@ MvS, Ja, ik ben ook wel selectiever in met wie ik wel of niet af spreek, en die dingen die echt 'verplicht' zijn die doe ik wel, maar zodra ik me niet meer lekker voel of niet meer kan, ga ik naar huis... die afspraak heb ik wel met mijn man gemaakt, want ik ga niet meer over mijn grenzen heen wat dat betreft. Mensen hebben ook vaak geen flauw benul van hoe zwaar het (vooral op het einde) kan zijn om zwanger te zijn, ze denken dat je gewoon nog overal naar mee kan, en mee kan doen... zo werd ik ook gevraagd mee te gaan naar een feestdag in de buurt van Amsterdam terwijl ik in het zuiden woon, twee weken voor de uitgerekende datum... ja daaaaaag! Ik ga dus echt niet zo ver weg van huis zitten als elk moment mijn vliezen kunnen breken! En dan zijn mensen ook nog verbaasd, en zeggen ze 'je kunt toch gewoon in een rolstoel?' Nou ja zeg! Dus als ik dan moet bevallen die dag, doe ik dat maar op een vreemde locatie, zonder mijn man of moeder er bij, alleen omdat jullie willen dat ik mee ga? Dacht het niet he!!
Nou, ik snap echt niet dat je dáár zo'n punt van maakt, zeg... Whahahahahaha! Rare mensen heb je toch... Maar ik denk dat de meeste mensen onbewust aannemen dat de uitgerekende datum inhoudt dat je kind ook echt dán pas geboren wordt. Weten zij veel
ja, ik sta echt af en toe te kijken van hoe dom / onwetend sommige mensen zijn ... En die domme opmerkingen zijn nog het ergst: - dikke - bolle - dikkerd - zijn het er geen twee / drie? - zo, jij bent uitgedijd! - etc.etc. pfffffffffffffff..... zoiets heb ik NOOIT tegen een zwangere vrouw gezegd, ook niet toen ik nog nooit zelf zwanger was geweest, gewoon omdat je weet hoe gevoelig dat bij vrouwen ligt!
Gelukkig heb ik zulke opmerkingen nog niet gehad. Ik vind het vooral van mezelf... Wel mensen die medelevend kijken hoe ik voorbij strompel want door mijn bekkeninstabilteit kan ik amper nog (normaal) lopen. En in winkels bieden ze ook vaak aan om iets zwaars even voor me te tillen naar de auto. Misschien dat het hier in het noorden anders is maar ik ben soms blij verbaasd over de spontane hulp die wordt aangeboden.
Ja, ik ben ook altijd juist complimenteus geweest tegen zwangere dames (ben ik nu nóg blijer om, nu ik weet hoet het voelt!). Al was het maar een complimentje over stralende ogen ofzo; whatever! Maar het geeft zo'n goed gevoel... Had ik me nooit kunnen voorstellen zonder het zelf te hebben meegemaakt. Zo zat ik gisteren zelf helemaal te glimmen toen de VK tegen me zei dat ik er zo goed uitzag, hahaha! Niks van waar, maar wel leuk om te horen Maar goed, domme mensen in overvloed op deze wereld. Het voordeel van je sociale leven stilleggen is dat je ook minder met zulke k*t-opmerkingen in aanraking komt. Alleen al dáárom is het het meer dan waard.
