k**kindjes... zooo irritant!

de enige aannemelijke theorie is dat ze nog niet beseffen dat het pijn doet, en het lijkt me ook grenzen opzoeken en uitproberen, erg lastig probleem maar je doet er niet altijd wat aan, mijn meisje is de jongste op het kdv en dus ook het meest kwetsbaar, ik ben er ook wel eens bang voor maar als het gebeurd dan weet ik niet hoe ik reageer, praten met de leidsters is een eerste stap.

kan je niet aan je vriendin aangeven dat je niet meer bij haar komt vanwege haar kindje?

 

oh en nog iets, de meeste ouders van bijtende kindjes vinden het zelf vaak ook vreselijk als hun kindje dat doet, het is gewoon een erg moeilijk en gevoelig onderwerp

 

Ligt eraan hoe oud zo'n kindje is...
Kleine kids snappen nog niet dat ze een ander kindje daarmee pijn doen. Dat moeten ze nog leren. Ik verwacht dan wel van ouders dat ze daarop ingrijpen en dat hun kind idd leren. En ik moet zeggen dat ik zelf wel zo ben dat als een kind mijn kind zeer doet, (of eigenlijk: een ander kind zeer doet) ik ingrijp als ouders dat zelf niet doen. Niet om vervelend te zijn en een ander te corrigeren, maar da's gewoon impuls bij mij Beroepsdeformatie misschien een beetje

 

ik zou trouwens ook zelf ingrijpen als ouders dat niet doen, als ze mijn kindje pijn doen dan reageer ik ook uit een impuls ben ik bang.

 

pfff die is lastig ja, lijkt me inderdaad zielig voor je meisje, dan zou ik ook besluiten haar te beschermen en even niet meer te gaan tot ze beter voor zichzelf kan opkomen, denk ik.....

 

Terug laten knijpen, Voelt het andere kindje dat het pijn doet en je geeft jouw kindje wat controle over de situatie terug.
Uiteraard gecontroleerd terugknijpen, dus zo van: OK kindje, jij knijpt meissie, maar dat doet pijn. Meissie gaat jou nu even laten voelen hoe het voelt als iemand juo knijpt. Dat doet zeer he? Daarom mag dat ook niet! Nooit meer doen he?
Zoiets dus. Daarmee is voor jouw kind ook gelijk helder dat het verder niet mag.

 

Jep, snap ik... incidenteel knijpen verdient ook niet zo'n benadering: doet elk kind wel eens vanuit plots opkomende boosheid

 

haha een serieknijper, wat verwoordt je het leuk.

 

Ik denk niet dat je je kindje moet leren terug te knijpen, te slaan of wat dan ook. Want straks moet je dat weer zien af te leren op de psz of op school vinden ze terug slaan, etc niet oke.

In de speeltuin moet ik ook regelmatig opkomen voor haar, gisteren ook weer. Was ze leuk op de trampoline aan het springen, waren geen andere kinderen op toen, springen er 2 jongens op vlakbij mijn meisje echt heel erg hard. Ze lag meteen om en vond het niet leuk. Ik had ze er het liefst afgemept, maar heb alleen gezegd dat ze veel te hard sprongen en dat het meisje nog veel kleiner was dan zij. Namens mijn dochter spreek ik ze aan, bij de ene werkt het en de ander eindigde uiteindelijk boven op haar en ik had een verdrietige dochter....Toen zijn we maar gaan schommelen......grrr.

 

Euhm, mijn kindje is dus zo'n vervelend kindje. Hij prikt altijd in de ogen van de hond, kat en andere kindjes. Knijpen en bijten doet hij gelukkig niet. Ik probeer het hem af te leren, en het gaat alweer een stuk beter. Ik durf weer met hem bij andere kindjes op visite

 

Een dochter van een vriendin heeft van die dagen zal ik maar zeggen. Ze is 3 en soms als ze bij ons op bezoek is of wij bij hun dan gaat ze mijn zoontje pesten (in de vorm van voor hem staan zodat hij er niet langs kan) of keihard duwen. Dat laatste doet ze overigens heel stiekem als ze denkt dat niemand het gezien heeft. Haar moeder ziet het dus bijna nooit, maar ik wel. Ik zeg elke keer tegen haar dat ik het gezien heb en vraag haar waarom ze dat doet? Ze weet niet waar ze moet kijken dan. Verder hou ik haar goed in de gaten en dat ziet ze (vooral streng kijken). Ze durft dan niets meer te doen. Op deze manier raak ik mijn "wraakgevoelens" kwijt. Zij weet heel goed dat ik haar in de gaten houd en haar moeder is dan ook op haar hoede.

