Ik weet dat hier veel topics over zijn geopend, maar moet toch even mn verhaal kwijt. Ik kan echt niet goed overweg met mn schoonouders, altijd al zo geweest, maar nu ons kleintje er is haalt met name mn schoonmoeder me het bloed onder de nagels vandaan. Mn vriend en ik hebben er ook woorden over dus ze komt helemaal tussen ons in te staan. Wil hier dus een stokje voor steken, maar zonder aan mn eigen gevoel voorbij te gaan t liefst... Zal proberen kort te schetsen wat t probleem is. In de hoofdmoot dat ze ontzettend claimerig is. En bemoeierig. Mn zoontje is alles voor dr, dr hele leven draait om hem. Ze is gepensioneerd, heeft verder geen hobby, dus al haar tijd en geld gaat t liefst op aan onze kleine man. Zonder dollen koopt ze elke week, al 5 maanden lang nieuwe kleertjes voor hem! Hij heeft een compleet ingerichte kamer daar. En als we er zijn dan trekt ze m letterlijk uit onze handen en zijn wij lucht. Ze weet alles beter, geeft te pas en te onpas haar mening (wat 99% van de keren afwijkt van die van mij) en denkt hem beter te kennen dan wij. (Dit even in het kort, kan nog wel uren uitwijden...) Probleem is: ik denk dat hoe vaker ze m ziet hoe erger het wordt. Als ze m al 5 dagen niet heeft gezien dan zegt ze er al wat van. Als ik op tijd weer naar huis wil met mn zoontje zegt ze letterlijk: maar jij ziet m al de hele week ( ) Nu lijkt het simpel en dat is het ook wat mij betreft: we gaan gewoon 2 weken niet. Maar mijn vriend vind dat zielig. Mn schoonouders kwakkelen beide met de gezondheid en ons zoontje is het enige lichtpuntje, bla, bla, bla. Dus zodra ik moet werken en hij vrij is gaat hij daar weer heen. Op avonden, weekenden dat ik iets heb dan zit hij daar. Afgelopen week heeft hij daar al 4 keer gezeten! Op zich fijn want dan hoef ik niet mee, maar ze zeggen nu dus ook dingen tegen anderen zoals:"hij krijgt altijd de laattse fles rond 19 uur" bv... alsof het hun eigen kind is! Zoals ik al zei: ik krijg het idee dat t erger wordt naarmate ze m vaker zien/ beter leren kennen. Het irriteert me mateloos en wordt al boos als ik er aan denk. Mn vriend vind dat ik overdrijf. Dilemma is ook: ik wil mijn zoontje zijn opa en oma niet misgunnen, ze zijn verder heel lief voor hem (nou ja, hebben het beste met hem voor) en hij vind t daar ook wel redelijk leuk (buiten het feit dat hij af en toe behoorlijk overprikkeld is door de continue stroom aandacht...:x) Ik vind dat hun ook recht hebben op hun kleinkind en het bijbehorende plezier. Maar: ik vind: alles met mate. 1 keer in de 2 weken, of 1 keer in de week een uurtje op de koffie vind ik heel normaal. En dan een keertje extra als mijnvriend en ik er eens op uit willen ofzo. Hij krijg ik dit voor elkaar? Mijn vriend vind het overdreven, mn schoonouders voelen daar wrs ook niks voor... Maar deze irritaties leveren mij zoveel stress op! En ruzie met mn vriend:x Moet ik nu mn eigen irritaties opzij zetten en niet moeilijk doen? Maar zoals ik al zei: ik hoef toch niet voorbij te lopen aan mn eigen onvrede gevoelens? Of voor mn zoontje en mn relatie met zowel mn vriend als mn schoonouders wel? Eigenlijk weet ik ook niet zo goed wat mij zo boos maakt en waarom ik het niet van me af kan laten glijden.. Vraag ik nou echt teveel? In plaats van 4 keer in de week 1 keer ca een uur of 2? Ik voel me hier zo alleen in staan omdat mn vriend niet begrijpt wat ik nou moeilijk doe....
