Gelukkig ging het behangen/vloer leggen en meubels in elkaar zetten hier zonder gesputter door hem...dat is dan wel weer fijn.
Ja hier zo in het begin ook dat hij wel wat meer hielp hoor, als ik zei: wil je even de hele bovenverdieping stofzuigen, dan deed hij dat wel binnen een paar uur, maar blijkbaar is dat ook weer voorbij want ik doe dat nu alweer zo'n 8 weken in mijn eentje...
"mijn vent helpt een paar dagen en daarna niks meer zonder te vragen..." Klinkt net alsof ik hier al vaker wat geschreven heb whaha Want het is gewoon waar:mannen zijn lui! Gister had ik last van oefenweeen en dat zei ik met een iets wat hysterische stem Moet je hem nu eens zien werken! Hij begon met afwassen vanochtend! Zeldzaam! En hij doet dingen in de wasmachine Ophangen van dingen Ze mogen wel eens voelen wat de risico's zijn als we teveel doen! Ik zei nog tegen hem straks valt joey er zo uit omdat ik teveel doe! Is dat het waard? *zoeffffffffffffff* weg hubbie naar het bijhokje whahah Ik heb hem ook eens laten schrikken (wat niet mijn bedoeling was zodoende weet ik nu wat ik kan zeggen tegen hem) Ik heb fistels en die kunnen bloeden dus heb ik altijd een bandje onder om dat op te vangen Dus ik zeg:"Ik heb bloedverlies" Hij trok wit weg en zei:"Ohh nee wat moeten we nu doen" Zo keek ik "Nah" zei ik dat is door fistels! "Ohh gelukkig!Ik dacht al..." zei hij Hmmm!IDEE! *gna gna*
ohhh dat is dan nog fijn puzzcat, want die van mij reageert dus echt nergens op he, als ik hem net zeg dat ik pijn in mijn buik heb omdat ik ondersteboven de auto heb gestofzuigd, zegt ie doodleuk: dan moet je maar wachten tot morgen, want ik zou het morgen doen. En dan zeg ik nee, je zou het vandaag doen, dan krijg ik gewoon: ja en nu heb ik er geen zin in, en dat was het. Klaar. Geen reactie van gaat het wel, heb je erge pijn of wat dan ook, nee hoor hij reageert gewoon niet. Terwijl hij normaal elke dag vraagt: hoe is het met je buik? Hoe is het met de baby? En dan gaat hj zij hand erop leggen om te kijken of ze schopt ofzo. maar als ik boos ben en daardoor een harde buik krijg, reageert ie niet eens....
Sorry als ik misschien wat hard door de bocht kom, maar als je vriend/man nooit iets in huis heeft hoeven doen, kan je ook niet verwachten dat hij dat ineens wèl uit zichzelf gaat doen.... Ik zou nooit een huishouden willen voeren met een man die niet eens uit zichzelf weet wat er in huis moet gebeuren. Je bent in een huishouden met z'n tweeën, niet alleen. Als je dan jaren lang niet verwacht dat hij iets doet...tja... Ik las dat hij veel van huis is (gericht aan TS dan) en in de zomer 2-3 maanden thuis is, doet hij al die jaren in de zomer ook niets dan? Ik bedoel, tja, als hij niet thuis is, kan hij weinig in huis doen, maar in die maanden helpt hij dus ook niet mee? Bizar vind ik dat! Hier al vanaf dag 1 dat we samenwonen ook een gezamenlijk huishouden. Taken zijn eigenlijk vanzelf verdeeld, omdat ik nu eenmaal een hekel heb aan stofzuigen en hij aan het sanitair/keuken schoonmaken, om een voorbeeld te noemen. Maar we zijn gelijk in het huishouden! Nu ik zwanger ben en op het einde loop, doet hij meer dan ik, maar zodra ik weer goed fit ben, gaan de taken weer terug naar de juiste verdeling. Hoe wil je dat straks met je kindje gaan doen? Hoeft je man dan ook geen luiers te verschonen, je kindje te wassen, aankleden en opvoeden? Die vaders zie je ook nog wel. Ik heb ooit een vader eens horen zeggen "als ik na een dag werken thuis kom wil ik niet alleen de strenge vader zijn", maar ook daar ben je samen verantwoordelijk voor... Ik kan je dus helaas geen steun bieden in een gelijk verhaal, maar ik zou nu wel voet bij stuk houden en zorgen dat er iets verandert in jullie huishouden!
