Ik moet echt huilen van dit topic, hoe gemeen zijn we tegen elkaar. Ik vind alles prima, wil je werken, helemaal goed, wil je thuis zijn, ook helemaal ok! Maar om maar te stellen dat ouders de kids tekort doen door te gaan werken, of te zeggen dat thuisblijfmoeders maar domme ganzen zijn die de hele dag theedrinken vind ik echt laag bij de grond. Er is hier 1 iemand die lekker loopt te stoken, en vervolgens vliegt iedereen elkaar in de haren. Laat toch lekker gaan, kinderen zijn gelukkig als ouders dat ook zijn, en ouders weten zelf wanneer ze gelukkiger zijn, als ze werken of niet.
Een vraagje voor thuisblijfmamma's: Voel je niet afhankelijk van je man's salaris? Ik vond verschrikkelijk.....
Miepie74 schrijft toch duidelijk: ik heb niet alles over voor mijn kindje als dat betekent dat ik mezelf moet wegcijferen Je moet het wel in de juiste context lezen, he? En ik ben het totaal eens met Miepie74! Waarom jezelf tekort doen? Daar word je toch geen gelukkige moeder en indiividu van?? Alsof je jezelf per se moet wegcijferen om alles over te hebben voor je kids?! Dat is een illusie: je wordt namelijk een ongelukkig iemand als jij jezelf wegcijfert!!! Je verliest jezelf! Ik kan me een show herinneren van Oprah Winfrey en dat ging precies over ditzelfde onderwerp: jezelf opofferen voor de kids. En geloof me; 9 van de 10 vrouwen die dit deden waren gewoon hartstikke depressief, ze hadden geen eigen identiteit meer, konden de vraag 'wie ben ik?' echt niet beantwoorden... en vonden hun leven totaal niet interessant. Mijn moeder was op een gegeven moment een thuisblijfmoeder voor haar 4 kinderen. En natuurlijk was het toendertijd erg fijn om als kind thuis te kunnen zijn en mama had alle tijd voor je. MAAR het heeft mijn moeder uiteindelijk helemaal niet goed gedaan. En ons, de kinderen, ook niet.. Dat merk ik nu pas want mijn moeder heeft geen eigen leven... Ze leunt heel erg veel op ons!!! Buiten haar kinderen om heeft ze niks En dit is voor ons, haar kinderen, allesbehalve fijn! Gelukkig ziet mijn moeder dit ook wel in want ze stimuleert me ontzettend om lekker te gaan werken als de kleine er is!
Absoluut. En ik wil mijn kinderen absoluut niet meegeven dat ze maar lekker thuis kunnen gaan zitten en zo hun centjes kunnen opstrijken. Als je kan werken, moet je gewoon werken. Lekker teren op de staat is zo makkelijk.. (geld dus niet voor de mensen die niet kunnen werken of huismama's die gewoon rond kunnen komen van het loon van hun man. Die laatste krijgen natuurlijk ook geen uitkering)
@Kity en @CherryAyden: zit ook te zoeken naar de applausknop @puzzcat24 Wat bedoel je precies met dat je geen ervaring hebt met 4 jaar uit de running zijn? Want zoals ik het lees, laat je of de staat, of je vent voor je zorgen en doe je dat zelf niet. Jij mag dan niet werken, een ander doet dat wel, en zo word jij in staat gesteld om thuis te blijven! Zoals eerder gezegd (kan 't juiste postje even niet zo snel terugvinden): ik vind het goed dat er hier een vangnet is voor mensen die niet in staat zijn de werken. Maar realiseer je wel dat 't geld dat nodig is voor WW, WIA, Wajong, Bijstand en dergelijke opgebracht wordt door degenen die wel werken. En niet iedereen heeft het 'geluk' om tegen een man aan te lopen die alles voor haar betaalt! En als mij dat al zou overkomen, dan zou ik het zelf niet willen. Ik zal er altijd voor zorgen dat ik mezelf kan bedruipen, dat hoeft een ander niet voor me te doen! Dus ja, ik werk. En dat blijf ik straks ook doen. Weliswaar in aangepaste vorm, en wat minder dan nu, maar ik zal er altijd voor zorgen dat ik voor mezelf en de kleine kan zorgen als dat zou moeten. Want stel dat het misloopt met de vader van m'n kind (en nee, dan heb ik het niet alleen over de mogelijkheid dat ik ingeruild word voor een jonger model, maar hij kan onder de tram komen, of z'n baan kwijtraken, of ten prooi vallen aan een ander rampscenario) dan wil ik niet terugvallen naar bijstandsniveau en geen baan meer kunnen vinden omdat ik er al te lang uitben. En dat, beste puzzcat24, is niet kiezen voor luxe, maar gewoon simpel vooruitdenken. Dat we daardoor als alles wel voorspoedig verloopt redelijk goed af zijn en ons kindje veel extra's mee kunnen geven, is alleen maar mooi meegenomen.
