Hey Yoshi, misschien is het een idee een echo te laten maken? Misschien ben je door die rare cyclussen wel langer zwanger dan je denkt! En wie weet wat er al te zien is... en wie weet draait je man dan wel bij, als ie ziet wat er in jouw buikje zit. Hoe dan ook, heel veel sterkte!
Mee eens! En denk ajb goed na voordat je iets beslist.Praat er met je man over. Praat er met je familie over, maar doe het ajb niet alleen omdat jouw dochter anders zonder vader moet opgroeien. Wat ga je dan zeggen als ze oud genoeg is? Door papa moest ik jouw broertje/zusje weg laten halen. Is hij geen geweldige vader? Het heeft sowieso consequenties, wat je ook beslist.
Hallo Yoshi, Ik heb een afwijkende mening: Jullie hebben beiden besloten om het bij 1 kind te laten, jij bent aan de pil gegaan en door omstandigheden de pil vergeten, dat maak ik op uit je verhaal. Je man zou zich laten steriliseren maar heeft dit niet gedaan. Corrigeer me wanneer ik een fout maak. Dan zou ik dus voor een abortuspil gaan. Je geeft duidelijk aan dat je man geen kind meer wil, ik krijg ook niet de indruk uit je verhaal, dat je man nog over te halen is. Ik vind het begrijpelijk dat je man boos is, jullie waren overeen gekomen het bij 1 kind te laten. Toen hij vroeg: Moet ik een condoom gebruiken zei jij: Nee. Jullie hebben beiden schuld aan deze situatie. Je had ook de morning afterpil kunnen gebruiken. Dat heb je ook niet gedaan. En nu ben je zwanger. Ik vind dus dat je voor je relatie moet kiezen en voor je dochter. Zij kan er niets aan doen dat jullie naief bezig zijn geweest en door jouw keuze om de zwangerschap te voldragen neem je het risico haar veilige basis uit elkaar te trekken en zou ze moeten opgroeien in een eenouder gezin. ( Niet dat dat slecht is, maar ze zal haar vader vreselijk missen ). Jullie zijn dus beiden verantwoordelijk, en niet alleen je man. Jullie zijn beiden naief geweest. Ik praat het overigens niet goed dat je man dreigt jullie op straat te zetten, dat vind ik te ver gaan, maar ik denk dat hij dat zegt als noodsprong, om aan te geven dat hij écht geen kind meer wil. Ik wil je veel sterkte wensen bij je keuze.
En het kindje wat je vermoord kan daar wel iets aan doen? Wil je werkelijk beweren dat iemand die zijn vrouw voor zo'n keuze zet, een goede vader kan zijn? Op tijden dat het hem uit komt misschien, maar verder Bah, zulke makkelijke reacties irriteren me echt verschrikkelijk :x
Dat heeft niets met makkelijke reacties te maken, ik reageer ook niet om andere mensen een plezier te doen of naar hun mond te praten, ik geef gewoon mijn mening, daar werd namelijk om gevraagd. Mijn mening mag afwijken van jouw mening. Ik respecteer jouw mening, hoewel ik het niet met je eens ben. Ik val jou toch ook niet meteen aan, wel dan? Ik ga hier geen discussietopic van maken, daar heeft TS helemaal niets aan. Als je wat te mekkeren hebt tegen mij persoonlijk, dan PB je maar.
Ik laat even m'n gedachten gaan: En 'n moeder die bepaalt dat zij niet nog een kind wil, terwijl haar man wel nog een kind wil? Is dat dan een slechte moeder voor haar eerdere kinderen? En wordt vader niet net zo hard voor 'n nogal heftige keuze gezet? Hij krijgt 'n kind dat hij niet gewenst heeft. Wat hij zelfs van te voren heeft duidelijk gemaakt... Baas in eigen buik, terecht... Feit dat hij zo bizar reageert, vreselijk... Maar om eerlijk te zijn snap ik 't ergens ook nog wel als ik er goed over nadenk, vooral omdat je wist dat hij geen kinderen meer wilde... Ik denk ook uiteindelijk dat hij minder te eisen heeft dan jij, feitelijk gezien. Hij kan hoog en laag springen, als jij de zwangerschap voort wil zetten, heeft hij daar niets tegenin te brengen... Hij wordt dan gedwongen tot het krijgen van en het zorgen voor een kind dat voor hem totaal niet gewenst is... Komt op mij over als 'n pat-stelling... Precair ook... Ik wéét niet wat ik zou doen; veel praten in elk geval en desnoods hulp zoeken bij de situatie...
