Thijs heeft zeker dagen dat hij niet zo lekker in zijn velletje zit. Of dat een sprongetje is geen idee. Ik heb het boek oei ik groei en vind het een grappig boek. Maar ik kan niet zeggen dat wanneer Thijs niet lekker in zijn velletje zit, hij dan ook een sprongetje heeft. De ene keer later dan de andere keer. Tja hij zou naar mijn idee constant een sprongetje kunnen maken...
Ik heb inderdaad ook niets met die sprongetjes. Heb het boek gekocht op aanraden van een tante van mij en vond het al snel helemaal niks. De voorbeelden van ouders zijn leuk, maar ik herkende niets van de sprongetjes. Natuurlijk, ieder kind kan verschillen, maar ik vind het nogal zwak hoe het boek is opgebouwd: die herhaling is vreselijk irritant. Soms wordt er letterlijk herhaald wat in een eerder hoofdstuk is gezegd en ik vond het ook niet alle punten geloofwaardig. Was daarom ook al snel benieuwd naar de basis van het boek en ontdekte dat het onderzoek nogal omstreden is. De pdf van Merijn is duidelijk wat dat betreft. Nu ik alle kritiek erop ken vind ik het nogal dom van mezelf dat ik geld uitgegeven heb aan zo'n boek vol herhaling. Er zijn vast leukere boeken (als iemand nog een suggestie heeft ).
O, nou ja sorry. Ik vond t wel grappig om te lezen wat ik kon verwachten qua ontwikkeling. Ik hou van haar ook heel goed bij wat ze wanneer kan, leuk voor later. O, niet wetenschappelijk bewezen, tja dat staat ook nergens in t boek geloof ik. Ik vond t alleen wel frappant dat Vera 2x precies op de dag af een huildag heeft gehad. En echt de hele dag gehuild, wat ze anders nooooooooit doet! En rond 6 maanden plotseling een megasprong maakt (terwijl ze daarvoor een hele tijd 'stil' stond naar mijn idee) en echt een totaal ander kind was. En er ontzettend relaxt uitkwam... Tja, dan is Vera vast een enorme uitzondering
Ja hoor, mijn zoontje en vele andere met hem. Ik heb er in ieder geval genoeg gezien die dat deden. Volgens mij is hier niets schokkends aan. Wat betreft de sprongetjes. Ik heb het boek gekregen en ik heb er uit nieuwsgierigheid 1 x uit gelezen. Ik heb nog nooit een sprong herkend. Natuurlijk heeft mij zoontje weleens een off day maar het is niet zo dat hij daarna weer veel meer kan. En die "zeur"-momenten zijn binnen 1 dag ook weer over. Dus ik herken hier geen sprongen zoals dat beschreven wordt in oei ik groei. Of ze bestaan of niet zoals ze beschreven zijn in dit boek daar heb ik niet over nagedacht dus heb er ook geen doordachte mening over. Maar het valt mij ook op dat sommigen hier op het forum een zeurdag van hun kind(eren) te snel gooien op sprongentjes. "Mijn kind huilt vandaag zo veel, zou het een sprongetje zijn?" Misschien gewoon een baaldag, daar weleens aan gedacht? Van andere kant kan ik mij ook voorstellen dat het een soort troost biedt in de zin van dat als het een sprong is dat het over zal gaan en dat een kind daarna meer kan. Ook prima. Er is van beide kanten wel iets over te zeggen.
en of ik erin geloof. Kon er bijna de klok op gelijk zetten met meneertje, en nee het was niet zo dat ik per week keek, maar meer als hij een paar dagen uit zijn hum was dat ik dacht, laat ik het boek eens bekijken en ja hoor! Ik keek naar wat hij zou moeten kunnen dat sloeg ik altijd over, een kind ontwikkeld op zijn eigen thempo. Deze fase's, sprongen net hoe je het noemen wilt, duurde jammer genoeg echt geen dag, de ene wat langer als de andere maar soms echt ruim een week hoor, vooral die met 11 maanden was erg zwaar. Afgelopen week wat het weer raak, volkomen niks mee te beginnen, sinds vandaag super lief! praat ineens sommige dingen met 2 woordjes! Dus ja ik geloof erin
Ik geloof er ook in. Ik heb een tweeling en bij mijn ene zoon merk ik helemaal niks. Maar bij mijn andere zoon zie je het heel duidelijk. Op dit moment zit hij in de 11 maanden sprong en het is echt drama hier met hem. Kan geen kant met hem op. hopelijk is het snel voorbij.