ik zou zeker niet mijn eigen irritaties opzij zetten meid, ik zou heel duidelijk en rechtlijnig aangeven wat ik zou willen en hoe hard het ook klinkt, dat is dan jammer voor je schoonmoeder dat zij verder geen leven heeft, jullie kindje is nu jullie leven, zij heeft haar kans gehad met je vriend. ik ben tegenwoordig echt zo dat ik keuzes maak voor mijn meisje of mensen dat nou begrijpen of niet, als mijn moppie overgeprikkeld raakt door mensen die haar teveel aandacht geven dan maak ik terstond een keuze, en meestal is dat naar huis gaan en lekker slapen, ik moet nu de keuzes maken voor mijn kindje en jij moet dat ook gaan doen, meid vergeet jezelf niet he? je kindje heeft niks aan een geirriteerde moeder die niet voor zichzelf opkomt, en dat is dan dus ook het voorbeeld dat hij krijgt, dat het prima is dat iedereen over mama heenloopt.
Hoi, je zit inderdaad in een lastige situatie. Ik vroeg me af: hoe vaak ga je naar je eigen ouders (als je ouders nog leven) met je zoontje? Dan zou ik als ik jou was daar een gelijk in trekken. Dat is toch redelijk? Sterkte ermee!
Tja, moeilijk. Als je er ruzie met je vriend over hebt zitten jullie al niet op 1 lijn, dat blijkt ook, dat is al niet goed... Ik zou zeker nooit aan je eigen gevoel voorbij gaan, maar je moet het eerst met je vriend eens zijn. En dat is niet makkelijk, ik spreek uit ervaring :x Als ik eerlijk ben vind ik 1x in de week 1 of 2 uurtjes wel erg weinig, dat moet ik wel bekennen. Hier is het zo dat beide oma's 1 hele dag op hem passen, een vaste dag per week en daar genieten ze heel erg van. Ze komen beide ook in ons huis, waar Charlotte haar eigen bedje, box en speelgoed heeft. Mijn schoonmoeder respecteert onze manier van opvoeden meer dan mijn eigen moeder, maar ze doen het toch een beetje op hun manier, ze zijn ook 35 jaar ouder natuurlijk... Maar goed, even terug naar jou. Ik zou eerst eens alles heel duidelijk met je vriend bespreken. Dat jij niet wilt dat hij daar in een paar dagen 4x naar toe gaat, maar dat hij best iets anders kan verzinnen om met zijn zoon te doen. Dat heb ik hier namelijk ook al gezegd. Lekker makkelijk, ga je naar je ouders, beentjes hoog en voor het kind wordt gezorgd. Ik heb hier gezegd: het is JOUW kind en JIJ zorgt ervoor als ik er niet ben. Was heel duidelijk Daarna moet je toch aan je schoonmoeder uitleggen waarom jij sommige dingen niet wilt. Dat het jullie kind is en dat ze jou en je manier van opvoeden daarin moet respecteren. Maar dat is niet makkelijk... Ze moet uiteindelijk begrijpen dat het voor het kind niet goed is dat ze hem zoveel aandacht geeft, dat is niet gezond. Maar dat zal even duren.... En dat ze zoveel voor hem koopt... leg het gewoon weg, doe hem aan wat je zelf hebt gekocht, dan ziet ze na verloop van tijd wel in dat het teveel is? Hier is het net andersom...mijn schoonmoeder heeft nog helemaal NIETS gekocht voor onze dochter, ze is nu bijna 6 maanden. Echt niks, geen knuffel, geen sokjes, geen rompertje....niente. En dat is ook niet leuk moet ik zeggen. En nog even offtopic: hoe gaat het met de flessen inmiddels??
