Hoi, Mijn moeder en ik hebben een hele goede band. Deze band is sterker geworden toen mijn vader me in de steek liet en er wat problemen ontstonden met mijn stiefvader. Ook lijken we in alles op elkaar. Mijn moeder is nog heel jong en we kunnen over alles praten. Mijn moeder werkt nog 25 uur en moet de laatste tijd af en toe wat meer werken. We gaan meestal op maandag samen wat doen. Toch ben ik sinds dat ik zwanger ben een beetje teleurgesteld in haar. Ze toont maar weinig interesse en komt of belt bijna niet. De afgelopen twee maandagen heeft ze ook afgebeld. Mijn oma eist veel van haar aandacht op en ze kan daar ook geen nee tegen zeggen omdat ze bang is dat ze boos wordt. Hierom houd ik me maar op de achtergrond en laat ik het van haar afhangen wanneer we wat gaan doen. Ik vind het gewoon jammer omdat ik had verwacht dat ze er ook heel blij mee zou zijn. Nu gaan ze volgende week op vakantie. Ik zou dat persoonlijk nooit doen als mijn dochter zo ver in de zwangerschap zit. Ik heb mijn moeder ook gevraagd om bij de bevalling aanwezig te zijn. Misschien komt het ook wel omdat ik met verlof ben en weinig om handen heb. Hormonen spelen waarschijnlijk ook een rol. Maar ik wordt er wel verdrietig van. IK wil het ook niet tegen haar zeggen omdat ze dan het gevoel heeft dat ze verplicht moet komen en dan hoeft het van mij ook niet..... Ik weet ook zeker dat ik moet janken als ik het zeg terwijl ik er juist geen drama van wil maken. Zit nu alweer te janken. bah Heeft iemand hier ervaring mee? Is het onterecht dat ik me zo voel? Sorry voor het lange verhaal!
hoi, ik herken het gevoel wel een beetje.. Mijn moeder woont 100 km verderop en het kost erg veel moeite om een keertje bij mij te komen lijkt het wel, terwijl ik haar wel altijd kan bellen enzo, eigenlijk valt haar niets te verwijten, want ze heeft ook nog een gezin (ik ben 1 na oudste van groot gezin) maar toch verwacht ik dan op de 1 of andere manier meer van haar... stom is dat he, het beste is het gewoon uit te spreken, je hoeft niets te verwijten, maar je kunt gewoon aangeven wat je gevoel is toch? Bij mij heeft dat erg geholpen! Het is je moeder en je geeft al aan dat je een goede band met haar hebt, dan moet je zoiets toch kunnen bespreken? en drama? ach, je moeder is ook zwanger geweest dus die weet vast wel hoe dat voelt als je tranen zo irritant hoog zitten Suc6!
Lieverd, kan het me wel voorstellen hoor, dat is ook niet leuk. Je voelt je gekwetst begrijp ik uit je verhaal en misschien nu een beetje in de steek gelaten door je moeder. Je wilt het allemaal graag met haar delen en haar betrekken bij je zwangerschap. Ik heb dat ook met mijn moeder, ookal zijn we het soms niet eens, haar mening doet er voor mij wel toe. Zij is ook een vrouw en heeft het zwanger zijn, zelf meegemaakt. Het is toch anders dan hoe je je zwangerschap deelt met je man of met vriendinnen. Ik zou toch je verdriet naar je moeder uitspreken, schrijf het anders in een briefje of op een kaartje, kan ze je ook niet zien huilen. Ik denk dat ze je gevoel best wel zal begrijpen, jullie hebben immers een goede band. Misschien omdat jij je nu op de achtergrond houdt, heeft zij wel het gevoel dat je wat afstand/rust nodig hebt. Mijn moeder heeft dat namelijk heel sterk, wanneer ik dat doe. In m'n vakantie bijvoorbeeld, iedereen moest gewoon werken.. en m'n moeder heeft het ook best wel druk.. dus ik wil haar niet telkens lastig vallen. Ik vertelde haar dat ik me soms wel verveelde, zegt ze.. waarom bel je dan niet! Dat zij mij niet de hele tijd wil bellen, omdat ze zich niet wil opdringen.. ik bedoel maar. Als je niks zegt, weet zij het ook niet, kan ze er ook niks aan doen. Je moeder wilt echt niet dat jij je zo rot voelt, vooral nu niet. Liefs Huismus
