haha geen horrorverhalen danabelle enneh het valt wel mee maar ik heb dagelijks rugpijn dus misschien ben ik eraan gewend geraakt ik voelde heel veel druk op mijn rug vooral en dan de kramp van je ruggegraat naar voren trekken, ik weet niet of je wel eens een zweepslag (niet met een echte zweep hihi maar de aandoening) heb gehad maar daar vond ik het wel wat op lijken, ik heb bij de eerste ook beenweeen gehad en vond ik ook goed te doen, ik kon nog blijven lachen in elk geval
@ Isademi, ach het is geen horrorverhaal toch? Ik heb een prima bevalling gehad - alleen die rugweeën waren niet zo prettig. Gelukkig was ik er snel vanaf
Misschien niet erg bescheiden, maar dit topic mag best meer gelezen worden. Whoehoe!! "Duik in die weeen!!"
precies een beetje positiviteit kan geen kwaad, bevallen is heftig maar wel heeeeeeeel erg mooi en dat vergeet je door alle heftige horrorverhalen..
Hoi, Mijn bevalling begon met 40.5 weken (4 jaar geleden) Ongeveer rond 20.00 uur voelde ik wat lichte kramp. Ik had toen nog niet door dat de bevalling begonnen was. Ik denk dat ik om 23.00 uur wel door had dat het echte werk begonnen was en dus heb ik m`n moeder, vriendin gebeld en de verloskundige. Toen de vk kwam kijken had ik 4 cm ontsluiting en mochten we naar het ziekenhuis. Tot nu toe was de pijn makkelijk te dragen. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen hebben ze mijn vliezen gebroken. Daarna werden de weeen heftiger maar nog steeds te dragen. Helaas bleef ik erg lang op 6 cm steken. Toen werd mij geadviseerd om te gaan plassen en even te lopen. Binnen 10 min. moest ik ineens persen en na 3 persweeen is mijn zoon geboren om 04.30 uur. Ik had een klein schaafwondje met in totaal 2 hechtingen. De placenta kwam er ook makkelijk achteraan. En het hechten heb ik niet gevoeld. Nu ben ik weer zwanger en ik hoop echt dat het zo gaat als bij mijn eerste. Ik vond het een prachtervaring!
Ik ben ook FAN van dit topic, Al die positieve verhalen, zalig, die helen de wonden die de horrorverhalen (die me ongevraagd ter ore zijn gekomen) hebben veroorzaakt!
Nog een positieve opmerking van mijn moeder (die toch twee keer is bevallen ): Weeën voelen eigenlijk net als menstruatiekrampen, alleen wat heftiger, je voelt ze opkomen, wat erger worden en weer weg trekken. Dat is iets waar ik zelf heel vrolijk van word, want ik heb altijd erg zware menstruaties gehad, met hele erge baarmoeder krampen en veel bloedverlies, ...dus ik heb het gevoel dat ik wel al wat aan kan
Jaa...dat van menstruatiepijn had ik ook al es gehoord. Ik heb ook altijd heel zware en pijnlijke menstruaties. Bovendien heb ik heel erg last van prikkelbare darmsyndroom, dus ik ben wel aardig "thuis" in buikkrampen. Ik hoop, dat het me zal helpen bij de bevalling straks
hey Hellen, Ja, precies, dat hoop ik ook! Ik had toen ook al echt krampen die me de adem weg pakten en waar ik echt bij moest blijven ademen om ze door te komen... dus vraag me af of dat een beetje lijkt op weeën... hoop stiekem van wel want dat kan ik aan Ik zie dat we precies even ver zijn! Ben jij ook al zo zenuwachtig?
Yes, eindelijk mag ik hier ook een verhaaltje doen!! 's Nachts om 4:00 uur begonnen de weeën. Niets geen onzekerheid, het was echt begonnen en dat wist ik meteen! Mijn horrorbeeld was dat ik het niet zou herkennen en uiteindelijk te laat in het ZH zou zijn ofzo. Nou ja, dat was dus meteen over! Na een paar uurtjes in het ZH bleek Julia een sterrenkijkertje te zijn (ze lag met haar gezicht naar boven/voren ipv naar achter). Hierdoor waarschuwden ze mij voor een lange bevalling. Na 11 uur, een pethidine spuit én een slecht werkende ruggenprik bleek ik pas 5 cm te hebben en vroeg ik (lees: jammerde ik) om de ruggenprik bij te spuiten. Dit duurde even, want de buurvrouw was luidkeels aan het bevallen... Inmiddels kreeg ik opeens persdrang, maar ik mocht absoluut niet persen (had pas 5 cm tenslotte!). Na een paar minuten hield ik het echt niet meer en heeft ze opnieuw getoucheerd: volledige ontsluiting!!! Binnen een half uur was ik van 5 naar 10 cm gegaan!!! Ik mocht meepersen en binnen een kwartier was Julia er. Ik heb géén hechtingen (heel klein schaafje aan de binnenkant, maar dat hoefde niet gehecht) en er is geen tang of pomp aan te pas gekomen. Alles waar ik bang voor was is niet gebeurd (weeën niet herkennen, lang persen, dagenlang weeën hebben, tangen/pompen, etc.). Wel moet ik eerlijk zeggen dat ik me op de pijn niet had voorbereid. Maarrrr, het is te doen! Ik zei toen al, weeën zijn te doen omdat ze steeds ook weer weg gaan. Ik heb urenlang spelletjes gedaan op mijn man z'n telefoon en tussen de weeën door kun je je de pijn eigenlijk al niet meer voorstellen. Ik heb wel vanaf de eerste wee meteen elke 5 minuten weeën gehad, en dat maakte me op een gegeven moment erg moe. Ik ben blij dat ze uiteindelijk nog zo snel er opeens was, want we hadden verwacht dat het nog veel langer zou duren. Heel veel succes met bevallen allemaal! Het is niet echt leuk, maar het is een ontzettend bijzondere ervaring en ik zou het zo weer doen!!