heel herkenbaar.. probeer toch met je man erover te praten en afspraken maken. Ik heb hetzelfde probleem en maak hier soms wel ruzie over met mijn man. Het probleem is dat mijn man er anders over denkt en bij jou is dat ook zo. Dan is het veel moeilijker op te lossen. Ik probeer afspraken te maken, 1 x op bezoek (max 2 keer) en dan mopperd hij nog (en wij blijven dan minstens 2 uur per keer!). Probleem is dat ze zomaar aan de deur staan als ze daar zin in hebben en eisen gewoon hun kleinkind op Laatst nog bij hen zei ze dat hij (NOG) meer bij haar moest komen en ook om te blijven slapen. Zei ik 'waarom?' Opdat hij meer kan wennen bij ons. Hij is hen allang gewend. Ik heb maar 1 kind en wil van hem genieten zoveel dat mogelijk is. Zij heeft haar kinderen zelf kunnen opvoeden zonder gemoei van haar ouders/schoonouders! Gisteren nog eens gezeur met mn man erover gehad zucht.. Het is nooit niet goed.
Nou, bedankt meiden! Ik voel me weer enigszins gesterkt dat ik dus echt niet zo'n boeman ben! Mn eigen ouders wonen niet echt in de buurt, dus die zie ik hooguit 1 keer per week. Soms ietsje minder vaak. Nou is mn eigen moeder ook aardig claimerig, maar daar kan ik het dan beter van hebben Bovendien: voor 1 keer in de week kan ik wel mn irritaties opzij zetten. Maar voor 4 keer... Als mn schoonouders nou echt slecht voor mn waren zou ik misschien wat resoluter durven zijn, maar zo is het ook weer niet. mn zoontje is wel eens flink overprikkeld thuis gekomen nadat mn schoonmoeder m 4 uur lang naar de stad had meegenomen :x hij was toen net 6 weken ofzo... En vaker dat hij daar van hand tot hand gaat en ze m geen seconde weg legt om te slapen. Probleem is vooral dat mn vriend en ik hier ook heel anders over denken. IK vind t niet goed dat hij daar van hand tot hand gaat. Hij vind dat ik overdrijf. IK vind dat hun m te veel verwennen met alles wat ze voor hem kopen. (niet dat hij daar nu "last" van heeft) maar ik vind het zlef ook leuk om kleertjes te kopen, maar ik krijg daar gewoon de kans niet voor omdat zij me weer voor is... Maar buiten dat: als hij straks ouder is... oef... moet er niet aan denken aan wat voor andere waarden en normen hij zal meekrijgen van hun. Mn vriend vind het allemaal wel meevallen en ziet alleen een tevreden jochie. Ik geef ook wel aan bij hem wat mn bezwaren zijn, maar hij snapt dat niet en zegt voor mijn gemoedsrust ja en amen en ondertussen als ik er niet ben er wel heen gaan;.. Zo voel ik me dus ook niet begrepen! Hij krijg ik hem zover dat we tot een compromis komen? Zolang hij me niet snapt is hij ook niet gemotiveeerd. Snap hem ook wel enigszins: hij staat tussen 2 vuren in natuurlijk... Maar ik kan hier niet zo mee doorgaan, das duidelijk. Inderdaad: aan een geirriteerde meoder heeft mn zoontje echt niks!
hier dus precies hetzelfde! Maar hoe krijg jij je man zover dat hij bereid is om mee te gaan in jiuw standpunt?
Ik snap heel goed dat je je ergert (heb ik soms ook) alleen is het voor opa's en oma's nou eenmaal ontzettend leuk om hun kleinkind te zien opgroeien en er een band mee te krijgen... Je geeft zelf aan dat ze erg lief voor hem zijn en dat hij het ook leuk vindt om naar hun toe te gaan. Misschien kan je gewoon duidelijk een keer je grenzen aangeven (desnoods aan je vriend dat hij met hun om de tafel gaat zitten). Dus dat je zegt: niet langer dan 2 uur de stad in met hem, niet te druk met hem doen omdat hij nog zo jong is etc, etc. Dat je echt op STAAT en dat ze jouw wensen moeten volgen omdat het JOUW kindje is! Probeer dit duidelijk te doen en dan ook je schoonmoeder laten blijken dat je blij bent met de dingen die ze goed doet. Dat ze zoveel kleertjes koopt is idd vervelend omdat je dan ook elke keer weer bedankt moet zeggen enzo maar op zich heeft je kleine hier natuurlijk helemaal geen last van en kan je dit gewoon langs je heen laten gaan, het is lief bedoeld. (ik erger me hier ook aan hoor!) Soms lopen dingen nou eenmaal niet helemaal zoals je zou willen, maar ze doen het uit liefde, dus probeer te focussen op het feit dat je zoontje zulke lieve grootouders heeft? IK zelf probeer het althans wel zo te doen als ik me ENORM aan mijn schoonmoeder erger: als ik dan een stapje terug zet en ik bekijk de situatie is er eigenlijk niets aan de hand...
