Hallo, Donderdag heb ik mijn 20 wk echo en ik wil heel graag weten wat het word. Bij mijn vorige zwangerschap wisten we het niet. En dan is de verrassing bij de bevalling natuurlijk heel leuk. Maar ik wil het ook een keer van de andere kant meemaken, dat ik het wel weet.. Maar mijn man is hier heel stellig in dat hij het niet wil weten.. Nu ben ik bang dat als ik het toch zou vragen (Als mijn man dan uit de kamer is natuurlijk) dat ik me ga verkletsen in de resterende 20 weken.. Heeft iemand dit ook meegemaakt en hoe gingen jullie hier mee om.. Wisten jullie het uiteindelijk wel/niet of heb je het al die tijd voor je kunnen houden?
hier hadden we hetzelfde probleem. nu konden ze het op de 20 weken echo ook niet zien omdat hij met zijn billen omlaag lag. met 23 weken een pretecho laten doen, toen zag ik het zelf op de dvd en heb toen gebeld om het te laten bevestigen nadat ik mijn vriend de oren van zijn kop had gezeurd. met 30 weken had ik een groeiecho en heb de echoscopiste er echt naar laten kijken. mijn vriend wilde het echt niet weten maar ik heb hem letterlijk omgekletst. dat vindt hij nu jammer maar ik hield het niet meer. bij een evt. volgende wil hij het weer niet weten, ik wel dus ik zal ook mijn mond moeten houden. denk wel dat dat beter gaat dan het niet weten
als mijn vriend het niet zo willen weten dan zou ik het ook niet willen weten want dan ben ik bang dat ik me voorbij klets. Gelukkig willen wij het wel allebij weten.
ik herken het! ik zou het graag willen weten, alleen mijn man absoluut niet. Uiteindelijk heb ik me er maar bij neergelegd en ik merk dat ik het ook wel leuk vind dat het een geheimpje blijft voor ons beiden. Ik weet gewoon dat als ik het wel zou weten en hij niet, ik me binnen een paar minuten verspreek en dat zou ik gewoon voor hem niet leuk vinden. Het is een kleine moeite om het nog een week of tig vol te houden vind ik.
Bij Eva wilde ik heel graag weten wat het werd, mijn vriend wilde het absoluut niet weten. Later begon hij een beetje te twijfelen, toen hebben we het bij de pretecho met 28 weken laten opschrijven op een briefje en in een envelop laten doen. Maar vriendlief wilde het echt niet weten en we hebben toen Eva net geboren was de envelop open gemaakt en het klopte . En nu zit mijn vriend nu al te twijfelen of hij het misschien wel wil weten.... ik wil het, denk ik, niet weten. Bij Eva wisten we het ook niet, dus bij deze dan ook niet denk ik dan . Marieke1983, vind je het niet heel sneu voor je vriend nu? Ik vind het echt wel een beetje zielig... hoe erg is het nou als je het geslacht niet weet? Ik vind het echt een beetje een luxeprobleem van tegenwoordig... Het lijkt me trouwens absoluut niet leuk als de één het wel weet en de ander niet. Een zwangerschap is toch iets van jullie samen? Lijkt me niet leuk dat je dan niet alles kan delen.
wij hebben het zo opgelost: ik wilde het niet weten, mijn vriend wel. Bij mijn zoontje is hij met mijn beslissing meegegaan (niet weten) en als we nog een kindje mogen krijgen dan ga ik met hem mee en zullen we het dus wel weten. De een niet en de ander wel was/is voor mij geen optie.
