Wij zijn sinds 1,5 jaar trotste ouders van een prachtig meisje en ik ben zo ziels gelukkig met haar. Voordat ik zwanger werd dacht ik altijd dat we een jongetje zouden krijgen maar toen ik zwanger was was ik er 100% van overtuigd dat we een meisje zouden krijgen. Onze omgeving dacht een jongetje. Het werd een meisje. Eigenlijk was ik helemaal geen tutmama maar Isabella is wel een klein tutje en ik vind het heerlijk. Kamertje mooi roze, staartjes in, speldjes, armbandjes om. Nu willen we binnenkort proberen om een 2e kindje te krijgen en ik wil zo graag een meisje. Het klinkt echt heel erg wat ik ga zeggen maar ik zou het (zoals ik nu denk) wel een tegenvaller vinden om een jongetje te krijgen. Nog zo'n leuke lieve meid erbij lijkt me geweldig en zusje voor Isabella. Maar ja, de kans is natuurlijk 50% op een jongetje. En natuurlijk is het allerbelangrijkste dat het een gezond kindje is. Ook daar heb ik angst voor. Ik las het al eerder van iemand op het forum (als ze meeleest snapt ze het wel ) maar als dit kindje iets mankeert (of bijv huilbaby) vind ik het ook weer zo erg voor Isabella. Dan krijgt ze niet meer alle aandacht die ze gewend is. Kortom; allemaal twijfels in onzekerheden. Hoort dit er nou gewoon bij? Of ben ik nou zo stom bezig?
Denk dat het er wel bij hoort, die onzekerheden. Het blijft toch een stap in het duister. Want zelfs als het een meisje wordt, dan nog weet je niet of ze wel met je andere kindje overweg kan. Misschien wordt het dan wel een wildebras meisje En sowieso gaat er veel veranderen voor je dochter, omdat er ook aandacht naar het nieuwe kindje gaat (of het nu een huilbaby wordt of niet) zal zij minder/andere aandacht krijgen. Dat zijn wel overwegingen die je mee moet nemen als je nadenkt over een nieuw kindje. Oh ja: denk dat het ook mee te maken heeft dat je nu een dochter hebt en dat het dus sowieso moeilijk voor te stellen is om een kindje van het andere geslacht te krijgen. Ik zou mezelf bijvoorbeeld helemaal niet meer als meidenmoeder kunnen voorstellen
mijn vriend had het erg leuk geleken ene meid erbij gewoon voor de kids onder elkaar. mijn maakte het niks uit en zodra ik zwanger was voelde ik gewoon dat het een jongen was. met de 20 weken echo werd dit bevestigt. nu hij er is ben ik dol blij met hem en zou hem voor geen goud willen ruilen met een meid mijn dochter is dol op der broertje, niks geen jaloezie en knuffeld en kust hem. voor haar is het dus ook geen probleem dat hij een jongen is. denk dat het wel leuker was geweest op latere leeftijd maar misschien wel om dat ik zelf nie anders gewent ben. ben een van 5 dochters en heb dus die ervaring met een broer/zus relatie niet. de karakters moeten gewoon klikken en dat is niet geslacht gebonden denk ik. mijn dochter is dol op poppen maar ook dol op garages en autos. ze gaat straks dus vast lekker mee doerakken met der broer merk wel dat ik even weer alles moet leren, dingen zoals verschonen en wassen zijn zo anders. zo ben ik al een paar keer ondergeplast terwijl andere jongens mama's dit niet zie overkomen vanwegen hun ervaringen . nu leg ik voortaan een doekje op zijn plasser haha dus het went wel. ook verschonen waarbij je van alles op moet liften om de poep weg te krijgen terwijl het bij een meid zo gedaan is. allemaal van die kleine dingen. dan komt het karakter nog en merk nu al verschil. het is gewoon het onbekende wat je zo onzeker maakt. een meid ken je en is vertrouwt en een jongen dat is weer wat anders
Ik hoopte bij de eerste erg op een knul terwijl ik een echte meiden mama ben. Ik hou van haartjesvlechten, jurkjes en armbandjes enz. Ik zou als 2e kindjes dan wel een meid "willen". De eerste bleek ene knul en ik was en ben er dol mee! Toen ik wanger was van de 2e hoopte ik echt op een meid dan hadden we van alles wat. Een jongen zou ook wlekom zijn maar ik kon me ene leven zonder een meisje ook weer niet voorstellen. Nooit vlechten, staartjes en mooie jurkjes. Inmiddels ben ik mama van een stoere knul en 2 mooie meiden en ben ik dubbel zo gelukkig als ik ooit had durven hopen. Ik kan me voosrtellen dat je een lichte voorkeur hebt. Laat het gevoel niet overheersen....alles heeft zo zijn leuke kanten en elke zwangerschap, bevalling en baby is een wonder!! Laatst dacht ik....nooit meer stoere babykleertjes en leuke stoere petjes.....dat vond ik ook wel weer jammer.
