Hoi, Je bent niet vervelend hoor, ieder zijn mening Ik heb de ervaring met honden uit het asiel, en mijn ervaringen zijn dat de honden uit het asiel vaak zo'n traumatische ervaring hebben vanuit het verleden, dat het gedrag wat daar uit voort komt heeeeel moeilijk af te leren is. Vaak gebeurt zoiets van pups af aan, en daardoor wordt ook deels het karakter bepaald. En zoiets krijg je er niet zomaar uit...... Een kennis van mij (neefje van mijn vriend) zat in dezelfde situatie. Zijn vader was er gelukkig op tijd bij, maar hij had hem wel in zijn gezicht gebeten. kindje was 7 maanden oud. Moest halsoverkop naar het ZH, waar het gehecht moest worden.....ik bedoel maar.... Net wat ik zeg, ieder zijn mening, en ik ben echt een dierenliefhebber, en dan speciaal honden, maar ik persoonlijk had hem weg gedaan. Zeker nadat ik dit had meegmaakt. TS vroeg wat ze er mee aan moest, dus heb ik hier gereageerd wat ik zou doen
@ keteltje: hoe kun je dat nou zeggen na 1 aanvaring?! Dan hadden er legio's honden nu in het asiel gezeten als iedereen er zo stellig over dacht
Mijn ervaring is dat er heel erg veel honden zijn die dit wel eens gedaan hebben... Maar misschien ligt het aan de honden waarmee ik in aanraking kom?
Merijn: Ik denk dat keteltje het vooral baseert op het feit dat onze hond uit het asiel komt en dat snap ik wel. Het is nou eenmaal zo dat asielhonden vaak vervelende dingen meegemaakt hebben en dus een gebruiksaanwijzing hebben. Ik heb het er net met mijn vriend over gehad en wegdoen is op dit moment voor ons nog geen optie. Ook al weten we dat hij het hartstikke goed zal hebben bij mijn ouders, hij hoort gewoon bij ons. Eerst alles op alles zetten mocht het dan nog niet gaan dan gaat hij naar mijn ouders. Bruno is met oudere kinderen echt ontzettend lief en als hij zat van hen is loopt hij ook altijd weg. Ik heb 2 (ontzettend drukke) neefjes van 2,5 en 3,5 en die komen regelmatig op visite. Ze zijn erg wild met Bruno (wat we natuurlijk altijd goed in de gaten houden) en Bruno vindt het erg leuk om met hen te spelen. Ik heb wel eens gezien dat de jongste aan zijn staart trok, dan liep Bruno naar de gang en was er verder niets aan de hand. Ik wil alleen graag een plekje creeren voor Bruno waar hij rustig kan liggen en wat echt alleen van hem is. Op dit moment ligt zijn mand in de grote hal onder de trap maar hier ligt hij eigenlijk nooit, hij gaat altijd midden in de woonkamer liggen. Hebben jullie ideetjes hoe ik zo'n plekje kan maken voor hem en vooral ook hoe ik ervoor kan zorgen dat hij daar ook gaat liggen?
Ja sorry dat is mijn mening, vond de situatie van het neefje zodanig erg, dat ik hem dan wel weg gedaan had. Maar oke, nu houden we erover op, want het gaat een hele andere kant op
@ mvliam: hmm lastig... onze hond had eerst een bench en daar moest ie niets van hebben. Sinds we een doodgewoon kussen hebben neergelegd, gaat ie daar vrijwel altijd op liggen. Maakt overigens niet uit waar het kussen ligt, hij gaat er toch naartoe. Maar als hij het bijv. warm heeft, ligt ie ook liever op de koude vloer... Ik weet niet wat je het beste kunt doen, misschien gewoon eens de mand verplaatsen om te zien of dat het is? Waar slaapt ie 's nachts? Fijn trouwens dat je ouders hem eventueel willen als het niet meer gaat Dat lijkt me echt zo geruststellend!
@Mvliam; Wij hebben hier ook een hond die niet meer zoveel kan hebben (12 jaar). Hij kan ook erg zenuwachtig worden wanneer benthe om hem heen loopt. Wij hebben voor de hond een aparte hoek gemaakt, daar ligt een kussen waar hij op ligt en z'n bakje water en voer staan daar. Dat is ZIJN plek en dat betekend dus ook dat benthe daar NIET mag komen. We hebben het hoekje nu nog provesories gemaakt met een paar mandjes en een bankje, maar we willen iets van een klein hekje erom heen bouwen. Als onze hond gewoon in de kamer loopt en hij wordt zenuwachtig of iets, corrigeren wij de hond en als de hond in 'zijn hoek' ligt en benthe begint tegen hem etteren corrigeren wij haar. (en dat gebeurt zo'n 57x per dag ze probeert op allerlei manieren bij hem te komen) Het is idd opletten geblazen, de hond de deur uit doen hoeft ook niet. Nu betekend het gewoon dat wanneer je de hond in de kamer hebt rondlopen en je zoon is aan het kruipen ze niet bij elkaar kunnen zijn. De hond voelt zich dan bedreigd, daar kan ie niets aan doen. Dus moet je hem naar 'zijn plek' verwijzen en dit hoeft hij niet als een straf te zien, je kunt hem dat aanleren door wanneer je zoontje rondkruipt hem consequent daar naar toe te verwijzen. Je zegt toch wel vaker iets van "in de mand" neem ik aan? Of, wat je nog kunt overwegen is de hond een muilkorfje om doen, wanneer je zoontje rond kruipt. Klinkt zielig, is het niet! En misschien als je zoontje straks loopt, dat hij dan wat minder mopperig wordt, dat kruipen kent ie natuurlijk ook niet. Maar ik ontken het niet, het is een lastige situatie.... Succes!
