Bah! Gisteravond na een hele lange cyclus en een positieve test (en een paar negatieve) ongesteld geworden. Tjee, dat is echt alsof je met een gasbuik een strakke broekriem omhebt... niet echt fijn. Vandaag moest ik nog dingen voor mijn werk doen... Krijg ik ruzie met hem over de tv! Ik baal zo ontzettend van hem, het enige dat hij wil is "weekend" en dat ik dan maar ergens anders ga zitten. Probleem is dat er geen andere internetaansluiting is, dus dat lukt niet echt. En ik heb echt even de stilte nodig. Gisteren was een feestje ook al belangrijker, terwijl ik ontzettend tegen een deadline aanzit. Krijg ik vervolgens naar mijn hoofd dat ik helemaal niet over mijn emoties praat en dat we "er samen doorheen gaan" (het zou ook een vroege miskraam kunnen zijn, bedoelt hij). Tja... dat gevoel van samen heb ik dus helemaal niet. Hij wenste me nog veel succes met het zoeken van iemand die wel bij me past. Is dit nou de man waar ik kinderen mee wil? Sorry hoor, maar zo doe je toch niet tegen iemand als je denkt dat er iets vervelends aan de hand is (ik merk dat ik het lastig vind om het op te schrijven als een miskraam... volgens mij is dat veel erger)? Ik voel me echt al K** genoeg, zeg maar. Sorry, dit is voor jullie waarschijnlijk nauwelijks te volgen en ik wil niet meer kwijt omdat ik niet wil dat iemand me kan herkennen. Het is zo lastig om dit soort dingen te hebben en er dan vervolgens met niemand over te kunnen praten. Ik kan moeilijk mijn ouders even bellen. Nou ja, het staat iig op "papier", wie weet ben ik het dan ook even kwijt. Ik gun hem op het moment van harte het ongesteldheid, broekspotten, cyclusmonitoren, hoop en vrees, zwanger zijn en vooral inscheuren....stomme mannen! Bah!
Balen dat je alsnog ongesteld bent geworden. Dan zit je helemaal niet lekker in je vel. Dan wil je gewoon rust. Door de ongi ben je al wat prikkelbaarder. Dan hoeft er maar dit te gebeuren en het is mis. Maar wat ik wel uit je verhaal begrijp is dat je vriend het wel erg vindt. Dat je wel ongi bent geworden na een positieve test. En hij kan niet voelen wat jij op dat moment voelt. Mannen hebben zowiezo andere emoties. Mss kun je het er nog eens met hem over hebben, dat hij iets meer rekening met jouw moet houden op zulke momenten.
Jeetje meis, vervelend dat je vriend even geen begrip toont. Ik ken het verhaal wel een beetje... net verhuisd en samen gaan wonen, dat bracht bij ons ook zoveel stress mee dat m'n vriend laatst ook zei dat ik maar beter een lievere vriend kon gaan zoeken. Pff dan twijfel je inderdaad of je wel aan kinderen moet beginnen nu. Vergeet niet dat kinderen maken opzich al veel stress met zich mee brengt (bij ons iig wel), en zolang je daar steeds weer uit komt, zit het vast wel goed! Ruzies horen natuurlijk nou eenmaal bij relaties, en soms ben je daar gewoon klaar mee, maar hopelijk zie je morgen al dat het soms ook best leuk kan zijn! Sterkte!
he meid wat vervelend dat je ongesteldheid toch is gekomen. Als ik zo je verhaal lees dan balen jullie er alle twee ontzettend van. Logisch want het is iets wat je met elkaar doet. Mannen moet je met fluwelen handschoentjes behandelen, haha. Meid praat met elkaar want volgens mij voelen jullie hetzelfde maar uiten jullie het gewoon heel vervelend een beetje op elkaar af. Succes ermee!!
Hey wat erg voor jullie! Mannen kijken vaak toch heel anders tegen dingen aan dan vrouwen. Toen ik mijn MK had wilde mijn vriend ook al de volgende dag naar een feestje met mij. Hij dacht dat er niks meer aan de hand was. Een goed gesprek is het beste dan kan hij misschien een beetje van jouw gevoelens begijpen.
hey meid zoals de andere meiden al zeggen mannen gaan anders om met gevoelens vaak lopen ze er voor weg en/of zoeken afleiding heb wellis gesprek gehad met de mijne waarom hij altijd met zijn vrienden is of werken of samen met mij iets moet doen zo van geen rust in mijn bil.Hij zei mij toen ook eerlijk ja als niks doe ga te veel nadenken over dingen en dat wil ik niet.Ik zou beide even rusten elkaar laten afkoelen en dan toch gesprek met hem aan gaan zeggen dat je erg mee zit en je al erg gekwest voelt en dat zijn gedrag niet echt bijdraagden.Ik hoop echt dat hij in ziet dat het je pijn doet en toch met soort van spijt betuiging komt. liefs
Hi meiden, Bedankt voor jullie fijne raad! Het klopt denk ik ook wel, nu ik dingen weer een beetje wat rustiger kan bekijken. Ik wil het niet overdramatiseren. Maar stiekem ben ik ook wel teleurgesteld dat ik toch ongesteld ben geworden. Hij laat het inderdaad minder merken, en kwam gisteravond met een hele brief. De stoom is gelukkig weer van de ketel, en ik ben wel blij te horen dat zijn reactie typisch iets voor mannen is. Pfff... wat een drama, zwanger worden!
