Ik heb het gevoel dat ik niet genoeg genoten heb van mijn zwangerschap en dat het zo snel is gegaan, die 9 maanden. De bevalling vond ik achteraf ook gewoon geweldig om te doen. Ik moet wel zeggen dat ik een super relaxte bevalling heb gehad, maarja het deed wel gigantisch veel pijn natuurlijk. Maar ik zou het zo weer willen doen. Ben ik nou de enige die dit heeft, of zijn er meer meiden die die mooie dikke buik wel eens missen?[/QUOTE] Ik begrijp het wel een beetje, die dikke buik zit wel vreselijk in de weg, daarom mis ik mijn buik niet echt, maar wel het gevoel dat er altijd iemand bij je was.
Nee, dat herken ik niet. Ik vond zwanger zijn niet leuk en bevallen wordt ook niet mijn baby terwijl ik een hele goede zwangerschap en bevalling heb gehad. Het houdt mij juist tegen om ooit een 2e te willen. Ik zou wel 2 kinderen willen maar dan graag zonder die 9 maanden!
Ik zou nog graag een keer zwanger zijn (met uitzondering van de zware laatste maand en de bevalling), maar ik wil niet meer kinderen dan ik nu heb (heb er 2).
pfff menen jullie dat nou?! Ik wou dat ik een kindje kon krijgen zonder zwanger te zijn! (En ik nogwel een super makkelijke zwangerschap)
Ik denk dat je dan een beetje verslaaft bent aan de aandacht en het klagen eerlijk gezegd.... Kzou geen ander voordeel weten? Behalve dat je er een geweldig kindje voor krijg... maar daar gaat het niet om in dit geval
Nou... Het idee dat er een leven in je buik groeit, dat je de schopjes (oke, soms schoppen!) voelt, iedere keer genieten van een echo, dat je kindje in je buik reageert op je stem en aanraking. Is allemaal super! Dat heeft echt nix te maken met verslaafd zijn aan aandacht of klagen! Waar slaat dat op als k vragen mag?
Oke, jij mist het dus niet. Dat kan ook. Maar verslaafd aan aandacht, pardon Ik genoot gewoon van die groeiende buik en wat ik er in voelde, van de bezoekjes aan de verloskundige, het toeleven naar een echo, kopen van leuke spulletjes, verlof en nog veel meer. En ja ook van het feit dat je even heel speciaal bent, maar verslaafd? Dat lijkt me erg overdreven.
Ik snap best dat er mama's zijn die het missen! Het is en blijft iets wonderbaarlijks! Maar nee het zwanger zijn mag van mij over worden geslagen ! Geef mij het wondertje maar wat eruit komt! Dat lijkt mij wel weer geweldig om mee te maken! Het moment dat je kleintje op je buik word gelegd! Daar werk je al die uren naar toe! Fantastisch! En ja ik heb ook al wel weer zin in een 2e!! Het is geweldig maar zwanger zijn hmmm nee te zware zwangerschap gehad denk ik! Maar kan me voorstellen dat je een goede zwangerschap hebt dat het dat geweldig is! Was ook altijd erg jaloers op de zwangere vrouwen die tot het laatst toe gewoon lekker nog alles konden doen !
Herken het totaal niet (mag ik dan wel reageren? haha). Ik heb een super zwangerschap gehad. Liep tot met bevalling (42 weken) over van energie, deed alles, genoot van alles. Bevalling was wel lang en zwaar, maar dat ben je zo vergeten. Maar mis de zwangerschap totaal niet. Ik kan me overigens niet voorstellen dat je verslaafd raakt aan aandacht en klagen. Ik hou best van aandacht maar niet de aandacht die je krijgt als je zwanger bent. Ik raakte behoorlijk geïrriteerd van het feit dat iedereen maar zo voorzichtig met je deed, alsof ik een invalide was. En klagen heb ik nooit gedaan tijdens mijn zwangerschap, ik hou niet van klagen en ik had ook helemaal niets te klagen. Maar toch mis ik het zwanger zijn helemaal niet. Ik ben veel te blij dat ik weer in mijn oude maatje pas, te blij dat ik weer eens een wijntje kan drinken, te blij dat ik weer geen filet american hoeft te laten. En ben boven alles veel te blij dat ik weer NORMAAL behandeld wordt, daar werd ik stront ziek van. Iedereen die aanstaart op straat, iedereen die het zo leuk vindt die dikke buik van mij, iedereen die maar steeds weer dezelfde vragen stelt. Of ik ooit weer zwanger wil zijn? Zeker weten, we willen straks nog wel een kind. En zwanger zijn moet ik er maar bij nemen.