Als mensen samen, of alleen, besluiten niet meer kinderen te willen, moeten ze daar zelf de verantwoordelijkheid voor nemen, en dus voor sterilisatie kiezen. Op anticonceptie kun je nou eenmaal niet vertrouwen. Op sterilisatie ook niet volledig, maar goed, daar gaat 't niet over. Als 'ouders' daar geen zin in hebben, en een kindje bij een ongeplande zwangerschap dan maar eventjes weg laten halen, vind ik dat inderdaad slechte ouders. Dan heb ik het over als het kindje er al IS, in de buik van de moeder, en niet als het gaat over het vooraf beslissen of je nog meer kinderen wilt of niet. Als ouderzijnde moet je verantwoordelijkheid tonen, en dit vind ik een zeer grote vorm van onverantwoordelijkheid Nu gaat het hier sowieso niet over 2 ouders die het kindje niet willen, want als de vriend van TS positief had gereageerd had TS niet eens aan abortus gedacht. Dat is tenminste wat ik opmaak uit haar verhalen. Maar goed, ik zal me hier verder niet meer in mengen. Ik hoop dat TS verstandig genoeg is om voor haar kindje(S!!) te kiezen.
Hai Yoshi, jemig, wat een dilemma. Ik ken de situatie van een man die het niet zag zitten, om verschillende redenen die vanuit zijn leven/visie/persoonlijkheid geredeneerd wel klopten, hoe jammer en naar dat ook is. Ook jouw man heeft zo z'n redenen om nog een kindje niet aan te kunnen/niet te willen. Ik zou minimaal 1x met hem proberen te praten of er voorwaarden denkbaar zouden zijn waarop hij het wel aan zou kunnen. Ik weet het niet hoor, maar kan me voorstellen dat je praktisch gezien nog dingen zou kunnen regelen, zoals bijvoorbeeld dat hij af en toe een weekend voor zichzelf zou kunnen hebben als hij dat nodig had, of jullie een huis zoeken waar hij een eigen werkkamer zou hebben, of ....? Weet het niet, hangt van jullie situatie af natuurlijk. Je kunt dan misschien nog meer duidelijkheid krijgen over hoe diep zijn bezwaren geworteld zijn of waar de kern ervan ligt. Mocht je besluiten op zijn bezwaren in te gaan en de zwangerschap te beëindigen, dan kom je samen hoe dan ook in zwaar water. Dus doe ook dat niet zonder eerst veeeeeeel te praten over wat er nog op jullie af zal en kan komen daarna, of hij wel van plan/bereid/in staat is je daarmee te helpen, etc. Je kunt nl in de situatie komen dat je hem de abortus verwijt, al heb je er zelf uiteindelijk toe besloten. Zelfs als dat nu of in het begin niet zo voelt. En dan, mag je dat dan zeggen? Mag je dan verdrietig zijn? Mag je dan soms hem er nog de schuld van geven, ook al stond je er uiteindelijk wel achter? Het ergste zou toch zijn dat je besluit de zwangerschap te beëindigen, en je relatie ook stuk zou gaan. En wat vind je ervan als je dochter enigskind blijft, voor altijd? Is dat wel een acceptabel beeld voor je? Afijn, veel te overwegen voor je, en te bespreken samen. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid. Liefs, Veronika
Mijn standpunt was eerst dat ik het belachelijk vond dat hij je voor die keuze stelde, maar nu ik zo de andere redenaties hoor, denk ik tsja, daar zit ook wel weer wat in... Moeilijk dus, en geheel aan jou. Ik had in eerste instantie niet zo de details meegekregen zoals Angelina ze verwoordt, maar ik zie nu wel in dat het voor je vriend wel echt even heel erg slikken is. Maar ja, ik snap de andere dames ook wel die zeggen dat je voor je kind moet kiezen. Maar zijn wij niet allemaal een beetje bevooroordeeld; wij hebben allemaal een mega-kinderwens, anders zaten we hier niet op dit forum, toch? Alle kindertjes en vruchtjes en al wat daartussen zit is bij mij in ieder geval van harte welkom, gepland of niet gepland, maar ja, dat zeg ik nu... Een man die je voor zo'n keuze stelt hoeft niet perse een slechte vader te zijn, misschien juist wel niet. Misschien weet hj heel goed wat hij en jij wel en niet aankunnen en heeft hij juist een heel realistisch beeld van de situatie. Maar,,, misschien heb ik het hier ook wel helemaal mis... Heel veel succes, ik denk dat je een keuze moet maken die bijna onmogelijk is in jouw positie. Liefs Minke
Toen hij vroeg: 'moet ik het condoom pakken' gaf hij jou de keuze: neem jij genoegen met de bescherming van de pil die bij jou momenteel misschien niet zo goed werkt of wil je dat ik er alles aan doe om een zwangerschap te voorkomen? Omdat jij blijkbaar nog wel een kindje zou willen, is het echt een klote-vraag van hem om dan genoegen te nemen met jouw antwoord en dan later te gaan zeiken dat je abortus moet gaan nemen... Vind dat niet netjes van hem. Verder ben ik van mening dat je dit soort beslissingen SAMEN dient te nemen. Jij niet alleen, en hij ook niet alleen, al vind ik wel dat de vrouw het laatste woord heeft. Misschien is samen een afspraak bij de HA maken wel verstandig. Mocht je het kind niet in jullie gezin kunnen laten komen, dan zou ik als ik jou was mn biezen pakken en met kindje 1 en kindje 2 samen een toekomst om gaan bouwen. Een kerel die je zo'n keuze wil opdringen, verdiend jouw liefde niet. Enneh, anders kun je het nog altijd laten adopteren ipv laten killen.
