35+ mama's

@dombo: één van mijn neefjes is ongeveer net zo oud als Yelina en die gaat ook staan in bed met de slaapzak aan. Inderdaad verbazingwekkend hoe mobiel ze zijn met zo'n ding aan.

 

Hinke, beterschap voor Mariëlle.

Inez, dan lijkt me het KDV op de vrijdag idd beter. Als je er niet op kunt rekenen en het altijd zo moet vragen, dat schiet niet op.

 

Hoi lieve meiden,

Ik zal - eindelijk - maar weer eens iets van me laten horen...

De reden waarom ik er een poosje niet was, is omdat ik sinds de vakantie absoluut niet lekker in mijn vel zit. Dit heeft meerdere oorzaken en mijn werk speelt daarin een heel grote rol.

Zoals jullie misschien nog wel weten verveelde ik me bij mij vorige werkgever al, aangezien er te weinig werk was. Waar ik nu werk is dat helaas niet anders. Als gevolg van de economische situatie is het aanbod van werk op onze afdeling zó truggelopen, dat ik eigenlijk hartstikke overbodig ben.

Twee weken geleden heb ik dan ook te horen gekregen dat - tenzij de sitiuatie sterk verbetert - mijn contract niet wordt verlengd. Erg jammer, want verder bevalt het mij er erg goed. Ook over mijn functioneren zijn ze erg tevreden.

Maar het komt er in de praktijk dus op neer dat ik al sinds het bevallingsverlof van Jasmijn (!) structureel te weinig te doen heb op mijn werk. En ik kan jullie zeggen dat dit héél vervelend werken is! Je wordt een meester in het uitstellen van dingen (want: dan heb ik de volgende dag tenminste nog wat te doen...), maar je wordt er ook behoorlijk lusteloos van.

In de vakantie kwam dit er bij mij uit en het vuurtje werd nog eens lekker opgestookt door de peuterpuberbuien van Jasmijn. Maar ik heb de laatste tijd dus nergens meer zin in. Lekker handig dus als je weer moet gaan solliciteren...!

Maar afgelopen week ben ik bij de huisarts geweest en hij verwees mij door naar een psycholoog. Ik denk inderdaad dat het niet verkeerd is om de hulp van een derde in te roepen.

Met de kids gaat het momenteel erg lekker, dus dat is fijn. Jasmijn is alweer een hele poos puber af en Emma kruipt als een tank door de kamer, trekt zich op aan alles wat ze tegen komt en loopt voorzichtig aan twee handjes.
Ze is wel behoorlijk ziek geweest. In eerste instantie leek het niet zo spectaculair te zijn (keel- en oorontsteking), maar ze bleek allergisch te reageren op de medicijnen...

Ik ga nu niet beloven dat ik vanaf nu weer fanatiek ga meeschrijven, maar ik wilde jullie wel graag laten weten hoe het met mij gaat én dat ik jullie absoluut niet vergeten ben...

 

Rosanne heeft ook rond 7 maanden het buikslapen ontdekt. In het begin legde ik haar netjes terug op haar buik maar ze draaide zich bijna gelijk weer om dus dat hebben we maar snel opgegeven. Ze slaapt in een slaapzakje en vanaf de dag dat ze zich leerde op te trekken staat ze dus ook in bed er mee en loopt er rondjes mee.

Zou van de week met Rosanne naar het cb gaan om naar de rode plekjes te laten kijken dus ik op tijd naar mams toe om vanaf daar dus naar het cb te gaan. Blijkt dat als ik weg wil gaan dat de lift stuk is. Had geen zin en energie er voor om Rosanne en de wagen 3 verdiepingen naar beneden te tillen. De vlekjes zijn al bijna weer weg en ze heeft geen last gehad van koorts ofzo, dus ik denk toch warmte vlekjes of prikken van muggen.

@Hinke Hoop dat Mariëlle ondertussen al weer is opgeknapt.

@Lola Vervelend dat er zo weinig te doen is op je werk Hoop voor je dat het snel weer beter wordt zodat je wel kan blijven daar en dat je ook wat meer te doen hebt. Op het moment is werk vinden ook niet al te makkelijk. Tot wanneer loopt je contract nog? Als het financieel mogelijk is zo je misschien minder dagen kunnen gaan werken zodat je tenminste je niet verveeld tijdens het werk of dat je gedeeltelijk in de ziektewet kan zitten zodat je de dingen ook beter voor jezelf op een rijtje kan zetten. Constant niks doen en maar op de klok kijken tot de dag om is is ook niks.