Ik kan het me wel voorstellen. Zelf heb ik een superlief meisje, ook echt een meisje-meisje (heel voorzichtig en lief) en vrees ooit een nietsontziende woeste zoon te krijgen die ons perfecte leventje komt verstoren. Want het kan eigenlijk onmogelijk nog leuker worden dan nu. Maar dan denk ik aan mijn neefje (zoontje van mijn broer) en die zou ik onmiddelijk willen adopteren. En ook de zoontjes van andere mensen in mijn omgeving zijn echte schatjes. Het idee "jongen" is misschien schrikken, maar zo'n individueel ventje is hartstikke leuk. Ach, het went vast. Met mijn dochter vreesde ik vooraf ook of ik het echt wel leuk zou gaan vinden en haar niet achter het behang zou willen gaan plakken, maar ik ben dolgelukkig met haar.
Hoi ,ik had precies hetzelfde als jou.de eerste was gelukkig een meisje.toen kwam er een tweede.We gingen op 20 weken echo,en het was 100% duidelijk een jongen.:x Ik was echter helemaal niet blij.Jongenskleding en speelgoed was naar mijn mening niks aan... Nu is Morris inmiddels ruim 1 en hij is een fantastisch mannetje!! wij willen een derde kindje maar mijn voorkeur blijft eeen meisje.Misschien omdat ik helemaal geen neefjes heb en alleen twee zussen!! uiteindelijk ben ik natuurlijk even blij met alletwee!! En daar gaat het om. Oja,als ik het er met mensen over had werd het vaak niet gewaardeerd.Maar ik ben nu eenmaal eerlijk. Groetjes Linda
Ik ben echt blij om te lezen dat ik niet de enige ben. En ik schaam me er best wel voor om toe te geven dat ik nog zo graag een meisje wil. En natuurlijk wil ik dat mijn kindje gezond is. Dat is het allerbelangrijkste. Maar ons dochtertje is zo lief en leuk dat ik me niet kan voorstellen dat een jongetje ook zo leuk kan zijn. En ik ben nog niet eens zwanger. We zijn nog niet eens bezig om zwanger te worden en ik ben er nu al mee bezig. Ik probeer nu telkens aan een jongetje te denken zodat het niet kan tegenvallen bij de 20 weken echo ha ha. Eerst maar eens zwanger worden nu
Ik denk dat je er pas aan moet beginnen als je voor jezelf zeker weet dat je nog een KIND wilt, en niet per se een jongetje of meisje. Het lijkt me supertriest voor een kind als het aanvoelt dat het eigenlijk wat anders had moeten zijn, en dus niet goed genoeg is zoals het is. En echt, jongetjes of meisjes zijn even leuk, en ik kan het weten want ik heb er van elk 2 . Dat meisjes altijd liever zijn is ook niet waar. Sterker nog: de grootste knuffel van de 4 is hier een van de jongens. De meiden zijn allebei kattekoppen Er bestaan lieve meisjes, rustige jongens, wildebrassen van meiden en enorme rauwdouwers van jongens, stoere knulletjes en tuttebelletjes, zachtaardige jongens en stoere grieten. Dat weet je niet vantevoren. En dat maakt elk kind zo boeiend
Nee hoor,ik heb ook voorkeur voor een jongen. En een meid is idd heel leuk kan ik uit ervaring zeggen,maar gelukkig is die van mij geen tutmeid,daar zou ik me geen raad mee weten...
Hmm ik vind het woord 'tegenvallen' en zeggen dat je 'vreest ooit een woeste zoon te krijgen' toch echt wel een ontzettend rottige manier om je uit te drukken eerlijk gezegd. Waarom zou een jongen in godsnaam niet leuk zijn? Omdat je niet lekker kunt tutten met vlechtjes en staartjes enzo? Ik vind het gewoon zielig voor het eventuele jongetje in kwestie als zijn moeder er zo over denkt. Dat doet zijn best om goed te groeien in je buik en zijn moeder is bang 'teleurgesteld' te zijn. Nee sorry maar ik vind het echt een beetje triest dit. En dat nog afgezien van het feit dat ik het ook een beetje een lullig topic vind ten opzichte van alle dames die met IVF behandelingen de grootste moeite hebben om uberhaupt zwanger te worden.
ik had ook de voorkeur voor een meisje. nu krijg ik een jongen en is die voorkeur weg, gelukkig. ik denk niet dat hij ooit het gevoel zal krijgen dat hij een teleurstelling was, want uiteindelijk wil iedereen toch haar eigen kind ongeacht het geslacht. wat ik wél moeilijk vind is dat de kans op jongens bij ons groter is. ik heb het erfo centrum gemaild en uit hun antwoord blijkt dat er aanwijzingen bestaan dat de kans niet 50-50 is, maar mede afhankelijk van de familie van je vriend. (met name zijn broers) nu hebben de vader en ooms van mijn vriend bijna alleen maar jongens verwekt, dus de kans is aanwezig dat wij nooit een meisje krijgen. dat vind ik nog wel moeilijk. en daar is niets mis mee...