@ MvS, jep, dat klopt, het begint ook steeds aantrekkelijker te klinken, zo je sociale leven stop leggen En volgens mij is het echt, hoe zuidelijker je gaat in nederland, hoe meer mensen bemoeizuchtig zijn ! Hier krijg ik echt de ene na de andere opmerking naar mijn hoofd geslingerd, terwijl een vriendin van mij in Amsterdam helemaal geen beledigende opmerkingen gekregen heeft, alleen maar lieve opmerkingen en steun! Dus ik denk dat dat echt iets van het Zuiden is... terwijl ik toch echt trots er op ben om in het Zuiden te wonen
hey meid heb niet echt lange maar voor zwanger was had wel kropten alles vaak op en dan kwam dat dan hele dag eruit erna voelden echt alsof high was.nu heb meer gevoel dat alles opkrop en soms kan 1 woord de druppel zijn en begin ik te huilen en kan dan echt 1 uur lang huilen dan opeens is weer over voel ik me stukke beter.zou echt met iemand gaan praten en als dan hormonen zijn mnaakt niet uit heb je toch even je hart gelucht mischien voelt dat toch beetje fijn. liefs,
Nou, meiden, wat ik nu weer heb! Nu kan ik echt niet meer stoppen met huilen... Was vanmiddag op weg naar huis - helemaal blij, want verlof (zooo aan toe) - krijg ik een aanrijding! Gelukkig geen gewonden, en de schade valt best mee, maar ik zit dus eigenlijk vanaf de botsing al non-stop te janken. Bah! Schadeformulier is nog net gelukt, maar de hemel mag weten hoe ik thuisgekomen ben; ik heb geen idee
@ MvS, Arme meid, kan me voorstellen dat je je rot geschrokken bent! Maar gelukkig dat er niemand gewond is geraakt. Ben je de schrik al een beetje te boven?
Inmiddels wel een beetje, maar vannacht natuurlijk nog wel tig keer de botsing herbeleefd... Het stomme is dat het allemaal best wel meeviel, dus ik snap gewoon niet dat het zo'n enorme impact op me heeft Zal ook wel een bijwerking van de hormonen zijn, vrees ik... Nou ja, gelukkig nu verlof, dus ik ga lekker nergens meer in mijn eentje met de auto naartoe. Ben er helemaal klaar mee.
@Mvs: jeetje wat vervelend zeg! Zulke dingen zijn altijd vervelend, maar nu dubbel. Of de impact door de hormonen komt betwijfel ik, ik heb 2 x een aanrijding gehad en beide keren een huilbui van de schrik en merk dat ik er zelfs nu er een aantal jaar over heen is gegaan soms nog schrik van heb in de auto. Hopelijk kun je het snel een beetje van je afzetten en weer fijn slapen.
ik heb ook heel erg last van huilbuien! komt voornaamelijk door me werk! die me flink aan het tegen werken is! geen geld meer krijg enz. en gewoon niet meer weet wat ik moet doen. huil echt geruist een helle dag door.
@ MvS, Kan me voorstellen dat je je rot geschrokken bent. Ookal is er gelukkig niks ernstigs gebeurd, je moeder instinct is toch al vol op aanwezig en je wilt je kind beschermen, ik denk dat je daardoor ook nog veel harder van slag bent dan 'normaal'... (veel zwangere vrouwen zijn ook angstiger en bezorgder tijdens de zwangerschap, dat is gewoon door de natuur zo geregeld dat je je kind veilig wilt houden en alerter bent) maar gelukkig ben je er zonder schrammen van af gekomen!! Liefs en probeer ondanks de schrik toch een beetje te genieten van je verlof he..
hier nog zo'n jankerd huil erg vaak, om de domste dingen of om niks vind het soms erg vervelend vooral als zoontje lief (anderhalf) dit ziet terwijl er niks aan de hand is hij doet dan niks anders dan mij knuffelen die pop
Thanks En genieten doe ik zeker wel, hoor! Ben vanmorgen (op de fiets! hahaha) op de koffie geweest bij een vriendin, en zit nu lekker thuis op de bank bij te komen (was toch verder fietsen dan ik dacht) en te genieten van mijn kat die op vliegenjacht is... Komt allemaal best wel goed. Ga zo alleen wel ff proberen een dutje te doen, want ben echt kapot!
@ Gimena Dan ben ik de bewuste uitzondering die de regel bevestigt. Ik huil al vanaf dat ik weet dat ik zwanger ben ( +/- 6 weken ) tot nu. Het verandert wel; moest ik eerst alleen erg veel huilen als ik moe was en iemand interesse toonde in hoe ik me voelde.. of melevend deed.. nu huil ik om de meest stompzinnige dingen.. de soap series ( waar ik nu alle tijd voor heb) het feit dat mijn vriend een uur later thuiskomt dan ik verwachtte...de helpdesk van de tele 2.. mijn vriend die lief wat te drinken inschenkt etc maar goed..we hebben er mee leren leven en er de lol van leren inzien....ik gebruik t nu heerlijk als dreigement.. ik ga weer huilen hoor.. en dan moeten we beide hard lachen