Ik dacht altijd dat de zwangerschap één groot magisch gevoel zou zijn, en heel bijzonder... Helaas voor mij is dat magische gevoel er niet, en bijzonder: nou ja de schopjes zijn leuk, en dat ik de baby voel draaien, en dat ze soms een dikke bult in mijn buik maakt met dr kontje of wat dat dan ook is, maar voor de rest vind ik het helemaal niet zo bijzonder, het zwanger zijn dan. Ik ben tot nu toe bijna alleen maar heel angstig en vaak neerslachtig en bangig (dat er iets fout zal gaan, of we alle spullen wel op tijd in huis zullen hebben, of alles wat ik doe wel goed/gezond is en niet gevaarlijk, enz) dus roze wolk? Nee niet hier... Dat wij dadelijk daadwerkelijk een kindje zullen hebben vind ik wél heel bijzonder, en vooral, niet te bevatten (zo onwerkelijk)
zo dacht ik ook nou komt ze roze wolk die heb ik nu nog steeds niet is grote donder wolk hoe lief ik mijn baby ook vind zwanger zijn niks voor mij ben nu wel achter maar goed. misselijk zijn ben je aleen in 1 trimister.gal spugen beetje overdreven zou zijn door vrouwen nou nee spuug bijna iedere ochtend..daarnaast maagzuur dat krijgen aleen vrouwen die teveel koolzuurhoudende dranken drinken ik drink niks heb nog steeds iedere dag last van.moeilijke zwangerschap makkelijke bevalling zeggen ze vaak geloof er nu al niks meer van bereid me voor op het ergst kan het aleen maar even of minder erg zijn. liefs,
ik dacht dat je gewoon 40uur kon blijven werken tijdens je zw.schap, degene die minder gingen werken vond ik een schreeuw om aandacht, nou daar kom ik mooi op terug.. dacht dat het aanstellerij was als zwangere vrouwen zomaar begonnen te huilen, nou ik jank momenteel al als ik een lief konijntje op tv zie haha... k dacht dat je altijd misselijk zou zijn in de eerste 12weken, maar heb nergens last van gehad...
Ik dacht altijd dat hoogzwangere allemaal zo ongelukkig met de buik eerst uit een stoel op moeten staan. Nou nergens last van hoor ik kan nog gewoon omhoog komen. Oh enne idd hier ook een meid en ik draag ook naar voren. Sterker nog aan de achterkant zie je niet eens dat ik op het eind loopt.
Ik was wel blij om hier op het forum regelmatig te lezen dat bij andere ook niet alles een roze wolk is gelukkig...want ik dacht echt dat er iets mis was met mij, waarom ik 'dat gevoel' alsmaar niet kreeg. Ik moet wel zeggen dat ik wel kan genieten van het inrichten van de babykamer en kleertjes kopen.
dat zwanger zijn alleen maar leuk zou zijn (op de bevalling zelf na) begreep nooit dat vrouwen ook wel eens konden zeuren, dan dacht ik jeetje mens wees blij dat je een kindje kan en mag krijgen ZEUR NIET whahahahaha en nu nou ik heb er zelfs een heel paniek-topic over geopend omdat ik echt dacht het niet langer meer vol te kunnen houden
Ik dacht ook altijd dat dat waggelen een beetje overdreven was...bedoel je kunt toch normaal lopen? Ook vond ik 'de laatste loodjes zijn het zwaarst' opmerking altijd een beetje doordacht...maar nu het zover is kan ik je zeggen dat daar niks van gelogen is. Ik dacht (en denk nog steeds stiekem) dat de bevalling mij wel mee zal vallen en dat ik dat zo even doe. Niks zal waarschijnlijk minder waar zijn, maar mischien dat ik dat wil denken om er anders tegenop te zien ofzo. Ik dacht altijd dat de hormonen bij zwangere vrouwen een beetje overtrokken waren en zich aanstelden. Dan dacht ik 'mens doe toch normaal'... nou lang leve de hormonen hoor!
Ik dacht altijd dat ik super-emo zou worden omdat ik best een gevoelsmens ben..... maar ben echt keinuchter en nu nog steeds. Ik dacht altijd.... waarom kijken die zwangere vrouwen altijd zo chagrijnig als ze ergens lopen? Nou ik weet genoeg nu! Ik dacht altijd dat mijn vrouwenlichaam geschikt en gemaakt was om kinderen te baren en dat dat allemaal vanzelf zou gaan.... nu geloof ik dat niet meer zo hard (hyperemesis,bekken en rugklachten, zware bevalling met knip die niet hersteld zoals zou moeten). Handig geregeld van moeder natuur???
Ik dacht altijd... dames die verschrikkelijk veel bijkomen hebben het zelf gezocht. Die zullen wel niet zo goed opgelet hebben... (en dan had ik een kilo of 20 in gedachten ) Nou dames, bij de eerste ben ik er 28 bijgekomen, en heb nu niet bepaald gegeten waar ik zin in had... Maw hier kom ik zwaar van terug!
ik heb altijd gezegt dat ik gewoon door zou sexen tot de laatste dag. vind het niet eng en er zijn altijd houdingen te bedenken. maar helaas! sex is niet fijn meer, ik word misselijk en hou er een pijnlijke vagina aan over.. sorry vriendje..
Ik vond het idee dat er een levend wezen in je leeft altijd een beetje eng. Kreeg er altijd een beetje 'alien' beelden bij... Maar nu als ik de kleine voel en mijn hele buik schud mee vind ik het alles behalve eng. Tuurlijk als ik er lang over nadenk is het een heel bizar iets, maar het voelt allemaal heel natuurlijk.