Nou, hier weet ik het dus wel en manlief niet. Ik heb altijd gezegd dat ik het graag wilde weten. Manlief niet, dus heb ik de eerste maanden gezegd dan hoeft het voor mij ook niet. Maar hoe dichterbij de 20 weken echo hoe sterker ik het gevoel had dat ik het wilde weten. Wij hebben nu de afspraak, ik weet het (mag het uiteraard aan niemand verder vertellen) en manlief wacht op de grote verrassing. Hij heeft er geen behoefte aan, dus vraagt ook niets. Ikzelf vind het leuk, want kan al wel wat gerichter kopen. Enige jammere eraan is dat ik dat dan niet aan man lief kan laten zien @ Snoopy1979: zwangerschap is nog steeds iets van ons tweeen hoor! We hebben het al die weken al gehad over kleine Uk en dat blijft ook zo.
tuurlijk is het een luxeprobleem, heb je helemaal gelijk in. alleen was ik gewoon té nieuwsgierig geworden. het is niet over 1 nacht ijs gegaan, we hebben er veel over gepraat en dit is het besluit geworden. (als ik mijn vorige reactie lees lijkt het net alsof ik enorm heb zitten drammen zonder rekening met hem te houden, maar dat is niet zo hoor) en normaal gesproken houdt hij zijn poot stijf, voor één keertje heb ik het gedaan
Tja, ik vind het bij zo'n 'luxe' iets dat het iets extra's is en als de één het dan niet wil, die extra luxe zeg maar, dan allebei maar niet. En tuurlijk beleef je de zwangerschap nog wel samen, maar het is toch raar dat de één iets weet wat de ander niet weet? Ik zou het in ieder geval niet kunnen... omdat de één al iets meer weet.
tja, je kunt het ook omdraaien, waarom ben ik per definitie degene die zich moet aanpassen? maar we hoeven het niet eens te zijn hoor, vertel alleen hoe het hier is gegaan.
Dat vind ik eigenlijk ook het eerlijkst. De ene de ene keer zijn zin, de ander de andere keer. Dus dan moet hij nu maar inschikken, toch?
hier het zelfde geval. Ik wil het graag weten omdat ik al heel snel iets echt meisjes of jongensachtig vind en ik neutrale dingen niet leuk vind. (vooral kamertje) Kleertjes zijn natuurlijk zo gekocht maar ik heb geen zin om na de geboorte het kamertje nog te moeten verven of het hemeltje nog te moeten naaien. Ik denk dat mijn vriend nog wel zal bijdraaien en het uiteindelijk ook wel wil weten.
Ik ben nog maar net zwanger, maar al veel eerder hebben wij het er over gehad... we willen beiden graag weten wat het wordt. Bij de bevalling is het toch nog een verrassing hoe hij / zij eruit ziet. Ook met het oog op de kamer, kleren etc. Vrienden van ons wisten en het ook, en met hen de hele wereld... ze zouden een zoon krijgen. Dat mijn vriendin bevallen was kreeg ik haar vriend aan de lijn met: Onze zoon is er hoor!. Dat vond ik zo lief! Dus... tegen die tijd dat we er aan toe zijn willen we het wel graag weten...
Haha, zo herkenbaar. Mijn vriend wilde het echt niet weten terwijl ik altijd geroepen heb dat ik het wel wilde weten maar hij dus absoluut niet. Omdat het mij heel erg moeilijk leek om mijn mond te houden, heb ik hem maar zijn zin gegeven hoe irritant ik het ook vond. We hebben afgesproken dat mochten we een 2e krijgen, ik dan mijn zin krijg.
Ja dat vraag ik me dus ook af, waarom moet zij zich schikken en hij niet? Ik denk maar zo: als vrouw heb je al de ongemakken van een zwangerschap en je moet ook het kind nog op de wereld zetten, nou als je dan zo graag wilt weten wat het wordt, dan vind ik dat je als vrouw in ieder geval dat mag weten
Ik kan me niet voorstellen dat ik zou weten wat het wordt en mijn vriend niet.... maar dat is voor iedereen anders. Ik wil het niet weten, mijn vriend ook niet... dus vermoedelijk weten we het niet. Maar we zijn beiden lekkere draaikonten, dus misschien vinden we het over een paar weken wel leuk om te weten. Wij hebben als afspraak: als één van twee het niet wil weten, dan krijgt geen van twee het te weten. Die afspraak werkt voor ons, voor een ander wellicht weer niet.