Ik wil daar eigenlijk nog wel 1 tip aan toevoegen: blijf ook belonen!! Als je hond in de woonkamer is en je zoontje ook en hij laat hem met rust, beloon hem daar voor. Anders is het allemaal zo negatief en dat gaat hij misschien weer op de baby betrekken (sinds de baby er is mag ik niks meer) Als onze dochter weer eens in de buurt van de bench van onze hond komt zie ik onze hond helemaal zenuwachtig worden. Hij blijft uit de buurt en gedraagt zich goed. Daar beloon ik hem dan voor. Dat hoeft helemaal niet altijd met koekjes maar gewoon door te zeggen dat hij braaf is en een aai over zijn bol. En nooit, maar dan ook nooit alleen laten.
Een hond wil graag centraal liggen en overzicht hebben. Dus een plekje ergens waar hij de hele kamer kan overzien.
heeft ie niet een mand(of een ander veilig plekje) waar hij naartoe kan gaan als hij zich nerveus of bang voelt? onze hond vind het ook niks dat ons kindje nu het hele huis doorkruipt maar hij gaat dan in z'n mandje liggen of bij de deur staan om naar buiten te gaan. Wij leren ons kindje dat hij ABSOLUUT niet bij de hond mag komen als deze in de mand ligt. Het kost veel tijd en energie maar tot dusver werkt het. moet er wel bij zeggen dat onze hond niet hapt maar echt heel erg overdreven zielig gaat piepen als ons kleintje maar naar hem wijst. Beetje aanstelleritus.
ik zou hem ook weg doen, klinkt hard, zelf ben ik een enorme hondenfan. Ik vind ze allemaal lief en leuk, maar een hond en een kind kun je niet samen vertrouwen en helemaal als je al weet dat de hond zelf hapt. Een kind kan ook iets doen waardoor de hond hapt. Zelf hadden wij vroeger ook een hond,ik was toen 4 jaar, de hond heeft mij een paar keer gebeten terwijl ik niets deed. Mijn ouders gaven de hond dan op zijn donder, maar niets hielp, uiteindelijk is hij naar het asiel gebracht.
Christina: Zoals Merijn ook al zegt: onze hond heeft niet daadwerkelijk gebeten. Ook ben ik van mening dat alleen de hond op zijn donder geven niet helpt. De hond terug naar het asiel doen is bij ons absoluut geen optie.
Wij hebben ook 2 honden gehad. 1tje was doodsbang voor ons zoontje. Toen hij nog een baby was was er niks aan de hand, maar zodra hij begon te kruipen ging het mis. Het beestje was op van de zenuwen...rende de hele kamer door zodra Luca begon te kruipen. Ze knaagde haar pootjes stuk van de stress. Met pijn in ons hart hebben we besloten om een ander/beter thuis voor haar te zoeken. ook omdat we bang waren dat het een keer fout zou gaan (hapte regelmatig naar ons zoontje, maar heeft nooit gebeten) maar vooral omdat dit geen leven was voor het beestje. Ze zit nu op een boerderij waar ze het geweldig naar haar zin heeft. Ik heb nog foto's van haar gekregen en de overtollige kilootjes hebben plaats gemaakt voor gespierde pootjes van de hele dag rondrennen op het land Maar goed daar ging het niet over Toen zij weg was dachten we dat er wat rust in huis zou komen, maar nog geen 3 weken later bijt onze andere hond zo in het gezichtje van ons zoontje. Hij deed niks verkeerd, ging zich alleen naast de hondenmand zitten. We konden met hem naar de dokter om een wondje te laten plakken. Dit hadden we echt nooit verwacht..het was zo'n lieve lobbes die soms knorrig was, maar ook een allemans vriend. Hoe moeilijk het ook was..dit was voor ons onacceptabel en hebben dus ook besloten om ook voor deze hond een ander thuis te zoeken. We hadden die mensen gezegd wat er gebeurt was, maar zij dachten er schijnbaar het zijne over, want ook bij hun heeft hij een kindje in het gezicht gebeten gelukkig hebben ze besloten hem wel te houden omdat daar zelden kleine kinderen over de vloer komen en ze hem dan gewoon appart zetten. Het blijf moeilijk om een keuze te maken, maar die keuze ligt toch echt bij jullie zelf. Jullie kennen de hond het beste. Ik denk dat jullie ook in het belang van de hond moeten denken. Als jullie de kans groot schatten dat het een keer fout gaat moeten jullie dat mss voor zijn om te voorkomen dat de hond de stempel "agressief" krijgt terwijl het eigenlijk een lief beestje is.
wegdoen is zo makkelijk je kan beter de oorzaak zoeken, en alles uiteraard goed in de gaten houden!!! heb 3 grote honden van 40kg per stuk rondwandelen en ik heb gelukkig nergens problemen mee... als er 1 zomaar zou gaan happen dan is dat niet voor niets maar dan moet je de oorzaak zoeken en kijken waarom het dier zich onveilig voelt, daarmee wat doen en een oplossing zoeken en eventueel op cursus met hem gaan... echt alles proberen want dat ' wegdoen' van sommige mensen hier klinkt te makkelijk en geloof ook niet dat dat hondenliefhebbers zijn... als je alles er aan heb gedaan en het werkt nog steeds niet dan kun je idd over een nw huisje gaan nadenken, maar niet over 1 nacht ijs...
Balou houd Sanne ook nog altijd in de gaten als ze in de kamer rond scharrelt. Als ze er dan aan komt gaat zij weg. Maar ik hou het natuurlijk goed in de gaten.