Druif ik vind jou eigenlijk best schappelijk. je hebt je zoontje met 6 weken al meegegeven aan je schoonmoeder voor 4 uur?? gaat hier echt niet gebeuren. ik ben het niet met Chantal eens dat 1x per week 2 uurtjes te weinig is. veel opa's en oma's vergeten dat deze generatie meer buitenshuis heeft (werk!!) en dat we al moeite hebben onze aandacht te verdelen zonder kinderen die iedere week verplicht naar opa's en oma's moeten. als ze opassen is het anders, maar gewoon voor bezoek moet het absoluut geen verplichting zijn! jouw schoonouders moeten een leven gaan zoeken, dus hobby's, vrijwilligerswerk oid. dat krijg je niet voor elkaar natuurlijk, maar het lijkt me voor hen ook niet leuk zo afhankelijk te zijn van hun kleinkind. hier ook een schoonmoeder wiens leven om haar (wens voor een) kleinkind draaide, maar ze ziet nu in dat wat ze wil ze niet krijgt van ons en ik heb het idee dat ze nu toch andere dingen zoekt. (ze mag haar kleinkind echt wel vaak zien straks hoor, alleen niet iedere week een volle dag, daar hebben we gewoon geen tijd voor) echt heel erg vervelend dat je er met je vriend niet uitkomt, want dat is het belangrijkste. ik zou zeker niet je eigen gedachten erover opzij zetten. als je relatie verder prima is kun je er misschien eens flink ruzie over gaan maken, dat is niet leuk, maar kan wel werken. (als je vriend wat dominanter is aangelegd zou ik het niet doen, het moet tussen jullie wel goed blijven) kort gezegd vind ik: - je vriend moet inzien dat jullie niet verantwoordelijk zijn voor het leven van zijn ouders - jij jezelf niet opzij moet zetten, want dit is iets wat anders eeuwen gaat duren sterkte ermee, hoop dat jullie eruit komen!
Groot gelijk. Het beste zou zijn als jullie on een lijn zaten, dan konden jullie afspreken dat jij de zakjes met jouw ouders afhandel en hij met zijne. Maar het is blijkbaar niet het geval, dus ik denk dat jij gewoon voor jezelf moet beslissen tot hoever jij kan hun toelaten om hun gang te gaan zonder schade voor je kleine, en deze grenzen duidelijk stellen. Misschien ben ik te direct, maar een kindje kan zichzelf niet beschermen tegen prikkels, slechte eetgewoonte of zo, dus het is een taak van de ouders. En als de vader anders over denkt, dan is het de moeder die dat moet doen. En dus belang van het kind altijd hoger staat dat het belang van de (schoon-)ouders want zij zijn volwassene mensen en de kleine niet.
Dit vind ik echt een hele goeie reactie, zoals jij er mee om weet te gaan! Zo zou ik het ook graag willen zien, maar op een 1 of andere manier zit er bij mij een gat tussen hoe ik het verstandelijk zie en hoe ik het voel... Ik moet proberen mijn irritaties over hun los te zien van het feit dat ze ook opa en oma zijn en hun kleinkind willen zien En dat ze het beste met hem voor hebben. Ze lopen vast niet express te irriteren . MAAR er zijn wel grenzen inderdaad! En die moet ik nog even zien door te voeren, haha!
