Gisteren zijn we de hele dag bij mijn schoonouders geweest. Zij hebben een zomerhuisje in ede. Rond een uur of 11 waren we daar. Meteen op die kleine af en kroelen en spelen. Op een gegeven moment merkten mij man en ik dat de kleine moe begon te worden. Ze begon te jengelen en vond niets leuk meer. We hadden de kinderwagenbak in de slaapkamer van mijn schoonouders gezet en legde haar daar in. Maar slapen ho maar; alleen maar huilen. Alleen op mijn arm vielen haar ogen dicht. Weer proberen in de kinderwagenbak. Wilde niet lukken. Op een gegeven moment was ze zo diep in slaap en slaagde ik erin dat ze verder sliep in de bak. (Normaal leggen we haar thuis altijd wakker in bed en gaat ze zonder huilen, jengelen, oid lekker slapen) De eerste opmerkingen kwamen al; "gewoon even laten huilen, shampoo een baby moet ook wel eens huilen hoor" Na 20 min. slapen (logisch zo kort...) weer wakker, maar natuurlijk niet gezellig, ze was nog moe. Op een gegeven moment weer naar bed, maar weer hetzelfde drama. En weer; "joh, een baby hoort te huilen hoor!" Toen kon ik het niet laten om te zeggen dat mijn meisje niet zomaar huilt en dat ik haar dus graag op wil pakken en troosten.:x Toen kwamen de buren nog even "gezellig" langs die even vertelden dat hun dochter en schoonzoon de kleine van 6 weken al overal mee naar toe namen zodat de kleine kon wennen aan vreemden. Moest ik ook maar vaker doen! Grr, ik ga met mijn meisje ook vaak op stap hoor, maar ook dan houd ik me zoveel mogelijk aan de structuur van thuis. Bij mijn ouders, waar ik vaak kom, zijn er dan ook totaal geen problemen en gaat ze moeiteloos slapen. Maargoed, opmerking nummer zoveel. Ondertussen mijn meisje helemaal over de rooie, want die was natuurlijk dood en dood moe, maar slapen ho maar. Totdat we de fles van 18.15 uur gaven. Heb ik stil op hun slaapkamer gegeven en toen lag ze tot 20.00uur heerlijk te kletsen in haar kinderwagenbak. Eindelijk rust voor haar. Op de terugweg naar huis viel ze als een blok in slaap en vamorgen werd ze pas om 10.45 uur wakker!!!! (Wel met een voeding tussendoor hoor) Pff, fijn die bezoekjes bij anderen. Je voelt je dan zo bekeken. En het ligt natuurlijk altijd aan jou! Nooit aan de situatie... Sorry, moest even mijn hart luchten want ik heb een rotgevoel. Gr. shampoo
En anderen weten het áltijd beter. Zó irritant! Niks van aantrekken hoor. Jij weet hoe je meisje op dingen reageert, zij zien haar 1 keer in de zoveel tijd en weten dat dus niet!
Dat is zo naar.. Als anderen van dat soort opmerkingen maken over de zorg. Terwijl je meisje het beste kent. Trek je er maar niet teveel van aan. Zij doen het op hun manier, en jij gewoon op de jouwe. Zeker als dat bij jou ouders dus wel goed werkt. Hoe staat je man hier trouwens tegenover? Ik kan me trouwens wel voorstellen dat dat soort opmerkingen harder aankomen dan bedoelt, als je zelf al wat gefrustreerd bent, omdat de kleine niet helemaal lekker in haar vel zit.. Dat heb ik namelijk ook met mijn schoonmoeder. Als mijn moeder dezelfde opmerking maakt als mijn schoonmoeder, komt die van schoonmoeder toch harder aan..
Zoooo herkenbaar! Lekker op je eigen manier doen, dat is het beste voor jou maar zeker ook voor je kind!
Niets van aan trekken hoor, jij kent je meisje het beste en jij bent haar moeder. Hier ook een kindje dat heel snel van slag was als je het uit zijn ritme haalde en wat wij dus ook zo min mogelijk deden. Als ze straks wat ouder zijn gaat het wel beter maar hier nog steeds een jongentje dat een paar dagen nodig heeft om weer bij te komen als het 1 nachtje bij mijn ouders heeft geslapen. Groetjes Anita
Tja, mijn man... die vind dat ik het me niet aan moet trekken en ziet eigenlijk het probleem niet zo. Hij is wat betreft soms harder. Zegt dan ook "Hè get wat is ze vervelend laat maar lekker even gaan hoor." En ik ben misschien te soft want ik vind haar helemaal niet vervelend. Ze huilt niet zomaar; ze was gewoon doodmoe!!! Dus ja, sorry, maar mijn man en ik verschillen nogal in dat opzicht. Ik heb ook meer geduld dan hij en ik vind het niet vervelend als ze huilt. Ik vind alleen al die bemoeienissen vervelend en het zielig voor mijn meisje.
