ik ben ook weer zenuwachtig hoewel ik wel stiekum het gevoel heb dat het goed zit, zal blij zijn als het 13 weken is!
hallo meiden! hier ook net zwanger, en ook ik denk af en toe, gaat alles wel goed.... Heb nergens last van echt NERGENS (de een zegt: helemaal top dat je je goed voelt, ik denk wel eens laat me lekker misselijk zijn, dan weet ik tenminste dat het er nog is....) kreeg vorige week 's nachts met 5 weken steken en kramp in mn buik, maar dat was de volgende dag nadat ik ontlasting (sorry) had gehad gelukkig weg, maar ik was die nacht wel heel erg bang dat het over zou zijn.... Poe ben blij dat jullie dit ook hebben, mijn vriend heeft dit totaal niet.....
Wat fijn om te lezen dat we dit met zijn allen hebben! Ik ben nu 4 wk en 3 dagen maar ik ben de hele dag bang dat het mis zal gaan. We hebben er zo lang op moeten wachten! Ik voel steeds of mijn borsten nog wel pijn doen en ik ben iedere keer blij als ik weer zo'n steek in mijn lies voel (hehe, het zit er nog). Krijg volgdende wk maandag een echo. Weten jullie of het een slecht teken is als je borsten heeeeel erg pijnlijk zijn en dan ineens niet meer? Liefs en sterkte allemaal
Baboe, mijn borsten zijn ook met vlagen pijnlijk en ik heb gister mijn eerste echo gehad en alles is goed!! Tenminste, het hartje konden we nog niet vinden (te vroeg) dus dat is nog even afwachten. Maar de grootte van de vruchtzak loopt precies gelijk met de termijn dus dat betekend dat hij gewoon goed groeit! Ik mag over 1,5 week weer terug om naar het hartje te kijken, maar voor nu zag het er iig goed uit!
poe ik moet nog tot 23 september wachten voor mijn eerste echo........ kan eigenlijk niet zo lang wachten...
Hier nog zo'n stress kip! Ik ben ook zo bang dat het weer fout gaat! Bij mijn vorige zwangerschap heb ik met 6 weken het hartje zien kloppen. De verloskundige zei toen wel dat het een langzame hartslag was en daardoor werd ik al ongerust. Bij de volgende echo (4 weken later) bleek het vruchtje inderdaad niet meer te leven. Sorry wil jullie niet nog banger maken hoor!!! Maar dit is wel de reden waarom ik de verloskundige nog niet heb gebeld. Ik heb zoiets van, als ik die 10 weken voorbij ben, dan wil ik pas een echo. Alleen dan geloof ik dat het ook echt goed blijft gaan wanneer ik een hartslag hoor/zie. Pff, puur psychisch natuurlijk! Echt zo jammer. Ik wil hier gewoon van kunnen genieten
Duchess, wat heerlijk dat de uitslag van je eerste echo goed is!! Superfijn om te horen Is wel een eerste geruststelling, niet? Baboe, hahaha, dat aan je borsten zitten om te voelen of ze nog pijn doen herken ik hoor Doe ik ook, hahaha. Ik heb verder niet veel symptomen, maar gisteravond had ik ineens een hele trekkerige buik. Toen was ik ook meteen bezorgd en ben ik wel drie keer naar de wc geweest om te checken of ik geen bloedverlies had ofzo. Gelukkig niet. Het schijnt erbij te horen, toch? (het groter worden van de baarmoeder) Wanneer kan je eigenlijk terecht voor een eerste echo? Ik heb op de website gekeken van een verloskundigenpraktijk bij mij in de buurt, maar daar stond op dat ik vanaf 6 weken een afspraak kan maken voor een echo in de 8e of 9e week. Toen dacht ik al: jeetje, best lang wachten nog. Wat denken jullie, zal ik gewoon aankomende week al bellen? Liefs, Lonit
Haha, Lonit, gelukkig ben ik niet de enige gek. Je wordt er echt neurotisch van he? Ik mag begin van week 6 al een echo, omdat ik bij de gyn onder behandeling ben, maar dan klopt het hartje nog niet eens zichtbaar, dus tja; hoe gerustgesteld ben je dan? Ik ben in ieder geval blij te horen dat het plotselinge verdwijnen van de pijn in de boops niet persé een slecht teken is..
