ik heb een tante en oom en die konden hoe dan ook geen kinderen krijgen hun hele leven ingesteld op met zijn tweetjes tja wat moet je dan is mijn tante 48 en mijn oom 53 .. en is ze toch zwanger ze was idd ook al ruim 20 weken en na onderzoek bleek mijn nichtje kern gezond dit is gewoon een wonder ... maar het is gebeurd ze waren zo geschrokken ze hebben de eerste tijd niet eens met elkaar kunnen praten .. tja hele leven op zijn kop nu is mijn nichtje al 5 en zijn ze allemaal erg gelukkig dus ja meis ! natuuuuuuuurlijk is je verhaal waar ... en mensen die je niet kent moet je niks van aantrekken .. wat kan jou het !
Een vriendin van mij was al 5 maanden zwanger toen ze er achter kwam. Zij is superslank en was helemaal niet dikker geworden, verder ook gewoon gemenstrueerd (dacht zij dus) en niet misselijk ofzo. Zij waren niet voor een kindje bezig en had daar dus ook nooit aan gedacht. Zelfs toen ze wel een dikke buik begon te krijgen ging er geen belletje rinkelen en is ze naar de ha gegaan, die vermoedde een zwangerschap wat dus inderdaad het geval was. Dus ja.....ik zou jou verhaal zeker geloven, het komt vaker voor. En als je geen kwaaltjes hebt, niet dikker wordt en gewoon elke keer nog wat bloed verliest kan ik me voorstellen dat je niet denkt dat je zwanger bent. Maak je niet druk om die andere mensen. Veel mensen hebben nou eenmaal snel hun oordeel klaar en vinden het heerlijk om kwaad te spreken over een ander. Jullie weten hoe het zit en dat is belangrijk, laat de rest maar lekker in hun eigen sop gaarkoken.
Ik heb het al meerdere keren meegemaakt, dus geloven doe ik het wel. Snappen is een ander verhaal. Een volgende keer gewoon zeggen, ja dat was ik, bijzonder he! Je bent blijkbaar bijzonder genoeg om over te praten en het zelfs te onthouden. Voel je vereerd
ik geloof het ook direct, ik merkte er tot 23-24 weken ook niet veel van. sterker nog, de zus van een vriendin van me beviel zonder te weten dat ze zwanger was. volgens de gyn was ze onvruchtbaar. ik heb haar een week voor de bevalling nog gezien en heb niets gemerkt. maar als ik dat niet van zo dichtbij mee had gemaakt had ik eerlijk gezegd ook mijn twijfels gehad...
Als je het me zelf zou vertellen zou ik het geloven, maar mensen vertellen zoveel overdreven verhalen. Daar komt ook bij dat ik vanaf week 7 tot week 25 onwijs ziek was, dus ik kan het me gewoon niet zo goed voorstellen als iemand mij zo'n verhaal vertelt over een ander. Snap je?
Mijn eerste reactie was juist "wat geweldig!" Gewoon het feit dat je denkt niet meer zwanger te zullen worden ondanks de kinderwens je leventje weer op pakt en samen verder gaat...en dan TOCH nog dat wonder mag mee maken. 2e reactie: wat jammer dat je die eerste 20 weken niet bewust hebt mee gemaakt. Ik ken ook mensen die tegen de 20 weken zaten en waarbij nog niets te zien is. En mensen die door bloede tot de bevalling. Nou het zal maar zo zijn dat je allebei die dingen hebt. Kom er dan maar eens achter! ZEKER als je niets verwacht op dat punt omdat je verzekerd bent dat het niet kan. En zoals iemand al zei. Het is ongeloofelijk. Maar niet dat ik het niet geloof maar omdat het zo een ongeloofelijk wonder is. En het is je van harte gegunt. Laat de rest maar lekker zeuren. Vooral als het mensen zijn die je niet kennen. Komt soms even hard aan maar BOEIUH! Jullie mogen lekker mama en papa zijn van het allermooiste kindje dat als een wonder op aarde kwam. Wat geeft het dan nog wat de rest zegt?