ik herken me helemaal in jouw situatie. Het is er niet beter op geworden bij mij helaas... We zijn nu 8 maanden verder en ik voel me nog klote als we er zijn of zij bij ons. Voor de geboorte was het allemaal zo anders. Sinds de kleine er is , is mijn schoonmoeder helemaal gaan veranderen en meer gaan moeien. Ze eist ook vanalles... zucht. Mijn man voelt zich slecht als ik wat over zijn moeder zeg en als hij ziet dat zn moeder overdrijft voelt hij zich ook weer slecht.. zit tussen 2 vuren.... Ik probeer me zoveel mogelijk in te houden en dat is tot nu toe (mits paar uitzonderingen) goed gelukt maar voor hoelang nog... Het lijkt wel of ik een verborgen contract heb getekend de dag dat ik een kind op de wereld bracht
waarschijnlijk waren het te veel prikkels voor haar ik had het met noa ook nieuwjaarsborrel ik tegen me man gezegd dat ze bij ons bleef en niet bij omas op schoot wat die gaat meteen aan heel de familie laten zien wat voor pracht kleinkind ze heeft is ook wel logisch maar wij zitten met een kind dat savonds niet kon slapen en dat zagen we niet zitten oma natuurlijk teleurgesteld achja jij bepaalt wat er gebeurt en niemand anders lekker laten gaan die opmerkingen hebben wij ook gehad
Tja en het is alleen bij mijn schoonouders. Bij mijn eigen ouders zijn er geen problemen. Twijfel ook wel eens aan mezelf of ik mijn ouders niet een beetje voor trek. Maar mijn sch. ouders zijn ook erg op de kleine en zien het belang van haar niet. Alleen maar van zichzelf. IK heb haar al lang niet gezien, IK wil haar vasthouden, IK wil etc. etc. Kijk ook eens wat mijn dochter wil! Zij wil niet altijd spelen, op schoot, etc. Tja en mijn man ziet dingen toch anders. Is misschien minder kritisch dan ik... En dat is wel eens moeilijk hoor. Voel me dan ook wel eens alleen staan in dit soort dingen. Krijg dan toch vaak de opmerking; "doen mijn ouders nog wel eens iets goed?" en dan voel ik me ook weer schuldig...
Ja, en mijn man vind dat ik dan overdrijf als ik dit soort dingen ook niet wil. Ik ben dan altijd de boeman in de schoonfamilie.... Mijn ouders begrijpen dit juist weer wel en zeggen zelf al dat wij die kleine niet te veel moeten "weggeven" aan anderen. Pff, eindelijk begrip, haha!!!
Helaas heeeeeel herkenbaar... Lijkt wel mijn verhaal toen mijn dochter 3 maanden was! Hoop dat het daarna ook net zo gaat als bij ons.. Want na afstand nemen en duidelijke regels stellen hoe jij het hebben wil (en dat na veeeel bloed zweet en tranen), ging het vanaf dat ons meissie 6 maanden was, al een stuk beter. Ze leken wel niet te snappen dat het meissie behoefte had aan rust en niet steeds een lachend en gekkebekkentrekkend hoofd boven zich die haar steeds weer oppakte.. Enne ik had een psych achter me staan, die ook dingen aan mijn man heeft duidelijk gemaakt, waaronder dat ons gezin nu voorgaat, ook al geeft dat conflicten met zijn ouders. Nu gaat het prima!
och meid, trek het je niet aan, ik hoor ook vaak zat hoe ik het zou moeten doen, mooi dat ik dan voor mijn meisje opkom, ik lees dat jij dat ook hebt gedaan ondanks al het commentaar, volgens mij ben jij een heel lief moedertje laat ze maar kletsen, als je meisje straks gaat praten en lopen dan gaat ze vanzelf naar mama lopen en om mama vragen, moet je die koppen dan zien!