En ja hoor....hier nog 1. Ik ben nu zwanger van onze eerste en ook ik vind het allemaal hartstikke spannend of alles wel goed blijft gaan. Zoals al eerder gezegd is, is de kans dat het goed gaat vele malen groter dan de kans dat het niet goed gaat, maar toch blijf ik denken....stel dat ik nou net de ene ben bij wie het niet goed gaat... Aan de andere kant....ik heb zo onderhand de kinderwagen al uitgezocht, haha. Ik heb de intake bij de vk op 23 september en mijn eerste echo pas op 5 oktober, ik ben dan 11wk+1. Ik probeer maar gewoon zoveel mogelijk op mijn lichaam te vertrouwen en ervan uit te gaan dat alles goed gaat. En mocht het onverhoopt toch niet goed gaan....helaas kan ik er dan helemaal niets aan veranderen. Lieve meisjes, geniet allemaal lekker van de zwangerschap!!
@baboe, ja, je wordt er af en toe licht neurotisch van! Wat de boobs betreft; ik heb hier idd al vaker gelezen dat zwangere meiden af en aan last van hun borsten hebben. Dat je de ene week gek wordt van de (groei)pijn en de andere week weer nergens last van hebt. Maar het blijft spannend hoor, want het voelt toch als een soort van positieve bevestiging als ze zo gevoelig zijn, zo van: ja, het werkt nog allemaal daarbinnen. Althans, zo voel ik het op dit moment. Fijn trouwens dat je over twee weken een 1e controle krijgt (en ik zag vandaag pas hoe enorm gelijk wij lopen haha...echt leuk!!). En denk maar aan de echo van Duchess: ook al kan je het hartje nog niet zichtbaar zien kloppen, ze kunnen aan de groei al wel veel aflezen en daaruit concluderen of het de goede kant opgaat. Mermaid, gefeliciteerd met je zwangerschap! Mooi hoe je erin staat. Ik probeer mezelf ook te blijven voorhouden dat de kans dat het goed gaat groter is dan dat het misgaat. En inderdaad...er valt helaas niets aan te veranderen als het onverhoopt toch misgaat. Meer dan ultiem gezond eten en leven kunnen we niet doen; het is de enige controle die we kunnen uitoefenen over het ingewikkelde en prachtige proces dat zich binnen ons afspeelt. Aaaah, meiden, hoe TE GEK eigenlijk he?
Wat een heerlijk herkenbaar topic! Ik heb a.s. donderdag de eerste echo en ben stiekem ook heel bang dat het allemaal niet waar blijkt te zijn! Er is geen enkele reden om te vermoeden dat het niet goed zit, maar ik voel idd ook helemaal niks. Als ik elke dag kotsend boven het toilet zou hangen, zou ik idd misschien iets geruster zijn. hihi Ik wacht het maar rustig af, meer kunnen we niet doen. Mijn man staat er idd helemaal hetzelfde in als ik, die durft ook nog niet echt blij te zijn tot we de echo hebben gezien. Tot nu toe is niks vanzelfsprekend geweest, dus eerst zien, dan geloven...
Spannend FairyTale! Je bent al bijna 7 weekjes! Dat gaat al opschieten! Ik vind dat de dagen echt voorbij kruipen. Ik ben iedere dag weer happy dat we het weer een dagje gered hebben!
Baboe, heel herkenbaar!!!! Maar toch gaan de dagen wel snel, als je achteraf terug kijkt. Toen ik net positief getest had vond ik het ook zo langzaam gaan, was ook jaloers op iedereen met een banner waar al 6 of 7 weken bij stond. En nu ben ik zelf alweer 6 weken. Het lijkt voorbij te kruipen, maar eigenlijk gaat het best snel. Ik heb vorige week mijn eerste echo gehad (of had ik dat al verteld?) en ik ben echt zwanger! Wel was het nog te vroeg om een kloppend hartje te zien en daarom mag ik 2 september nog een keer voor een echo. Maar volgens de computer was ik even ver als dat ik ben dus dat is mooi! Het is dus wel goed meegegroeit. Wbt dat blij zijn dat er weer een dag voorbij is, dat heb ik ook. Voor mijn gevoel wordt elke dag dat het niet mis is gegaan, de kans ietsiepietsie kleiner dat het misgaat....
