Ik herken het ook wel een beetje. Ons meisje is ook vrij schrikkerig, niet van niezen en hoesten, daar moet ze om lachen maar het geluid van de stofzuiger en de staafmixer moet ze wel van huilen.
Misschien vindt ze het fijner om nieuwe dingen te ervaren als je haar bijvoorbeeld meeneemt in een draagzak? Ik had zelf en babybjorn en dan 'hangen' ze lekker dicht tegen je aan. Dan is mama lekker dictbij...
Ik heb zelf ook een zoon die nogal angstig is aangelegd, maar het gaat steeds beter! Wat hier werkt: niet van alle ' enge' dingen weghouden, maar ook niet bewust hem het koste wat het kost laten ervaren.. De middenweg dus... We nemen hem wel overal mee naar toe en doen alles met hem, maar dus wel gedoseerd (dus niet te veel op 1 dag, niet te veel mensen tegelijk bijvoorbeeld etc etc). Ook werkt het heel goed om op een rustige en zachte toon tegen je kindje te praten en het ' uit te leggen' wat het allemaal is wat je kindje ziet. En als ze wat ouder is: heel blij en enthousiast doen over dingen die je kindje eng vindt. Onze zoon vertrouwt ons nu zo dat hij zo iets heeft van: oh als zij het ok vinden dan zal het wel. En dan durft ie uiteindelijk toch meer dan ie zelf dacht! Misschien de dingen waar ze nu echt al bang van geworden is even laten en over een tijdje weer eens proberen. En met andere/nieuwe dingen: blij doen dus en 'vertellen'/laten zien wat het is, waar het voor dient en dat er niks ergs gebeurt... En vooral niet forceren; als ze bepaalde dingen eng blijft vinden, maar even laten. Misschien dat ze over een paar weken of misschien zelfs langer anders naar bepaalde dingen kijkt. succes! enneh: lekker plat knuffelen hoor!
Vervelend voor je meisje. Ik herken het zelf niet, maar moest bij het lezen van je topic denken aan vanmiddag. Vanmiddag waren wij bij een garage voor mijn auto. Mijn zoontje keek toe terwijl mijn auto op de brug omhoog gehesen werd. Dat maakte ook een "eng" geluid. De combi van mijn auto die "raar deed" en dat geluid zorgde ervoor dat mijn zoontje een pruillip trok en zachtjes begon te huilen. Op dat moment hield ik hem dicht tegen mij aan, maar benoemde alles wat we zagen met een enthousiaste toon. Je hoorde hem bijna denken: oh, mama doet blij dus het zal wel niet eng zijn. Na 5 minuutjes was het reuze interessant. Dit doe ik met alles wat hij evt. eng vindt. Helpt prima. Ik zou je dochter niet aan alles ontzien, maar ook niet overladen met dingen die zij eng vindt. Wel alles blijven doen maar met mate zodat ze langzaam went aan dingen die ze nu eng vindt.
@NB1980: ik heb een draagdoek en een draagzak, de doek vindt ze niet echt wat de laatste tijd, toen ze een paar weken was vond ze het heerlijk.
Onze meid schrikt niet snel, maar als ze ergens van schrikt en ook die bekende pruillip naar voren komt , doe ik er ook heel luchtig over. "Zo, dat was een harde knal, ik schrok er ook van hoor." En dan op een positieve/ enthousiaste/ lacherige toon. Dus niet: ach, wat erg en kom maar, etc. Inderdaad zoals Kiwi zegt ook beschrijven wat er gebeurt en dit dan vrolijk vertellen. (Pff, lastig uit te leggen, maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. )
Oh mymiracle, jouw verhaal gaat niet uit mijn hoofd, zo zielig voor jouw kleintje Ze heeft het moeilijk genoeg hoor, dus ik zou zeker niet het allemaal nog moeilijker maken door haar minder knuffelen. Gewoon jouw moedergevoel volgen en als jij haar wilt oppakken, doe maar gewoon! Van harde geluiden schrikken ze allemaal volgens mij, ik probeer na het hoesten bijvoorbeeld heel entoesiaast "Gezondheid!" roepen, vindt ze gezellig en krijg ik een brede grijns Sorry, niet zo veel goede advisesen kan ik jou geven, wilde gewoon sterkte en geduld wensen, het komt allemaal goed!