@ Shampoo: het zou echt mijn verhaal kunnen zijn! Zo ontzettend herkenbaar! Ik heb ook een kindje wat gewoon waarde hecht aan structuur en zn slaap hard nodig heeft! Ben zelf heel flexibel ingesteld en had voor dat hij er was altijd een beeld van mn kind overal mee naar toe nemen etc. Maar bij hem gaat dat egwoon niet! En ik vind het helemaal niet erg hoor, komt vanzelf wel weer. Ik hou zoveel mogelijk rekening met hem. En het gaat al zoveel beter dan toen hij een week of 10 was! Toch vind ik op bezoek gaan bij mensen nog best spannend hoor, want hij slaapt nou eenmaal minder goed dan thuis. korter en misschien ook wat lichter, waardoor hij dus sneller geprikkeld is. En dat in combi met het bezoek wat natuuuurlijk graag aan hem wil zitten, spelen, knufelen enz... En dan heb ik het nog niet eens over mijn schoonouders gehad. Die zijn echt over de top. MJijn moeder kan er ook wat van, maar van haar kan ik het dan beter hebben. Mn schoonmoeder met name denkt ook alleen maar: ikke, ikke, ikke. En ze ZEGT het ook gewoon: "jullie zien m al de hele week!" Dat geloof je toch niet...? En maar zogenaamd goede adviezen geven. Dat ie zo eenkennig zou zijn en dat we m maar vaker moesten brengen enz. Ze ziet het ook niet als hij moe is en dan rustig nog wakker houden tot hij uit pure vermoeidheid hazeslaapjes in de box gaat doen. (thuis leg ik m altijd voor hij in slaap valt in zn eigen bedje). en als hij dan huilt dan heeft ie een vieze broek of heeft hij honger. (thuis huilt hij nooit om een vieze broek en honger kan dan ook niet als hij net een uur geleden een fles heeft gehad...). Tis niet de eerste keer dat we bij mn schoonouders vandaan komen en een huilend overprikkeld kind hebben wat niet meer in slaap kan komen!! Zo frustrerend! En mijn man is hier ook makkelijker in. Ziet het ook niet zo als hij moe wordt. begint wel meer te komen trouwens, maar vind mij soms ook te streng en te bezorgd en zegt:" a joh, komt wel goed" (als ik aangeef dat ie nu echt moet slapen).... GGRR!! Dan voel je je altijd de boeman he?
Mijn schoonouders lopen continu aan haar te trekken.. Laatst gingen we naar huis toe omdat ze zo weer zou komen om te eten en ze sliep nog lekker.. (is uur rijden) Dus ik zeg zo "kom op schat, nu slaapt ze nog" gaan ze haar wakker maken! Knijpen in het gezicht en zo.. ik was echt zo nijdig.. waarom mag ze niet gewoon slapen... gek wordt ik er van! x
Nou, dat zei mijn schoonmoeder ook een keer!!!!!!!! Toen dacht ik nog; jij spoort echt niet, logisch hè als WIJ een kindje krijgen! Dus dat zou betekenen dat ik haar maar lekker vaak weg moet geven en uit logeren moet laten gaan omdat wij haar al zo vaak zien?! Grrrr....:x
Ja hoor, ook al zo lekker stom!!! Volgende keer als je schoonouders slapen wakker bellen. Doen jullie toch ook bij ons kind?! Gna gna gna
Ik kan er ook zo kwaad om worden! Eigenlijk moet je er schijt aan hebben, maar het gaat om je kind en dan blijf ik althans toch wat onzeker. Het zijn toch zn opa en oma, die hebben ook recht om hem te zien... enz. Maar hallo: ze kennen geen grenzen! Als we daar een week niet komen dan krijgen we meteen allemaal verwijten!! Als het gezellig een uurtje koffie drinken was, dan is dat nog tot daar aan toe, maar als we er zijn, zijn wij lucht en is ons kleintje alles. En MOET er ook van alles. Spelen, wandelen, de stad in, van hand tot hand alle visite langs, bbbrrrr...... daarom ga ik er al niet graag langs. Ik zeg altijd van te voren tegen mn man: we maken het niet te lang hoor! Maar voel me dan zo'n spelbreker! Maar ik zit 's avonds weer met een overprikkeld kind! Het lukt daar gewoon niet om zn structuur aan te houden...
Dit zou mijn verhaal kunnen zijn...zie mijn topic in dit forum... Mijn enige troost is dat kennelijk enorm veel moeders met deze onzekerheden en frustraties zitten. Het is continu schipperen tussen de belangen van je kind en de belangen van familie. En die belangen zijn vaak totaal tegenovergesteld. Ik had van te voren nooit verwacht dat het zo moeilijk zou zijn.