Hai Rosao, Ik ben zelf niet 'zomaar' uc bevallen. Ik heb heel veel onderzocht en gelezen, en vooral gevoeld of ik het aandurfde. Want een geboorte is spannend en als je het anders doet dan anderen is het misschien nog wat spannender. En als je dan ook nog kiest om zelf de verantwoordelijkheid te dragen nóg spannender De situaties die jij omschrijft komen bijna niet voor als een bevalling niet gemanged wordt. Als moeder en baby kunnen blijven bewegen kan de baby in de goede positie draaien op zijn eigen tempo. Ok, er zijn uitzonderingen: als een baby dwars ligt kan 'ie er niet uit, maar dat merk je heus wel en komt bijna niet voor. Vliezen die kunstmatig worden gebroken kunnen ervoor orgen dat de baby in een verkeerde positie komt te liggen waardoor later in de baring een kunstverlossing nodig is. Een kindje wat vruchtwater om zich heen heeft heeft meer bewegingsvrijheid! Als het vruchtwater wegloopt komt zijn koppie vast te zitten in het bekken en het kan zijn dat dat niet de optimale positie is voor de geboorte. Ook als een moeder op haar rug ligt heeft de baby minder ruimte om goed te gaan liggen. Zo worden problemen dus eigenlijk veroorzaakt doordat het handiger is voor hulpverleners (vliezen breken want verloskundige heeft haast, op rug bevallen want dan kunnen ze erbij) UC mama's letten er vaak al de laatste weken van de zwangerschap op dat ze hun baby ruimte geven om goed te gaan liggen. Kijk bij eens op www.spinningbabies.com Schoudertjes komen bijna nooit vast te zitten, ik heb het nog nooit gehoord. Moeders die vrij zijn te bewegen veranderen gewoon van houding en dan kan het wel. Als er gee nanderen bijzijn is een moeder meer op haar intuitie gericht en wéét ze gewoon wat ze moet doen. Geen persweeen is op zich ook geen probleem. Vaak zie je dat de bevalling gewoon even stopt. Dat er een overgangsfase is tussen openen en de werkelijke geboorte. Even adempauze voor moeder en baby. Goed geregeld eigenlijk Probleem van 'het systeem' is dat er veel op de klok wordt gekeken en dat er verzonnen is wat normaal is en wat niet. Voldoe je niet aan de standaard, dan moet er worden ingegrepen, ook als alles goed gaat met mama en baby. Zelfde met de placenta. Misschien komt 'ie niet zo snel, maar dan wel op eigen gelegenheid. Heel veel bloedingen na de bevalling worden veroorzaakt omdat verloskundige of gynaecoloog 'helpt' door te trekken aan de navelstreng of te duwen op de buik van de moeder. Juist dan ontstaat een grote wond en is de baarmoeder nog niet helemaal klaar om zelf te gaan samentrekken. UC vrouwen kennen allerlei trucjes: kindje aan de borst, tepelstimluatie door zichzelf of de papa, frambozenbladthee, gaan lopen ed kan allemaal helpen de placenta los te laten komen. Met de baby gaat het meestal goed tijdens de bevalling als de moeder ontspannen is en niet geforceerd gaat persen bijv. Als je geforceerd moet persen houd je je adem in, waardoor er minder zuurstof naar je baarmoeder en je kindje gaat. En dat pikken de machines of de doptone natuurlijk op en opeens is er een probleem... Moeders die hun lichaam volgen hóeven vaak niet eens te persen, dat doet de baarmoeder wel. Meeademen of een beetje 'sturen' is voldoende. Anderen móeten meedoen als ze de aandrang voelen, ook goed. Maar dat is heel wat anders dan dat iemand zegt: 'ik heb in je vagina gevoeld, je hebt 10 cm ontsluiting en nu moet je je baby naar buiten persen. Je hebt trouwens een uur de tijd anders knippen we je vagina open of zetten we de vacuumpomp op het hoofdje van je baby en trekken we hem er met alle macht uit.' Bot gezegd, ik weet het, maar vaak gaat het er wel zo aan toe, helaas. Het mooie, het bijzondere, het eren van vrouwen die een nieuw leven krijgen is er helemaal uit. Ceris Hé meiden, ik zit wel op de spreekstoel, haha.
http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/97782-unassisted-birth.html Dit is de link naar de lange en soms verhitte discussie die hier op dit forum een tijdje geleden over dit onderwerp is geweest.
