Ik wil hier toch even op inhaken.... het kan dan misschien wel uitstel zijn, maar stel je voor dat jij in hun schoenen stond en jij hebt een donor nodig om nog een aantal jaren met je dierbaren door te mogen brengen dan zou je dat toch ook accepteren of zeg je dan ook nee ik hoef geen donor het zal mijn tijd wel zijn...?? Niet vervelend ofzo bedoel hoor ik respecteer je mening ik weerleg alleen even je reactie! Liefs
dat donormensen voorrang zouden moeten krijgen vind ik niet eerlijk !!! hoe graag ik ook donor zou willen worden, ik ben afgekeurd omdat ik chronische ziek ben... ze willen niets van hebben.. !!! mijn organen zijn ontstoken door mijn chronsche ziekte, incl mijn huid ( wat eigenlijk ook een orgaan is) en ze willen gewoon helemaal niet hebben. ik ben dus geen donor... en vind het oneerlijk dat als ik een donor nodig heb... dat anderen voorang zouden krijgen omdat ze wel donor zijn !! terwijl ik het op dat moment misschien wel harder nodig heb... maargoed dat is mijn mening
Ik ben geen donor, als ik kom te overlijden en iemand zou mijn nier of lever nodig hebben wil ik dat mijn vriend die beslissing maakt. Zegt hij ja, mogen ze alles pakken wat ze nodig hebben. Ik zou mijn kind ook nooit als donor aanmelden, dat mag hij zelf doen nadat hij er goed over nagedacht heeft.
Ben vanaf mijn 14e donor en ik wil het graag zo houden . Het lichaam is voor mij slechts een omhulsel. Iemand zijn leven redden kunnen redden dmv mijn lichaam na mijn dood vind ik een mooi iets.
In dit soort gevallen vind ik uiteraard ook dat ze een uitzondering mogen maken, ik had het ook over gezonde mensen die de keus hebben of ze het wel of niet zouden willen worden. Als gezonde mensen nee zeggen dan vind ik ook niet dat jij als eerste recht hebt op een donor maar dat is mij mening.n
Evenals Sunny respecteer ik je mening maar ik vind deze persoonlijk wat kortzichtig en ben het er dus absoluut niet mee eens. Stel dat je bijvoorbeeld het leven van een moeder met jonge kinderen met een aantal jaren kan verlengen (of nog veel langer natuurlijk) door een orgaan af te staan, dan is dat toch meer dan de moeite waard??? Ik ben zelf als klein kind mijn moeder verloren aan een ziekte en ik en zijzelf ongetwijfeld ook, zouden er alles voor gegeven hebben om nog wat extra jaren samen te hebben kunnen zijn. Dat is onbetaalbaar en voor mij de reden geweest om meteen op mijn 18e mij aan te melden als donor. Stel dat jij ziek zou worden Hanneke of één van je kindjes, zou je dan ook geen orgaan accepteren onder het mom van "het is nu eenmaal mijn/zijn/haar tijd om te gaan. Soit. ????? Het is nu natuurlijk makkelijk zeggen dat je zelf ook geen donor organen zou accepteren maar als jij nog jonge kinderen hebt die hun moeder nog héél hard nodig hebben dan zou je toch alles doen om er zo lang mogelijk voor hen te zijn?
@ hanneke: waarom ben je juist het afgelopen jaar van mening veranderd? En zoals al eerder gezegd, als je de mogelijkheid zou krijgen, zou jij dan niet graag 5, 10 of 20 extra jaren met je kleintjes willen doorbrengen?
Ik ben ook donor.. En ben toch wel blij dat veel mensen dat zijn, mijn oma heeft 2 weken geleden een nieuwe nier gekregen Toen we dat telefoontje kregen dat ze direct moest komen was wel een beetje een dubbel gevoel, toch de gedachten er is nu iemand overleden maar ook een heel blij gevoel van eindelijk na ongeveer bijna 6 jaar krijgt ze een nieuwe nier ! Tis echt niet niks om om de dag naar het ziekenhuis (lees 30km heen en ook 30km terug) te rijden om je bloed te laten dialyseren..
ik heb de keus aan mijn dierbaren overgelaten.. Dus mocht ik overlijden mogen hun daarover beslissen..
