hoi dames, ik wil even wat voorleggen want ik begin nu echt aan mezelf te twijfelen, voel me zelf zo'n zeikerd af en toe. Ik ben een paar jaar geleden moslim geworden en mijn familie was het daar niet mee eens, vooral mijn moeder en mijn zusje. Ik trouwde 2,5 jaar daarna en ik raakte zwanger. Mijn zoontje is nu bijna 10 maanden en vanaf het begin van mijn zwangerschap was mijn moeder heel erg betrokken. Mijn zusje was in het begin niet blij met mijn zwangerschap en liet dit heel erg merken. Ik baalde hiervan en mijn moeder zei tegen mij: ach, laat haar maar. Je weet hoe ze is en mijn moeder vond het gewoon oke toen mijn zusje zei: laat toch een abortus doen. Tijdens de zwangerschap hadden we elke keer discussies over de naam van het kindje. Mijn man en ik wilden de naam verborgen houden tot na de geboorte van mijn zoontje. Mijn moeder kwam kort na de bevalling binnen en vroeg: hoe heet hij: Ik zei Mohamed. Mijn moeder was niet blij en liet dit erg merken. ze belde mijn zusje en zei: Hij heet Mohamed. en ik hoorde mijn moeder zeggen: ja ik weet het, maakt niet uit joh. We noemen hem gewoon Mo, ofzo. Nou,daar lag ik dan: ik moest nog gehecht worden en ik had een bevalling van 2 dagen achter de rug.Ik baalde hier dus enorm van en voelde me echt rot. Nu mijn zoontje er is, vindt mijn zusje het wel geweldig hoor. Alleen ik en mijn moeder en zusje verschillen nogal van mening. Toen mijn zoontje geboren werd, vertelde de kraamverzorgster dat je het kindje uit de buurt moest houden van roken en passief roken etc. de vriend van mijn zusje rookt erg veel en ook bij zijn familie. Het zijn echt kettingrokers. Als mijn zusje daarvan komt, stinkt ze als een schoorsteen. Echt heel erg. Ik vind het gewoon ontzettend vies. Mijn man en ik roken niet, dus ik denk dat het daarom zo opvalt voor ons. Mijn zusje pakte mijn zoontje op en hield hem zo tegen haar kleding aan. Ik stond in de keuken (8 meter verder) en rook de walm om haar heen. Ik had al 5 of 6 keer eerder gevraagd of ze zich om wilde kleden als ze bij de familie van haar vriend vandaan kwam of gewoon mijn zoontje laten liggen. Nou, er werd heel laconiek om gedaan (door mijn zusje en door mijn moeder) en ik was het dus zat en pakte mijn zoontje en zei tegen haar dat ze ruikt als een schoorsteen en dat ik niet wil dat ze mijn zoontje dan pakt. mijn moeder en zusje werden dus heel erg boos en een ruzie volgde. Dit is nu 8 maanden geleden, het was snel weer opgelost want achteraf gaf mijn moeder aan dat ze het wel met me eens is en dat mijn zusje zich maar moet aanpassen!! Mijn zusje scheldt heel veel. GVD, Trut, hoer etc.... Ik heb gevraagd of ze op haar woorden wil letten als ze met die kleine is, want kinderen pakken die dingen heel snel op(misschien nu nog niet, maar straks wel). vorige week zetten ze mijn zoontje in de kinderstoel en het lukte niet echt. Nou, er kwam gelijk een hele scheldtirade uit haar mond. Ik zei tegen haar: Wil je even op je woorden letten?? Er is een klein kind in de kamer. Ik wil niet dat hij dit soort woorden overneemt! Mijn moeder en zusje gingen gelijk tekeer tegen mij! Mijn zusje ging daarna weg en mijn moeder gaf me gelijk. Ze zou met mijn zusje praten. Nou, ja ik blij... Nu sprak ik mijn moeder vandaag en ze zei(mijn zusje was in de kamer): ja je moet niet zo zeuren. Dat is gewoon je zusje. Stel je niet aan. als je straks 2 kinderen hebt, dan let je daar echt niet op. Later pikken ze die woorden toch wel op! Dus ik zei: Ja, ik kan er niks aan doen als hij straks 16 jaar is en die woorden op school hoort, maar een kind van 2 jaar die GVD, trut of hoer zegt, vind ik toch niet zo charmant... mijn moeder neemt het altijd voor mijn zusje op als we met z'n drieen zijn, maar als we samen zijn dan heb ik gelijk! Mijn moeder zegt: Ja je hebt haar gekwetst omdat je moslim bent geworden dus ja, wat verwacht je van haar??? Soms komt mijn zusje binnen en dan zegt ze niet eens gedag tegen mij! en dan zegt ze: ja waarom zou ik??? Wat moet ik hier nu mee? Ik word er echt gek van... Ben ik nu zo'n zeikerd?? Sorry voor dit lange verhaal, maar moet het gewoon even kwijt. En wil graag advies.