@Dombo Van een oppas moet je op aan kunnen dus snap heel goed dat je toch nu voor het kdv kiest. Oma zal er wel te makkelijk over denken van dat je thuis werkt en dat je dan makkelijk zelf wel kan oppassen als ze niet kan. Ik weet zelf hoe irritant het is als je werk moet doen en Rosanne vraagt alleen maar aandacht en wil niet slapen. En met 2 kinderen is het dan helemaal geen doen. Vind je het nog wel veilig als haar geheugen haar zo in de steek laat? Ik laat mijn moeder helemaal niet op Rosanne passen. Ze is 73 en ze kan gewoon niet achter Rosanne aanrennen en heeft ook moeite met haar op tillen. Mijn moeder vindt het zelf wel erg jammer dat ze dat allemaal niet meer kan, maar ze geniet echt heel erg voor de rest van haar. Ze is ook zo trots dat ze een achterkleinkind heeft gekregen. Jammer genoeg kan ze die dus ook niet bekijken omdat ze daar 3 hoog de trap op moet en dat red ze gewoon niet, maar heb begrepen dat zodra het kan ze met de baby bij haar langs gaan. Ben echt heel erg nieuwsgierig naar de baby maar wil gewoon eerst zekerheid over de vlekjes hebben voor ik langs ga. Onze huisarts is op vakantie dus daar kon ik ook niet langs en om er voor naar een vervanger te gaan vond ik eigenlijk onzin omdat Rosanne dus nergens last van heeft. Maandag moeten we dus naar het cb, dacht afgelopen maandag maar had me dus een week vergist.

Rosanne is hier ook nog steeds druk om de tafel aan het lopen en zich ook overal aan het optrekken. Die werkt zich zelfs omhoog langs de deur, dus moet de deur open laten staan als ik naar de wc moet anders duw ik haar dus zo om. Gelukkig kan ze nu ook zelf terug op haar kont gaan zitten dat scheelt in ieder geval een hoop gegil van dat ze het zat is om te staan. Gevolg is dat ze nu wel meer aan het kruipen is omdat dat sneller gaat dan lopen. Gebruiken jullie ook zo`n wagentje waar ze achter kunnen lopen? Ik heb hier zo`n babywalker van vtech staan maar die dingen zijn echt heel licht dus als ze er achter loopt moet ze haast rennen omdat dat ding dus al een stuk verder is als haar. Dus meestal als ze er achter loopt dan verzwaren wij hem door er op te leunen, dan gaat het lopen wel goed. Ben benieuwd hoe lang het duurt voor dat ze los kan lopen. Ze gaat nu opeens wel erg snel en ze lijkt ook gelijk al zo groot nu ze zo langs alles in de kamer loopt.

 

@Cindy: Mijn contract loopt nog tot 1 januari 2010. Het idee om (gedeeltelijk) de ziektewet in te gaan, is bij mij ook al boven gekomen. Maar aan de andere kant stuit het me ook tegen de borst, ik ben namelijk niet ziek.

Ik hoop gewoon dat ik snel wat anders vind, dan is het probleem snel opgelost...

Rosanne gaat lekker, zo te lezen! Emma heeft inmiddels hetzelfde probleem: wél kunnen gaan staan, maar niet weten hoe je moet gaan zitten. Levert hier ook geregeld huilbuien op...

 

Hai Lola, fijn weer wat van je te horen!
Maar wat je schrijft is minder fijn. Ik ken dat, veels te weinig werk hebben en er ontzettend lamlendig van worden (bij mij op kantoor op dit moment ook, maar ik zie dat straks wel veranderen). Ik hoop voor je dat of de huidige situatie verandert of dat je iets anders vindt!
Wat een psych betreft, ik lees dingen die meer 'buiten' je staan (werk, peuterpuberitus). Is een psych niet meer voor de problemen binnen jezelf, heb je issues? (als je het er verder niet over wilt hebben moet je het zeggen hoor).

Cindy, kan me voorstellen dat je niet meer naar het CB bent geweest. Wat een gesjouw zeg.
Wij hebben een duwkarretje waar Danique soms achter loopt. Maar je moet idd opletten dat ie niet kantelt of dat het karretje er niet met een Danique'je vandoor gaat, hihihi.