ja de ene merkt het meer als de ander,. de ene is ook drukker of meer met andere dingen bezig op dat moment, ik geloof wel dat je niet helemaal in contact staat met je lichaam en in elk geval de seinen niet goed afleest *dat kan komen door stress, of door jaren ongewenst kinderloos, drukke baan, niet zwanger WILLEN zijn, zoals een vriendin van mij die stak haar hoofd zover onder het zand, zo van IK ben niet zwanger hoor) Ik merk het al voordat ik kan testen alletwee de keren, ik heb last van mijn darmen, boobies, anders eten, gewoon heel mijn lichaam is anders en ik voelde alletwee mijn kindjes ook heel vroeg. Wat ik niet goed begrijp zijn vrouwen die er pas achterkomen bij de bevalling, ik heb zelfs een longontsteking gehad doordat ik niet diep genoeg kon ademen doordat de beeb te hoog lah, maagzuur, elke nacht wakker worden met overgeefsel in je mond, je ribben blauw getrapt, wil je echt zeggen dat je DAT echt niet zou merken? vind dat heel raar maar alles kan natuurlijk.. in elk geval niet bij mij.. tot en met 20 weken kan ik wel beter snappen meeste mensen voelen dan nog niets en hebben geen buikje (ik leek al 6 maanden zwanger met 20 weken dus ben weer een uitzonderin haha) ik ben trouwens ook gewoon blijven menstrueren de eerste 3 maanden maar wist meteen dat het anders was als normaal. Ik voel mijn lichaam heel goed aan kan zelfs mijn eisprong voelen en weet het uur dat ik ongesteld moet worden bij wijze van spreken, is echt klokwerk dat scheelt ook. Ik kan me voorstellen dat je het jammer vind dat je die eerste 20 weken niet bewust heb meegemaakt is toch een hele leuke maar ook spannende periode die toch erbij hoort, aan de andere kant je bent al over de helft en hebt nergens last van gehad HEEEERLIJK TOCH? zou er lekker van genieten lekker snel met de babykamer beginnen dan begint het snel wat "echter" te worden voor je gevoel..
Zucht, ik word een beetje moe van dat soort mensen. Wie zijn zij om te oordelen over jou en jullie situatie. Mijn eerste reactie was alleen maar, wat geweldig dat je toch nog zwanger bent geworden. Gefeliciteerd trouwens
Natuurlijk is je verhaal gewoon waar meis. Wat heerlijk voor jullie dat het toch nog gelukt is! Gewoon genieten. Dat mensen praten daar moet je je niet te veel van aantrekken (ook niet persoonlijk nemen) het maakt gewoon voor een goed sensatie verhaal. Zeker als mensen nog nooit gehoord hebben van vrouwen die bloedingen blijven houden.
Ik heb het 1 keer meegemaakt in mijn omgeving. Het ging om een meisje wat ik persoonlijk niet eens kon , maar van horen/zien. Toevallig kwam ik haar op de kermis tegen , en dacht bij me eigen dat ze flink was aangekomen. Het viel op,omdat ze normaliter een dun postuurtje had. Maar wat mij helemaal verbaasde was haar buik. Ze probeerde het te verbergen onder een dik vest ,maar zelfs ik als buitenstaander wist dat ze zwanger was. Als mensen haar confronteerden door over haar buik te aaien , en te vragen wat het werd antwoordde ze: Nee dat komt omdat ik alleen maar thuis zit en heel de dag eet !! Nou sorry , maar 2 maanden later was ze plotseling bevallen onder de douche! Tot de dag van vandaag blijft ze het ontkennen. MAAR dat wil niet zeggen dat er vrouwen zijn die echt niets in de gaten hebben. Jij weet hoe het zit en hun niet! Inderdaad het ene oor in en het andere oor uit!
