@ Jessy: Over het algemeen ga je niet direct naar het ziekenhuis met de eerste wee.. Bij mij braken mijn vliezen en ik kon wel meteen terecht maar ik denk dat dit ook anders is als je bij de gyn loopt. En misschien met de drukte op dat moment.. toen ik daar kwam was er namelijk niemand dus ik mocht meteen blijven vanaf dat mijn vliezen braken
Ik weet ook zeker dat ik in ziekenhuis wil bevallen. Mijn vk zei dat we pas met 7cm ontsluiting aan hoeven te rijden. Dat is toch veel te laat? We moeten een half uur rijden naar het ziekenhuis en ik wil gewoon echt niet het risico lopen dat ik toch thuis moet bevallen.
Ik ben in 2,5 uur van 5 naar 10 cm gegaan (en dat is best snel). Dat is dus 2 cm per uur. Dan zou je met 7 cm nog 1,5 uur hebben voordat je moet persen, dus dan heb je zeker nog wel een uur in het ziekenhuis. Aan de andere kant, soms gaat het zo snel dat je gewoon niet meer naar het ziekenhuis kunt. Een vriendin van mij deed over de bevalling van haar eerste zo'n 24 uur, bij de 2e twijfelde ze of het nou echt begonnen was. Toen de verloskundige kwam had ze al 8 cm en het was zo snel gegaan dat ze niet meer naar het ziekenhuis konden gaan. Je hebt nou eenmaal niet alles in de hand.
ik ben ook bang voor de bevalling heb genoeg horror gehoord ik heb nu zoiets het moet eruit en neem met de tijd hoe het gaat kan toch weinig aan verandere.
Kom, maak je daar nu toch nog niet zo druk om. Geniet van je zwangerschap en bespreek de opties met je vk of gyn. Het is te mooi om het te laten verpesten door je angst.
Mijn ervaring is dat je tegen het eind van de zwangerschap echt zoiets hebt van 'ik wou dat 'ie er was'. Mijn 'angst' zakte toen echt weg. En tijdens de bevalling kon ik me er ook echt niet druk over maken of het eng was of niet. Je zit er in en je moet er doorheen. Het is mij overigens echt heel erg meegevallen. Het ging vrij snel (ongeveer 7 uur) en na de bevalling had ik gelijk het gevoel dat ik er zo nog wel 10 kon baren. Echt, het is zonde om je zwangerschap door je angst te laten beinvloeden. Denk er gewoon niet aan, en als het zover is, er komt altijd een einde aan.
Hoi meiden, Bij mij was heel de bevalling heel anders geelopen dan ik had verwacht. Heel de zwangerschap heb ik gezegd dat ik wel thuis zou gaan bevallen, maar mijn kleine meid kwam te vroeg, dus ik moest naar het ziekenhuis. We hadden nog geen koffer gepakt en zelfs nog niet nagedacht over naar welk ziekenhuis we wilden. Alles overkwam me gewoon en de bevalling ging super snel en makkelijk. Ik heb geen tijd gehad om me van te voren druk te maken natuurlijk, maar de bevalling is me echt 100% meegevallen. Ik heb niet eens nagedacht over pijnbestrijding en ik heb er toch een flinke meid (voor haar leeftijd) van 47 cm uitgeperst. Succes allemaal! Groetjes Banjabes
Mijn eerste bevalling is ook hell geweest (weeenstorm, 2 uur persen zonder persweeen, vacuumpomp en placenta die niet los kwam incl. veel bloedverlies om maar een paar hoogtepunten te noemen). Ik heb er de eerste week na de bevalling 's nachts nog nachtmerries van gehad. De eerste periode dat ik zwanger was van de 2e heb ik me ook ontzettend druk gemaakt, was ik echt bang voor de bevalling. Maar gek genoeg nu de bevalling dichterbij komt denk ik: ik moet er toch doorheen en het zal wel goedkomen. Ik ben het zwanger zijn ook helemaal zat, dat speelt ook mee... Meer dan 90 procent van de bevallingen verloopt normaal. Ja, dan doet het pijn, maar is het te handelen en maakt je lichaam hormonen aan die de pijn verzachten. Dat prent ik mezelf maar in, plus het riedeltje: die 12 uur pijn weegt bij lange na niet op tegen het moois dat je er voor terugkrijgt. Ik heb wel veel met de vk gepraat over mijn eerste bevalling en een geboorteplan gemaakt nu voor de tweede. Of het zo loopt valt te bezien, maar ik vind het een fijn idee dat ik toch wat wensen en eisen op papier kan zetten.