Duchess: ja precies, iedere dag weer wat dichter bij de eindstreep (en verder weg van de beginstreep). Wat heerlijk dat je echo goed was en dat je termijn klopte. Volgens mij is het echt geweldig om een hartje te zien. Bijna voor jou! Ik heb nu trouwens al een paar uur echt een zwaar gevoel in mijn baarmoeder, beetje warm en toch echt wel menstruatiepijn. Is dat normaal? Ik hoor wel eens over die groeipijn, maar voelt dat ECHT als menstruatiepijn? Weet iemand dat?
Yep baboe, heb ik ook gehad, in de 5e en 6e week, werd er dol van gewoon. Heb zelfs een topic geopend bij 'vraag het de vk' hier op het forum, wat heel geruststellend was. Die zei dat het normaal was en dat ik moest vertrouwen op mijn lichaam. Het is heel lastig, want je hoort ook dat miskramen met krampen gepaard gaan he! Later ontspant je bm meer, want groeien doet hij nu als de beste, maar die menstruatiepijn heb ik niet meer, alleen bandenpijntjes. Weet je, pijn is nooit echt fijn. Maar je went aan de typische pijntjes en gaat ze ook herkennen op een gegeven moment. Sterker nog, ik vind het nu zelfs geruststellend dat ik die rekpijntjes (bandenpijn) onderin nog voel af en toe. Dan weet ik weer dat er iets gebeurt daar haha.
Dankjewel Evenstar. Ik had al wel andere pijntjes onderin mijn buik gevoeld, maar nog niet deze menstruatiekramp. Ik schrok me echt rot. Het is dus niet persé slecht nieuws. Das een hele geruststelling!
Nee, ik had het ook niet meteen, en schrok ook, maar het was echt niks. Het is een erg onzekere periode, maar je moet er gewoon doorheen, je kunt er niks aan veranderen ook al zou het misgaan. We hebben graag meer controle dan dat, maar helaas. En ik kan je beloven... met elke termijn van de zwangerschap heb je andere zorgen. Nu is het door de eerste weken komen, dan is het of er afwijkingen zijn, dan is het de bevalling en de rampverhalen die je daarover hoort. Echt niet teveel op focussen hoor! Over een week of 10 ben je hier doorheen, en kan je je verheugen op een bollende buik.
Heb jij al een mooi rond buikje? Kan me voorstellen dat de zorgen meeveranderen met je zwangerschap. Eerst zit je met die wachtweken tussen je ovulatie en menstruatie (duizend vragen en symptomen) en dan ben je eindelijk zwanger en denk je dat je nu een heerlijk onbezorgde periode ingaat: guess again! Het is allemaal nog heel pril bij mij en ik moet er gewoon aan wennen en langzaam wat vertrouwen gaan krijgen dat het waarschijnlijk allemaal goed gaat. Zijn jouw echo's tot nu toe allemaal goed geweest?
Ik heb net even in je fotoalbum gegluurd en gezien dat je al een heeeel mooi buikje hebt! En die echo is echt schattig!!!
Hai meiden, Hoe gaat het hier met ons stresskipjes? Ik heb me de afgelopen vreselijk aangesteld. Had zomaar enorm de zenuwen. Mijn borsten zijn iets minder gevoelig geworden inmiddels (maar nog steeds beurs) dus ik zag allemaal weer beren in het bos. Werd wakker met kriebels in m'n buik en zelfs als ik alleen al aan die kleine dacht, kreeg ik van die nerveuze kriebels in mijn maag. Simpelweg omdat ik bezorgd ben om een miskraam enzo. Stom he? Mijn vriend heeft me -terecht- even streng toegesproken en tot kalmte gemaand, haha. Gelukkig voel ik me nu weer een stuk rustiger. Werken helpt ook om de gedachten te verzetten en ik heb mezelf ook toegesproken dat ik vertrouwen moet hebben in mijn lichaam, het kleintje en Moeder Natuur. Gelukkig gaan de dagen ook redelijk snel. Vond ze eerst voorbij kruipen, maar vandaag dacht ik: nog 2 daagjes en ik ga alweer naar week 5! Fairytale, hoe is het met jou? Morgen heb je de echo he? Heb je je zenuwen een beetje in bedwang? Heel veel succes morgen! Ben heel benieuwd naar je verhaal. Liefs, Lonit