Cindy en Inez, zoals jullie misschien nog wel weten heeft mijn moeder ook problemen met haar geheugen. Ze heeft Alzheimer achtige klachten (is erop getest en dat was het niet, maar wat dan wel). Ze is vaak warrig, onlogisch, legt geen verbanden, vergeet van alles, is vaak moe, etc.
Ze geniet volop van Danique en wil graag van alles doen. Ik vind het soms lastig daar een weg in te vinden, helemaal nu Danique mobieler en drukker wordt. Ik laat mijn moeder wel een paar uurtjes oppassen, dan ga ik bijvoorbeeld naar de kapper. Ze vergeet wel es kleine dingen, maar zo weet ik het voor mijn gevoel genoeg in de hand te houden en geef ik haar toch wat ruimte.

 

Lola, vervelend dat je zo weinig te doen hebt op je werk. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je daar niet goed bij voelt, zou ik ook lamlendig van worden. En heel jammer dat je contract niet verlengd wordt. Ik hoop dat je snel iets anders vindt en dan hopelijk iets wat je wel bevrediging schenkt!
Mooie foto van je meiden trouwens. Erg mooi om te zien hoe Jasmijn naar Emma kijkt. Ze zullen vast wel eens "heibel" hebben, maar uit deze foto spreekt toch wel zorg van grote zus voor klein zussie!

Dombo, jammer dat je oma niet meer kunt laten oppassen. Maar je moet er natuurlijk wel van op aan kunnen dat je oppas hebt op het moment dat je dat gepland hebt. Behalve oma's zal niemand het in haar hoofd halen om ineens een dagje af te bellen toch? En ik kan me ook voorstellen dat je het niet meer helemaal vertrouwt, net wat Cindy zegt. Lijkt me wel heel lastig om daar mee om te gaan en te bepalen wanneer het echt niet meer kan.

Cindy, mooi dat Rosanne het zo goed doet! Haha, aan de ene kant lijkt het me geweldig dat Mariëlle dat kan en aan de andere kant denk ik: oh jee, dan moet je er dus de hele dag achteraan?
Die vlekjes, ja, ik kan me voorstellend dat je wilt weten wat het zijn, maar zo lang ze er geen last van heeft, is er waarschijnlijk niet zoveel aan de hand?

Natas, lijkt me best lastig, om dat soort keuzes te maken voor wat betreft je moeder. Lijkt me sowieso erg moeilijk om te zien dat je moeder Alzheimer klachten heeft. Voor jezelf al en daar komt dan ook nog de vraag bij in hoeverre je je kind aan haar kunt toevertrouwen. Mooi dat je haar dan toch op deze manier erbij kunt betrekken en dat je dat vertrouwen nog kunt hebben. Heeft ze meer kleinkinderen of is Danique het enige?

Met Mariëlle gaat het intussen weer wat beter, hoewel ik vanavond wel een paar keer op en neer naar boven ben geweest omdat ze niet in slaap kon komen. Toen ik haar vrijdag opgehaald had, dacht ik dat het wel meeviel. Ik heb haar met een zetpilletje in bed gestopt en toen heeft ze heerlijk geslapen. Ze heeft daarna nog goed gegeten, maar uiteindelijk heeft ze twee keer de boel er helemaal ondergekotst. Zo zielig, hele lijfje schudde ervan.
Intussen is ze wel weer aardig opgeknapt, ze heeft geen koorts meer, maar ze is nu wel heel verkouden en ze is heel onrustig. Net alweer even naar boven geweest, ze wordt af en toe wakker en dan is ze meteen van slag. Als één van ons dan even over d'r bol aait, slaapt ze wel weer verder.
Ik merk dat ik het toch wel heel ingewikkeld vind als ze ziek is, vooral als ze koorts heeft. En dit is de eerste keer sinds we met de medicijnen gestopt zijn. Ik ben dan toch bang dat het niet blijft bij "gewoon" koorts en dat er wat anders aan de hand is. Daardoor wordt ziekte bij ons meisje toch wel beladen. Natuurlijk probeer ik ervan uit te gaan dat het "gewoon" een virusje is, logisch toch dat ze van alles meekrijgt van het kdv? En ik krijg in m'n werk ook van alles mee, zit zelf ook de hele dag in de rondvliegende bacillen, dus we houden ze echt niet buiten de deur. Maar toch, als ze dan koorts heeft en huilerig is (ze huilt echt bijna nooit).... dan gaat er toch ergens in m'n hoofd een alarmbel af. Ben bang dat dat nooit overgaat. Volgens mij ben ik verder geen overdreven bezorgde moeder en dat wil ik ook echt niet zijn, word zelfs een beetje kriegelig van moeders die meteen in alle staten zijn als er iets met hun lieveling is, maar als ze zo is als nu, komt er zoveel boven. En dus maak ik me dan zorgen.
En wat ik bijvoorbeeld echt niet kan, is haar laten huilen. Omdat ze bijna nooit huilt, ga ik ervan uit dat er echt iets is als ze huilt. En omdat ik niet weet wat dat kan zijn, blijf ik dus vanavond heen en weer lopen. Uiteindelijk heb ik zelfs een tijdje met haar in m'n armen in de stoel op haar kamer gezeten, waardoor ze eindelijk in slaap viel. Nadien is ze nog wel een paar keer weer wakker geweest, maar niet meer zo verschrikkelijk onrustig als ze daarvoor was. En nu slaapt ze dus weer.