@Loeloe bedankt. Dat ik er tot nu toe nog niets van heb durven zeggen is vooral omdat mijn moeder haar hart altijd bij mij lucht om mijn oma. Mijn oma vind altijd dat ze te weinig aandacht krijgt. Ook als mijn moeder 3x per week komt. Mijn moeder wordt niet goed van dat mens en zegt heel vaak tegen mij dat ze er het liefst soms vanaf zou zijn. Ook omdat mijn moeder graag tijd voor zichzelf heeft. Als ik nu ook nog eens ga lopen zeuren over te weinig aandacht ben ik bang dat ze helemaal gek wordt. Mijn moeder is ook zwanger geweest maar als ik er weleens wat over zeg dan heeft ze al snel zoiets van het zal wel meevallen. Ze heeft een hekel aan mensen die snel ergens om moeten huilen en ik weet zeker dat ik dat wel moet als ik dit tegen haar zeg omdat we dit soort dingen nooit met elkaar bespreken. Mijn moeder woont op 5 km afstand. Ook vervelend als je moeder zo verweg woont zeg Kan me voorstellen dat je er moeite mee hebt..
@Huismus, Wat je zegt is herkenbaar en klopt ook wel. Mijn moeder is soms bang om zich op te dringen vooral omdat haar eigen moeder dus ook zo is. Maar ik vind dat ze nu wel extreem weinig laat horen. Als ik er wat rustiger over ben ga ik het er toch eens met haar over hebben. Nu zit ik echt alleen maar te huilen de hele tijd en dan kom ik niet goed uit mijn woorden. Bedankt voor je verhaal. Dan voel ik me niet zo alleen.
De situatie met je oma is natuurlijk wel anders dan die van jou, je oma is zo te horen altijd aan het zeuren.. er zijn oma's die daar erg goed in zijn, hoe vaak je ook komt, het is nooit goed. Het praat inderdaad wel wat makkelijker als je wat rustiger bent, voor jezelf ook prettiger. Je zou ook gewoon tegen je moeder kunnen zeggen dat je haar mist, dat je graag wat meer tijd met haar door wilt brengen.. samen gezellig wat leuks gaan doen. Dan zeg je wat je graag wil, maar dan op een positieve manier ipv. dat je het jammer vindt dat ze weinig aandacht aan jou besteedt. Hoop dat je er wat aan hebt. Liefs Huismus
@luna: mijn moeder is altijd bang om zich op te dringen en is daardoor ook vaak wat op de achtergrond. Wat betreft de vakantie snap ik je niet helemaal. Je gaat, als het goed is en daar moet je maar vanuit gaan, nog lang niet bevallen. Kan nog wel 8 weken duren en neem niet aan dat ze zo lang weg is. Dat jij zwanger bent wil natuurlijk niet zeggen dat zij niet door mag gaan met haar leven. Ik zou persoonlijk liever hebben dat ze nu op vakantie gaat dan wanneer je straks bevallen bent.
@Huismus, ik heb er zeker wat aan. Ik ga inderdaad eens met haar praten als ik wat rustiger ben. Ze is morgen vrij en ik zal haar dan eens bellen. @Suus 1983, bel je je moeder zelf dan vaker? Heb je er geen moeite mee? Wat betreft de vakantie heb je wel een beetje gelijk vrees ik. Wel is het zo dat ik nu al aan de weeënremmers zit en ook de vk heeft aangegeven dat ik er rekening mee moet houden dat het weleens eerder zou kunnen komen. Als ze na mijn bevalling zouden gaan zou ik het inderdaad wel erger vinden ja! Maar ik ben gewoon ook een beetje boos omdat ik denk dat mijn moeder ook geen zin heeft net als in mijn oma. Laatst heb ik mijn moeder ook verteld dat mijn vader weer contact probeert te zoeken. Ik zit daar heel erg mee en weet niet wat ik hiermee moet. We konden er toen niet over praten omdat er allemaal bezoek was. Nu is ze daar ook al niet meer op teruggekomen. Mijn moeder geeft ook weleens aan dat ze bang is zich op te dringen maar ik heb haar al zo vaak gezegd dat ik het alleen maar fijn vind om haar vaak te zien... Ik weet niet wat ik nog meer moet doen eigenlijk.