ONWIJS BEDANKT CERIS!!!!! Ik heb je net een privé bericht gestuurd, want ik zou heeeeel erg graag die info van je ontvangen!! Voor de rest van de dames die eventueel geintereseerd zijn in het gedachtengoed achter UC, wil ik ook graag hetvolgende aanbevelen: - Active Birth (boek) - Orgasmic Birth (dvd) Deze zijn niet heel erg specifiek gericht op Unassisted Childbirth, maar het gedachtengoed achter de absurde mentaliteit van het medicaliseren van een bevalling wordt daarin heel erg duidelijk!! (In Active Birth lees je bijvoorbeeld, hoe je als je op je rug ligt je hele bekken zo veel mogelijk SLUIT!!!! Ga je op je rug liggen poepen?!?! Nee, je wilt je lichaam openen! Dus zoals Hans Teeuwen het al zong; "Pijnboompit! Pijnboompit! Liggend kun je schijten, maar het is beter als je zit!" Deze lig-techniek is door een Franse doctor ergens in de 1800's bedacht, voor zijn eigen -kijk- gemak. Just so you know.) Verder gaat Orgasmic Birth niet zo zeer over klaarkomen tijdens bevallen, dan wel meer over Extatisch bevallen. Hierin wordt ook heel interessant belicht hoe sexuele energie toch ook een rol speelt met de bevalling, en zou je je daaraan kunnen overgeven, dan kun je de bevalling ervaren als iets prachtigs en NIET IETS PIJNLIJKS! Kortom; ben je van de natuurlijkheid der natuur (hihi) dan zijn dit zeker dingen om te onderzoeken, en eventueel toe te passen, dan wel te groeien als mens dmv kennis over gedachtengoed ipv in een angst scenario mee te gaan. Zo denk ik er althans over Nogmaals DANK Ceris! Ik hoop je gauw te lezen!!! hugx us
Ik heb je gemaild mama maaike, Succes met de voorbereidingen. En laat uc geen doel op zich zijn. Het is een middel: een prachtige manier om moeder te worden en je kindje een fijne start. Heb je het gevoel dat je 'iets' of 'iemand' nodig hebt, schroom dan ook niet hulp in te schakelen! Trouwens, ken je de term 'transition'? Het is de overgang tussen openen / ontsluiten en de werkelijke geboorte / het persgedeelte. Dit kán een heftig stukje zijn, maar het is voor elke vrouw anders. Vaak hoor je dat vrouwen op dat punt zoiets hadden van 'nu kan ik niet meer, ik wil niet meer, ik heb hulp nodig' en gaat vaak gepaard met de heftigste weeen en soms met bijv overgeven. Vertel dit ook aan je partner. Als hij je even door dit moeilijke moment heen helpt, ben je er al bijna! Hoeft niet zo te zijn natuurlijk. Maar het is zo zonde als je in paniek raakt en denkt dat je het niet alleen kunt, terwijl alleen wat bemoediging en bevestiging voldoende kán zijn. Geniet van de laatste loodjes! Zwanger zijn is zó speciaal, zo dichtbij komt je kindje niet weer. Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, dus vraag maar raak als er vragen zijn. Ceris
Dat kun je allemaal hopen maar ik heb een vastzittende placenta gehad tot twee maal toe en zelfs met extra infusen e.d. kwam deze niet los. Ik ben meer als 3 liter bloed verloren en als ze niet heel snel ingegrepen hadden zou ik het nu na de laatste keer niet meer naverteld hebben. Ik was gelukkig in het ziekenhuis. Je hebt zelf op een gegeven moment niet meer in de gaten hoeveel bloed je verliest en zelf lag ik op het randje om in shock te gaan. Ik wens je heel veel sterkte om op deze manier te bevallen het blijft gewoon jouw keuze maar hou ook de complicaties in de gaten. Ik begrijp de v.k. ook wel. Als er dan wel complicaties optreden en zij/hij alnog moet komen is het soms al te ver om direct in te grijpen maar zij/hij is wel verantwoordelijk vanaf dat moment. Dit kan hele vervelende consequenties hebben zowel op werkvlak als psychisch.
ik zou het nooit willen ook niet ten aanzien van de veiligheid van me kindje want als er wat mis zou gaan zou ik het me nooit kunnen vergeven maar dat is mijn mening zag dat je dit onderwerp ook op een andere site heb geopend.. had je beter niet kunnen doen.. suc6 met je bevalling.