Ik kan me voorstellen dat het naar is de eerste helft te missen, maar in onze situatie zou ik het héérlijk vinden. Ik zie er ook wel het voordeel in. Ik heb echt een gruwelijke hekel aan de eerste periode, doordat deze overheerst wordt door angst als gevolg van onze voorgeschiedenis van teveel miskramen. Mijn grootste wens is om ooit wakker te worden en een dikke buik te hebben . Voor mij is het ook moeilijk voor te stellen, omdat ik bij elke zwangerschap tot nu toe vrij vroeg een innige relatie met de wc-pot had. Aan de andere kant de één reageert gewoon anders op zwangerschapshormonen dan de ander. Ik ken ze ook die fluitend door hun zwangerschap heengaan en hun best moeten doen om niet te vergeten dat ze zwanger zijn. Elke vrouw is anders en ik vind het jammer voor je dat sommige mensen zo ongelovig reageren. Zij hebben niet in jullie schoenen gestaan en hebben makkelijk te oordelen. Ze vinden je in ieder geval reuze-interessant
Daar kan ik heel makkelijk antwoord op geven. Vroeger vond ik het ook stom. Maar toen wist ik niet beter. Inmiddels heb ik veel meer kennis en informatie hierover gelezen en weet ik dat het een feit is dat je gewoon periodiek bloed kunt verliezen als je zwanger bent. Helemaal als je al een onregelmatige menstruatie had van tevoren. Daarnaast wordt niet iedereen bijzonder dik, of je legt de link niet direct. Mensen die raar reageren, of het niet geloven weten gewoon niet beter. En schijnbaar staan ze niet open voor dingen die ze zelf nog niet bedacht hebben. Dát getuigt juist van domheid! Ik snap dat je voelt dat je je moet verdedigen op zo'n moment, maar je hoeft echt niet het hele verhaal uit te gaan leggen. Zeg ze maar dat ze als ze thuis komen, moeten googlen op "Menstruatie tijdens de zwangerschap" en als ze daarna nog vragen hebben, ze bij je aan kunnen kloppen
Dat is een kennis van mijn moeder ook gebeurt. Althans die wist ook niet dat ze zwanger was totdat ze enorme buikpijn kreeg en dacht dat ze moest poepen, maar die "poepte" dus een kind uit Ik vond het eerst ook een raar verhaal en geloofde het niet maar goed we zijn zelf bij de vrouw langs geweest en ook met haar eerdere kinderen gesproken (bij haar was het heel erg ongepland was al bijna 50) en je merkte gewoon echt dat het niet verzonnen was. Als ik zoiets dus zou horen zou ik het zeker wel geloven. Maar kan me goed voorstellen dat het voor jou vervelend is om je te moeten verdedigen. Daarom zou ik dat ook niet doen, wil iemand je niet geloven jammer dan. Niets van aan trekken meid.
Niks van aantrekken hoor meisje! Jij was er bij, zij niet! Bij die meiden die INEENS bevallen en niet doorhadden dat ze 9 maanden niet ongesteld werden heb ik ook wel zoiets van 'Natuuuurlijk', maar als je gewoon gemenstrueerd hebt komt het geen moment in je op dat je wel eens zwanger zou kunnen zijn! Lijkt me niet meer dan logisch, en als anderen dat niet begrijpen: jammer voor hen!
Niets van aantrekken hoor , mensen lullen zoveel .. ik zou je ook gelijk geloven omdat ik het bij mijn tante heb meegemaakt .. Deze tante had zich laten steriliseren toen haar tweede kindje geboren was ( dit kindje is later ook overleden toen ze drie was ) en drie jaar na het overlijden van mijn nichtje ging mijn tante naar de huisarts en die verwees haar door naar een gyn en daar werd duidelijk dat ze dus al 5 maanden zwanger was door de sterilisatie heen gegaan dus .. ook niets gemerkt geen buikpijn gewoon gemenstrueerd en alleen een beetje dikkere buik gekregen maar niet zo dat het op viel ..