Bij m'n eerste heb ik pré-eclampsie en hellp gehad. Mocht niks meer doen in huis en alleen maar liggen. Nou, dat ging dus niet, want manlief deed helemaal niks als ie uit z'n werk kwam. Hij kan ook niet koken ed, dus daar had ik ook niks aan. Met 33 weken ben ik opgenomen. Manlief ging overdag naar z'n werk en was daarna elke avond van 18.00 tot 22.00 uur bij mij in het ziekenhuis. Ik heb daar 5 weken gelegen. Mijn schoonmoeder zou m'n huis doen, maar dat deed ze op haar eigen manier. Die manier is, nog meer troep maken dan het al was...De was lag overal door het huis. Het kattengrid stond midden in de kamer, want anders moest ze er mee slepen.... Ze bedoelde het echt heel lief en goed, maar ik ben in huilen uitgebarsten toen ik thuiskwam. Ik had een keizersnede gehad, maar stond de dag erna alweer op te ruimen, omdat ik me schaamde voor de kraamhulp. Nu heb ik een kleine van 16 maanden, die overal troep maakt en ik mag door m'n BI en hoge bloeddruk eigenlijk niks, maar ik kan het niet....................Ben toch steeds aan het schoonmaken en poetsen. Manlief doet wel wat ik vraag en pakt ook de stofzuiger uit m'n handen als hij het me ziet doen. Hij zet me letterlijk op de bank als ik weer eens wil poetsen en gaat het zelf doen. Ook al werkt ie 60 uur per week. Hij heeft er dus wel van geleerd. Mocht ik nu in het zh belanden, dan heb ik back-up van iemand gevraagd om schoon te maken. Voor als m'n schoonmoeder weer gaat schoonmaken......
Mannen zul je volgens mij altijd wel moeten vragen of ze dit of dat willen doen, 't liefst met 'n tijdsspanne erbij genoemd... Die van mij is erg behulpzaam, maar 'ziet' het gewoon af en toe niet. Ah, uit zichzelf een was wegvouwen of een afwas doen doet hij absoluut, dat dan weer wel. Stofzuigen ook wel, maar hij zuigt altijd 'globaal'... Ach, maakt me niet zoveel uit ook... Een was draaien doet hij niet zo snel; ja, als ik de was al gesorteerd heb, dan wel... Maar dan wel met vragen als 'moet al dat spul erin?' 'Moet er een half of een heel kopje poeder in?' 'Moet daar dan van dat extra spul bij?' 'Hoe moet 'ie nou staan dan?' Na jaren heeft hij nog niet door dat ik ook gewoon naar de plaatjes bij de knop kijk, haha! Maar, hij kookt wel bijna élke avond! Ik vind koken vreselijk en hij vindt het leuk én ontspannend. Als hij uit z'n werk komt is dat z'n acclimatiesatiemomentje, zeg maar. Nou, ben ik even 'n grote bofferd!! En verder is 't een kwestie van vragen. De dingen die ik vraag doet hij dan ook zonder mopperen, dat scheelt een hoop. Nou is 't misschien gek gezegd een voordeel dat ik fibromyalgie heb. Toen hij mij leerde kennen kon ik lang niet zo veel als nu en dus heeft hij zich altijd behulpzaam opgesteld. Niet dat hij mij als een soort patient behandeld, maar hij heeft vanaf moment één zoiets gehad van 'als jij 't niet kunt, doe ik 't wel'. Tegenwoordig kan ik wel steeds meer gelukkig... Babykamer hebben we ook samen gedaan trouwens. Ik hou wel van klussen, dus die kans heb ik me echt niet door m'n neus laten boren, haha!! Als ik sommige verhalen hier lees, voel ik me echt 'n gezegend mens met die huishoudelijke man van mij!!