Mijn eigen gedachten heirover opzij zetten gaat veels te veel tegen mijn gevoel in! Helaas hier wel een dominante vriend, maar helaas ook een vriendin die haar gevoel niet opzij kan en wil zetten! Botst dus lekker hier. Je hebt het goed verwoord door te zeggen dat hij zich verantwoorlijk voelt voor het geluk van zijn ouders. Dit is absoluut zo en was ook al voor we ons zoontje kregen. Dat irriteerde me eigenlijk ook al, aangezien hij vaak daar zat, soms ten koste van qualitytime voor ons. terwijl ik inderdaad vind: het zijn volwassen mensen... Een beetje betrokkenheid is heel gewoon en logisch, maar het moet wel in verhouding staan tot betrokkenheid met je eigen gezinnetje. Ze moeten zichzelf ook een beetje zien te vermaken hoor.. (werkt ook niet mee dat ze om de hoek wonen, stomste fout die ik kon maken )
Haha, goeie reacties heb je gegeven (in het rood), echt leuk. Tja meid het is wat he. Hier heb ik nu al de hele week de opa's en oma's over de vloer, want we gaan zaterdag 3,5 week op vakantie en dan missen ze 'hun' :x meisje zoooooo lang...Om het nog maar niet te hebben over 'wie neemt er nou een baby bijna een maand mee naar Spanje' en 'zorg je er wel voor dat ze genoeg drinkt' en 'gaan jullie echt??!' ..... Ze hebben ook gelijk.... er worden in Spanje geen baby's geboren, er is daar geen enkel kind te vinden van 6 maanden oud en we laten haar uitdrogen en verhongeren....inderdaad zielig...pfffffff... we blijven maar thuis NOT!! Maar goed, op 1 lijn met je vriend komen is nu het allerbelangrijkst en hoe doe je dat: NIET door ruzie te maken of door hem te verwijten dat hij NIKS van jou begrijpt 8) maar door hem heel duidelijk uit te leggen dat een GOEDE vader ook voor zijn kind zorgt als hij iets te diep in het glaasje heeft gekeken. Dat hij geen slechte vader is, maar dat het beter zou kunnen. Wie kan zuipen, kan ook werken, en dus ook voor je kind zorgen hoort daarbij. Kan dat niet? Ga dan eerder naar huis en drink niet teveel. Klaar is kees. Zal wel wat moeite kosten maar ik slaap ook weleens slecht en ik wil ook weleens langer blijven liggen maar ik moet toch ook voor ONS kind zorgen. Heel veel succes!! En die flessen: ik bedoelde de overgang naar nutrilon 2!
wij zitten er heel sterk aan te denken voor een jaar terug te gaan naar Australie.. het bedrijf waar mijn vriend werkt heeft namelijk een vestiging in Sydney ik denk dat mijn ouders het niet leuk zullen vinden (begrijpelijk) maar de ouders van mijn vriend zullen echt boos gaan worden denk ik... dat is dan maar zo, ze zijn nog jong, wil geen 30 jaar wachten tot ze er niet meer zijn. wil niet voorbij gaan aan het feit dat het heel moeilijk voor hen zou zijn maar als je overal en met iedereen rekening moet gaan houden dan blijf je aan de gang!! @Druif dat is lastig dat het zo botst tussen je vriend en jou wat dat betreft.. dat maakt het uitspreken van een veto een stuk lastiger. je moet zelf inschatten of het kan of niet, want je vriend zal het echt moeten begrijpen of in ieder geval moeten meewerken anders kom je er nooit uit.