Hehe, misschien zijn we gewoon wel heeeeeeeeeel erg verwend met ons slaapkoppie en begint de "ellende" nu pas .

 

Hinke, Danique is het enige kleinkind voor mijn moeder. Lang lang lang op gewacht en uiteindelijk had ze er niet meer op durven hopen. Ze is idolaat van Danique.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je snel angst hebt als Mariëlle ziek is. Voor wat het waard is, hier heerst een virus op het KDV (en daarna dus ook bij mij en bij mijn zus) van koorts, veel overgeven, diarree en je heeeeel erg lamlendig voelen.
Hou haar maar lekker vast hoor! Als jij de behoefte daartoe voelt dan is dat uiteraard goed. Ik kan er ook niet goed tegen als Danique zich naar voelt en huilt.
Ze huilt trouwens wel wat meer nu dan tot een paar maandjes geleden. Maar dat zijn heel vaak meer mekkerige huiltjes, van een heel ander kaliber dan ziek en zielig en daar kan ik wel tegen.

 

Hier weer even spammen!

 

Nog eentje dan.

 

Lief die foto`s

Gisteren bij het cb geweest. De vlekjes waren al bijna weg maar blijken dus gewoon muggenbultjes te zijn. We waren zondag al op kraamvisite geweest omdat de vlekjes toch al bijna niet zichtbaar waren. De baby was echt heel erg klein, helemaal in vergelijking met onze reus Rosanne. Rosanne weegt nu 10 kilo en 330 gram en is 78 cm groot. De baby is 48 cm en rond de 3100 gram. Rosanne was bij haar geboorte al een stuk zwaarder. Dat was echt al een bolle baby met wat babyvet. Daar was ik ook wel blij mee achteraf, ik vond het bij Rosanne al eng om haar in het begin aan te kleden en als het dan helemaal zo klein is ... Maar het is wel weer erg schattig, maar heb zelf nog steeds het idee van voorlopig maar even niet een 2e.

 

Hoera Yelina is vandaag jarig Van harte gefeliciteerd, hoop dat ze een leuke dag heeft.

 

Het vervelende gevolg van mijn lamlendigheid is dat ik dus momenteel ook niet zo van mijn meiden kan genieten als zou moeten, ik weinig kan hebben en dus geregeld onredelijk kan uitvallen. Ik heb van mezelf al een iets korter lontje dan de gemiddelde mens, maar kan me normaliter ook goed beheersen. Maar nu ik niet lekker in mijn vel zit, gebeurt het me meer dan eens dat ik Jasmijn afsnauw. Dat is uiteraard niet de bedoeling en ik heb er dan ook meteen spijt van. Maar daar moet dus wel wat aan 'gedaan' worden...

 

Hihi... wat grappig! Maar dan gaat het nu snel hoor...

 

Wat fijn dat je er zo mee om kunt gaan. Ik kan me namelijk voorstellen dat je in een tweestrijd belandt. Enerzijds gun je moeder haar momentjes met haar kleindochter en wil je haar het vertrouwen schenken, aan de andere kant is natuurlijk ook de veiligheid van Danique erg belangrijk.
Het lijkt mij dan ook erg moeilijk om dit mee te maken met je moeder, ik hoop echt dat dit de mijne (en dus ook mij) bespaard blijft. Je weet dat het nooit meer beter wordt, alleen slechter.
Hopelijk gaat dat bij jouw moeder héél langzaam en kan zij nog lang van de oma-Danique-momentjes genieten!