Wat een verdrietig verhaal, Renate! Het lijkt me werkelijk vreselijk om je geliefde te verliezen en al helemaal als jullie samen een kindje verwachten... Van de week was mij vriend erg laat thuis (hij werkt in de horeca, dus is elke avond rond 22u30 thuis). Hij reist elke dag 20 km met de scooter heen en weer. Woensdag was hij om 23u30 nog niet thuis. ik lag al in bed maar kon niet slapen, ineens had ik de verschrikkelijke gedachten dat hij misschien een ongeluk had gehad en dat er straks politie aan de deur staat om te melden dat hij er niet meer is! Hoe ik erbij kom, geen idee! Om 23u45 hoorde ik hem thuiskomen, ik was zo ongelooflijk blij! Hij was even wat gaan drinken met collega's en dacht dat ik al wel sliep... Dus alleen al bij de gedachten dat hij weg zou vallen, ben ik al in tranen. En zoals al eerder gezegd, volgens mij ben je een hele sterke meid en doe je het heel erg goed, ook voor jullie wondertje! Ik wens je alle liefde en kracht toe en een hele goede bevalling straks! @ Zonnestraaltje: Wat een ongelooflijk verhaal, voor jou en jullie dochter natuurlijk ook heel veel liefde en kracht! Enne...ik denk werkelijk dat je man bij haar is, kinderen voelen dat zo goed aan! Ze heeft de beste beschermengel die een mens kan hebben!
renate, wat naar! fijn dat je kind al erkend is, hoe is dat gebeurd? ik neem aan dat je man zijn dood niet aan zag komen? welke stad woon je? hoe gaat het nu met je? lieve groet, en kom op he!
jee, ook al single zwanger...ik ook! ik ben 15 weken zwanger. gaat het goed met je? heb je alles goed geregeld? groet!
jee.....wat naar voor jullie. een indrukwekkend verhaal....gelukkig noem je je hier zonnestraal; dan ben je toch ergens gelukkig.... hoe gaat het nu met jullie? ik ben 15 weken zwanger, en ongewild single. sta er erg alleen voor. warme groet!
Heb veel bewondering voor jullie kracht. Voor de toekomst heel veel liefde, gezondheid en geluk gewenst. Kus Luna
Mijn man heeft altijd gezegd dat als ik zwanger zou zijn dat hij de kleine wilde gaan erkennen als de eerste 3 maanden voorbij waren. Dit hebben we dus ook gedaan!! Hij is ongeveer een week a anderhalve week na de erkenning overleden. Het gaat op zich prima met me. Moeilijke momenten zijn er zeker. De zwangerschap verloopt echt geheel vlekkeloos, heb echt totaal geen klachten. Ben heel benieuwd hoe de kleine eruit zal zien. X
Beste Renate, Ik lees net vandaag voor het eerst jouw verhaal. Het lijkt me een waanzinnige periode voor je: rouwen om je geliefde en het vreugdevolle verwachten van jullie kindje. Pfffff, heel onwerkelijk echt, maar voor jou dus de werkelijkheid. Ongelofelijk. Gelukkig gaat het fysiek heel goed met je. Heel veel succes met de laatste loodjes meid. Je gaat het zeker redden hoor. Ik wens je alvast veel geluk met jullie kleintje. liefs Noppie
Je loopt inmiddels al op je eind meid! Ik wens je ontzettend veel kracht in je laatste loodjes van je zwangerschap. Het zal niet gemakkelijk zijn! Hoop dat je een hoop lieve mensen om je heen hebt die je kunnen steunen en liefdevol omarmen. Mijn ventje is nog elke dag in mijn gedachten en mijn hart. Ik heb sinds een half jaar een nieuwe partner in mijn leven. Een erg goede vriend waar ik iets voor begon te voelen. Dit bleek wederzijds te zijn! Veel mensen veroordelen mij hiervoor, maar wij voelen dat het goed zit. Ook Noa reageerd erg goed op hem, hoewel ze nog steeds elke morgen liedjes zingt over haar papa! Sinds deze maand gaan we samen voor een klein wondertje. Ook hier krijg ik erg nare reacties op. Ik heb het gevoel dat het mij niet wordt gegund. Mensen denken dat mijn vriendje voor het leven ben vergeten. Niets is minder waar. Wat ik voor mijn nieuwe liefde voel is ook sterk, maar anders als met mijn overleden partner. Ik ben gelukkig, ondanks mijn verdriet om mijn ventje.
