hallo dames, Manlief en ik lopen nu een ruim jaar bij de gyno maar ik begin aan mijzelf te merken dat ik het wel steeds 'zwaarder' vind worden. Het vervelendste vind ik dat ik ook merk dat ik van andere dingen minder geniet dan voorheen en daar baal ik flink van De opmerking van buitenstaanders zoals het bekende 'jullie zijn nog jong, tijd zat' of 'je moet er nietzoveel mee bezig zijn' helpen nou ook niet bepaald :x Ik weet dat dit voor iedereen anders is maar ik zou graag lezen hoe anderen hiermee omgaan want er zijn ook genoeg dames die al veeel langer bezig zijn.... Graag jullie verhalen / tips!
Met pieken en dalen. Voor ons eerste kindje zijn we 5 jaar bezig geweest en hebben we heel wat meegemaakt. Nu zijn we sinds januari bezig voor een tweede kindje, en hebben een miskraam (11 wk) en een mislukte behandeling achter de rug. Ik probeer altijd alles in stapjes te bekijken en niet in het geheel. Ik probeer met elke positieve stap blij te zijn en richt me dan op het volgende dingetje. Als je het in z'n geheel probeert te zien, dan slaat de angst en onzekerheid vaak toe. Op die manier waren de behandelingen beter te doen. En als je een slechte dag hebt, geef daar dan gewoon aan toe! Je kunt niet altijd toneelspelen, je eigen gevoelens opzij zetten en blij zijn voor een ander. Last dan gewoon een baaldag in, doe waar je zin in hebt, ga desnoods op de bank zitten en jank eens lekker. Dat kan heel erg opluchten. Voel je niet schuldig als je een rotdag hebt en nergens van kunt genieten. En het is heel fijn als je iemand hebt, waarmee je alles kunt delen en die je begrijpt. Ik heb al een hele hoop steun gehad aan het forum. Probeer de opmerkingen naast je neer te leggen, hoe moeilijk het ook is. Mensen zeggen vaak uit onwetendheid kwetsende dingen, maar soms is het wel goed bedoeld. Probeer het je niet aan te trekken. Heel veel succes met alles & ik hoop dat je snel zwanger mag worden!
Jippie weet het zeker heel goed te verwoorden! En wat ik sinds kort heel erg heb, is dat ik door al deze ervaringen me heel erg rijk voel. Door alles krijg je zoveel bagage, waardoor je des te bewuster bent van wat je wel hebt. Ik merk dat ik alles niet meer vanzelfsprekend vind en doordoor extra geniet van wat ik wel heb. Hierdoor voel ik me juist heel gelukkig (ondanks al het verdriet wat natuurlijk er ook tussendoor komt). Ik denk doordat ik alles bewuster ervaar dat ik misschien wel gelukkiger ben dan mensen met wel een gezinnetje die alles vanzelfsprekend vinden. Daarnaast probeer ik te denken aan alle keuzes die ik nog wel heb. Misschien niet meer om een gezinnetje te stichten met biologische kindjes (alhoewel we daar natuurlijk wel voor gaan!) maar misschien wel adoptie of pleegzorg of met z'n tweeën en dan gaan reizen. Ik wil gewoon niet denken dat mij een keuze is afgenomen en dan daar alles ophoudt! Ik heb misschien er niet voor gekozen om moeilijk kindjes te krijgen, maar ik kies er wel voor hoe ik daar mee omga! Ik wil er in ieder geval alles voor gedaan hebben, zodat ik er later nooit spijt van kan krijgen dat ik dat niet heb gedaan.En mocht het nu wel allemaal wel lukken dan ben ik ook nog eens extra dankbaar!!! Natascha, heel veel sterkte meid en al die mensen moet je maar laten praten hoe moelijk het ook is. Als je het niet meemaakt dan kun je er ook niets zinnigs over zeggen. KUS!
Hier ook precies het zelfde.. Ik loop nu al bijna 1,5 jaar bij de gyn en het begint me een beetje me neus uit te komen.. En net zoals jij krijg ik vaak naar me hoofd geslingert, ach , jullie zijn nog jong tijd zat .. euh pardon.... :S En ook echt iedereen om me heen is zwanger, en ook mensen dicht om me heen zusje, schoonzusje me aller beste vriendin ook sins kort en ook nog eens door de pil heen Maar goed, onze tijd komt snel, ik heb er nog wel vertrouwen in voor mezelf (soms iets minder) Sterkte meid!
Hier sluit ik me helemaal bij aan!!! Mensen die niet in onze situatie zitten kunnen er echt niks zinnigs over zeggen, hoe goed ze dat allemaal ook bedoelen. Sinds een paar dagen voel ik me ook eindelijk weer wat positiever. We hebben een hele zware tijd doorgemaakt door onze drama's in het ziekenhuis de afgelopen maanden en ook nog met m'n schoonvader (been afgezet). Maar ik begin me weer beter te voelen en krijg ook weer moed en hoop dat wij ook gewoon zwanger kunnen worden!! Ik zag het even niet meer zitten, maar gelukkig is dit positievere gevoel wel weer terug gekomen!!! Laat iedereen maar kletsen, wij hebben elkaar hier en kunnen elkaar steunen door woorden die misschien wel iets kunnen bijdragen in dit moeilijke en zware traject. Liefs Linda