ik heb ook een heel gevoelig kindje. het wordt nu wat minder en hij durft me steeds een beetje meer los te laten. als er mensen zijn die hij niet kent kijkt hij de kat uit de boom en als ik hem dan te snel weg geef of op de grond zet gaat hij huilen als ik hem bij me hou tot hij gewend is gaat hij daarna rustig spelen en kan hij ook bij bijna iedereen op schoot. dus mijn advies is zeker om je kindje bij je te houden en te troosten in enge situaties. ik las een voorbeeld van een kat en ik heb zelf ook wel eens aan mijn hond gedacht moet ik zeggen. die moet je juist geen aandacht (o wat zielig voor je) geven als ze bang zijn maar afleiden. bij een kindje van 3 maanden werkt dat niet want die is nog neit af te leiden. die reageert heel basaal op wat ze/hij voelt. je kindje moet weten dat je er voor haar bent als ze bang is, je kunt haar er nog niet mee verwennen. misschien moet je je ook beseffen dat een kindje ook schrikt als het lacht alleen reageert het kindje dan positief. mijn zoontje keek me in het begin aan en keek of ik ging lachen als dat zo was lachte hij ook. een kind wat zich veilig voelt gaat lachen een kind wat zich onveilig voelt gaat huilen. ik heb nog wel eens dat als vriendinnen langs komen die te hard lachen onze zoon gaat huilen als hij bijv. in de kinderstoel zit. dan schrikt hij en is te ver weg van mama. ik besteed dan nog steeds aandacht aan hem en zeg ben je geschrokken? das niet leuk he. (laat hem meestal wel zitten, als hij hard gaat huilen of niet ophoud neem ik hem op schoot en dan is het snel goed en lacht hij ook weer snel tegen mijn vriendinnetjes.) het schrikken hoort ook wel een beetje bij de leeftijd van je kindje nu. het is een fase die ook weer overgaat. vraag je af wat jij zou willen als je bang bent...nogmaals je bespelen en haar ermee verwennen kan nog niet. het lijkt me gezond voor een veilige hechting dat je haar troost en helpt. er komt straks vanzelf een tijd dat je haar stukje bij beetje zelf angsten kan laten overwinnen.
mijn gevoel zegt ook zeker dat ik haar lekker bij me moet pakken en dat heb ik tot nu toe ook altijd gedaan, alleen wordt het nu erger dus ik dacht het misschien verkeerd te doen maar wat je zegt klopt wel, het hoort ook bij de leeftijd, ze krijgen nu de omgeving meer in de gaten en schrikken dus ook eerder.
Zou ze niet last van het geluid kunnen hebben, dat er misschien iets met haar oren is? Sterkte ermee, ik hoop dat iemand je kan helpen.
Achjee wat sneu Ik weet niet hoe jij er tegenover staat, maar heb je al eens aan een paranormale therapeut gedacht? Ons zoontje werd iedere nacht (zeker een half jaar lang al) wakker en dan waren we uren met hem bezig om in slaap te krijgen.Gillen en krijsen! We hadden al vanalles geprobeerd en als laatste redmiddel zijn we naar een PT gegaan. Hij vertelde dat Luca vanalles (weet niet meer precies wat ) vast had zitten en dat hij zodra hij ging liggen pijn had. Hij heeft heb geholpen om het vrij te maken (heeft hem niet eens aangeraakt! ). Volgens hem zou hij binnen 3 weken gaan doorslapen. De 3 weken waren bijna om en we zagen het niet meer zitten, maar opeens is hij gaan doorslapen van de een op de andere dag! Zelfs zijn middagslaapjes werden langer van 0,5 uur tot 2-3 uur. Je kan het altijd proberen als je het echt niet meer weet...baat het niet dan schaad het niet