Een paar weken terug las ik nog vol ongeloof al deze fijne verhalen, en kon ik me niet voorstellen dat het vaak zo goed gaat...gezien alle horror die je altijd hoort... ...en nu mag mijn eigen positieve verhaal er ook bij! 3.30 braken mijn vliezen in bed. Kreeg ook meteen krampen. Vk gebeld maar we konden gewoon weer gaan slapen 10.10 moest ik voor reguliere controle bij haar zijn, gewoon heen gegaan 16 uur begonnen de weeën. 18 uur kwam de vk, nog niks ad hand verder 21 uur kwam ze weer, 0 cm ontsluiting, jammer 23 uur kwam ze weer, 2 cm ontsluiting, viel tegen dus toch maar naar het zkh, vk adviseerde me om pijnstilling te gaan nemen 00 uur was ik in het zkh en om 00.30 nog even toucheren voordat de ruggeprik gezet zou worden: 8 cm ontsluiting! geen pijnstilling meer nodig (grote opluchting voor mij, wou ik nl eigenlijk niet) 01.00 volledige ontsluiting (dus van 2 naar 10 cm in 2 uurtjes...), beginnen met persen 01.47 is Rens geboren en om 01.55 kwam de placenta Ik had wel 2 inwendige scheuren, 1 uitwendige scheur en 1 knip... ze waren 3 kwartier met hechten bezig. Klinkt heel heftig maar het is super voorspoeding genezen en heb er nauwelijks last van gehad. Het ritje naar het ziekenhuis toe vond ik het zwaarste qua pijn. Maar achteraf zeg ik: oke het heeft mega veel pijn gedaan, maar het was niet onoverkomelijk en ik kijk er hartstikke positief op terug! De bevalling is me dus erg meegevallen, in tegenstelling tot de eerste 3 a 4 weken met de baby... ik vond het niet echt een roze wolk, het was zo zoeken met alles en ik begin pas nu (5 wk) echt te genieten van hem. En daarvan hoor je juist altijd alleen van die geweldige verhalen, nooit iemand die zegt dat dat ook kan tegenvallen. Maar oke, daar gaat dit topic niet over
Wat een mooi positief topic! En dat gezegd voel ik mij helemaal geroepen hier mijn verhaal neer te zetten. Bij de oudste was het eigenlijk ook al een mooie bevalling. Ik was al 41w2d en de volgende dag had de vk al netjes een afspraak in het ziekenhuis gemaakt voor controle. Maar die avond begonnen de weeën en heb ik samen met mijn man steeds weeën op zitten vangen, het uiteindelijk weer licht zien worden en achteraf zien we dat nog steeds als een hele fijne nacht. Om 6.00 de vk gebeld, was nog weinig aan de hand 2 cm en om 10 uur kwam ze terug. Uiteindelijk is Nienke om 13.00 geboren. Gewoon thuis, fijn in ons eigen bed. Placenta was tijdens de laatste persweeën al losgekomen en kwam er gelijk achteraan. Wel een kleine knip gehad maar die genas snel. Dus al een mooi verhaal! En dan denk je dat het alleen maar vervelender kan worden bij een tweede, maar niets is minder waar.. Twee weken terug was ik precies 40 weken zwanger en had toen ik opstond om 7.30 geen idee dat het die dag zou gebeuren. Even later kreeg ik even hele erge kramp en kort daarna besloten mijn darmen dat ze leeg moesten. Daarna was het weer even over. Dus zelf gedoucht, Nienke uit bed gehaald en tijden het ontbijt begon ik toch wel wat meer gerommel te voelen. Om half 10 online gegaan en manlief gezegd dat het begonnen was maar dat ik nog twijfelde of hij wel naar huis moest komen (wat een 45min kost voor hem) maar om 10 toch gezegd het wordt erger kom maar! Ondertussen Nienke nog een beetje vermaakt tussen de weeën door. Manlief om 11.15 uur thuis, die heeft de vk gebeld, en ook het kdv voor Nienke waar ze gelukkig terecht kon. Dus hij heeft haar weggebracht en eer hij terugwas (om 12.00) kwamen de weeën om de 2 minuten en waren ze al bijna niet meer te houden. Gelukkig kwam de vk kort daarna binnen en die maakte snel alles in orde. Zelf wilde ik eigenlijk