Mijn mannetje klaagt wel vaak dat als hij me op het werk belt en hij thuis is, ik hem altijd taken geef. Maar aan het einde van de dag zijn 2 van de 3 dingen vaak wel gedaan. Ik klaag nog wel regelmatig, maar in vergelijking met het begin van onze relatie doet hij echt veel meer. Hij doet uit zichzelf de afwasmachine, afruimen etc. Hij stofzuigt meestal, maar dan moet ik het wel vragen. Ik vind dat vragen niet erg, ben allang blij dat ie het dan doet. Hij is gewoon vroeger enorm verwend door zijn moeder en tja, daar heb ik nu last van haha
heey meiden, lijkt me echt vervelend als je overal achter aan moet zitten. Ik herken het wel van een vriendin van mij en haar vriend toen ze zwanger was. Moet zeggen dat ik dan echt een lot uit de loterij heb want volgens mij heeft mijn man nesteldrang en ikke niet!! haha... moet hem regelmatig remmen zodat hij ook af toe even rust neemt. Onze uk komt (als het goed is rond de 2e week van september) en in 1 keer moet alles af. De tuin moest gras in en de kozijnen moesten geschilderd worden. De kastje van de keuken en badkamer moesten maar eens goed uitgeruimd worden. De babykamer was hij heel fanatiek mee bezig...!! Het is af ten toe zelf zo erg dat hij s'nacht tegen mij vertel..."oja rens morgen effe mee aan denken want we moeten nog...? ofiets). Nou ben ik wel heel blij dat hij zo in elkaar zit maar heb wel het gevoel dat het steeds erger word. Hij wil alles helemaal perfect hebben voordat onze uk er is. Dacht dat vrouwen altijd nesteldrang hadden maar volgens mij heeft mijn man het ook!!! haha
Mijn vriend die hielp mij wel mee met het huishouden. Nu deed ik wel het meest maar als ik het ff niet meer kon deed hij het gewoon voor me. Ook de hond uitlaten. Toen ik weeen kreeg ging mijn vriend ineens als een idioot het huis helemaal boenen hahah. Hij had enorme zenuwen. Hij wist niet waar hij het zoeken moest. Gelukkig was me ma er en die heeft mij even bij gestaan. Ik liet hem maar even gaan
@Jutte; Dit is altijd al een heikel punt hier geweest, inderdaad als hij in de wintermaanden veel werkt, veel in buitenland, weekenden en ook savonds werken, dan verwacht ik inderdaad niks van hem (behalve dat ie zijn eigen troep achter zijn kont opruimt, en zijn kleding in de wasmand gooit en zelf zijn koffer uitpakt, en dat soort dingen), maar elk jaar is hier hetzelfde, in de zomer hebben we er gewoon wel veel strijd over, omdat ik vind dat hij dan wel kan helpen. het is ook niet zo dat hij dat niet vindt (want hij zegt altijd: ja je hebt gelijk) het probleem zit hem er gewoon dat ik het altijd moet vragen, en 1 keer vragen vind ik niet erg,maar meer dan drie keer wel, en ja dan ben ik het snel zat en dan doe ik het uiteindelijk maar zelf. En nu ik zwanger ben merk ik dat ik gewoon ook heel snel boos wordt, inmiddels ben ik wat gekalmeerd en denk ik: ja het is ook niet zo heel zwart wit, hij doet best wel dingen. Alleen het is gewoon een probleem dat ik het altijd onder zoveel gedoe moet vragen en zeuren erover. Dat het gewoon nooit eens vlot kan, zo van kun je even dit doen, en dat hij het dan doet. Ja soms wel trouwens, de kattenbak verschonen doet hij wel altijd netjes als ik het vraag, en de kattenpoep uit de tuin scheppen ook. we hebben het er net nog even over gehad, en ik heb ook gezegd dat ik gewoon teleurgesteld ben dat het zo moet gaan enzo. Hij zegt: jij moet ook leren dat je wacht to ik het heb gedaan, en ik heb gezegd dat hij dan ook moet doen wat hij afspreekt, en het niet elke keer gaat verschuiven naar een ander moment. En dat hij ook rekening moet houden dat ik er niet zo boos om hoef te worden elke keer. Nou tien minuten later vroeg hij: zal ik koken, wat zal ik dan maken? Dus ja, na zo'n gesprek dan doet hij altijd wel zijn best, een paar dagen, maar het verslapt alleen zo snel. wat betreft het kindje, de bedoeling is dat we dat samen doen, hij zegt zelf dat ie gewoon ook luiers gaat verschonen en in badje doen enz. en daar heb ik ook geen twijfels over eigenlijk, dat zie ik hem ook wel gewoon doen, hij vind het leuk om met kinderen bezig te zijn, het gaat meer om de 'gewone' huishoudelijke taken nu. Oja en iemand vertelde hier over was draaien, ik heb voor alle soorten was een schemaatje gemaakt, incl de baby wasjes, op welk programma, welk wasmiddel en hoeveel, enz. dat hangt bij de wasmachine dus dat moet hij wel zelf kunnen denk ik zo
Ik heb het geluk van een hulp in de huishouding 1 x per week. Ben zelf ook niet echt een poetswonder en vindt het fijn om het alleen een beetje bij te hoeven houden en niet het grove poetswerk nog te hoeven doen. Wat dat betreft ben ik zeer verwend. Mijn mannetje hoeft hierdoor dus ook niet veel in huis te doen. Maar als ik hem vraag om iets te doen wordt dit zonder klagen gedaan. (behalve de was of de strijk) die zijn echt voor mij. Maar hij zeurt alleen als hij echt niets meer in de kast heeft om aan te trekken. Daar naast is hij ook al weken met klussen bezig. De buren hadden besloten om de struiken tussen onze tuinen weg te halen en om daar een schutting te plaatsen, om ook nog enige inspraak te krijgen wat er komt doen we natuurlijk mee. Maar dat betekent wel dat hij al weken bijna iedere avond in de tuin of aan de kinderkamer bezig is/was.
me vriend helpt me echt goed mee.. hij doet voor mij koken..daarna doen we samen de afwas en hij brengt de vuilniszakken weg en doet de kattenbak verschonen.. en hij is alijd super lief en haalt zelfs drinken voor me zodat ik lekker kan blijven zitten..de rest zoals stofzuigen, dweilen, de was enzo doe ik zelf...alleen doe ik t nu wat rustiger dus gaat alles wat langzamer...
