Bang voor bemoeiende mensen

ZO en zo is het van alle kanten gewoon goed bedoeld advies, soms kan het idd beetje bemoeierig klinken, ik heb het zelfde hoor. Maar uiteindelijk bedoelen ze het goed. een eerste kindje is altijd lastig.

Maar zo en zo adviesen waar je je zelf in kan vinden moet je met je mee nemen de andere gewoon vergeten, en eventjes door heen kijken

denk dat dat het beste voor je zelf is.

maar das mij mening , je moet doen wat voor jou het beste lijkt.

 

Ik herken het wel,beide oma's komen steeds met opmerkingen. Ongeveer een maand geleden heb ik er bij beiden wat van gezegd. Was niet makkelijk. Maar het is en blijft ons kindje, niet van hun. Hun krijgen de lusten, maar ik heb ook de lasten.

Laat het niet te ver oplopen, want dan heb je straks helemaal geen zin meer om ze te zien. En dat zou zonde zijn.

 

Gewoon je kleintje opvoeden hoe jullie dat willen en goed luisteren naar je eigen gevoel en mensen kunnen wel hun advies of mening geven, maar het is dan aan jullie of jullie er wat mee doen of het links laten liggen. Ik zou me er niet teveel van aantrekken. Was er ook bang voor en soms nu nog, maar ik leer mezelf nu aan wij voeden ons kindje op en niemand anders en dat is het belangrijkste.

 

Hey,

Voor mij is dit ook heel herkenbaar. Mijn eigen moeder weet dat ik het best kan allemaal en dat ik verantwoordelijk genoeg ben om goede beslissingen te nemen wat de baby betreft. Mijn schoonmoeder daarentegen bemoeit zich sowieso al veel met hoe ik bepaalde dingen aanpak. Ze weet alles beter en heeft alles al een keer meegemaakt. Ik heb er al zo genoeg van dat ik automatisch alle advies die ze heeft van de baan schuif. Ik begin meestal gewoon ergens anders over als ze komt met adviezen waar ik niets aan heb. Ik geloof dat ze het nu een beetje door begint te krijgen, want het word al een stuk minder. Fijn, dan kan ik hopelijk eens leuke gesprekken hebben met haar. Ik houd alleen mijn hart vast als de baby er is, want als we dan weer van voor af aan beginnen, dan ziet ze mij niet zo veel.

Groetjes

 

Bij mij weten ze het al dat ze niet constant tips en adviezen hoeven te geven.. maar als het straks gaat gebeuren, zeg ik er ook gelijk wat van. Ik zeg gewoon, joh luister, ik bedoel dit niet vervelend maar als ik advies nodig heb van je dan vraag ik er wel om.
Na een tijdje kan je het denk ik namelijk niet meer links laten liggen en ga je er je rot aan ergeren.. alleen maar zonde!

 

Tip van een ervaren vriendin van me:

Geef bij de (schoon)ouders aan dat als zij drie keer hetzelfde advies hebben gegeven en jij dat niet hebt opgevolgd, ze kunnen aannemen dat jij daar een goede reden voor hebt.

Heeft bij haar erg geholpen. Die vriendin is bij mij een van de weinigen in mijn kring die al kids heeft, en haar bemoeienis is erg welkom, maar als dat mij te veel zou worden, zou ik haar dus hetzelfde zeggen Ik heb zo het idee dat dat niet nodig gaat zijn.

 

Je zult dalijk merken dat je straks na de bevalling enorme kind beschermings hormonen mee krijgt. Ik dacht dat ik vast niet tegen mensen zou durven zeggen dat ik het kindje zelf wil vasthouden als men haar vasthield maar niets is minder waar.
Zeker in de kraamtijd was ik als een tijger, als ik Roos weer wilde dan vroeg ik haar terug, bij wie het ook was.

Ik denk dus ook dat je je geen zorgen hoeft te maken en je hoe dan ook je eigen pad gaat volgen

 

Hihi, herkenbaar hoor! Iedereen heeft goed bedoelde adviezen maar jij bent het niet met alles eens!
Mijn schoonmoeder zei laatst dat ik mijn zoontje van net 1 jaar een tik op zijn vingers moet geven als hij wat van de tafel wil pakken, toen ik nee zei ging ze door dat dat echt wel helpt. En toen heb ik gezegd dat ik dat niet doe omdat ik daar niet achter sta. Toen was ze stil. Ze probeert het altijd wel hoor, bepaalde adviezen mee te geven, ze heeft 4 kinderen gehad en ze zal heel vaak gelijk hebben en sommige tips neem ik van harte aan. Maar tips als slaan, onder de koude douche zetten of dat soort dingen daar begin ik gewoon niet aan!

