Hoi allemaal, De vakantie heeft me doen nadenken. Ik heb 3 katten, ben altijd dol geweest op de beestjes maar toen ik 13 was is er geconstateerd dat ik allergisch ben. toen ik 4 jaar geleden ging samenwonen heb ik het er op gegokt en gelukkig heb ik er bijna geen last van gehad. Tot op vakantie, toen we wegwaren zonder katten, kreeg ik weer last van allergische reactie, geen idee waarop, wwaarschijnlijk de donzen kussens... Nu ik weer thuisben bij de katten wil het ook niet stoppen. Maar ondanks de allerische reactie zijn mijn katten ook nog eens bang voor kinderen, handig met een 2e onderweg.... Ze komen (behalve in hun kattenren) niet buiten waardoor wij ook met dit warme weer alles dus dicht moeten houden anders lopen ze weg. We hebben ze dan wel eens op zolder op gesloten zodat wij alles open konden doen maar dan raken ze weer in de stress en we hebben een kat die dan kale plekken krijgt... zucht En dan die haren, ik word er gek van.... EN bovenop alles hadden we al besloten dat er 1 uit moet, omdat de andere katten hem verstoten en dat vinden we zielig. Wat moet ik doen, de knoop doorhakken en ze wegdoen? Ik weet t niet meer, vind ze zo lief maar weet dat het beter is voor de verstandhouding in het gezin om ze eruit te doen...
Ik zal iedereen wel over mij heen krijgen, maar de stress die jij nu ervaart tijdens je zwangerschap vanwege de katten, zou je moeten zien te vermijden en i.m.o. is het dan beter dat je voor de katten een ander huis zoekt, want zo hebben zij geen stress en jij geen stress...ik vind het altijd zo rot als iedereen maar roept: ja je begint aan een dier en nou moet je je er ook voor blijven inzetten, maar je hebt toch alles gedaan wat je kon? je hebt altijd goed voor ze gezorgd? Nou dat is toch het belangrijkste? Tuurlijk is het een rotbeslissing te maken, maar jouw gezondheid (en die van je kindje) gaan i.m.o. voor op je dieren...
thanx Lynn, zoals ik al zei wil ik ze niet kwijt maar de beestjes worden er ook niet gelukkiger op als er dalijk nog een 2 kindje bijkomt waar ze bang voor zijn...
Precies, maak een lijstje met nadelen voor de katten en voordelen voor de katten en maak een lijstje met nadelen voor jullie als gezin en voordelen voor jullie als gezin en maak daaruit je keuze wat het beste is voor zowel jullie als de katten.
dat lijstje hoef ik niet te maken, ik weet diep in mn hart dat het voor ons allemaal beter is als ze een ander onderkomen krijgen, maar het doet me echt pijn dat ze wegmoeten....
Ik denk zelf dat het voor jou, je gezin en de katten beter is als je ze wegdoet. Maar dan zou ik wel een goed huis voor ze zoeken, en ze niet aan de eerste de beste persoon geven. Je zal vast wel minder leuke reacties krijgen, maar ik denk dat je je daar vrij weinig van aan moet trekken. Ik heb een jaar geleden mijn kat ook weg gedaan om verschillende redenenen (dan wel naar mijn ouders want die hebben een boerderij). Daar kreeg ik ook vervelende reacties op. Je moet gewoon doen wat jou het beste lijkt.
Dat is logisch dat het pijn doet, is ook niet makkelijk...maar zoals ik het nu lees, meid je hebt je beslissing al genomen...alleen je weet nog niet zo goed in welk vat het te gieten. Succes met zoeken naar een beter onderkmen voor ze
Onze katten komen ook niet buiten en we hebben het balkon afgezet. Ramen kan je ook cat proof maken dus dat is het probleem ook niet. De haren ja dat had je van te voren kunnen weten. Neemt niet weg dat de stress die de katten ondervinden van jullie kindje (en toekomstig kindje) en de stress die jullie vervolgens daarvan hebben niet echt prettig is. Moeilijk is dat, ik zou t zelf nooit over mn hart kunnen krijgen en ik denk dat ik zelf nog wat zou proberen om met bachdruppels de katten langzaam minder bang te laten worden. En eventueel kijken naar wat je zelf kan doen om je allergie minder te laten worden (medicatie ed) Idd een lijstje maken met voor en nadelen maar ook eventuele oplossingen dus. Ik bedoel de katten kunnen slecht tegen stress geef je aan, wat doet een asiel dan wel niet met ze. En ja het is niet leuk om te horen maar ik denk in zekere zin dat mensen wel gelijk hebben als ze zeggen dat je de verantwoordelijkheid van een dier hebt en moet houden. Houd ook in dat als het niet meer normaal leven voor je katten is dat ook je verantwoordelijkheid is en je daar een oplossing voor moet gaan vinden.