Meen je dat nou? Heb je dan geen klein beetje inlevingsvermogen in andere vrouwen? Ook al heb je het zelf niet ervaren, je kunt echt niet begrijpen dat er vrouwen zijn die het fijn vinden om een hummeltje in hun buik te hebben en die te voelen bewegen? En dat mooi vinden en daarom de zwangerschap als iets positiefs ervaren?
Nou nou dat zijn nogal aannames zeg, misschien dat dat voor jou persoonlijk "voordelen" zijn geweest? Beetje kort door de bocht om dan maar te verkondigen dat dit voor iedereen de reden zou zijn om een zwangerschap te missen.
Ik herken het gevoel van Skye enigzins. Ik was tijdens mijn zwangerschap vooral met andere minder leuke dingen bezig. Er gingen dierbaren om me heen dood en daardoor kon ik me niet altijd focussen op de zwangerschap. Ook ging ik verhuizen en ik was gewoon best gestresst. Ik heb een goede zwangerschap gehad. Ik zat niet altijd lekker in mijn vel omdat ik me toch niet helemaal mezelf voelde; zo op en top vrouwelijk met een dikke buik maar ik kon daar van tijd tot tijd ook weer erg van genieten. Kamertje inrichten, kleertjes kopen, echo's, heerlijk. Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee en wilde dolgraag mijn eigen lichaam weer terug. En net wat kiwi ook zegt, lekker een biertje pakken, uit je panty gaan bij concerten, laat gaan slapen, feestjes, etc. Ik weet nog wel dat ik 3 maanden na de bevalling uit ging en echt behoorlijk lam weer thuis kwam....als een soort ontlading zeg maar van al die maanden niet lekker los gaan. Natuurlijk sliep Yelena bij opa en oma. Maarja dat mist ik dus OOK, ik ben gewoon ook nog een jonge meid en ik wil af en toe even eruit en genieten op een andere manier dan dat ik van mijn kleine meid geniet. Maar nu mis ik het best wel. De bevalling was niet fijn, gewoon meer omdat ik mezelf schuldig voelde over het verloop er van. De pijn kon ik wel dragen. Ik vond zelf ook de aandacht van mensen heel leuk. Ik kreeg daar enorm veel energie van, net zoals Yelena nu alle aandacht trekt nu ik met haar op straat loop. Ik deed en doe het er niet om, maar het is gewoon heel leuk al die liefde van mensen voor het nieuwe leven. Als ik nu voor een 2e keer zwanger zou raken, zullen de reacties veel minder zijn denk ik. Immers ik ben al een keer zwanger geweest. Ik zal het zelf misschien de 2e keer ook heel anders ervaren.
nee zwanger zijn heeft idd geen voordelen behalve het gevoel van een bewegend kindje in je buik, dat bijzondere gevoel dat de hele wereld mag instorten om je heen want je merkt het toch niet, de super intieme band met je partner als je samen je buik ziet/voelt bewegen, de echo's waarop je je kindje ziet groeien en bewegen, dat heerlijke fantaseren over de toekomst enz. nee, zwanger zijn is niets aan (oke, het is wel zwaar, maar dat terzijde) ik ga het gigantisch missen straks, ondanks mijn bi en dat ik echt verlang naar een avondje stappen of nórmale seks zonder aanpassingen probeer er juist nu intens van te genieten, je weet maar nooit of je het nog een keer mag meemaken.
Nou, klagen heb ik totaal niet gedaan, wanty ik heb een hekel aan klagende mensen. En het gaat niet om de aandahct, maar gewoon het gevoel van zwanger zijn.
Ja ik herken het ook wel het gevoel er niet genoeg van genoten te hebben...Nu een vriendin van mij zwanger is zou ik ook weer willen. Ook mijn bevalling zou ik nog een keer mee willen maken heb het idee dat ik de helft niet bewust heb mee gemaakt ik ben echt super snel bevallen en ook te vroeg. Ik hoop dat ik bij een 2e meer probeer te genieten en ook dat ik dan bewuster bij mn bevalling ben.