bedankt iedereen weer, voor de reacties. het is heel 'grappig': al mijn hersenspinsels staan nu in dit topic. daarom is het dilemma zo groot. Ik ben het ene moment overtuigd van het feit, dat ik dit allemaal alleen ga doen. Het andere moment denk ik aan een afspraak voor een overtijdbehandeling. we hebben gisteravond een gesprek gehad. we begrijpen elkaar, maar niet volledig. hij wil en kan er geen tweede bij hebben omdat dat voor hem teveel wordt. hij zegt het niet aan te kunnen. onze dochter is er ook niet zomaar gekomen. we kenden elkaar op dat moment 6 jaar. (toen ik ging vragen of ik kon stoppen met de pil) hij zei in eerste instantie nee. pas toen ik zei dat ik niet wist of ik nog bij hem kon blijven, zei hij ja..... na de geboorte van onze dochter heb ik gezegd dat hij zich moet laten steriliseren. later toen ik een keer overtijd was weer. nu zegt hij dat hij het had moeten laten doen. ahum... lijkt mij te laat. mijn voorstel aan hem gisteravond was: kijk het aan, hoe het loopt, of het echt zo'n impact op je zal hebben. Als je het niet trekt kunnen we alsnog uit elkaar gaan. als je het niet meemaakt, weet je ook niet hoe het is. Zijn antwoord: nee, mijn besluit staat vast. mijn andere voorstel aan hem gisteravond was: laten we in Spanje gaan wonen, bij jouw familie. dan voel je je niet alleen en heb je meer 'vluchtwegen'. Zijn antwoord: nee, mijn besluit staat vast. Zijn voorstel vandaag aan mij: Ik heb gelezen over een overtijdbehandeling. Dit schijnt niet zo ingrijpend te zijn als een abortus. Mijn antwoord: waarom wil je het niet proberen? Zijn antwoord: nee, mijn besluit staat vast. Ik heb het gevoel dat elke keuze die ik maak, de verkeerde zal zijn. Ik had hem een condoom moeten laten pakken. NAtuurlijk. HEt is niet alleen zijn verantwoordelijkheid. Misschien ben ik er te gemakkelijk mee omgegaan omdat ik op dat moment natuurlijk g..l was. Maar nu we op dit punt zijn... is mijn voorstel zo gek? We kunnen toch altijd nog uit elkaar gaan?
Hij stelt het wel erg bot door te zeggen dat je kan vertrekken als je besluit het kind te laten komen, maar hij heeft blijkbaar duidelijke redenen om het niet te willen (redenen die jij ook vantevoren al wist). Ik vind het dan ook jammer dat je dit niet in je eerste post hebt vermeld, want zijn motieven vind ik behoorlijk belangrijk in het geheel, maar goed - nu zijn we dan op de hoogte... Ik kan je niet zeggen wat ik zou doen, simpelweg omdat ik me niet kan voorstellen hoe het moet voelen zo'n keuze te moeten maken. Het valt me echter op dat je zelf al heel nadrukkelijk aangeeft dat je het nu nog niet als kindje ziet. Dat lijkt erop neer te komen dat je het nu ook nog niet zo'n probleem zou vinden de zwangerschap te beeindigen...? Ik wens je vooral veel wijsheid toe. Je zult zelf moeten bepalen of je relatie nog slagingskans heeft als je toegeeft aan zijn eis. EDIT Zie dat je tegelijk met mij aan het tikken bent geweest Hij is wel heel star! Tja, dan blijft mijn laatste zin de belangrijkste afweging, denk ik... Kun jij nog een leuke relatie met hem hebben als je toegeeft..?
Probeer er dit weekend helemaal niet over te praten, doe geen voorstellen, want jullie blijven in een rondje draaien. Neem de tijd om er zelf goed over na te denken.