Poeh, wat een lastige situatie. Ik weet even niet zo snel iets te zeggen. Lijkt haast wel of je zusje jaloers is.
hoi meid, vind het wel rot voor je, ook al vind ik dit een moeilijk onderwerp om iets te zeggen maar doe het toch... ik denk dat je zusje alseerst niet begrijpt waarom je moslim ben geworden ze kan het geen plekje geven en voelt zich misschien verraden (in haar ogen) ik weet niet hoe je het destijds haar heb verteld dat je van plan was of al moslim was geworden sommige mensen kunnen dit met de tijd een plek geven en voor jouw keuze respect tonen maar helaas begrijpen sommigen het niet en blijven hierom draaien, helaas. ik hoop dat alles goedkomt is toch je zus en dat dit alles gauw vergeten mag worden. gr, nisa
Ik vind het ook heel erg dat je zusje heeft gezegd dat je beter abortus kon laten plegen. Ik snap zoiets niet. Het is jouw leven. Jij bent gelukkig getrouwd en hebt een prachtig kindje. Of je nu moslim bent, of weet ik het wat. Het is jouw keuze. Het zou fijn zijn als ze dat zouden respecteren, maar blijkbaar is dat erg moeilijk voor ze en hun onvrede uitten ze naar jou. Erg oneerlijk en onredelijk. Ze zouden trots op je moeten zijn! Het is erg pijnlijk als je familie je niet steund en respecteerd. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat je er boven moet staan. Het is en blijft familie. Waarschijnlijk zien ze zelf niet in dat ze je kwetsen.
Ik weet niet of mijn zusje jaloers is.. het zou het wel kunnen zijn, ik weet het gewoon niet.. En voordat ik echt moslim ben geworden, heb ik eerst een jaar of 3/4 van alles langzaam geintroduceerd zeg maar. Ik heb in die tijd veel gesprekken gehad met mijn ouders en zusje. Dus daar kan het niet aan gelegen hebben. ik weet niet wat ik met deze situatie aan moet.. Ik wil het onderwerp soms op een rustig moment wel aansnijden, maar ben bang dat het de sfeer zo verziekt!! Wat zouden jullie doen in mijn geval?
Wat ik echt vervelend is, is de manier hoe ze met die kleine omgaan. is het zo onredelijk dat ik vraag of ze niet willen schelden in zijn buurt??? En dat ik gelijk van alles over me heen krijg als ik dat gewoon zeg??
Tsja, de sfeer zal sowieso "verziekt" worden omdat ze het anders zien dan jij. Denk ik. Misschien kan je inschatten wat er haalbaar zou zijn in de omgang met je moeder en zusje. Waarschijnlijk is er de kans dat je zusje het nooit zal accepteren. Wat vind je zelf acceptabel? Waar ligt jouw grens?
Ik pik gewoon heel veel! Dat heb ik altijd al gedaan. ik denk dat mijn moeder en zusje daarom denken dat ze alles kunnen maken. Alleen als het gaat om die kleine, dan wordt het voor mij anders.
Ik vind dat zeker niet onredelijk. Het is jouw kindje en jij hebt jouw normen en waarden. Blijkbaar heeft ze zelf andere, maar ze zou de jouwe moeten respecteren. Ik vind het nogal asociaal en egoistisch van je zusje. In jouw huis, gelden jouw regels toch? Ze hoort zich daar aan te houden. Maar dat is mijn mening. Hoe oud is je zusje trouwens?
Dat vind ik ook, maar daar denkt zij helaas anders over. mijn zusje is 18 jaar. Wat zou jij eigenlijk doen??