Gelukkig heb ik dat wel gedaan Mrij!!! Het verschil zit 'm er waarschijnlijk in, dat het mij niet uitmaakt wat anderen over me denken. Sterker nog, ik ben blij dat ik mijn ogen tenminste probéér te openen voor nieuwe zienswijzen én dat ik 'the placed establishment' question, whenever I can! Ik ben niet verbaasd dat mensen elkaar veroordelen, dat er liever in de schapenkudde wordt mee gehobbeld enzovoorts. DANKZIJ mijn keuze voor bewustwording is mijn leven een stuk interessanter dan de gemiddelde vrouw in deze slavenmaatschappij. Daarom schreef ik ook dat ik niet veel bijval verwachtte. Ik verwachtte veroordeling, maar bleef desondanks open voor de MOGENLIJKHEID van iemand die begreep wat ik bedoel. DAAROM kwam Ceris via dit forum in contact met mij, en heb ik ALLE benodigde info. Mooi is ook te merken dat mensen een VRAAG direct interpreteren zoals ze dat zelf graag willen, hoe mensen zélfs een text verkeerd kunnen lezen en er allerlei dingen in zien, die er niet eens staan! Haha! Tja.. zo komen we niet gauw verder met z'n allen, toch?! Wel kan ik je zeggen, hoe triest ik het vind dat zo vreselijk veel vrouwen zichzelf zoveel trauma aandoen 'omdat het nu eenmaal zo is' of 'omdat het hoort'. Iig veroordeel ik jou en deze geplaatste opmerking & veroordeling niet. Ik begrijp dat je nog niet klaar bent voor een verbreding van je wereld, maar hoop het zeer zeker wel voor je. En zo niet, dan helemaal prima; zolang je het gevoel hebt dat je gelukkig bent, ben ik dat ook! Dus voel je niet aangevallen, want dat ben je niet. Ik hoop dat je & jullie een prachtige zwangerschap en een hele mooie bevalling mogen meemaken! Mochten jullie interesse hebben, dan kan ik laten weten hoe de mijne verliep? hugx us "Succes is een keuze" "Beperkingen bestaan alleen, waar jij deze creert!"
jemig zeg waar ben je mee bezig? je hebt het over dat mensen je veroordelen, vind je het heel raar? je zet je leven van je kind op het spel omdat je je wat prettiger voelt als er niemand anders bij is. lekker intiem, de groeten. dit is vragen om problemen en dat het in nederland mag is nog van de gekken. Vind dat iedereen hier nog mild is. Spreek jullie wel als je kindje de bevalling niet overleefd omdat jij zo nodig liever geen verloskundige rond je heen had.
Dankje Eline, je bent een heel helder voorbeeld van mijn laatste reactie. Ik adviseer je, je eerst in te lezen voordat je met dit soort nutteloze reacties komt. Je begrijpt het niet helemaal, maar voornamelijk helemaal niet. Dat is ok. Ik wens je een fijne zwangerschap, en heel veel succes met deze instelling in het leven. hugx us
@mama Maaike: ben je er al uit wat je gaat doen? Hoe dan ook (maar vooral als je voor Unassisted Childbirth gaat) ben ik erg benieuwd hoe je bevalling is verlopen. Ik heb op YouTube een aantal filmpjes gekeken en ik moet zeggen dat de bevallingen allemaal wel redelijk vlotjes verliepen. Toch vraag ik me af hoe het bij mij zou zijn verlopen als ik bij wijze van spreken de eerste bevalling voor UC had gekozen. De eerste 8/9 cm ontsluiting gingen uitstekend, had ik makkelijk alleen kunnen doen. Mijn bevalling werd "gemanaged" door een verloskundige die ik persoonlijk ken en erg vertrouw. Helaas vorderde de laatste centimeter niet en moest ik naar het ziekenhuis voor een infuus. Na een paar uur (waaaaah!!!) bleek het kind scheef te liggen en kon het er met geen mogelijkheid uit en toen werd besloten om een keizersnee te doen. De gynaecoloog verklaarde dat het kind echt dwars voor de uitgang lag en dat een KS echt de enige mogelijkheid was en dat dit bij nog geen 3% van de bevallingen voor kwam. Hier mijn uitdagende vraag/stelling: zou het zo kunnen zijn dat dit gebeurde omdat mijn bevalling gemanaged werd? m.a.w. Dit was niet gebeurd als ik het alleen had gedaan. En dan vraag 2: wanneer besluit je als UC moeder zelf hulp te gaan zoeken? Om nog even terug te komen op de filmpjes die ik heb gezien: Unassisted Childbirth is natuurlijk prachtig MITS alles goed verloopt. Maar helaas, die garantie heb je niet en in dat geval moet ik erkennen dat mijn medische kennis en ervaring niet toereikend is om zo'n situatie ongeschonden door te komen.