Ik studeer dan, dus ben ook grotendeels van mijn vriend afhankelijk (nog wel, over anderhalf jaar niet meer), maar dat vind ik helemaal geen fijn gevoel. Stel dat het wel mis gaat, wat dan? Daar ga ik uiteraard niet vanuit want we zijn heel gelukkig samen. Maar zelfs in de beste relaties gaat het wel eens fout. En dan sta je mooi op straat zonder baan. Nee, dat risico wil ik niet lopen hoor.
Oooh danke, het is meteen een stuk beter (ik bedoelde eigenlijk dat dit topic om te huilen is, maar ik was zo van slag dat ik niet meer uit mijn woorden kwam hihi)
Kan ik me heel goed voorstellen hoe je voelt..... Even doorbijten en dan heb je ook eigen salaris, dan heb je goed gevoel, ik moest ook jaar lang doorbijten met 1 salaris waar wij op zich wel konden redden maar wel zuinig, nu ik werk, ben ik wel benieuwd hoe verder gaat.....
Ja ik ook! Lijkt me heerlijk om gewoon geld uit te kunnen geven, gewoon voor echt leuke dingen enzo. Nog even doorzetten Komt wel goed!
Trouwens, nu de ergste stoom ontsnapt is uit m'n oren ... Feit 1 De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland hoort tot de laagste in Europa. In landen die wij als erg traditioneel beschouwen als het om familiezaken gaat, zoals Spanje en Italie, werken procentueel gezien meer vrouwen, en ze werken ook nog eens meer uren per week. Feit 2 Het verlof voor zwangere vrouwen en jonge moeders, is met zijn 16 weken een van het kortste in Europa. Feit 3 Kinderopvang in Nederland is slecht geregeld en duur. Waar er in andere landen ruimere tijden zijn, je je kind op flexibele tijden en dagen kunt brengen en halen, moet je je in Nederland een jaar vantevoren al inschrijven, en dan ook nog eens voor vaste dagen. Ik maak me sterk dat als we in Nederland na de geboorte van onze kinderen wat langer thuis konden blijven, laten we zeggen 6 maanden in plaats van 3, zodat we 't eerste halfjaar ongestoord kunnen borstvoeden en herstellen van de bevalling, er veel meer vrouwen zouden gaan werken. Nu valt gewoon na 3 maanden de bijl: je moet gaan werken of niet. In sommige bedrijfstakken kijken ze bij het woord ouderschapsverlof alsof ze water zien branden: Al die andere vrouwen gaan toch ook na drie maanden weer aan de slag? Wat zeur je nou? Het is moeilijk tegen dat soort druk op te boksen! Door de krapte bij de KDV's zijn moeders met kinderen ook nog eens weinig flexibel: wat langer doorwerken? kan niet, het KDV sluit om half zes. Een extra dag? Inspringen bij ziekte? Tijdelijk een ander schema als een collega ziek of zwanger of op vakantie is? Kan allemaal niet. De overheid vindt dat vrouwen econmisch zelfstandig moeten zijn, maar tegelijkertijd maakt ze het ons bijna onmogelijk kinderen en een baan fatsoenlijk te combineren. Daardoor moet je als moeder vrij statische keuzes maken, waardoor velen er het bijltje er - begrijpelijkerwijs - bij neergooien. Dat maakt Nederland tot een land waar weinig moeders werken, en waar werkende moeders ook nog steeds op z'n 19e-eeuws bekeken worden. Jammer!