Als ik het verhaal van TS zo lees, dan is het probleem met de schoonouders secundair. Het probleem zit in de afstemming tussen haar en manlief. Als je binnen de relatie geen overeenstemming kunt vinden over hoe ver ouders je leven binnen mogen komen, dan ga je er niet uitkomen. Ik zou me dus persoonlijk even wat minder focussen op de schoonouders (die bloedirritant zijn maar het wel allemaal goed bedoelen) en het eerst maar eens oplossen met manlief. Mijn man en ik denken ook anders over de opvoeding maar zijn het volstrekt eens over hoe andere mensen een plaats krijgen in ons leven. Zijn ouders passen één dag per week op en dat vinden wij fijn en leuk maar wel volgens onze regels en in ons huis. Mijn moeder zien we 1 x per 3 weken een paar uurtjes. Dat vinden we ook allebei prima. Als ze haar kleinzoon vaker wil zien, dan is ze meer dan welkom maar mijn moeder vindt het nu ook wel even goed (wordt meer naarmate hij ouder wordt) Welke invloed je (schoon)ouders op je leven hebben, heb je al stel in de hand maar dan moet je wel als stel over eenstemming bereiken. Jullie zullen tot een compromis moeten komen. Hij wil graag dat zijn ouders het kind regelmatig zien en jij hebt een ander beeld bij die regelmaat. Daar moet wel uit te komen zijn. Als je dat opgelost heb kun je je eens concentreren op HOE schoonmama het allemaal wel of niet doet... maar dat lijkt me nu echt even op de 2e plaats komen. Vraag eens aan je man waarom hij vindt dat hij zo vaak naar zijn ouders moet gaan. Vindt hij het niet fijn alleen thuis, vindt hij de verzorging misschien moeilijk en is het fijn als zijn moeder hem helpt? etc... Er moeten hier op het forum nog een heleboel navelstrengen doorgeknipt worden tussen kinderen en hun ouders maar er moeten ook een heleboel mensen leren dat zij volwassen zijn en dus bepalen hoe het e.e.a. loopt. Je bent verantwoordelijk voor je eigen probleem en dus ook voor je (schoon)ouders
hier ben ik het wel mee eens, je moet er als STEL uitkomen en dan samen met je ouders/schoonouders praten, zo doen wij het ook. mijn man is veel makkelijker in het "uitlenen" van ons moppie maar als het mij niet zint dan komt hij wel voor me op!
Ik had tijdens het lezen van alle posts ook al het idee, Druif, dat het meer gaat om de relatie met je vriend en de manier waarop hij in de relatie met zijn ouders staat... Denk dus ook dat het handig is om met hem tot overeenstemming te komen: leg uit wat je vervelend vindt, maar ook wat je wel waardeert! Kijk eens wat jullie ieder voor zich eigenlijk vinden dat grootouders idealiter een plek zouden hebben in relatie met hun kleinkind, (hun enige tot nu toe? Je man ook enig kind? Zomaar even een intuitief gevoel... ) Je man/vriend heeft er waarschijnlijk nog nooit echt bij stil gestaan wat hij daarvan vindt, en dan is het ook lastig om de situatie zoals die nu is te veranderen. Als jullie beiden eens bewust daarover nadenken, dan zou je van daaruit ook weer kunnen kijken hoe je dan in de huidige situatie daaraan vorm kunt geven en tot een compromis kunt komen. Want dat moet wel heel duidelijk zijn: daar waar je het niet eens bent, moet je tot een compromis komen en kan het niet zo zijn dat de een maar gewoon doet waar ie zin in heeft... Jammer als je daar de balen van hebt, maar zo werkt het nou eenmaal in een relatie (mijn man wil nog wel eens steen en been zuchten als hij het volgens een compromis moet doen en dan roep ik altijd: Ja, had je maar vrijgezel moeten blijven hoor, maar je hebt een relatie, dus... ) Succes!
Wat een gedoe zeg... Ik zou even flink met je vriend / man gaan praten. 4x in de week naar schoonouders NO WAY. Heel vervelend dat je schoonouders allerlei ziektes hebben, maar je kind is toch geen "cliniclown" om je schoonouders weer plezier te geven. (Misschien ook chantagemiddel?) (Hopelijk vat je hem goed op). Zijn er geen hobby's te verzinnen voor ze, zodat ze minder gefocust zijn op je kind. Daar zou ik zeker 4x per week mijn energie in steken. Maak anders een filmpje die ze dan de hele dag kunnen afspelen, zien ze hem toch ook elke dag? Je hebt toch ook gewoon je eigen leven? Ikzelf vind mijn schoonouders lief, maar 1x per week of 2 weken vind ik meer dan voldoende. Misschien een beetje harde reactie maar ik zou hier diepongelukkig van worden. Ga met je vriend/man praten en zeg dat dit niet langer kan. Heel veel sterkte ermee!