En ja wat de rest betreft gewoon ene oor in andere oor uit!

 

Charissie,

ook als je ouder bent krijg je bemoeienis hoor! Ik ben 33 en men probeert al regelmatig ongevraagde adviezen te geven!
Ik bedank ze en glimlach vriendelijk en doe zelf wel wat ik wil!

Maar leuk is anders, ik denk ook weleens, pff daar heb je d'r weer 1! Maar vaak is het wel goed bedoeld, dus doe dan het bovenstaande!

Succes!

 

Ow ik zit me er ook al zorgen over te maken.
Niet over mijn moeder hoor, die heeft zoiets ze is volwassen en ze kan het makkelijk, en als ze vragen heeft hoor ik het wel, heel fijn dus.
Maar mijn schoonmoeder daarintegen poeh poeh die kan er wat van.
Die meent dat ze alles het beste weet.
En ze moet echt overal voorop staan.
Maar dadelijk als de kleine er is ga ik echt wel duidelijke afspraken maken.

 

Ik ben een beetje gemeen, maar ik heb een hele tactiek ontwikkeld. Zodra ik wist dat ik zwanger was ben ik er al een beetje mee begonnen. Ik vertel gewoon tegen mensen die ik ervan verdenk iets te zullen gaan doen waar ik geen zin in heb (een collega die nogal adviezerig is, een schoonmoeder die cadeaus koopt waar ik niet zo heel blij van wordt) over andere mensen die doen wat zij doen, en dat ik dat niet zo leuk vind.
Dus tegen mijn schoonmoeder heb ik al heel vroeg in de zwangerschap een paar keer verteld dat ik het zo lief vind dat iedereen cadeaus koopt, maar dat ik toch eigenlijk het liefst Hema-bonnen krijg, zodat ik alles in onze smaak kan kopen. De boodschap is aangekomen.
Tegen mijn collega heb ik zitten klagen over een familielid dat vaak met ongevraagd advies kwam; kwam ook over

Op die manier heb ik tegen niemand ronduit hoeven zeggen dat ze iets deden wat ik niet leuk vond, maar snappen ze wel de boodschap.
Ik roep ook al vanaf het begin tegen iedereen dat ik sowieso GEEN blauwe of roze kleertjes wil. Hopen dat daar ook goed naar geluisterd wordt

 

@Mvs dat is helemaal niet gemeen, ik vindt het erg slim van jou omdat te doen
Ik heb ook al met mijn schoonmoeder erover gehad dat sommige mensen zich zo bemoeien maar helaas die hint is dus niet aangekomen.

 

@ Chantal; als het echt te erg wordt met je schoonmoeder, kun je natuurlijk altijd vragen of ze zich kan herinneren wat je een tijdje terug eens hebt verteld over bemoeiende mensen...?

 

ja maar of ze dat begrijpt

 

Ik ben 22 en mijn vriend is 25 dus nog jonger Maar maak me geen zorgen hoor. Heb trouwens (op een collega van mn moeder na) nog geen bemoeienissen of goed bedoelde adviezen gehad. Ja hier en daar een losse opmerking maar ik trek me er niet veel van aan.

Er zijn vele wegen naar Rome en je moet voor jou persoonlijk de dingen eruit pikken waar jij iets aan hebt en de rest naast je wegleggen.

Wanneer jij je stoort aan mensen kun je daar op een tactvolle manier best iets van zeggen vind ik. Die mensen kunnen ook geen gedachtelezen en aan ergeren over en weer heb je dan al helemaal niks. Jij niet en hun ook niet.

 

hey meid

ken het heel goed ben 19 en hij net 24 eerst heb gewoon genegeerd tot niet meer kon toen heb iedereen apart gezegd nu is het leuk geweest ik heb genoeg ervaring leeftijd zegt niks en hij moet leren en dat doen wij samen en jullie houden je er buiten als we hulp nodig hebben vragen wij dat wel maar met je bemoeien en gezeur maak je een diepe kloof en straks verpest je het voor jezelf en toen begrepen ze het allemaal behalve mijn moeder maar die blijft een geval apart en heb haar paar keer duidelijk gemaakt.Negeerd zij mij weer vind dat geen respect en dan merkt ze het wel zodra kind er is want nu ook spendeer meer tijd met mijn vader (altijd al papa's kindje geweest) en vind zij niet leuk maar ze begint wel te merken omdat hij gewoon wacht tot ik vraag dat hij wel goed met mij kan opschieten en hopelijk met wat tijd krijgt zij het ook door.Wens je succes en denk eraan het is jouw kleine en als jij niet lekker in vel zit door gedrag van andere merkt ze dat dus is je goed recht om duidelijk te maken dat ze even stapje terug moeten doen.


liefs,