nog even onder de douche, maar vk wilde eerst kijken...Tja en dan klapperen je oren als ze zegt '10 cm' nee niet meer douchen..oh...Ze heeft de vliezen gebroken, persdrang werd steeds sterker en in twee persweeën is uiteindelijk om 12.25 onze tweede dochter geboren! Tussendoor heeft de vk wel weer een knip gezet. Hoe doen ze dat toch zo snel..maar hielp wel. Dus weer netjes thuisbevallen. Al moet ik wel zeggen dat het anders was gegaan als de vliezen eerder waren gebroken want het vruchtwater was niet helder, maarja met die snelheid was het niet anders meer te doen en Amber heeft er gelukkig geen last van gehad. Dus ja het kan snel gaan. Lichamelijk is mij de tweede keer veel meer meegevallen dan de eerste keer. Voor omdat ik er goed uitgerust aan begon. Geestelijk had ik er wel meer moeite mee om het te beseffen hoe en wat er gebeurd was. Maar nu erop terugkijkend was het zo mooi en liep alles zo goed! Wat ben ik blij met onze meiden
Wauw...weer heel mooi om te lezen. En natuurlijk ook weer enorm bemoedigend. Nog gefeliciteerd met je tweede dochter!
Trouwens, die placenta.. Ik hoor ook wel eens dat vrouwen de uitdrijving pijnlijk vinden. Eerlijk gezegd heb ik het niet eens gevoeld. De VK zei op een gegeven moment: je mag nu nog een klein beetje persen, dan komt de placenta. En hop, daar was ie. Vervolgens drukte ze een paar keer een beetje op mijn buik, maar niet hard of pijnlijk, om eventuele stolsels naar buiten te laten komen. Maar die had ik dus niet Wat een fijn topic is dit toch he, en wat ben ik blij dat ik met een prettig gevoel kan terugdenken aan de bevalling!
Ik heb een ontzettend fijne zwangerschap en bevalling achter de rug.. Gehele zwangerschap geen gekke dingen en (gelukkig) ook nooit tegen de bevalling opgekeken. In week 39.4 smorgens om 4.00 uur wat buikpijn, om 6.00 uur vk gebeld. Zij was om 6.45 uur bij ons thuis, gekeken: al 4 cm ontsluiting. Deze gehele ronde vond ik echt meevallen. De weeen, ok...die voel je wel, maar tussen de weeen door lekker gewandeld in de huiskamer en mijn moeder en zus gebeld Om 8:30 uur kwam de vk terug, gekeken: 8 cm ontsluiting! Nu was de pijn wat heftiger: echt de tijd moeten nemen om bij te komen van de weeen en hierdoor was praten tussendoor niet echt mogelijk.. Om 10:00 mocht ik eindelijk gaan persen en om 10:41 was ons lieve meisje Michelle geboren. Ik vond de laatste twee cm het ergst van alles. Omdat Michelle nog niet goed was ingedaald vond ik het persen heel hard werken, niet echt pijnlijk (behalve het laatste stukje dan De kraamtijd hebben we ook echt van genoten, een ontzettend leuke kraamvrouw. Alleen hadden we dag na de bevalling hoog water in huis (heftige regenval) dus dat was wat minder. Voor alle dames die nog moeten bevallen: heel veel succes! *tip: boek van Beatrijs Smulders - Veilig bevallen (heb ik heel veel aan gehad!) Liefs, Kim
@ kim, wat een mooi verhaal! Ik hoop dat ik over niet al te lange tijd ook zo´n mooi verhaal hier mag schrijven Nog gefeliciteerd met de geboorte van je dochter!
Bedankt voor al jullie verhalen! Echt een hart onder de riem. Ik ben bij tijd en wijlen ontzettend bang voor een nare bevalling. Heb dan droombeelden van onaardige artsen en verplegend personeel die je tegen je zin in dingen willen laten doen... (of lees weer eens ergens hoe erg de bevalling van Bridget was...) Ik was echt toe aan een positief verhaal en ik kreeg er vele! Ga Beatrijs Smulders snel lezen en ik hoop in februari er een mooi verhaal bij te kunnen zetten! Groetjes, Kaatje oh en heb nog een tip: Claudia de Breij, heeft een lief, grappig boekje geschreven 'krijg nou tieten' aanrader!