Wat een fantastisch en wonderlijk verhaal meid! Alsnog van harte met jullie kleine wonder. Jeetje, als ik me een voorstelling probeer te maken van jullie verbazing en verrassing toen jullie hoorden (al zo lang) zwanger te zijn.....Kippenvel! Ik heb niet alle reacties op je vraag gelezen, maar het is me bij het aantal dat ik gelezen heb wel opgevallen dat er vaak geoordeeld wordt over degenen die oordeelden over jou en jullie. Tsja.... ik stel me dan de vraag: wat maakt het ene veroordelen beter dan het andere? Of waarom is dat laatste wel gepermitteerd of sociaal aanvaardbaar en het andere niet? Omdat er aan het eerste nu een verhaal vast zit dat al degenen die een oordeel velden niet kenden? Blijkbaar ben ik 1 van de weinigen die iedere keer opnieuw bij het horen of lezen 'dat vrouw x pas na tig weken wist zwanger te zijn, of pas bij de bevalling' op z'n minst moest fronsen. Ik beken grif er me altijd moeilijk een voorstelling van te hebben kunnen maken en gefascineerd te zijn (geweest) naar het verhaal achter dergelijke 'wonderen'. Ik kan me er moeilijk een voorstelling van maken, omdat ik al voordat ik positief testte 24/24 strontmisselijk was en regelmatig moest overgeven. Later in mijn zwangerschap (maar helaas toch al heel vroeg) kwamen daar BI bij en nog meer kwalen die ik liever zag verdwijnen dan komen. Om nog maar te zwijgen over mijn uitdijende lichaam. Helaas is het zo dat mensen - in het algemeen - wanneer ze een verhaal horen in eerste instantie op hun eigen referentiekader afgaan. In mijn geval is dat dus een referentiekader dat zegt: onmogelijk te ontkennen of over het hoofd te zien zwanger te zijn. Vandaar dat het me ook altijd zo gefascineerd heeft hoe het mogelijk is/kan zijn dat er vrouwen zijn die niets merken. Ik vind het erg prettig jouw verhaal te lezen, omdat dit de mogelijkheid biedt eens in de huid van iemand anders te kruipen met een ander referentiekader en ja...natuurlijk, als ik lees wat jouw voorgeschiedenis is/was en dat je eigenlijk geen overduidelijke signalen van je lijf kreeg dat er een baby in huisde, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je er pas zo laat achter komt in je zwangerschap. Neemt niet weg dat ik het een ongelofelijk verhaal vind Geniet lekker van jullie kindje meid en laat die verhalen aan je voorbij gaan. Misschien helpt het je jezelf eraan te herinneren dat oordelen en vooroordelen voortkomen uit onbekendheid met het verhaal dat ergens achter zit. Maw je kunt het de ander niet kwalijk nemen. Tuurlijk mag je dit wel doen maar je voelt jezelf er alleen maar ongelukkig onder, dus vooral laten. Dus.. laat maar praten en geniet van jullie eigen wonder(tje)! Liefs, Chipske
Ilona, wat fantastisch dat jullie helemaal onverwacht toch nog gezegend werden met een kindje. Ik word helemaal vrolijk als ik je verhaal lees. Ik hoop dat je de rare reacties naast je neer kunt leggen. Zoals LadyXochi ook al schreef: Mensen oordelen naar wat ze weten, en niet iedereen wil of kan zich iets voorstellen bij jouw situatie. Maar dat is hun probleem en niet het jouwe. Jij hebt ondertussen een prachtig kindje, en dát is belangrijk.
ik heb alleen TS bericht gelezen Ik vind het helemaal niet raar, sommige mensen hebben veel kwaaltjes en komen veel enzo en anderen niet. ik vindt het juist een mooi verhaal. raar dat mensen zeggen dat je dan dom bent oid. Er zijn ook mensen die gewoon ongesteld worden de eerste maanden van de zwangerschap. Lijkt me wel bizar dat het via via verteld wordt, maar het is een opmerkelijke gebeurtenis dat wel. en daar praten mensen (vooral op verjaardagen) graag over ik zou het gewoon blijven vertellen. groetjes