Als dit soort dingen gebeuren waar ik niet bij kan zijn dan vertrouw ik erop dat mijn zoontje leert om van zich af te bijten. Ik probeer hem op te voeden als een zelfstandige en zelfverzekerde jongen die goed in staat is om voor zichzelf op te komen. Verder hangt het ook van het karakter van het kind af. Ik ga hem echter niet leren om te bijten of terug te knijpen.

 

op het mkd waar ik werk leren wij de 'slachtoffertjes' om te zeggen tegen het bijt-kindje dat het bijten pijn doet en dat ze ons de grl. moeten roepen om te komen helpen. we lopen er zelf ook direct heen als we zien wat er gebeurt en benoemen dan naar beide kindjes wat er gebeurt. vaak zit er toch ergens een achterliggende reden achter waarom een kind bijt, bv ook met het speelgoed willen spelen. door dan naar het 'dadertje' te benoemen dat we snappen dat hij ook graag met het speelgoed wil spelen, maar dat hij er dan om moet vragen, voelt deze zich ook niet afgewezen. ook veel persoon en gedrag gescheiden houden, bv ik vind je heel lief maar je mag niet bijten, zo ontwikkelt het kindje zelfvertrouwen om het op de juiste manier te doen.

grtjes joyce

 

Mja ik heb dan ook zo'n serie knijpert. Die is gelukkig alweer 12 en knijpt nu alleen af en toe speels in mama's hand
Maar de gevoelens van schaamte enzo kwamen wel weer even boven toen ik dit allemaal las.
Alleen mijn zoon heeft PDD-NOS. En leer hem dan maar eens dat andere kindjes pijn hebben als je knijpt.
Zo kneep hij elk nieuw kindje op het MKD altijd 1 keer knoert hard als ze er pas waren. Om daarna erg zorgend en lief de rest van de tijd dat ze samen op dat MKD waren met ze om te gaan. Echt alleen de aller eerste dag kneep hij ze dan een keer knoert hard!
Op n gegeve moment was het weer zover en dit keer vroeg de juf omdat het erg begon op te vallen dat een lief zorgzaam jochie wat altijd graag anderen wilde helpen dit deed waarom hij dit toch altijd deed. Nou vertelde mijn 3 jarige zoontje, die heb ik nog niet horen huilen!

Maar goed, ik heb het uiteindelijk bij hem zo opgelost als wat Rozemarijke bedacht had. Simpel weg omdat hij als PDD-NOSsertje zich totaal niet in kon leven in wat hij anderen aan deed. Mn 2e zoontje heb ik idd verteld wat hij deed en hoe anderen dat vinden en dat ik hem doorgaans een lief jochie vind maar dit maar erg naar vind.
Uiteindelijk zijn beiden opgehouden maar daar is vooral door de oudste heel wat tijd over heen gegaan (en dan heb ik het alleen nog maar over knijpen en niet over het bijten....pfff )

 

Ik heb een vriendin die heeft ook zo'n zoontje. Toen mijn zoon 1 jaar werd, was zij er ook met haar zoon (hij is 2 jaar) en hij duwde steeds mijn zoon om en reed zelfs met een loopauto over de handen van mijn zoon en reed keihard tegen hem aan. Mijn zoon brullen dus, en mijn handen jeukten! Weet je wat de moeder van dat jongentje zei? "je mag mijn zoon wel aanpakken hoor" nou ik had echt zoiets van "jij bent de moeder, jij hoordt hem aan te pakken!" nee ze bleef lekker zitten en deed er niks aan. Ik heb nu een hekel om met mijn zoon bij haar te komen... dus kom er nu eigenlijk niet meer met mijn zoon.

 

Ik kom heel vaak in aanraking met kindjes die mijn zoon pijn willen doen... (via een soort speelgroep waar ook kids zitten met oa. gedragsproblemen) ik zit er gewoon altijd bij en als ik zie dat zo kindje begint pak ik gewoon de handjes en zeg dat er niet geknepen-geslagen wordt want dat dot pijn.... en dan herhalen herhalen herhalen.

Tuurlijk is het vermoeiend maar ze zijn klein. Niet alle kinderen kunnen zich even goed verplaatsen in een ander. Omdat nou meteen k**kindjes te noemen gaat mij wel heel ver.

 

Heb je haar niet gezegd dat zij dat ook echt wel mag doen?
Of was je aangesteld als kinder oppas op die dag zonder dat je het wist?
Lekker makkelijk uitgevallen van mevrouw zeg...