Hoi Hoi, Heb er eigenlijk niet echt een mening over want is voor het eerst dat ik hoor dat daar een bepaalde benaming voor is Ik dacht altijd dat als je alleen beviel dat de verloskundige niet op tijd was Eerlijk gezegd moet ik er zelf niet aan denken maar het lijkt me wel een unieke ervaring! Dus ben heel benieuwd hoe je bevalling zal verlopen en hoe je er achteraf op terug kijkt....wat betreft dat je je kindje in gevaar zou kunnen brengen daar heb ik wel een duidelijke mening over want waar en met wie erbij je ook bevalt een garantie dat het goed gaat heb je nooit! En zeker als je je er in verdiept en misschien handig om te kijken hoe je evt reanimatie op een pasgeborene moet uitvoeren(echt niet te hopen dat het nodig is maar je weet maar nooit) dan komt het heus wel goed en anders is de ambulance zo bij jullie hoor. Ik begrijp de reacties van de anderen ook wel hoor zeker als je al een keer iets hebt meegemaakt dat je bevalling niet vlekkeloos verlopen is....maar als jij hier een goed gevoel bij hebt moet je het gewoon lekker doen!!! Ben heel benieuwd hoe het zal gaan! In iedergeval heel veel succes!!! Groetjes Kylain
wow! Ik wist niet dat dit toegestaan was... Ik ben er ook van overtuigd dat als het natuurlijk gaat dat het veel beter gaat. Ik ben met 33 weken in het ziekenhuis opgenomen omdat ik hoge bloeddruk had en ik heb gevochten om uit het ziekenhuis te mogen omdat ik er van overtuigd was dat mijn bloeddruk door dat stomme ziekenhuis alleen maar opliep. Uiteindelijk hebben ze me een keizersnee gegeven met 34+4 en ik denk nog steeds dat het niet nodig had geweest. Dat hele ziekenhuis gebeuren heeft me alleen maar een minder vertouwen in mijn lichaam gegeven... Ik heb wel vaker gezegd dat het me heerlijk leek om zonder verloskundige te bevallen maar ik werd altijd voor gek verklaard. Ik mag de volgende keer niet eens thuis bevallen omdat ik een keizersnee heb gehad en ik heb wel eens gedacht "dan bel ik toch gewoon lekker niemand als ik aan het bevallen ben". Helaas denkt mijn man heel anders dan ik dus hij zal dat niet toestaan... ik ben ook heel erg voor attached parenting maar helaas vind mijn man "dat we nu eenmaal niet meer in het stenen tijdperk leven". Nou wat ik eigelijk wilde zeggen, heel veel succes! En ik hoop dat je een prachtige ervaring krijgt!
Ik heb trouwens op mijn yoga een filmpje gezien van een bevalling waarbij wel een verloskundige aanwezig was maar die deed helemaal niks. Die keek alleen of alles goed ging en hield zich heel erg op de achtergrond. De man en vrouw deden de bevalling samen en hadden bijna niet door dat zij aanwezig was. Helaas heb jij een vervelende verloskundige...