Ik denk dat ik zou proberen om consequent te blijven. Aangeven waar mijn grenzen liggen. Niet schelden/vloeken waar mijn kindje bij is. Ben je het daar niet mee eens? Heel jammer, dan kom je maar terug als je uitgescholden bent en normaal kan doen. Waarschijnlijk zal ze erg boos worden (is ze toch al) en een tijdje weg blijven. Ook zal ze hulp/troost/steun zoeken bij je moeder en die proberen tegen je uit te spelen. Ze zit in een lastige leeftijd, maar is erg kinderachtig bezig. Ik ben heel erg benieuwd waarom/waarover ze nu eigenlijk zo boos/gefrustreerd is. Wat is nou eigenlijk haar probleem. Misschien weet ze het zelf niet eens en uit ze haar emoties op een verkeerde manier naar jou. Maar goed, dat hoef jij natuurlijk niet te pikken! Je hebt altijd al genoeg gepikt en nu is het genoeg. Dat mag je gewoon aangeven. Assertief zijn! Ze is dat niet van je gewend en dat zal botsen. Gewoon doorzetten.
Dank je wel. Het voelt gewoon alsof ik zo'n zeur ben! Begrijp je? De vriend van mijn zusje heeft een jong broertje (3 jaar) en die scheldt zijn moeder uit voor dikke koe of hoer. Nou, dat vind ik niet normaal en daarom wil ik niet dat zulke scheldwoorden in de omgeving van mijn zoontje (zijn voorbeelden zeg maar) wordt gezegd. Ik ga morgen op bezoek bij mijn moeder, en dan zal ik het er toch over gaan hebben! mijn zusje is er dan ook, en dan zullen we toch even moeten praten, want zo heb ik er ook geen zin meer in. Ik wil en hoef mij niet te verantwoorden over hoe ik mijn kindje noem of hoe ik hem opvoed. En dat moet ik dus duidelijk maken. Nu ik zwanger ben van de tweede wil ik ook niet meer zoveel gedoe hebben om de naam van mijn kindje etc. En al helemaal niet rond mijn kraambed!
Als ik dit zo lees dan denk ik dat je zusje een beetje puber gedrag vertoond. Ze is natuurlijk nog maar 18 en is met hele andere dingen bezig dan dat jij bent. Waarschijnlijk was ze 17 toen ze de opmerking maakte over een abortus, en heeft ze misschien geen idee hoe erg ze je er mee heeft gekwetst. Dat schelden is natuurlijk niet netjes, hoort misschien wel bij de leeftijd?stoer doen? Niet elke 18 jarige gedraagt zich zo, maar gezien verhaal vind ik dat ze puberaal gedrag vertoont. Denk dat je aan het roken weinig kunt doen, vind dat ook lichtelijk overdreven. Het is mooi dat ze niet bij hem in de buurt rookt, maar van de lucht in haar kleding wordt hij niet ziek. Hij zal er hoogstens een beetje van stinken. Tuurlijk is dat niet fijn. Maar om te vragen of ze zich wil omkleden vind ik wel een beetje overdreven. Zorg dan dat ze hem wat minder vaak oppakt. Over dat je moslim bent geworden....ieder zijn eigen keus. En die moeten ze ook respecteren. Maar ze hoeven het natuurlijk niet met jou keuze eens te zijn. Waarschijnlijk snappen ze niks van je keuze. Ik denk dat het heel goed is om hier een gesprek over te hebben, anders blijft het je dwars zitten. Tuurlijk kan het even vervelend zijn, maar dan heb je wel je hart gelucht.
Hey KimMo, Wat een vervelende situatie! Ik kan begrijpen dat je dit helemaal niet op deze manier wil. Het klinkt alsof er toch nog iets erg dwars zit bij je zusje. Ondanks dat jullie veel gesproken hebben over het moslim worden, lijkt dit uit jouw verhaal (heeft natuurlijk altijd 2 kanten) alsof dit toch de onderliggende 'probleem' is. Is zou je aanraden om toch nog een keer, zonder jullie moeder, met je zusje te gaan praten. Om, zonder te verwijten, van haar te horen wat haar ontzettend dwars zit. Je kunt dan op een rustige manier zeggen dat jij je door haar gedrag regelmatig gekwetst voelt. Misschien kun je ook nog een keer apart met je moeder praten (zonder je zusje erbij) en ook uitleggen wat jou zelf dwarszit. ~En mocht dat niet baten, dan zou ik zelf denk ik wat afstand nemen. Ze hoeven jouw keuzes wellicht niet helemaal te begrijpen, maar ze moeten het (op een gegeven moment) wel gaan accepteren en voor ook recpecteren. Ik neem aan dat je geen 16 meer bent en deze beslissing zeer weloverwogen hebt genomen, nou, dan verdient dat ook gewoon respect. Veel succes met deze situatie!