Lieve lieve Renate, Ik ken je natuurlijk uit de MMM-hoek en nu ik alles zo terug lees ontroerd het me nog steeds enorm. Niet alleen het in en in trieste verhaal van je partner verliezen (man of vriend / welke stad je ook woont, hoe oud hij ook was....:S) maar ook de kracht waarmee jij je leven op bent blijven pakken. Voor je gevoel moet je door voor je kleintje maar jij gaat ook echt door! Ik snap niet dat er mensen zijn, zoals bij Zonnestraal, die je zouden veroordelen om de dingen die je doet. Je leeft, je kleintje leeft, jullie moeten door! Ik hoop, voor jou, dat jullie ukkie je met een glimlach aan je lieverd terug doet denken...hij zal jullie nooit verlaten! Heel veel liefs, Elmo
succes meid...ik hoop dat je veel steun hebt aan familie of vrienden en dat je een goeie bevalling krijgt. Stiekum hoop ik voor je dat je kindje veel op je man lijkt....dan heb je hem op die manier toch altijd bij je....ookal zal dat ook dubbel zijn...moeilijk... Dikke knuffel Christa
Hoi Zonnestraal, ik hoop dat jij je niets van die reacties en van de mensen die zo reageren aantrekt. Je moet doen wat goed voelt en waar jij gelukkig van wordt. Groeten Laurien
Ik herken je verhaal! Mijn man is ook overleden toen mijn dochters 5 en 3 jaar oud waren. Toen ik mijn nieuwe man leerde kennen,heel veel negatieve reactie's gehad. Hoe kun je!!!dat vroegen sommige mensen aan mij. Niemand snapt dat je als jonge weduwe en 2 kinderen zonder papa ook weer verder moet! En dat soort mensen weten niet dat ik iedere dag ga slapen en opsta al denkend aan mijn overleden man Lieve Renate en Zonnestraal heel erg veel sterkte!
Een dikke knuf voor jullie allemaal!! Jullie verhalen ontroeren me enorm!! Ik voel vooral veel kracht, petje af dames!! XXX
Lieve Renate, Met kippenvel lees ik je verhaal. Wat heb jij een ontzettende rot tijd achter de rug zeg. Ik zie dat je vandaag uitgerekend bent van jullie kleine wonder, die jullie voor altijd bij elkaar houdt. Verschrikkelijk om je man te moeten verliezen, maar fijn dat hij jou iets ontzettends mooi's heeft achtergelaten. Maar ik begrijp maar al te goed dat jullie liever beide voor dit mooi's hadden willen zorgen. Meid heel veel succes met de aller laatste loodjes. En ga genieten en met liefde zorgen voor het mooiste wat hij jou nagelaten heeft. Liefs
Pfff wat een vreselijk verhaal zeg Het is iets waar ik zelf heel vaak aan heb gedacht en moet denken 'wat nou als mijn man plotseling komt te overlijden'. En dat terwijl je zwanger bent... Je bent al uitgerekend zie ik, misschien heb je je kleine al in je armen @ zonnestraal: jouw verhaal is ook hartverscheurend... En je kleine meisje lag bij haar papa toen het gebeurde. Hoe kijk je daar zelf tegenaan? Ik zou het iets moois vinden... Veel geluk gewenst met je nieuwe partner
Wat een lieve reacties hier mensen, fijn dat er ook mensen zijn die begrijpen dat je ook weer verder moet. Bij ons voelt het goed en dat is het aller-allerbelangrijkste wat telt. Een kleintje is gewenst en noa verdient nog een brusje. Ze is wild van mijn nieuwe vriend en mijn vriend van haar. Het plaatje klopt. Dat wil niet zeggen dat ik mijn overleden vriend uitban uit mijn leven!!!? Hij is er altijd en mijn nieuwe vriend vind dat ok. Hij vervangt ook man!! Bedankt allemaal en het komt voor iedereen weer goed!
Heel veel respect voor jullie! Renate, ik hoop dat je nu inmiddels je kleine in je armen mag sluiten. Ik ben heel benieuwd... Zonnestraal, laat de mensen toch lullen...ze zullen dat toch nooit snappen. Het is niet leuk om te horen, maar het belangrijkste wat telt is dat jij gelukkig bent! Niemand heeft het recht om je daarop aan te spreken!
Heel veel sterkte gewenst!! Daar zijn toch geen woorden voor.. Wat n verhaal.. Heel veel geluk met de kleine!