Mijn man en ik komen er niet uit. Wij hebben nu 1 kindje, Emma, van 7 maanden. Dit bevalt ons erg goed. We zijn in discussie of we te zijner tijd nog een kindje willen. Één is wel makkelijk. Die breng je snel even weg of neem je zelfs mee. Je hoeft je aandacht niet te verdelen. Heb alle tijd voor haar. Maar. Is het voor Emma niet erg leuk om een broertje of een zusje te hebben? Dan is ze altijd alleen? Maar krijgt ze wel alle aandacht. Wordt ze dan niet snel verwend? Als er iets met ons gebeurt, is ze echt helemaal alleen. Twijfel, twijfel. Vind het echt heel lastig. Hoe denken jullie erover?
Wij hebben gekozen voor 1 we zijn blij met Teun, hebben een paar moeilijke jaren gehad, wij allebei niet lekker in ons vel en Teun reageerde daar op en daar komt ook nog bij dat ik me nu zelf te oud vind om nog een kind op de wereld te zetten ( maar dat is heel persoonlijk) omdat me leeftijd toch ook mee gaat tellen ( 39) We hebben het niet bekeken uit het stand punt makkelijk weg te brengen enz enz, want dat doen we dus nu ook bijna nooit. maar helaas zouden jullie de beslissing zelf "moeten" nemen niemand kan zeggen dit of dat, ik kan je wle zeggen genoet eerst lekker van je meisje voor dat je het weet is ze 2 en ben je de babytijd vergeten.............. succes met beslissen enne ik vind het niet zielig hoor een kind alleen.
wij zouden als het ons gegund is nog heel graag een tweede willen. Maar kiezen wel bewust ervoor om er veel tijd tussen te laten zitten zodat de oudste al wat zelfstandiger is en naar de basisschool gaat. Maar om te kiezen voor 1 kindje hoeft niet automatisch te betekenen dat deze verwent wordt. Daar ben je zelf bij. En ach, hoeveel mensen die wel een broer of zus hebben zien die later helemaal niet meer of hebben ruzie. Dan ben je later ook "alleen".... Succes met je beslissing!
je moet niet alleen een kind pakken voor de 1e. het hoeven echt niet persee vriendjes te worden en slaan elkaar misschien liever de hersens in dan ze hand in hand lopen. wel hebben we dit meegenomen in onze beslissing omdat als er wat met ons gebeurd ze niet alleen is. ze hebben samen een verleden die ze kunnen delen en hopelijk kunnen ze net zo goed op elkaar bouwen als ik op mijn zussen. die band van broer/zus, broer/broer, of zus/zus is ondanks de ruzzies die heus nog wel gaan komen een band die bijna niet te breken is. verder stonden we er financieel goed voor en de wens was gewoon te groot om er nee tegen te zeggen. d eleeftijd verschil is wat korter dan we hadden verwacht. bij mijn dochter zijn we erg lang bezig geweest en darvoor nog ene miskraam dus we hadden zoiets we stoppen op tijd het duurt wel even. niks was minder waar want was meteen zwanger en 8 maanden na het stoppen van de pil was ik moeder. zwangerschap had veel comlicaties en me zoontje heeft ook wat problemen met zijn gezondheid maar ondanks alles hebben we er geen spijt van. het is zeker zwaar dat zal ik niet ontkennen maaar tevens zoz leuk om te zien hoe ze nu al op elkar reageren. mijn zoontje lacht voluit als hij zijn zusje ziet en mijn dochter is en echte grot zus en helpt mee badderen, geeft hem kusjes en nee dat had ik nooit willen missen
Ik zou een derlijke keuze maken vanuit je eigen overtuiging dat je een tweede kind wilt, en dus niet voor Emma. Ik denk dat dat een te minimale basis is, hoewel het voor haar ook een megaverandering teweeg brengt. Wij komen straks in eenzelfde vraagstuk terrecht ben ik bang...Nu ben je een stel met een kind, en straks een 'gezin', minder flexibel etc. meer plannen organiseren, maar ook meer gezelligheid, liefde, zus/zus of zus/broer-band....maar ook meer stress, ben je klaar met de een, dan wil de ander ongetwijfeld wel wat....hahaha...
Dat je kind misschien teveel verwend wordt, ben je inderdaad zelf bij, tenminste.... zodra wij bij vrienden of familie komen staat ons kleintje echt in de picture (zorgt hij zelf wel voor!) en dan kun je niet anders dan er van genieten. Maar leren delen enzo, dat doen ze toch ook op het kdv en op school? Ik vind het allereerst niet egoistisch om het bij één kind te houden, wel vind ik het persoonlijk leuker als ons kind opgroeid in een gezin met meerdere kinderen. Er is dan altijd een speelmaatje en je hoopt dat hij/zij dan altijd elkaar zullen hebben om op terug te vallen. Vooral dat laatste vind ik erg belangrijk. En tja of ze elkaar straks aardig gaan vinden zal deels afhangen van de karakters, maar deels ook van de opvoeding denk ik. Uiteindelijk zijn blije en tevreden ouders denk ik toch belangrijker dan alles er omheen. Vinden jij en je man het leuk om meerdere kinderen om je heen te hebben, de gezelligheid, drukte maar ook de mindere periodes? En neem je tijd he?!! Succes!