Ha die Marlett! Hartelijk dank voor je relevante vraag én oplettendheid! Nee, ik ben er nog niet helemaal uit... Ik ben me nogsteeds behoorlijk aan het inlezen en kijken. Ik heb een mooi document van Ceris ontvangen (Emergency Childbirth) wat ook mijn vriend erg fijn vind (just in case, weetjewel?) en daarnaast ook besproken met mijn haptonome. Dins as heb ik een afspr met de verloskundige, en moet het bevalplan aan bod komen. Afhankelijk van haar instelling, kijk ik of ik het ook nog met haar bespreek. Dus helemaal eruit zijn we nog niet, nee. Ik vind dat je absoluut gelijk hebt betreffende je laatste punt. En ik vind ook dat je vraag/stelling bijzonder interessant is! Zo jammer dat we het die kleintjes zélf niet kunnen vragen, hè?! Maar goed, UC gaat er vanuit dat het heel goed mogenlijk is dat die laatste paar cm idd met het inmengen van de verloskundige te maken kan hebben. Idee: ingreep is ingreep, blijft ingreep. Mijn persoonlijke mening daarover, weet ik niet. Want als je je verloskundige érg goed kent (en dus beschouwd als een héle goeie vriendin) kan het in mijn ogen ook zo zijn dat haar invloed minimaal moet zijn geweest in het proces. Moeilijk hoor... Was je baby al ingedaald? Normaal gesproken kunnen ze zien/voelen hoe de baby ervoor ligt, toch? Want dan zou ik zeggen; als alles in jullie eigen ritme ging totdat de verloskundige er mee ging bemoeien met de laatste cm, en alles ook goed ging tot dantoe dat het 'ingrijpen' toch moet zijn geweest. Is dit niet het geval geweest en was de verloskundige de gehele tijd erbij, heeft niets kunnen doen behalve constateren dat het niet vorderde en de beslissing tot medisch ingrijpen nemen, dan denk ik toch echt dat dit niet aan haar aanwezigheid/ingrijpen te wijden is. Zoals ik zeg, is het erg moeilijk in te schatten. Jouw persoonlijke intuitie heeft het antwoord zéker. Misschien kwam je bij die laatste cm aan, en werd je verteld dát je op de laatste cm zat, en gebeurde er het eea psychisch. Het is mogenlijk dat de laatste fase van 'loslaten' toch moeilijker voor je was dan waar je op hebt kunnen anticiperen. Het is ook mogenlijk dat de baby volledig in jouw 'flow' zat en heel lekker naar beneden werd geleid, en dat je wellicht bij de laatste paar cm anders bent gaan persen/puffen/denken waardoor het zijn orientatie verloor en in een volledige blokkade kwam te zitten. Óf dat jullie er beiden klaar voor waren en dat (wat voor een) inmenging dan ook van buitenaf er voor zorgde dat er angst en paniek kwam. Oftewel, het zou kunnen dat jullie misschien wat meer tijd nodig hadden voor de laatste cm, maar omdat de verloskundige in haar draaiboekje heeft staan dat het maar zoveel tijd in beslag mág nemen, er werd gezegd dat het 'te lang duurde' waardoor er angst kwam & paniek, vervolgens ziekenhuis, weg veiligheid voor jullie beiden én huppakee de baby dacht; 'Ja toedeloe, zo kom ik er mooi niet uit! Hier ben ik veilig en voel ik me goed, dáár weet ik niet meer wat ik verwachten kan!' En zo kan ik met nog een paar ideeen komen, maar ik denk dat het het handigst is, dat je zelf je bevalling gaat herbeleven (in gedachten of op schrift) létterlijk van minuut tot minuut om te zien waar die omwenteling in gebeurde. Nogmaals, zowel jouw onderbewuste & intuitie als die van de baby hebben het antwoord, misschien kan je uit zijn/haar gedrag (bij kleding over het koppie bijvoorbeeld?) afleiden wat een eventueel antwoord kan zijn? Ik hoor graag van je ontdekkingen in deze!!! Verder is het wat ons betreft zo klaar als een klontje; ALS je aan UC doet dan zit je zó in de flow & het gevoel van wat er allemaal gaande is, dus ik denk dat je dan á la minuut door hebt wanneer het foute boel is. Wij zouden dan gelijk ingrijpen door naar het ziekenhuis te rijden wat hier op minder dan 10 min afstand ligt. Maar het UC principe gaat er natuurlijk vanuit dat dit feitelijk onmogelijk is vanwege het feit dat ingrepen juist compliceren. Maar persoonlijk wéét ik niet eens of ik UC aanhangster ben! Dus het gedachtengoed van zoiets zou iig voor mij nooit voldoende zijn om, kosten-wat-het-kost een bevalling op eigen houtje door te zetten! Daarnaast kennen mijn vriend en beste vriendin mij beter dan mezelf, dus ook zij zouden een bijzonder rieele inschatting & handeling maken mocht dat nodig moeten zijn. Maar Marlett, speel je zelf ook met de gedachte van UC? Wat voor bevalling ben je tot nu toe aan het plannen? Ga je toevallig ook voor een waterbevalling? Ons bad staat sinds gister opgetuigd in de huiskamer!!!! SPANNEND!!! Ben benieuwd naar je reactie! :-D hugx us