sow ik heb het niet allemaal gelezen hoor dat gaat me een beetje ver maar mijn verhaal ik zou wel WILLEN thuis blijven maar dat is NIET mogelijk! je eerste berichtje komt best hard aan want op mij komt het over dat ik me kind en dadelijk kinderen te kort zal doen! Maar dat mijn dochter het geweldig vind om bij oma te zijn dat telt niet mee? Overigens ik werk normaal 24 uur in de zorg en draai dus wisselende dienst het komt erop neet dat mijn dochter 50 uur per week weg is! en alleen naar mijn moeder... Ben het ermee ens dat het geen "drop maar raak" kind hoeft te worden... Dius 1 da bij die andere bij die andere kvd andere dit.... ik zou ook geen 40 uur kunnen werken maar ik denk dat er mensen zijn die niet echt een keuze hebben... netzoals ikke ik moet gewoon blijven werken al wil ik wel kijken voor minder uren maar ook dat zit er nu momenteel gewoon niet in... en kijk ik naar me dochter; die is gewoon hartstikke gelukkig! En JA ik voel me wel eens schuldig dat ik moet werken maa rik heb geen keuze en soms doet het gewoon ook wel goed! Maar het doet wel au als iemand zegt dat ik voor luxe kies en niet voor het welzijn van mij kind. Klopt, we hebben een vrij ruim huis en meerder auto's {allemaal oudere maar wel hobby} máár we moeten het evengoed doen met 600 euro na aftrek van vaste lasten dus héél luxe is het hier pff Sorry als ik misschien beetje fel ben maar het doet eigenlijk best pijn! pff dat is eruit
@ Flip: hulde! Precies een onderwerp waar ik me best zorgen over maak, arbeidsparticipatie van vrouwen in NL en wat de overheid daaraan (niet) doet. Ikzelf moet vanaf nu nog zeker 15 maanden wachten op een plekje in de kinderopvang, heb me in januari ingeschreven. Diep- en dieptriest. Dit is niet stimuleren van vrouwen om aan het arbeidsproces mee te doen! Maar ik laat me niet wegpesten of tegenwerken door deze conservatieve regering, kom nou. EN nog een stokpaardje van mij: zorg nou eens dat het voor mannen ook makkelijker is om deeltijd te werken of zorgtaken op zich te nemen. Nogal een idealistisch (want momenteel misschien niet helemaal realistisch) streven, maar daar wil ik ook voor pleiten. Gelijkwaardigheid, ook in ontwikkeling, in werk en in zorgtaken.
@Miepie74: Dan wacht je dus 21 maanden??? Ik ben geschokt... echt waar. Zit zelf in Amsterdam, en daar is het 'goede' gebruik ontstaan je bij een stuk of 10 KDV's in te schrijven. Wij kijken tegen een wachttijd van ongeveer een jaar aan. Ik ken trouwens wel een hoop mannen die 1 dag in de week apadag hebben hoor! Maar gebruikelijk is het niet, nee. Het zijn toch de wat softere sectoren waar niet vreemd opgekeken wordt van een vent die 4 dagen wil werken. Verder ken ik veel freelancers en ZZP'ers, die hoeven ook niet te bedelen bij de baas om een dagje minder in de week. Voor mijn vriend gaat 4 dagen ook niet lukken. Is in onze situatie niet zo erg, want ik ga freelancen als de kleine er is. Gelukkig stikt 't bij hem op 't werk van de jonge vaders, dus begrip voor een (mini)crisis thuis is er wel. Maar ergens zit er wel wat scheef ja.
sorry hoor, maar ik moet even zeggen dat hier echt in en in trieste reacties geplaatst zijn.... Ik had de luxe om tot een half jaar thuis te blijven bij mijn kleintje. vanaf maandag moet ik ook weer aan het werk. en weet je wat het ergste is?? Ik heb nog helemaal geen oppas! dus ons meisje wordt heen en weer gezeuld tussen verschillende mensen! Och wat een ramp!!3 3 weken lang ziet zij 4 dagen per week andere mensen. Daarna zijn mijn schoonouders weer terug van vakantie Maare, please, hou toch eens op met elkaar veroordelen. Jemig! Als het niet over borstvoeding/kunstvoeding gaat, of over roken tijdens zwangerschap, of over oorbellen bij baby's, dan is het wel over werkende moeders! Moet er dan altijd een onderwerp worden gezocht waarbij heftige discussies los komen? Kan er dan nooit gezellig worden gekletst over dagelijkse dingen? Jammer hoor........ Ik vind dat hier vrij veel hormonen rond vliegen. Ik durf te wedden dat als hier allemaal mannen hadden gezeten, er geen discussie was gekomen
Bij ons is het zeker niet om veel luxe te kunnen hebben. Ik zit nu in de ww en tegelijkertijd in de ziektewet ivm mijn bekken. Joshua is nu ruim 6,5 maand oud en als ik straks uit mijn gips ben, heb ik straks een baan voor 30 uur in de week als hoofd afwasser van een restaurant, dus niet echt een carriëre zeg maar. Wel in de avonden. Dus dan zal Joshua voor misschien een paar uurtjes per dag naar mijn ouders gaan, waar mijn man hem dan weer ophaalt, als hij klaar is met werken. Helaas is het voor ons echt een must, want wij kunnen nu al nauwelijks rondkomen. Als ik echt niet meer zou werken, dan komt het helemaal niet meer goed om rond te kunnen komen. Voor sommige mensen (waaronder wij) is het dus echt een must om te gaan werken als moeder. Als wij het straks een stuk beter zullen hebben, dan kan ik minder gaan werken, maar ik zal sowieso blijven werken, al is het alleen maar om buiten Joshua ook nog contacten te hebben... Liefs en dikke knuffel, Patricia