Haha klopt, ze zijn allemaal hetzelfde. Helaas. Lieve zilvervosje jammer genoeg hebben mannen niet het inlevingsvermogen om normaal te reageren op dit sort dingen. Zoals ik het lees vind je vriend het wel degelijk erg. De opmerking dan zoek je maar iemand anders hebben we allemaal wel eens gehoord. Ik zelf heel vaak iig. 2 jaar terug ben ik door de pil heen en met voortzingendekerkuit toch zwanger geraakt. eindigde in ee mk waarbij k 2 weken lang bloedde, mijn man zie dat het niet mogelijk was, vast een ontstekeing of i kwas vreemdgegaan. Aardig hè? Nu 2 jaar later begrijpt hij het pas een beetje en hebben we erover kunnen praten. Om op de quote terug te komen: wij wrigen ons maanden in allerlei bochten, en moeten maar aardig doen niet teveel over praten omdat ze anders niet kunnen presteren door de "druk" HA wie is hier nu het zwakke geslacht. Ik moet elke dag vd week om half 8 wakker worden en een thermometer in mijn kont steken en 4 uur neit naar de wc voor ovu testen. En dan heb ik het nog HEEL ERG makkelijk in vergelijking met anderen van ons. Succes lieverd, ga lekker lief zijn voor jezelf, dagje naar het strand met vriedninnen, leekker eten en veel wijn drinken. Totdat er paar dagen voor bij zijn en je deze teleurstellende reactie van je vriend hebt verwerkt. knuffel!
Oh, wat vervelend! He bah! Ik ben wel blij dat jullie erover hebben kunnen praten. Maar dat hij je beschuldigde van vreemdgaanomdat je zo lang bloedde slaat echt nergens op! Het zwakke geslacht, jaja
Hey Zilvervosje, Ik herken je verhaal wel een beetje. Ik heb vorige maand een (waarschijnlijk) vroege miskraam gehad. Toen ik uiteindelijk ongesteld werd stond ik stijf van de hormonen (en dat zag ik zelf niet zo). Mijn man vond ik lomp, hij zat me overal in de weg en eigenlijk ademde hij ook veel te luid, dat soort dingen Het was bij mij heel erg de hormonen en het idee: heb ik nu een miskraam gehad of niet, moet ik nu verdrietig zijn of..??? Gewoon even rust nemen voor jezelf en proberen uit te leggen wat je voelt aan hem.
Ik herken dit van mijn mk, de hormonen gierden door mijn lijf. Op het moment dat mijn vermoeden werd bevestigd kon ik niet meer stoppen met huilen. Ontroostbaar was ik. Voor een man is het iets wat niet te begrijpen is. neem de tijd om dit te verwerken. kus
Hoi! Jeetje, dat beschrijft eigenlijk inderdaad wel wat ik nu ook heb. Het is zo frustrerend om helemaal niet te weten wat er nou aan de hand is. Overreageer ik nou? Is eht wel een vroege miskraam? Was ik wel echt zwanger? Is het nu dan ook echt weer over (fijn zo'n rare ongesteldheid)? Mag eigenlijk wel mijn frustraties wegpaffen... Mijn vriend en ik hebben het er inmiddels wel over gehad, en meteen weer ruzie gekregen over iets heel kleins (hij reed te hard, mijn inziens). En inderdaad, hij ademt te hard, zijn knieen zitten voor de tv, hij mompelt... als ik het zo zie gieren de hormonen door mijn lijf. Wel goed om het zo terug te horen, dan kan ik het ook wat beter plaatsen. Qua emoties gaat het verder wel... of eigenlijk, ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet voelen, dus ik voel heel weinig. Een beetje verbijstering en moe van alle emoties over wel/niet. Mijn vriend kon daar achteraf helemaal niet mee om gaan. Ik was gewoon aan mijn werk gegaan, en hij kon daar met zijn hoofd niet bij. Alleen uitte hij het niet zo handig. Tjonge... ik dacht dat het gewoon een kwestie zou zijn van leuk klussen en dan afwachten of je ongesteld wordt. Op zich al moeilijk genoeg, maar dit is wel even andere koek Het is echt een relatietest, ook als je nog wat korter bezig bent! Jullie heel veel sterkte met het zwanger worden en de verwerking van een vroege miskraam. Ik kan me zo voorstellen dat de bevesting verschrikkelijk is! Ik hoop dat het inmiddels alweer wat beter met jullie gaat! Bedankt voor de lieve reacties!
He bah meid, wat vervelend! Hoop dat het nu (een paar dagen later) weer is opgelost? Sterkte en doe rustig aan... Liefs, mammamia