Ik denk toch dat (onbewust) veel mensen dit laten meetellen in hun overweging. Wij ook, ik wil niet dat Jayro alleen blijft later. Ik heb zelf een broer en zus van 12+14 jaar ouder, maar zelfs daar ben ik ontzettend blij mee. Ook maakt het de boel wat levendiger in een gezin, vind ik. Helaas gaat het financieel en qua relatie nu even wat minder, dus ik wacht uiteraard tot dat allemaal weer goed zit. Het gaat nu wel iets beter tussen mijn vriend en ik, maar goed, nog lang niet optimaal. Als we voor een 2e gaan wil ik ook wel dat hij echt een vaste baan heeft. Wat meer zekerheid dus. Ook is mijn 'voorwaarde' dat we een rijbewijs+auto hebben voor we aan de 2e beginnen. Dat maakt het voor ons toch allemaal een stuk makkelijk. Nu ben ik daar erg afhankelijk in van mijn ouders. En dat wil ik ze met 2 kinderen al helemaal niet aan doen Als alles wat ik wil bereiken al bereikt was dan was ik maanden geleden al begonnen aan een 2e. Vooral voor Jayro, een kameraadje eerdaags, maar toch ook natuurlijk wel omdat we zelf meer kinderen willen. En nu zijn we nog lekker jong. O ja, we willen zelfs minimaal 3 kinderen eigenlijk totaal. Voorlopig gewoon dubbel genieten van Jayro, dat is ook al heerlijk! Mijn standpunt is dus inderdaad dat 1 kindje maar alleen is... Maar dat is uit mijn eigen ervaring... Ik heb wel een oudere broer en zus, maar ja die waren natuurlijk al snel uit huis enzo. Wat had ik graag een broertje of zusje van mijn leeftijd gewild! Maar natuurlijk moet je als ouders ook wel écht een kindje erbij willen en het niet alleen voor het andere kind doen, dat zou ook wel erg verkeerd zijn.
Wij kiezen hier bewust voor nog een tweede. Ik wil het zelf graag, maar ik wil ook graag een broertje of zusje voor Thirza. Om meerdere redenen: zo leert ze van jongs af aan delen in aandacht/spullen/tijd enz, ze leert rekening houden met anderen, maar ze heeft dan dus ook nog familie als wij er niet meer zijn. Dan blijft ze niet alleen. Verder vind ik het gevaar van enigst kind idd dat ze wat verwend kunnen worden, niet gewend zijn om de aandacht te delen en dat vind ik persoonlijk nooit zo positief uitwerken, hoe je ook je best als ouders doet om dat te voorkomen... Ik denk niet dat het egoistisch is om maar 1 kind te kiezen, maar het zou mijn keuze niet zijn, om bovengenoemde redenen. Ook ik zie de nadelen wel, en ik zie ook erg op tegen vooral de zwangerschap en bevalling, (niet zo'n leuke tijd geweest hier ). En ik zie ook wel op tegen de eerste maanden: ik hoop echt dat die gemakkelijker zullen gaan dan bij Thirza het geval is geweest, want tot nog toe is het met Thirza erg zwaar geweest. Maar desondanks dus nog wel graag een tweede: het si al met al ook wel heel geweldig om zo'm mini-versie van jezelf te krijgen Dat wil ik dan toch nog wel een tweede keer!
ik vind 1 kindje helemaal niet egoistisch. ik vind dat je al blij mag zijn dat je 1 kindje hebt gekregen, het is en blijft wonderbaarlijk. bij ons zal er waarschijnlijk nooit een 2de komen, mijn "bevalling" is zowel voor mij als mijn kindje bijna het einde geweest, we zijn door oog van de naald gekropen. ik durf geen zwangerschap meer aan, misschien dat ik er over 2 jaar anders over denk, maar zoals ik (en mijn vriend) erover denk komt hier geen 2de. hoe graag ik haar een broertje of zusje schenk. en idd broer en zus(of bb of zz) hoevenn niet altijd leuke vriendjes en maatjes te zijn, ik heb mijn broer zovaak vervloekt, en nu nog geen band met hem, om eerlijk te zijn ik mis hem niet ech, zie hem hoogstens 3 keer per jaar. ze wonen niet dichtbij, wat ikk opzich wel jammer vind voor mijn dochter dat ze haar neefjes weinig ziet. gelukkig 1 nichtje dichtbij.
Ik zou het ook best allemaal nog een keer mee willen maken, maar zie er wel tegenop om 2 van die hummels te moeten verzorgen. Als het 2de kindje er eenmaal is, dan is die gedachte vast helemaal over haha, maar toch. Het 'vervelende' is ook een beetje, dat iedereen in onze omgeving er wel vanuit gaat dat er nog eentje komt. Dat is toch raar of niet? En nou ja, mijn man zet dan juist zijn hakken in het zand haha, en die reden vindt ik ook niet ok. Lastig, lastig.