moeilijke situatie meid... ik zou het voorzichtig een keertje proberen aan te geven. ze is niet voor niets je moeder dus zal je best begrijpen. wbt de vakantie... ik ben nu 37 wkn en me ouders zitten og in zuid frankrijk! Met de eerste ben ik bevallen met 38.5 en mijn ouder komen terug als ik ruim 38 ben! Dat viel mij ook wel zwaar zeker omdat wij het al met 5 wkn verteld heb en ik verwacht had dat ze misschien de vakantie wat zouden vervroegen... helaas! Maar we zullen zien. Ben absoluut niet afhankelijk van haar al zou ik het heel moeilijk vinden om nog dagen t emoeten wachten voor dat ze haar kleinzoon kan zien! Zeker toen mijn zoon erg lang in stuit bleek te liggen had ik het er moeilijk mee ivm onderzoeken e.d. en zij is de vaste oppas voor mijn meisje enzo. Uiteindelijk had zij het er ook moeilijk mee, maar daar kan ik dan geen compasie mee hebben.... Nou meid, weet niet of je iets hebt aanmijn verhaal maar wil je wel suc6 wensen met dit "naar gevoel"
@Anniek dan zijn ze inderdaad wel erg laat op vakantie gegaan. Aan de ene kant heb ik inderdaad zoiets van het is hun leven. Maar aan de andere kant denk ik, op vakantie kun je ieder jaar, een kleinkind krijgen is toch iets bijzonders dat misschien in mijn moeders geval ook maar 1 x voor zal komen in haar leven... Heb het er net even met mijn vriend over gehad. Hij zegt dat mijn moeder waarschijnlijk blij is dat ik als enige niet haar aandacht opeis. Dit doen mijn oma en stiefvader wel. Mijn stiefvader kan ook geen seconde alleen zijn en wil continu me mijn moeder mee als ze ergens heen gaat. Het probleem is dat mijn moeder t.o.v. hun haar grenzen niet aan kan geven. Mijn vriend zegt wel dat hij ook vind dat mijn moeder inderdaad weinig interesse toont in mijn zwangerschap daardoor. het is natuurlijk gedeeltelijk hun schuld maar ook die van mijn moeder zelf vind ik. Ze kan toch op zijn minst eens per week bellen om te vragen hoe het gaat?
Hele vervelende situatie... Ik las toevallig gisteren in het boek `Bevallen en opstaan´ iets over veranderende relaties tijdens de zwangerschap, ook tussen moeder en dochter. Het kan zo zijn namelijk, dat je moeder even tijd nodig heeft om te wennen aan het idee dat jij moeder wordt, en zij oma wordt. Dit wil niet per se zeggen dat ze er niet blij mee is, maar het kan ook voor haar een grote verandering zijn, waar ze zich misschien niet zo goed raad mee weet. Ik zou altijd aanraden om gewoon rustig een gesprek aan te gaan, want een brief of email kan vaak harder / verwijtend aan komen dan je eigenlijk bedoelt. En als je daarbij een paar tranen laat, is dat toch ook niet erg meid, je bent zwanger en je moeder begrijpt vast wel dat je het er moeilijk mee hebt. Praat vooral van uit je eigen gevoel, wat jij voelt, wat jij hoopt en waar jij haar nodig bij hebt. Blijf dicht bij jezelf, en dan zal het gesprek vast en zeker mee vallen. Sterkte!