Ik kan begrijpen dat hij een 2e niet kan, jullie zitten samen in een relatie.Kijk ook hoe het voor hem is. Een 2e kind is ook zwaarder,en dat kan hij niet aan vind dat een goede reden, het is niet van nee ik wil het niet.zonder geldige reden. Hij geeft aan dat hij het gewoon niet aan kan fysiek en mental. Maybe in the future als de kleine groter is? Nu zal ik lekker bij je man blijven samen jullie dochter opvoeden.
Vind het echt onvoorstelbaar dat ingaan in dr vriend zn achterlijke commando om het te laten aborteren wordt aangeraden... Zit hier hoofdschuddend achter mn pc.... Want: aanraden nu bij hem te blijven en misschien een 2e in de toekomst, dat betekend dat de TO'er dan nu DIT kindje zou moeten laten killen.... Zij moet abortus doen omdat hij geen zin heeft in een 2e en aan haar vroeg of hij zonder condoom mocht rampetampen??? Blijkbaar wilde TO'er nog wel een 2e kindje... En wilde hij op datmoment ook nog wel een kindje want anders had hij al wel of zich laten helpen of een condoom gepakt!! HALLOOOO!! We hebben het hier over een kindje, een mens dat bij de TO'er in de buik groeit!! Niet over een schimmelinfectie aan haar teen die met een anti-schimmelmiddel verwijderd moet worden!!! Enneh, ik vind dat abortus in uitzonderlijke situaties zou moeten kunnen, maar naar mijn mening is dit echt geen uitzonderlijke situatie die abortus rechtvaardigt... Jullie waren er beiden bij en hebben samen besloten het condoom achterwege te laten... Meid, doe niets tegen je zin in... Laat je niet chanteren door je 'vriend', want dat doet hij: kindje killen, dan mag je blijven en anders mag je weg gaan.... En als je dan toch echt geen ruimte hebt in je gezin voor dit mensje, dan zou je het ook na de geboorte kunnen afstaan.... Veel sterkte bij het maken van je beslissing...
Het komt bij mij ook nogal over van: Oke mooie manier om snel van je af te zijn want die relatie zag ik toch al niet zitten
We kunnen allemaal onze mening geven over deze vraag, en over het standpunt van je man, de meningen zullen wederom verdeeld zijn, maar is het van belang wat wij er van vinden? Uiteindelijk zal jij er met je man moeten uitkomen. Als je geen abortus wil, dan laat je kind het toch komen? Het standpunt van je man lijkt zich nu niet te wijzigen, ik denk dat je je daar nu bij neer moet leggen dan, wie weet wat de toekomst brengt. Succes met deze lastige situatie
Tuurlijk wist ze dat hij geen 2e meer wilde en ook hebben ze dit samen ''afgesproken''. Maar ik vind dat TS nu wel alle ''schuld'' opzich krijgt. Hij vraagt aan haar of hij een condoom moet pakken, hij kan t toch ook verdorie zelf doen!!!!!! Lekker makkelijk zeg..... En trouwens, soms zorgt de natuur nu eenmaal voor een verrassing. En hij wil dus schijnbaar nergens over praten, want wat zij ook voorstelt, hij gaat toch geen kant op. Ik vind het logisch dat zij idd niet zomaar even deze zwangerschap afbreekt, alleen om het feit dat hij t niet aan kan! Dus dan moet zij t maar weg laten halen om hem een plezier te doen en van de zorgen af te helpen, zodat zij de rest van haar leven hier mee zit en zich misschien wel schuldig voelt. Dat ze er misschien spijt van krijgt. Nee lekker om dit van je partner te verwachten. Nou sorry, dat gaat er bij mij ook niet in!
Yoshi 79, Ik hoop dat je de keuze maakt, waarvan je geen spijt krijgt. Hou je de baby, krijg een een hoop liefde terug. Maar je leven wordt zwaar. Laat je de baby weghalen, blijft je vriend/man bij je. Is jullie relatie het waard? Dat weet alleen jij. Jij moet kiezen wat het beste is voor jou en je dochter!!!
Lieve meid, ik zie het compleet andersom. HIJ kiest ervoor om bij jullie weg te gaan, de relatie met zijn vriendin en dochter te beeindigen. Klaar. Draai het om: manlief, je hebt de keus. Of je blijft bij ons, of je vertrekt en je kiest er dan voor om je kind(eren) niet van dichtbij te zien opgroeien. Sterkte! Lijkt me een rotsituatie. Maar voor mij zou het ook duidelijk zijn. Een man die mij zo voor paal zet, daar wil ik niet mijn leven mee delen. Ceris