Nu je het zegt, geen idee wat we dan doen,het heeft ermee te maken dat hij zelf die keuze niet kan maken nu.. Hij is eens erg ziek geweest toen hij 3 weken oud was. Op dat moment waren we zo ontzettend verdrietig, als hij toen zou zijn overleden (en die kans was er), dan hadden we niet gekozen voor donorschap. Daar ben ik eerlijk in. Dan had ik hem mee willen nemen naar huis en naar hem willen kijken.
Hier ben ik het dus absoluut niet mee eens. Donor ben je niet alleen voor de organen. Ook voor weefsels e.d. Ikzelf heb een donorhartklep (ja, van een mens) en dat is echt niet voor uitstel van de dood. Ik gebruik geen medicatie, ben zo gezond als een vis maar heb alleen een herstel hartoperatie gehad. Ik heb een aangeboren hartafwijking en met de kennis van dertig jaar geleden werden er andere technieken gebruikt waardoor ik in de toekomst schade aan mijn hart zou krijgen. Nu heb ik dus een hersteloperatie gekregen ter voorkoming van schade!!!! Sorry, schoot me echt even in het verkeerde keelgat... Ben geen wandelende lijkenkist.... Zelf ben ik al jaren donor (vanaf mijn 18e) voordat ik wist dat ik ooit een hartklep (en wellicht meerdere omdat ze maar 10-15 jaar meegaan) nodig zou hebben. Ik vind niet dat ik meer voorrang had dan een ander die geen donor is. Heeft er niks mee te maken. Vind meer het respect voor een donor belangrijk; het goed voor je orgaan/weefsel etc. zorgen.
ik zou graag bloeddoror worden, dankzij bloeddonoren leef ik nog (had geen eigen bloed meer, ) maar omdat ik zelf donorbloed heb gekregen mag ik nooit bloed geven. ik ben altijd orgaan donor geweest, ja geweest, wat mij tegen staat is dat een alcholist met een slechte lever gewoon een nieuwe lever krijgt, en mensen van boven de 70 (oke ze kunnen misschienn nog wel oud worden,)
Vreemde gedachtegang. Je helpt wel degelijk als je donor bent. Mijn vriendinnetje heeft een niertransplantatie ondergaan en leeft al jaren vrolijk verder. Over 10 jaar moet ze een nieuwe nier hebben (is dat wat je bedoeld?), en dan komt ze op een lijst te staan. Ondertussen heeft ze ook een babietje gekregen. Uitstel van een jaar of 15 en daarna hopelijk nog 30 jaar erachteraan... dat vindt ik nogal wat.
Gokje, je hebt ook geen orgaan nodig? Dan is dat natuurlijk erg makkelijk gezegd. Ik ben trouwens zelf ook donor sinds mijn 18e. Mijn man zou zijn lichaam zelfs aan de wetenschap willen geven, maar dat vind IK niet zo fijn... Het idee dat zijn lichaam elders wordt gebruikt door bijv. geneeskunde studenten...
Pardon? Het is toch duidelijk zoals het er staat? Laat ik het verduidelijken voor jou, op dit moment in mijn leven ben ik geen donor en wil ik geen organen ( of iets anders? ) ontvangen van iemand. Misschien verander ik van mening naarmate ik ouder ( en wijzer ) maar op dit moment heb ik er een vrij duidelijk gevoel over. Heb het ook aangegeven op mijn donor kaart, mijn man weet er vanaf en mijn familie ook. Die trouwens wel allemaal donor zijn. Wil trouwens wel donor zijn voor familie/vrienden/man/kinderen, helaas kan ik dit nergens specifiek vast leggen.
nee dat klopt,want dan zouden ze je lichaam moeten bewaren voor wanneer een familielid dit orgaan nodig heeft, en vaak is een `vers` orgaan het beste ivm afstotingsverschijnselen van de ontvanger. Tenzij je beiden een ongeluk krijgt waarbij jij komt te overlijden en dan moet het orgaan maar net passen. Het komt vaak heel precies en daarom kun je deze keuze (orgaan voor een dierbare) niet maken. met uitzondering van niertransplantatie, want je kunt er 1 missen, maar dan nog hoeft de nier niet te passen/ of goede bloedgroep te zijn, helaas.
Hier in Zweden kun je het niet apart opgeven maar ik heb het zweedse donorcodiciel kaartje in mijn portomonee en ik ben daarnaast ook nog bloeddonor. Hoef ik tenminste nog niet dood te zijn om iemands leven te kunnen redden met een stukje van mezelf