Hej! Ik ken het ook.. Toen we vertelden dat ik zwanger was.. (was 19, onverwachts maar wel ontzettend welkom) Voelde ik meteen een kloof tussen ons ontstaan. Ik wist dat ze het moeilijk vond dat ik zwanger was, maar toch.. Heb haar rond de 15 weken een keertje gevraagd of ze het misschien vreemd of niet leuk vond dat ik zwanger was. Maar volgens haar was hier niks van waar, ze vond het wel leuk en ze zou meer interesse tonen... Niet dus....... Ze belde nooit, als ik dr zag vroeg ze ook niet hoe het met mij en de kleine ging.. Dr was altijd een beetje een grimmige sfeer. Toen ze bij de 20 weken echo niet heeft gebelt en ook de dagen erna niet, ben ik heell erg boos en verdrietig geworden. Voelde me enorm in de steek gelaten maar wist niet hoe ik het moest vertellen. Heb haar toen een hele lange mail gestuurd, en heb er alles in gezet, precies zoals ik me voelde. Een half uur later stond ze onaangekondigt op de stoep met tranen in dr ogen, ze had het zelf helemaal niet zo bedoeld en gezien. Ze vond het heel erg, en na een goed gesprek is er een hele boel veranderd. Merk dat ze het nu ook echt leuker vind, ze belt/smst vaker. En als we bij mn ouders zijn word er ook gewoon leuk over gepraat. Kan er nu echt van genieten! Praat er is met je moeder over, waarschijnlijk is het helemaal niet zo bedoeld.. Wil je er heel veel succes mee wensen, ik weet hoe het voelt. LiefSs.
Hoi Luna ! Wat vervelend deze situatie ! Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt , Mijn moeder leeft niet meer , maar heb een hele goede band met mijn oma.. Ze is eigelijk als een 2e moeder voor mij sins mijn moeder gestorven is 2.5 jaar geleden. Toen ik een week of 25 zwanger was , deden we nog veel & hielp ze ook veel met dingen enzo.. Zoals het klaarmaken van de babykamer , spulletjes kopen ect. Ze heeft 2 maanden geleden een caravan gekocht in Brabant (woon zelf in NH) en is daar nu alleen maar mee bezig. Ze is de afgelopen maand alleen maar op de camping geweest , terwijl mijn vriend aan het werk was op zee (booreiland) en ik met bekkeninstabiliteid en rugklachten thuis zat. Nu ben ik zondag uitgerekend , en ze gaat vrijdag nog ''even'' naar de camping omdat er nog van alles gedaan moet worden.. Ik heb hier verder niks over gezegd , volgends haar is ze met anderhalf uur weer thuis als het moet , maar ik vind het gewoon niet prettig. Ik ben dan ook zo'n trut die haar mond houdt , maar ik vind dat het niet aan mij is om te zeggen dat ze hier moet blijven , zoiets kan je toch zelf ook bedenken ? Kortom , ik snap je helemaal.. Ik heb me er overheen gezet , en ik maak me er nu niet meer druk om. Ik doe het allemaal lekker zelf , en heb alles verder geregeld. Ik heb dit namelijk niet alleen met mijn oma , maar ook met mijn schoonouders. (zo zie je maar weer wat je aan bepaalde mensen heb , helemaal niks dus ! zelfs familie niet) Die hebben mijn hele zwangerschap NIET voor me klaargestaan , met helemaal niks.. Toevallig vertelde mijn vriend dat me schoonmoeder erg pissig was omdat ze het niet mocht versieren hier als die kleine geboren is.. Nou sorry hoor.. had daar even eerder mee gekomen , en niet 4 dagen voor de uitgerekende datum.. Misschien dat je bepaalde dingen kan uitpraten met je moeder , of in iedergeval duidelijk kan maken dat je het helemaal niet leuk vind dat het zo gaat.. Ik wens je verder veel sterkte , en ik hoop dat je nog even lekker kunt genieten van je zwangerschap ! Liefs , xxx