Ik zie er ook tegenop om een tweede te verzorgen naast mijn eerste. Het gaat nu allemaal zo ontzettend makkelijk... Ik maak me wat 1 betreft absoluut niet zorgen om het verwend raken. Eerder om de toekomst. Hoe is het om als enig kind straks in je eentje de verantwoordelijkheid voor je ouders te dragen? Je zorgen en dergelijke niet met een broer of zus te kunnen delen? Als enig kind naar je ouders te gaan met kerst. Dat lijkt me ZO ongezellig... Ik ben heel erg blij dat ik nog een zusje heb, ook al is ze 6 jaar jonger. Zoals het nichtje van mijn man laatst zei: met 1 kind heb je een kind, met 2 kinderen heb je een gezin. En zo denk ik er ook over.
Mijn vriend en ik zijn momenteel zwanger van onze 1e en blijven het ook bij 1 houden waarschijnlijk. Dit om een aantal redenen. De voornaamste zijn dat mijn vriend al 44 jaar oud is en dit al eigenlijk een te oude leeftijd vind worden om er straks nog een erbij te nemen. Hij wil geen oude vader zijn en heeft voor hem 45 jaar als limit ingesteld. Daarbij komt dat wij maar 2 slaapkamers hebben en we geen 2 kinderen op 1 slaapkamer willen laten slapen. We hebben geen mogelijkheid om er een kamer bij te bouwen en wonen te mooi aan het water om ervoor te willen gaan verhuizen. Ook hebben wij beide een drukke hobby en drukke banen en denken dit met 1 kind nog wel te kunnen redden, maar met 2 niet meer te kunnen combineren. En dat willen we er eigenlijk niet voor opgeven. Nu is het wel zo, dat mochten we per ongeluk van een 2e zwanger raken dan zullen we er blij mee zijn. Maar tot nu toe denken we er zo over. Misschien dat dit na de geboorte van onze eerste deze mening ook kan veranderen, maar dat zien we dan wel. Ik ken meerdere kinderen die alleen zijn en ik heb niet het idee dat ze iets tekort komen.
ik ging eerder ook altijd in mijn eentje met kerst bij mijn ouders eten, niks ongezelligs aan, lekker eten met elkaar, muziek erbij, smiddags wat hapjes en borrelen. ik vond(en vind) dat altijd erg gezellig. mijn broer kwam pas 2de kerstdag en dan alleen smiddags ff. en meestal vind dat enigst kind wel een vriend of vriendin(relatie) en stel je ouders overlijden, meestal hebben die ook nog kennisen of broers en zussen of neven en nichten, meestal sta je er niet alleen voor is mijn ervaring (scheelt anders wel weer ruzie over erfenis haha)
Wij gaan over een tijdje voor een tweede. Of er uiteindelijk een derde kindje gaat komen, daar praten we nog over. ik vind 2 genoeg, mijn man wil graag 3 kinderen (mocht alles goed gaan en lukken natuurlijk) De keuze 1 of meer kinderen is aan de ouders. Maar om dat af te laten hangen aan het feit dat je kindje dan niet alleen zou zijn en niet te verwent zou gaan worden, dat vindt ik onzin. Wat je niet hebt kun je niet missen. Gewoon naar je eigen gevoel luisteren: willen jij en je man nog een kind, nog een keer een zwangerschap, nog een keer de kraamweek, de eerste stapjes van de ontwikkeling meemaken?
Ik ben zelf enigs kind en heb er eigenlijk nooit problemen mee...mn dochter is 10 jaar enigs kind geweest en is absoluut niet verwent juist omdat ik daar echt op heb gelet...ze kan prima delen maar zich ook heel goed zelf bezig houden...nu heeft ze en broertje endat gaat ook perfect...
als jij dit nou al weet dan is je keuze toch al gemaakt? Hier ook dus. Mijn moeder vond 1 kindje al genoeg maar toch kreeg ze mijn zusje. Mijn jeugd was daardoor niet al te happy. Ze vond het reuze moeilijk. Ik blijf bewust ook bij 1 kindje. Ik zeg NU, nee liever maar eentje die al mijn liefde kan krijgen. Ik weet gewoon dat ik beter geen twee kindje kan krijgen. Nu nog niet misschien over 6 jaar? Waarom dat niet?
Ik zou niet pas over 6 jaar een kindje erbij willen. Ik wil wel graag dat (als er nog een kindje komt) het leeftijdsverschil niet te groot is. Leuk samen spelen (hopelijk) en alles samen kunnen meemaken. Ik heb een hele goede band met mijn zusje en ja, ik zou dat voor Emma ook wel willen. Maar nogmaals, 2 kinderen is dubbel zoveel verantwoordelijkheid.
Zo te lezen heb je je keuze al gemaakt? Het is dubbel zoveel verantwoordelijkheid ja. Maar de 1 ziet dat als een probleem en de ander niet. Dat moet je voor jezelf uitmaken.