Ik heb eventjes een paar vraagjes over het huiluurtje, en hoop dat ik wat wijzer word van de ervaringen van anderen! -Duurde een 'huiluurtje' bij jullie kindjes ook echt altijd een uur, of is dit gewoon een term die ze gebruiken? -Tot welke leeftijd had je kindje een huiluurtje, en bouwde dit langzaam af? -Viel jullie kindje na het huilen ook in slaap, of bleef hij/zij daarna wakker? Ik had er nog een paar, maar die ben ik inmiddels alweer vergeten
Bij ons was het huiluurtje rond onze etenstijd. Ze was dan moe, maar niet moe genoeg om in slaap te vallen en wilde dan veel aandacht maar wij wilde natuurlijk wel graag iets van eten binnenkrijgen. Het duurde ongeveer een uur of 2 en tot de zes maanden had ze er last van. Bij Kyra heeft het nooit zin gehad om haar gewoon te laten huilen omdat ze zich dan helemaal overstuur brulde en dan weer minstens een half uur getroost moest worden. Maar sommige kindjes hebben het wel even nodig om te huilen, dus dat verschilt enorm.
hier altijd huiluurtje rond etenstijd tot een uur of 10 in de avond, ze sliep vaak pas na haar laatste fles. dus huiluurtje kan ook huildagdeel betekenen na een week of 10 werd het langzaam minder en nu is het sporadisch nog als we het druk hebben gehad om indrukken te verwerken. ze viel na het huilen altijd in slaap.
Hier was het altijd tussen de enerlaatste en laatste fles. Niet dat ze dan constant brulde, maar ze wilde dan gewoon bij je zitten, anders was het wel krijsen. Nu wordt het telkens minder. Meestal viel ze dan wel in slaap na haar huiluurtje en dat was dan vlak voor ze de laatste fles moest, dus die ging er dan altijd maar half in.
Ik wilde er net een topic over openen. Die van ons heeft ook haar huiluurtje ontdekt, ze wil dan maar een ding en dat is opgepakt worden. Het gaat over van gewoon huilen naar hysterisch brullen. En ik heb er een paar avonden aan toegegeven met als gevolg dat ik zelfs overdag nog niet weg kan lopen zonder dat ze het op een schreeuwen zet. Ze heeft echt verder niks, geen krampen geen honger geen volle luier of wat dan ook. Ik merk doordat ik er aan toegegeven heb dat het van kwaad tot erger wordt. Mijn man ik en hebben besloten er even doorheen te bijten maar waar doe je goed aan?? Ik wil ook geen kind creeren dat altijd ge-entertained moet worden aan de andere wil ik ook dat ze weet dat mama er altijd voor haar is. Wat een dilemma ik weet niet wat ik ermee moet. Verstand en gevoel zeggen gewoon twee verschillende dingen.
En ze zeggen dat je ze de 1e 5 maanden nog niet kan "verwennen" omdat jij zegt dat je nu overdag niet weg kan. Blijkbaar wel dus..? @ Mikki77: Die friet komt jou zeker ook je neus uithangen?
Het lijkt me onmogelijk dat je baby nu al een link kan leggen tussen huilen en opgepakt worden en dat dan ook overdag "gebruikt" om bij je te zijn. Waarschijnlijk een sprongetje gehad, dan willen ze maar 1 ding en dat is bij mama zijn. In dit geval zou ik gewoon naar je gevoel luisteren en oppakken. Je kweekt er echt geen baby mee die altijd geëntertained wil worden, de hersenen kunnen namelijk die link niet leggen....Dat komt pas veel later.
-Duurde een 'huiluurtje' bij jullie kindjes ook echt altijd een uur, of is dit gewoon een term die ze gebruiken? Bij Merel duurde dat huiluurtje minstens 4 uur. Bij Anouschka 1,5 uur en altijd tijdens etenstijd. Of we nou om 5 uur aten of om 7 uur, ze wist het altijd precies uit te kienen. -Tot welke leeftijd had je kindje een huiluurtje, en bouwde dit langzaam af? Bij Merel duurde het tot ruim een half jaar, bij Anouschka was het na de 8 weken sprong over. -Viel jullie kindje na het huilen ook in slaap, of bleef hij/zij daarna wakker? Beiden vielen wel in slaap na de huilperiode, maar altijd na uitgebreid troosten, wiegen, zingen, drinken enz.
Het frappante is dat ze het gezicht van een van ons maar aan de box hoeft te zien en ze is stil. Ze maakt ook echt gericht geluid om me te laten reageren zeg maar, en zodra ik me dan omdraai dan lacht ze naar me, reageer ik niet snel genoeg dan zet ze het op een krijsen. Het zal op zich wel kloppen dat je ze niet kunt verwennen en ze zit precies in haar sprongenperiode maar dan nog vond ik het wel een sterk stuk dat ze er alles aan deed om mij op haar te laten reageren. En ik merk hoe vaker ik het doe hoe "lastiger" ze wordt. Ik kan nog geen bord meer in de keuken weg zetten.
Mijn zoon had het 'huiluurtje' zo vanaf etenstijd 's avonds tot de laatste voeding voor het naar bed gaan. Dit ging vanzelf over na 3 maanden. Ik liet hem niet huilen, maar gaf er gewoon aan toe en hield hem lekker beneden bij ons. Hij lag dan bij ons of bij ons op de bank in zijn zitzak en vond het allemaal prima dan. Ze willen gewoon nog graag bij je zijn en mijn gevoel zei dat niet te negeren, dus dat heb ik dan ook niet gedaan. Van de een op de andere dag was het over en ging hij gewoon slapen als ik hem zo tussen 7 en 8 's avonds op bed legde.
Hier was slapen een tijd lang een drama, maar sinds kort valt dat dus heel erg mee, vandaar m'n vraag of het op een bepaalde leeftijd over gaat. Mijn mannetje heeft nu nog maar heel af en toe dat hij heel erg moet huilen (5 minuten voordat ik deze topic plaatste ), en dan twijfel ik of dat gewoon 'even lekker huilen' is, of dat er echt iets aan de hand is.. Vandaar de langzaam-afbouwen vraag.. Mijn gevoel zegt dat ik er alles aan moet doen om 'm stil te krijgen, maar ik het 'Oei ik groei' boek staat juist dat het voor kindjes lekker is om even te huilen omdat ze dan veel verwerken.. Weet af en toe echt niet wat ik er nou mee moet doen
Het "huiluurtje" begon hier zodra ik begon te koken. Maakte niet uit hoe laat dit was. Dit was het begin. Vaak tijdens het eten werd het erger en duurde vaak tot 20.30 geloof ik. Met 10 weken werd het minder en nu is het (al een poosje) helemaal weg. Vaak viel hij daarna in slaap, was ook bekaf.
Ik zou zeggen, volg lekker je gevoel. Dat Oei ik Groei boek maakt mensen alleen maar onzeker... Als je daarin leest dan ga je wel twijfelen aan je kind, wat kinderen daar allemaal al niet doen met 9 maanden.. Maar dat is mijn bescheiden mening.