wat lief jullie reacties. Het geeft me wel wat meer moed om het er toch even met mijn moeder over te hebben. Ik denk dat ze zegt dat het komt omdat ze zoveel moet werken de laatste tijd. Mjn stiefvader zit ook nog voor de helft in de ziektewet en voor oma is het ook inderdaad nooit genoeg..... Ik had niet verwacht dat er zoveel mensen waren met een herkenbare situatie. @MamatoB, misschien speelt dat ook wel mee. Mijn moeder is ook vrij jong en altijd nog heel hip qua doen en laten. Als ze straks met mijn zoontje rondloopt weet ik ook zeker dat ze denken dat zij zelf de moeder is. Misschien is het ook wel raar voor haar om oma te worden. We zijn wel een tijdje bezig geweest met zwanger raken en toen het eenmaal lukte was ze dolgelukkig. Al moest ze ook wel even wennen aan het feit dat het een knul is... @Leonie wat fijn dat de lucht tussen jullie weer geklaard is. Ik hoop dat als onze kleine er is dat mijn moeder dan misschien ook wat meer interesse toont. @Nathalie. Wat erg voor je dat je moeder er niet meer is om het met je te delen. Ze zal van bovenaf wel meegenieten van alles . Dat geval met je oma is precies wat ik ook heb met mijn moeder. Ik zeg er inderdaad ook niks van omdat ik er een beetje te trots voor ben denk ik. Ik denk ook, dit hoef ik toch niet te zeggen? Toen ik niet zwanger was wist ze ook niet hoe vaak ze moest bellen om te gaan winkelen enzo.... Nu houd ik het niet lang meer vol met lopen en nu merk ik al dat ze zich dan ergert. thanks allemaal. Ik was heel verdrietig maar mede dankzij jullie commentaren ben ik weer wat rustiger. Liefs Luna1
Ik hoop ook dat m'n mamsie van bovenaf meekijkt.. Ze zou denk zo'n trotse oma zijn geweest.. Nogmaals , het is niet aan ons om te zeggen van ''Goh , blijf thuis want ik loop hoogzwanger en het gaat allemaal niet meer zo makkelijk !'' Dat horen ze zelf toch wel te snappen.. ? Ik ben wat dat betreft ook te trots , en dan denk ik ach.. ik red het wel.. Uiteindelijk kan je straks trots zijn op jezelf , je hebt het helemaal zelf gedaan ! Hoef je ook niemand ''dankbaar'' te zijn.. Hoewel het leuker had geweest als je mams je gewoon 100% had gesteund..
Vanmorgen had ik toevallig mijn moeder aan de telefoon. Zo ging het gesprek. Mam: Ik ga vandaag met oma weg....hele tijd stil.... Ik: O gezellig Mam: Ja ik weet niet of je wat te doen hebt?? Anders misschien zin om mee te gaan Ik: Ja is goed, ik ga wel mee. Mam: Ja of heb je nog andere dingen te doen anders moet je het ook zeggen hoor, kan me voorstellen dat je geen zin hebt om weg te gaan nu. Ik: Mahaaaam ik heb wel zin om mee te gaan. Mam: Ja ik weet niet, ik wil me niet opdringen.... Ik: Huilend, Mam, ik wordt hier niet goed van. Ik vind het juist fijn als je belt of ik mee wil. Als ik geen zin heb dan zeg ik dat wel! Mam: O ja, ik ben gewoon bang dat ik net zo lastig wordt als oma. Dus, maar niets meer over gezegd. Ik weet nu wat de oorzaak is en ga haar gewoon vaker zelf bellen. Bedankt voor al jullie advies en hulp. Liefs Luna
Hoe fantastisch onze moeders (en wij zelf straks ook!) ook zijn... De meesten zullen toch wat minder scoren op punten als gedachten lezen en feilloos aanvoelen wat een zwangere dochter wil zonder erover te praten. Echt meiden: praat erover! Als je 't niet zegt, ontneem je je moeder de kans er voor je te zijn. Da's jammer voor jullie allebei, want de moeders over wie het in dit topic gaat, komen allemaal op me over als vrouwen die er graag willen zijn voor hun dochters!
@Luna1: daarnet was je postje nog niet af? Fijn dat je nu weet waar 't van komt. Gewoon wat vaker aan de bel trekken dus. Hoop dat jullie een fijne dag hadden!
@Flip, we hebben een fijne dag gehad. Ze was wel erg afgebrand door al het werken het het meezeulen van oma die de hele dag maar de helft verstaat van wat we zeggen. haha Je hebt gelijk hoor wat betreft het erover praten. Wat betreft het moederschap. Ik hoop dat ik het er ook zo goed vanaf zal brengen als mijn moeder doet, want dan wil mijn kind me ook graag zo vaak mogelijk zien.
Wat fijn dat jullie een gezellige dag hebben gehad! Toch een gevalletje miscommunicatie. Liefs Huismus