ik had helemaal geen voorkeur en als ik ooit een 2de mag krijgen heb ik daar ook geen voorkeur voor het maakt me allemaal niks uit een broertje zou leuk zijn voor eefie mischien en een meisje zal ook leuk zijn omdat je dan van allebij 1 hebt maar het maakt me echt niks uit je kind is toch je kind en wat het is maakt niks uit en als je bang bent voor teleurstelling bij de 20 weken echo moet je gewoon niet laten kijken wat het word want als het wordt geboren maakt het je toch niet meer uit wat het is dan ben je al lang blij dat je het hebt toch ik wist al vanaf 16 weken dat het een jongen zou worden en iedreen vroeg aan mij wat nou als er bij de geboorte een meisje uitkomt want nou heb je je er al helmaaal op ingesteld dan zei ik als er een meisje uitkomt vind ik het ook goed maakt me niks uit moet ik alleen nieuwe klere gaan kopen haha dus ik zou als ik jou was en alle andere met voorkeur gewoon niet laten kijken wat het word en wachte tot je moet bevallen als je het dan in je armen krijgt kan het nooit tegenvallen toch
Hoi, Op zich had ik ook geen voorkeur, maar toch leek een meisje me wel heel leuk. Ik hoopte stiekem dan ook eigenlijk op een meisje. Maar toen we bij de 20 weken echo te horen kregen dat het een jongen was, was ik zò blij. En nu de gedachte dat we een zoontje krijgen vind ik echt helemaal geweldig! Dus als je eenmaal weet wat het is ben je op slag verliefd en heb je je voorkeur volgens mij zo overboord gegooid! Vanaf het begin heb ik zowizo al heel sterk het gevoel gehad dat het een jongen was. Ook mijn omgeving en vrienden waren hier heilig van overtuigd . Grt Vanilia
Ik denk dat je echt niet de enige bent hoor, die diep in haar hart een voorkeur heeft...het is ook zoooo anders een jongen of een meisje!! Ik roep altijd dat het me leuk lijkt om eerst een zoontje te krijgen maar dat komt meer omdat mij hetzelf altijd geweldig lijkt om een oudere broer te hebben!! Dus als ik eerst een meisje krijg ben ik daar net zo blij mee natuurlijk!! En meisjes kleding en spulletjes zijn gewoon zooo leuk!! maar ja dat komt omdat wij zelf meisjes zijn he..dus dat is logisch!! x
Het is helemaal mijn bedoeling niet om mensen hier te kwetsen ofzo hoor. Mijn vriendin is eindelijk na ivf enzo ook zwanger en ondanks al die moeite heeft zij ook een voorkeur. Ik heb nu een meisje en dat is zo fantastisch dat ik me nu gewoon moeilijk voor kan stellen dat een jongetje ook zo leuk zal zijn. En ik denk gewoon dat heel veel mensen wel een voorkeur hebben (ook al had ik dat bij de 1e echt niet). En dat geeft ook helemaal niks. Als wij te horen krijgen bij een 20 weken echo dat het een jongetje is dan zal ik misschien even moeten omschakelen maar ik zal natuurlijk niet minder van een zoon houden dan van mijn dochter. Ik wil gewoon het allerliefste zwanger worden van een gezond kindje.
Voor mij is er maar 1 ding belangrijk voor mij als wij van een 2e zwanger zijn,en dat is dat het gezond mag zijn.
Ik denk dat dit eigenlijk de enige reden is dat je een voorkeur hebt. Ik heb geen voorkeur, maar kan me inderdaad ook niet voorstellen dat een jongetje even leuk zal zijn, want dan kan gewoon haast niet . Aan de andere kant, als het een meisje is, kan zij toch ook niet net zo leuk zijn als Eva? Maar goed, dat kan dus blijkbaar wel (als ik de moeders van 2 of meer kinderen moet geloven ). Ik denk echt dat het een soort 'angst' voor het onbekende is. En tuurlijk is het vervelend dat kinderen krijgen niet bij iedereen zo makkelijk gaat, ik weet er alles van af. Maar ik denk dat het zeker bij een 2e wat meer kan spelen, omdat je graag een jongen én meisje wil, of juist 2 jongens, of 2 meiden, omdat je eerste zo leuk is. Dit staat helemaal los van de wens voor een kindje en de hoop dat je kindje gezond is. Ik vind het ook echt een luxe 'probleem', maar goed, ook daarover mag nagedacht worden toch?
Ik wilde altijd eerst graag een jongen en dan pas een meid...inmiddels ben ik blij dat ik zwanger mag zijn en maakt het mij ook écht helemaal niks meer uit, lekker cliche maar, als het maar gezond is.