Lieve Kylain & Debby! Dankje voor jullie mooie reacties & fijn dat -ook- jullie 't snappen! En wat een vervelend verhaal Debby, ik kan me goed voorstellen dat je dat vertrouwen toen een beetje verloren bent! Maar aan de andere kant hoor ik ook een hele sterke vrouw die juist prima weet, dat ze het zelf aan had gekunt, had je niet in het medische web gevangen geraakt. Het is zo'n moeilijk thema, vooral omdat we ook heel blij zijn met de medische kennis & hulp. Maar deze maatschappij slaat er zo snel in door.... lastig hoor. Mijn vriend heeft al 2 kids, en de eerst kwam met een HELE zeldzame ziekte ter wereld. Zo zeldzaam dat de eerste maand van haar leventje onzeker en op het randje van de dood was. Zélfs het hele medische team wist niet wat ze er mee aanmoesten, terwijl mijn vriend zijn kindje zag wegkwijnen... De verzorging werd slecht geregeld en dat heeft hij toen zelf op zijn schouders genomen. Hij heeft 2 wkn lang, bijna NIET geslapen. Het bleek genetisch, en de onze kan dit niet krijgen, maar het was een hel none-the-less voor hem wat zijn sporen heeft achter gelaten, natuurlijk. Dus precies jouw 2e berichtje Debby, is wat wij in gedachten hadden. Wisten wij veel dat ze al zo moeilijk doen over een waterbevalling... Maar het maakt niet uit, want we hebben vertrouwen! En zoals Kylain al aangeeft, zitten we zo in het ziekenhuis mocht het nodig zijn. Raar genoeg heeft onze zoon veel vertrouwen in ons oordeel, dus zullen we handelen naar wat voor ons het beste voelt & is, op dat moment. Ongeacht of dat er een verloskundige bij is (met een mening) of niet. Mijn vriend zegt steeds: "het is ónze bevalling, en wij pakken het op ieder moment aan, zoals wij dat willen." En op die manier gaan we het ook doen; geen reden tot spijt & had ik maar's. Ik ben ook benieuwd, wat we uiteindelijk kiezen.... haha... Eerst maar eens afwachten hoe die Miss Muppet verloskundige reageert op het bavalplan... Ik laat het jullie weten, als er interesse is, ok?! Dikke hugx us
Mama Maaike, Grappig, je schrijft Het is mogenlijk dat de laatste fase van 'loslaten' toch moeilijker voor je was dan waar je op hebt kunnen anticiperen. Ik herinner me heel goed dat ik op het moment dat ik een beetje persdrang kreeg, wel schrok "help, dat kind moet zometeen door een gat waar ik normaal gesproken plezier aan beleef!!" Psychisch veranderde er wel wat bij mij ja. Maar aan de andere kant: de dag ervoor had ik nog een echo gehad waarop de gyn zag dat mijn kind er niet helemaal 'normaal' voor lag. Op dat moment werd er niest over gezegd. De instelling is dan toch vaak "we zien wel hoe het loopt". In de ok was duidelijk te zien dat mijn zoon echt dwars voorde uitgang lag: je baringskanaal is min of meer ovaal, het hoofdje van het kind ook, maar als twee ovalen haaks op elkaar liggen, kom je niet erg ver. Van minuut tot minuut herbeleven zal niet zo makkelijk gaan, mijn zoon is nu ruim 4 en ik was kort na de bevalling al heel veel stukken kwijt. Ook toen we nog maar met z'n tweeën waren, was ik stomverbaasd dat het al 5 uur was. (Ik weet nog wel heel goed dat we naar het ziekenhuis moesten, ik stond op de dijk en mijn man liep weer terug het huis in. "Wat ga je doen?" riep ik. "Even gel in mijn haar doen" riep hij terug. Ik heb dit serieus nooit begrepen, maar ach, nu lachen we er om...) Ik speel niet met de gedachte om UC te doen, daarvoor vind ik het echt te spannend. Gelukkig heb ik een verloskundige zoals debby82 het beschrijft, rustig op de achtergrond, af een toe een geintje en tussen de weeen door een beetje kletsen als ik daar behoefte aan had. Aan de andere kant, net als debby82 denk ik ook bij mezelf "dan ga ik toch pas heel laat naar het ziekenhuis". Ik zie het namelijk echt niet zitten om een paar uur op mijn rug (!!!) met een band om mijn buik te liggen en zo'n piepend apparaat naast me. Eerlijk gezegd lijkt een waterbevalling me het mooist. In het ziekenhuis hier is een groot bad en ik speel nu met de gedachte om gewoon heeeeeel lang daarin te blijven liggen totdat OEPS het kind er 'ineens' uitkomt. Wel een aardige tussenoplossing toch? Hoe dan ook: hou ons maar op de hoogte, ik ben erg benieuwd!