Tjah, dat je allergische reactie's hebt is vervelend, maar dat ligt niet aan je katten want je krijgt het als je niet eens in de buurt bent van ze. Ik denk dat je daarvoor ergens anders moet kijken Haren, iedereen met een hond of kat hebben last avn haren. Dit weet je als je eraan begint. Als je elke dag stofzuigt heb je weinig last van. Ik heb ook twee katers, die zijn ook bang voor kinderen. 1tje geeft zelfs een tik aan volwassenen(hij laat zich eerst aaien die smiegt)behalve ons. Sinds ons zoontje is geboren zijn ze erin meegegroeit. De ene kat die weleens een tik geeft aan een vreemde heeft dat nog nooit bij mijn zoontje gedaan (was ik wel bang voor), terwijl mijn zoontje weleens een pluk haar bij hem te pakken heeft. Ook kunnen hier de katers niet de tuin uit, we houden ze ook beneden zodat we boven de ramen open kunnen doen en zodat ik niet bang hoef te zijn dat ze op mijn zoontje gaan liggen als hij slaapt, misschien is dit voor jou ook een optie? Maar ik denk dat jij je keuze al hebt gemaakt
ik heb toevallig nu een vergelijkbaar probleem, ik blijk allergisch te zijn voor katten terwijl ik dat nooit was, sinds ik zwanger was van mijn dochtertje begon het, door verandering van hormonen was ik ineens allergisch, de huisarts gaf me een neusspray en ging er vanuit dat het over zou zijn zodra ik bevallen was, mooi niet! ik nies me nog steeds een ongeluk dag en nacht en nu is het getest want het kan ook hooikoorts zijn gezien de tijd van het jaar, de uitslag bleek allergisch voor katten. voor onze kat hebben we nu een plekkie in de garage gemaakt en ze kan via een kattenluikje in onze tuin, ik vind het heel zielig want ze mauwt de hele dag, ze begrijpt er niks van. ik hoop dat ze eraan went en als dat niet zo is zal ze toch ook weg moeten, met pijn in mijn hart maar mijn gezondheid gaat voor en dat zou voor jou ook zo moeten zijn, hoe moeilijk het ook is.
Geloof me dat die tabletjes echt niet in alle gevallen helpen. Ik zou zo 3 potjes in één keer achterover kunnen gooien, en 5 flesjes neusspray opsnuiven, maar dan nog ben ik er allergisch voor. Voor mij zou de afweging erg duidelijk zijn: je katten hebben het niet naar hun zin, jij hebt het niet naar je zin, dus op zoek naar een goed tehuis waar ze zonder stress nog lang en gelukkig kunnen leven.
ik zou ze denk ik ook naar een ander baasje brengen dat is beter voor de katten en beter voor het gezin
Ik zou ook een ander huisje zoeken voor ze .. en ik denk dat jij die beslissing idd allang genomen hebt en natuurlijk is het voor de beestjes ook beter als ze een huisje hebben waar niemand allergisch is ..
Ik zou doen waar jij je het beste bij voelt! Wij hebben onze katten 3/4 weken geleden weg gedaan, omdat ze ons alles onder-plasten, zelfs de babykamer was niet veilig, want ze kregen overal de deur open! Wij wonen in een appartement, en ze haalden de engste capriolen uit terwijl we alles goed af hadden gebakerd ( blijkbaar toch niet helemaal goed ). Hun eigen kamer was smorgens echt een dra-ma, 1 en al plas!! Het laminaat wat daar ligt is gewoon helemaal volgezogen met plas en ligt zowat krom. De beslissing om ze weg te doen vond ik héél erg moeilijk! En mijn vriend ook.. We hebben nog NOOIT zo hard gehuild als toen we de katten weg deden.. Ik heb hier toen een forum geopend met het nemen van een kitten bij een pasgeborene omdat ik ze zo miste. Maar uiteindelijk was dat het: ik miste onze katten! De dingen waar ik me kapot aan ergerde toen ze de waren, miste ik ineens. Ik wou helemaal geen nieuwe kitten.. Godzijdank hebben we de katten terug!!! Want ze hadden heimwee, en de mensen waar ze waren hebben zehelemaal niet goed verzorgt. Terwijl ik dacht dat ik ze aan de juiste mensen had gegeven. Nu zijn ze terug en hebben ze nergens geen last meer van!! Ze plassen niet eens meer buiten de kattenbak!! Wat ik met het verhaal wil zeggen, is dat ik als ik jou was er nog even heel goed over na zou denken.. Want ik dacht echt dat het wegdoen van onze katten de juiste beslissing zou zijn, nou we hebben nog nooit zon verkeerde beslissing genomen!! Ik wil je heel veel succes wensen met het maken van een keuze!
Met pijn in mijn hart gaan ook wij afscheid nemen van onze katten. Met name 1 van de 2 is echt zó vreselijk bang voor kinderen. Ik wil het gewoon niet proberen, omdat ik het echt té zielig vind om hem alleen nog maar onder de bank te kunnen vinden. Dan heb ik liever dat ze alleen nu even de stress hebben van het verhuizen, dan dat ze eerst weet ik hoe lang hier in de stress moeten om daarna alsnog een verhuizing te moeten meemaken. Maar leuk vind ik het zeker niet, hoor! En ja, nu de beslissing genomen is zie ik voor mezelf steeds meer voordelen van het niet meer hebben van huisdieren straks, maar dat is denk ik ook een beetje zelfbescherming - dan lijkt het immers of er ook voordelen aan zitten. Ik hou mezelf dus vreselijk voor de gek, want zo erg vind ik die haren helemaal niet enz. Ik ga ze echt wel heel erg missen, maar daarom gaan ze ook naar iemand die we uitgebreid hebben 'gescreend' en die ons (iig in het begin) een beetje op de hoogte houdt van hoe het met mijn mannetjes gaat...
Ik wilde eigenlijk eerst een beetje negatief reageren: Je hebt er toch zelf met je volle verstand voor gekozen Maar toen bedacht ik me dat jij (en de andere dames in dit topic die de kat(ten) weg moeten doen) tenminste een goed huis voor de katten gaat zoeken, zorgt dat ze goed terecht zullen komen, en ze niet dumpt (of ze, zoals ik gister las dat iemand had gedaan: doodschiet). Je hebt het beste met de katten voor, en je moet zeker weten aan je eigen gezondheid denken. Het is vervelend, maar waarschijnlijk het beste wat je kunt doen.