Wat heb ik dan een makkelijke man zeg, als ik hier de meeste verhalen lees... we wonen nu 4,5 jaar samen en hij heeft altijd al veel in het huishouden gedaan. Van stofzuigen tot dweilen tot eten koken... heb ook nooit echt hints moeten geven, als hij ziet dat het moet gebeuren en ik heb er een keer geen tijd voor gehad, dan doet hij het wel... ook nu ik zwanger ben gaat het zo gemakkelijk... Ook al kom ik soms eerder uit mijn werk en ben ik soms te moe om te koken, doet hij het wel... en hij zeurt er nooit om... heerlijk daarom ben ik ook met em getrouwd hihi
Mijn man doet momenteel naast zijn werk bijna alles, echt geweldig! Het lukt me op een dag nog net om Stijn goed te verzorgen en als ik me echt goed voel doe ik wat in het huishouden maar dat is niet heel erg veel.. Ben echt ontzettend blij met mijn man.
Wij doen het huishouden al samen vanaf het moment dat we samen wonen en dat werkt prima! Gewoon goede afspraken maken! Mijn man is super wat dat betreft! Heel veel succes ermee...
Ik vraag me ineens af of ik dan een abnormale man heb hahahah! Die van mij doet zo veel!! Hij wast elke dag af!! Als er was is dan hangt hij die op, als ik de kleine douche. Dan gaat hij de kleine aankleden en vouwen we samen de andere was op! Elk weekend stofzuigd hij! En elke zaterdag boven! Ik stofzuig natuurlijk de andere dagen van de week. Hij doet de tuin, de vuilniszakken noem maar op..en hij stofzuigd zijn eigen auto! Ik heb zoveel geluk met mijn ventje! Oohja en hij gaat altijd mee boodschappen doen, behalve de kleine dingen dan, die haal ik zelf. Het enigste wat hij echt niet doet: stoffen, dweilen, wassen! Maar hey als dat het enigste is
@Lynn, ik hoop dat er verandering in komt. Dat is natuurlijk niet prettig zo. Zelf helpt mijn man gelukkig al vanaf het begin in het huishouden (dus voor mijn zwangerschap). En nu met mijn zwangerschap helemaal. Of we doen het samen of hij doet het en zegt tegen mij dat ik niets moet doen. Hij is ook gewoon erg zorgzaam ingesteld want vaak doet hij het huishouden voor hij naar zijn werk gaat en ik nog lig te slapen zodat ik niets hoef te doen als ik wakker ben. Het enige wat hij niet kan is koken en dat doet hij dus nooit. Verder doet ie wel alle huishoudelijke taken. Misschien je vriend deze topic laten lezen en dat hem als hij ziet staan hoe jij het ervaart de ogen worden geopend?
@Boordevol, ik denk helaas dat als ik dat doe, dat hij juist boos wordt dat ik dit probleem met jullie bespreek, want voor zijn gevoel leest hij natuurlijk alleen maar dat hij niks goed doet. Terwijl hij ook heus wel dingen goed doet, en hij is ook altijd bijv. erg lief tegen mij, we hebben altijd alleen maar ruzie als ik ergens boos om wordt, hij zelf is nooit boos op mij ofzo. Nee ik heb dit vanmiddag geschreven omdat ik echt even mijn ei kwijt moest, en ik merk nu dat ik al wel weer wat rustiger ben. Misschien moet ik gewoon niet teveel van hem verwachten...en ja ik lees hier ook hele andere verhalen van mannen die super veel doen, maar ja ik denk ook niet dat dat hier ooit zal veranderen. Ik hoop alleen dat hij gewoon wat meer uit zichzelf gaat doen, of in ieder geval als ik iets vraag, dat hij het dan zonder gesputter doet en niet telkens uit loopt te stellen...
Als je dat soort dingen niet meer kunt dan moet je dat toch ook niet meer doen? Wat maakt het nou uit dat de auto een dag later (of een week of een maand) later word stofgezogen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook weleens dingen zelf doe en mezelf dan achteraf zielig ga vinden maar eigenlijk vind ik dat heel gemeen van mezelf. Als je na een hoop gedoe alle dingen toch weer uit handen neemt maak je natuurlijk ook niks duidelijk.