Jeetje hier heb ik werkelijk nog nooit van gehoord! Maar ben je niet bang dat het verkeerd gaat? Ik begrijp best dat je niet vele mensen om je heen wilt hebben. Ik heb voor die tijd ook duidelijk aangegeven dat ik geen stagair wilde. Ik was wel heel blij met de kraam erbij ...En wat heb ik veel aan de verloskundige gehad! Waren ze er niet geweest dan was het niet goed gekomen, Want ik mocht nog 1 x persen en als ze er dan niet was moesten we als de donder zien dat we in het ZH kwamen. Waren ze er niet geweest dan had ik geen aanmoediging gehad en dan was het dus wel fout gegaan. Er waren nog een aantal dingen waarover ik blij was dat ze er waren! Brr ik zou het echt niet aan durven! VInd ook echt wel dat je het leven van je kind op het spel zet! En ik begrijp best dat je verloskundige wil dat de kraam erbij is en nog een assistent. Wat als het fout gaat?Het is voor haar ook niet iets alledaags een waterbevalling! Mijn verloskundige was blij met mijn kraam want het is soms toch wel wat onzeker allemaal en dan kun je zeker wat hebben aan een 2e persoon ,
Jee, wat interessant om dit allemaal te lezen. Ik ben nu pas 6 weken zwanger van onze eerste, en ik denk niet dat ik een bevalling zonder verloskundige zou aandurven, maar dat even terzijde. Nu ik dit topic gelezen heb (heb niet alle reacties gelezen, voornamelijk de posts van de TS en van Ceris) rijzen er wel wat vragen in mij op betreffende ingrepen van verloskundigen/gynaeclogen en het bevallen zelf waar ik voorheen eigenlijk nooit over nadacht. Ik hoop dat iemand ze kan beantwoorden. - Waarom worden sommige vrouwen gestript? M.i. kan het toch zo zijn dat de verloskundige er naast heeft gezeten met het bepalen van de uitgerekende datum en dat de zwangerschap dus nog niet zo lang gevorderd is als gedacht? Dan "dwing" je een baby toch geboren te worden, terwijl het er (misschien) nog helemaal niet klaar voor is? (Of zie ik dit verkeerd?) - Waarom worden sommige vrouwen ingeknipt? Ik heb begrepen dat dit is omdat het te lang duurt? Maar hoezo duurt het te lang? Is dat slecht voor de baby? En zo ja, wát zijn dan precies de gevaren die op de loer liggen? - Is er ook een andere mogelijkheid om te bevallen dan liggend? (behalve in een bad want dat hebben wij niet ). Ik vind namelijk dat van het liggen en de bekken die sluiten wel logisch klinken. (En hoe grappig dat je het liedje van Hans Teeuwen aanhaalt Mama Maaike ). Ik weet dat ik nog even te gaan heb en zulke vragen wellicht ook wel aan een verloskundige kan stellen, maar ik ben er nieuwsgierig naar en zou het graag al weten.
