Vanmorgen een leuke discussie met de overbuurvrouw. Volgens haar ziet ons meisje ons nog niet als haar vader en moeder. Zij zei dat als ons meisje een weekje bij haar zou zijn dat ze ons dan niet zou missen omdat ze ons nog niet als vader en moeder ziet. Iedereen die lief voor haar is en haar de fles en luier geeft is prima. Ongeacht wie het is en dat ze zich daar dan ook aan gaat hechten. Vind dit nu weer niet zo'n fijn idee. Helemaal niet toen ik vanmiddag mijn meisje bij opa en oma op ging halen en ze niet naar mij lachte (ze keek eigenlijk niet naar mij om ) en wel steeds naar oma keek. Wanneer ben je wel "belangrijk" voor je kindje en ziet ze jou als zijn/ haar vaste verzorger (dus vader/ moeder)? Gr. shampoo
reken maar dat ze vanaf de geboorte weten wie mama is!! ze RUIKEN je, is echt waar! laat je niet gek maken, jij bent mama en dat weet je kindje dondersgoed!
Haha, jij zei in een ander topic van mij dat jij nog erger was dan ik.... Zie je, ik blijf piekeren hoor, hahaha
hahaha, ja maar ik weet hoe erg piekeren is, vooral als het onterecht is dus ik denk, dan maar gelijk duidelijk!
Het klopt allebei - je kind herkent jou meteen al, maar als jou iets overkomt of wat dan ook dan zal een baby (na een drama van de niet te begrijpen scheiding natuurlijk) zich toch redelijk gemakkelijk even sterk hechten aan een andere verzorger. Dat is gewoon het overlevensinstinct.
Maar vanaf wanneer zal ze dan bv mij herkennen als ik haar ophaal bij iemand die een dagje voor haar heeft gezorgd?? Dus herkennen met bv een herkenningslach, naar je toe willen, armen uitstrekken, etc.
de hechting begint rond een maand of 6 maar ik moet zeggen dat als ik mijn meisje ophaal na een dag dat ze echt al van oor tot oor glimlacht, maar meer omdat ze iets bekends ziet, nog niet zo van hey! daar is mama, volgens mij komt dat rond de 6 maanden.
Sinds 2 maande strekt Jenna echt haar handjes naar me uit als ik haar ophaal van het KDV of van opa en oma. Maar eerder al, ik denk met een maand of 3/4, herkende ze mij. Met een maand of 6 was ze ook helemaal blij als papa 'savonds thuis kwam.
Je kindje leert al in de buik jou te herkennen aan je hartslag, geur en stem... dus zeker vanaf de geboorte ben jij de onvervangbare mama Ik merk het aan Thirza ook: ze heeft het goed naar haar zin bij de gastouder, maar bij mij komt ze echt tot rust. De band met de papa ontwikkelt zich wat anders (uiteraard ), maar die bloedband blijft onvervangbaar: daar kan niemand tegen op
mijn mannetje heeft het er wel even moeilijk mee gehad dat ze bijvoorbeeld door mij getroost wilde worden en niet door hem. Ik kreeg het er maar niet in dat ik haar 9 maanden gedragen heb en zij bij mij tot rust komt omdat ze alles van me kent en dat het vertrouwd is..... nu beseft hij het EINDELIJK
Ik heb het idee dat bij ons het heel bewuste 'hechten' ook pas rond 6 maanden begon. Rond die tijd begon hij zijn armpjes naar ons uit te strekken en krijgen we een enorm blij gezichtje te zien als we hem ophalen van de creche. Ook begint hij ons nu uit zichzelf te knuffelen. Op zijn manier dan Ook was hij een tijdje erg eenkennig toen hij rond de 6 maanden oud was. Alsof hij toen pas echt het verschil tussen ons en een vreemde ontdekte. Wat ook zo lief was... gisteren ging ik hem ophalen bij oma, en toen ik hem oppakte legde hij zijn gezichtje tegen mijn borst aan, zo van: zucht...blij dat mama er weer is. Dan sta ik al meteen weer met een brok in mijn keel, hahaha...
@Mikki: dat was hier al veel eerder, dat ik dat aan Thirza merkte. Haalde ik haar op bij de gastouder en wipte ze helemaakl omhoog in het wipstoeltje als ze mij zag. Verder is ze bij mij altijd direct stil als ze huilt (behalve als ze pijn heeft), en dat is bij anderen (ook bij mijn man) niet zo. Ook de gastouder niet, hoe ze daar ook op haar gemak is, dat effect heb ik alleen op Thirza. Vind mijn man ook niet zo leuk, die telt af naar de ik-wil-alleen-papa-nog-maar-fase
Als mijn mannetje bij m'n moeder op schoot zit, en ik zit op de andere bank of sta ergens anders in de kamer, zegt ze 'Waar is maaaaama', en dan kijkt ie direct mijn kant op.. Hij doet dat nu sinds een week of 3, zo verschrikkelijk schattig
hmmm gek. ik was eergister alleen wezen shoppen zonder mijn baby. echt voor het eerst zonder elkaar. papa paste op toen ik na een paar uur terugkwam keek ze me met hele grote ogen aan en begon toen wild te ademen en te lachen naar me! ze zag er echt blij uit. zo van: hehe ben je er eindelijk mammie!! tuurlijk kent ze jou als haar mama. al vanaf dag 1..
Ik denk zelf ook dat ze je vanaf dag 1 als mama herkennen. Ik kan mijn kindje aan niemand geven, ze zet een keel op en begint te krijsen neem ik haar terug is alles weer goed. Trouwens bij papa ook wel hoor. Ze heeft dus wel degelijk in de gaten dat ze in vreemde handen is. Mijn moeder zei laatst nog dat ze zelden een baby had gezien die haar moeder zo adoreerde, op zich ben ik daar wel trots op aan de andere is het lastig als je haar niet uit handen kunt geven. Ik hoop dat die fase in ieder geval toch wel voorbij gaat. Maar vooralsnog geloof ik wel dat ze wel degelijk weet dat ik haar mama ben.