Jeetje wat vervelend meid! Ik weet hoe het is om in de clinch te liggen met mams en zus over dit soort bepaalde dingen. Je trekt je er niet zomaar niets van aan, want het raakt je toch. Ik heb altijd mijn mening gezegd, maar helaas is deze nog nooit geaccepteerd. Heb me daar nu inmiddels bij neergelegd en hou hun nu op een bepaalde afstand. Ze mogen op bezoek komen en ik kom ook bij hun, maar ze weten lang niet alles meer van mijn leven en waar ik me mee bezig hou. Ik vind het vervelend dat het zo moet gaan en had het liever anders gezien, maar met name mijn moeder gaf me altijd het gevoel dat ze maar 1 dochter heeft namelijk mijn zus en zij gaat boven alles! Ik bescherm mezelf liever tegen deze pijn.
Ik kan me voorstellen dat het zo voor je voelt. Maar je bent geen zeur! Je geeft gewoon aan wat je wel en niet vindt kunnen. Heel normaal. Je hoeft je zeker niet te verantwoorden hoe jij je kindjes gaat noemen en welke keuzes je nog meer maakt. Het is jouw leven en jij maakt jouw keuzes. Dat doen zij ook. Je hoeft het nu eenmaal niet altijd met elkaar eens te zijn. Is ook haast onmogelijk. Leven en laten leven toch?! Sterkte voor morgen, het zal niet makkelijk worden. Grtjs, Aleida
Ik zou me sterk maken voor de normen en waarden die ik mijn kind mee wil geven en als zij die normen en waarden niet respecteren, zou ik aangeven dat erover te denken het contact op een lager pitje te willen zetten. Maar dan moet je wel eerst aangeven wat en waarom jij zo belangrijk vindt in jouw leven en dat van je gezin. Verder lijkt het wel alsof je moeder het heel moeilijk vind een eigen mening te durven geven en daarom aan allebei de kanten, die van jou en je zus, mee te praten. Kijk uit dat dit niet uitloopt op gestook... Sterkte!
Denk dat je aan het roken weinig kunt doen, vind dat ook lichtelijk overdreven. Het is mooi dat ze niet bij hem in de buurt rookt, maar van de lucht in haar kleding wordt hij niet ziek. Hij zal er hoogstens een beetje van stinken. Tuurlijk is dat niet fijn. Maar om te vragen of ze zich wil omkleden vind ik wel een beetje overdreven. Zorg dan dat ze hem wat minder vaak oppakt. [/QUOTE] Wat ik ben vergeten is, mijn zoontje heeft een lichte vorm van astma (dit wisten we toen niet hoor), maar als ze hem oppakte, dan liep dat kindje te hoesten (twee uur daarna nog) en als hij kort daarvoor had gedronken, dan hoeste hij zo hard dat zijn melk er gewoon uit kwam. We hadden wel een vermoeden dat het astma was, omdat mijn man dat vroeger ook had. Maar daarom heb ik die opmerking gemaakt naar mijn zusje. Als mensen willen roken, prima! Maar ik moet wel denken aan de gezonheid van mijn zoontje, en als hij als hij bij mijn zusje zit, de longen uit zijn lijf hoest, dan ga ik toch denken dat het aan die rooklucht ligt.
kim, wat jij schrijft is voor mij zo herkenbaar! mijn zusje en moeder vinden dat ik het allemaal verkeerd heb gedaan.( verkeerde man te vroeg kinderen ez.) Er is altijd wel wat dat niet goed is. Mijn zusje heeft altijd gelijk en zeker als we met zijn drieetjes zijn... als ik wat zeg word ook lakoniek overgedaan. Ik begrijp zo goed hoe je je voeld. Ik vind je absoluut geen zeikerd. Laatst heb ik gewoon gezegd wat ik er van vond, dat ik er zo klaar mee was... nou dat hielp dus niet er werd alleen maar dom gedaan en als ik vervolgens wat zei, zei ze: oh zal uit kijken wat ik zeg anders heb ik het weer verkeerd gedaaaan... grrrrr Dus ik weet niet of dat de oplossing is. Ik heb afstand genomen en dat help goed, als ik dag bij haar ben is al te veel.. ik durf niet eens te vertellen dat ik in verwachting ben... misschien een beetje ego verhaal maar ik hoop dat er wat aan hebt en je mag altijd pb-en