Thanx, thanx, thanx meiden, hier heb ik echt wat aan! @ Chantal: klinkt zo logisch, maar je hebt zooo gelijk: ik kom niet tot een compromis door te gaan bekvechten en welles nietes te gaan spelen met mn vriend. We hebben een verschil van mening over de regelmaat van de bezoekjes bij opa en oma. Als je het zo simpel stelt moet daar uit te komen zijn! En owww... die opmerkingen over de vakantie: hahaha! -Ff off topic: ben nog niet over naar 2, gaat met bijvoeden zo goed dat t even niet meer nodig is. Wacht dus netjes nog 3 weken of! (of misschien iets eerder beginnen met mengen ofzo.. en bij jou?)- @ zwaantje: Fijn dat je het zo helder kan analyseren. Ik denk dat je inderdaad gelijk hebt. Eerst even de hoofdzaak aanpakken en dan de bijzaken. Dus eerst tot overeenstemming komen met vriend lief en dan "casus schoonouder" aanpakken, haha. Op de vraag waarom hij daar zo vaak heen gaat heeft hij niet zo zeer een pasklaar antwoord, al geeft hij wel indirect aan dat hij zich erg verantwoordelijk voelt voor hun geluk. Ze zijn al wat ouder, beiden niet echt een tevreden levensinvulling, kwakkelen met de gezondheid, andere zoon weinig contact mee, wat mijn vriend voor zijn gevoel moet compenseren. Daarbij zijn ze echt wereldvreemd, kunnen nog niet pinnen en mn vriend helpt ze dus geregeld met administratieve dingen enz... Erg nobel van hem en bewonderenswaardig. Erg lief ook. Maar ik vind dat hij ons daarbij tekort schiet. Ik vind soms dat hij zich TE verantwoordelijk voelt. Hij heeft er soms letterlijk een dagtaak aan. Er zijn toch ook anderen die die mensen kunnen helpen? Die navelstreng mag inderdaad na 35 jaar wel eens worden doorgeknipt, hahaha! Dat hij daar zo veel zit heeft dus niet zo zeer met ons zoontje te maken of onzekerheid omtrent de verzorging. En ja: hoe mijn schoonmoeder omgaat met ons zoontje komt even op de 2e plaats. Zolang mn zoontje en zij nog beide plezier hebben is dat even van ondergeschikt belang. (Het wordt al ietsje leger in mn hoofd...!) @ mymiracle: inderdaad, ben ik mee eens! We moeten als stel op 1 lijn komen te zitten. Anders krijg je het boeman-effect... @ rozemarijke: bedankt ook voor je heldere tekst. Ik ebn hier echt mee geholpen! ik ga zodra ik de kans zie eens een goed gesprek aan. Niet alleen negatief, maar zeker ook mijn waardering uitspreken. Zowel over hem als vader als hoe betrokken hij is bij zn ouders. Ik wil proberen tot een vaste afspraak te komen (bijvoorbeeld 1 keer in de week een paar uur bij hun en daarnaast hun 1keer op de koffie bij ons en daarnaast eventueel bij plotselinge uitjes oppassen, das toch heel schappelijk??) Ik vind het alleen lastig om mijn standpunt te verdedigen. Ik hoor mn vriend namelijk al zeggen: maar waarom dan? Het is voor iedereen toch leuk?? Terwijl ik vooral persoonlijke irritaties tegenover mijn schoonouders heb als standpunt...? @ Machtelt: hahahahhaaaaaa, cliniclown, hahahhaaaa! Die houden we erin!