- Waarom worden sommige vrouwen gestript? M.i. kan het toch zo zijn dat de verloskundige er naast heeft gezeten met het bepalen van de uitgerekende datum en dat de zwangerschap dus nog niet zo lang gevorderd is als gedacht? Dan "dwing" je een baby toch geboren te worden, terwijl het er (misschien) nog helemaal niet klaar voor is? (Of zie ik dit verkeerd?) Dit zie je naar mijn idee wel goed, maar in sommige gevallen is dit nodig. Zullen de aanhangers van uc vast niet met mij eens zijn maar zo zie ik dat wel. Wordt bv zelf vrijdag met 40 weken gestript omdat mijn kindje op de echo met 38 weken al 8 pond woog en mijn eerste kindje 10 pond woog en er niet door pastte. - Waarom worden sommige vrouwen ingeknipt? Ik heb begrepen dat dit is omdat het te lang duurt? Maar hoezo duurt het te lang? Is dat slecht voor de baby? En zo ja, wát zijn dan precies de gevaren die op de loer liggen? Dit kunnen verschillende redenen zijn. overigens wordt er tegenwoordig liever gekozen voor inscheuren dan inknippen. Maar bv als de hartslag van de baby ineens teveel daalt kan er een knip worden gegeven, dan is het noodzakelijk dat de baby snel geboren wordt. - Is er ook een andere mogelijkheid om te bevallen dan liggend? (behalve in een bad want dat hebben wij niet ). Ik vind namelijk dat van het liggen en de bekken die sluiten wel logisch klinken. (En hoe grappig dat je het liedje van Hans Teeuwen aanhaalt Mama Maaike ). Zolang je geen medische reden hebt oid kun je volgens mij in principe in alle houdingen bevallen. Zo wilde ik bij mijn eerste heel graag op de baarkruk bevallen omdat mij dat nu eenmaal een veel logischere houding leek dan liggend. Veel verloskundige denken er ook wel zo over hoor. Gewoon vragen volgende keer. Overigens kun je een bevallingsbad ook huren. Dat is vaak geen gewoon bad. @aanhangers van UC: wat ik naar voren voel komen uit jullie verhaal is dus eigenlijk dat alle problemen die evt tijdens een bevalling kunnen voorkomen worden veroorzaakt door het feit dat je je al vrouw niet genoeg op je gemak voelt, even kort gezegd? Mijn zoontje woog 10 pond, ben met 42 weken ingeleid en heb uiteindelijk een ks gehad omdat hij het niet meer prettig vond en hij niet indaalde, gewoon te groot dus. Volgens jullie was dit dus nooit gebeurd als ik thuis was gebleven en gewoon had afgewacht tot de bevalling spontaan zou beginnen? En dus nogg groter was geworden? Vind dat nogal kwetsend overkomen eerlijk gezegd. Ik hoop voor jullie echt dat het zo is, maar persoonlijk geloof ik er dus niet in. Een verloskundige en een gynaecoloog hebben hiervoor geleerd, die maken bepaalde keuzes, inleiding/knip ed niet zonder reden. Waarom daaraan twijfelen? Zo heb ik ook nog eens flink veel bloed verloren na de bevalling. Zorg je dan ook dat je plasma/bloed voorradig hebt of ga je dan alsnog naar het ziekenhuis? of komt dat ook niet voor bij uc? Vind het eerlijk gezegd nogal egoistisch overkomen en naar mijn idee zet je het leven van je eigen kindje op het spel.
Strippen wordt vaak ook gedaan op verzoek van de moeder. Als die het gewoon niet meer trekt. Overigens zij mijn verloskundige dat ze dat pas deden na 41 weken. Daarvoor gingen ze niet eens proberen, zelfs niet op verzoek. @TS: Wat ik trouwens echt niet snap van je verloskundige is dat ze idd niet gewoon op de achtergrond wil blijven. Dat ze zich zo opdringt zeg maar. Wat ga je trouwens doen als de baby in het vruchtwater heeft gepoept? Ben wel heel benieuwd hoe je bevalling gaat verlopen! Hoop dat je dat nog laat weten Heb je trouwens het boek Misconceptions gelezen van Naomi Wolf? Gaat niet letterlijk over UC, maar wel over de medicalisering van bevallingen en de gevolgen daarvan. Ik heb trouwens sinds mijn bevalling ook minder vertrouwen in dat de gynaecoloog precies weet wat ze doen. Of liever gezegd de omstandigheden kunnen ervoor zorgen dat er dingen gebeuren die gewoon niet fijn zijn. Als het druk is in het ziekenhuis en er zijn niet genoeg gynaecologen aanwezig dan ben je aangewezen op arts-assisstenten en verpleegkundigen (als je geluk hebt) en die waren in mijn geval veel te afwachtend (veel te lang gelegen met 10 cm ontsluiting en geen persdrang, ze hadden veel eerder kunnen zeggen dat ik ook op de gewone weeen mocht meepersen).