoord het gesprek beeindigen. Hij moet weten dat het voor jou zo niet gaat en hoe jij je voelt

 

Is het dan minder erg als je man er van door gaat met een andere vrouw , of een vrouw er van door gaat met een andere man ?8)

 

Nee dat zeg ik toch niet? Ik heb gezegd dat ik niks heb tegen lesbienes en homo's etc... dus het is even erg als een man er vandoor gaat met een andere vrouw, of als een vrouw er vandoor gaat met een andere man. Het geslacht kan me niet schelen. Wel vind ik dus dat je de ander er gigantisch pijn mee zou doen.