Ik geloof er niet in. Bij alle drie de kinderen hier nog nooit iets gemerkt van wat een sprongetje moet zijn ofzo. Verder heb ik me er ook echt niet in verdiept ofzo van wanneer ze zouden 'moeten' zijn. Sprongetje of niet, ik kijk gewoon naar de kindjes en spring daar op in. Probeer ze te geven wat ze op dat moment nodig hebben. En of het nu een sprongetje, een huppeltje, een fijne dag of een baal dag heet, maakt ons helemaal niet uit ! Regeldagen hier overigens ook eigenlijk nooit wat van gemerkt ! Merijn, Zal morgen je pdf eens kijken nu te laat voor! Haha!
Toen mn eerste 2 geboren zijn had ik nog nooit van die sprongetjes gehoord als zodanig. Maar ik merkte wel dat ze met bepaalde mentale horten en stoten verder kwamen. Dat ze na n bepaalde periode waarin ze wat minder makkelijk te plezieren waren ineens iets begrepen ofzo wat ze vroeger echt niet zouden snappen. Of dat ze ineens iets zo nieuw en on "michael" of on "patrick" achtigs deden dat ik zoiets had van hoe kan hij DAT nou ineens doen/weten. Nu met Wendy las ik over die mentale sprongen en dacht JA! Inderdaad dat klopt! Of ze persee op die tijden komen als dat het boek zegt...naja zou t niet weten want ik let liever op mn kind als een of ander boek. Go with the flow en dan kom je ze vanzelf wel tegen (misschien ook omdat t mn derde is?) Maar voor zover als ik nu snap wat er bedoeld word met "sprongetjes" geloof ik er echt wel in. En weet je. Vroeger op school was er een meisje die vond dat wij andere meisjes ons altijd aanstelde als we ongesteld waren. Want het deed helemaal niet zo'n zeer als wij zeiden dat het deed... (ik lag/lig af en toe krom van de krampen de eerste 2 dagen en ik zie mn moeder nog het aanrecht grijpen van de pijn toen ze nog ongesteld werd....die 3 maanden lang om dan 1 week niet ongesteld te zijn en dan weer n maand lang wel.) Als je begrijpt wat ik bedoel...
@ kiwi: ik vind het ook prima dat mensen er hun troost uithalen. Maar mijn bezwaar is dat het te pas en te onpas wordt geroepen, zoals jij ook beschrijft. Mijn kind is anders, zou het een sprong zijn? Mijn kind slaapt zo slecht, ja het is een sprong! Het is ZO makkelijk. Ik heb het boek maar een beetje doorgebladerd bij een vriendin, maar ik zie het zo: sprongen vallen op vaste tijden, met zo en zoveel maanden. Maar ze kunnen een paar weken eerder en een paar weken later plaatsvinden. Het kan maar een dag duren, maar ook een paar weken. Maar je kan ook niets aan je kind merken. Wat ik hierin lees, is dat ze eigenlijk altijd wel kloppen. Uit mijn hoofd is er een sprong met 8 en 12 weken. Wanneer je kind met 9 weken moeilijk is, is het de 8 weken sprong, wanneer het met 10 weken zo is, dan is het een 12 weken sprong. Oftewel, er is altijd wel een sprong te passen. Natuurlijk herken je je kind er dan in (als het last heeft van moeilijke periodes)! Overigens, mentale sprongen bestaan wel. Maar niet op vaste tijdstippen en dus in de mate zoals oei ik groei ze omschrijft. Het is namelijk wel wetenschappelijk bewezen dat een kind opeens iets kan, dat de ontwikkelingen in sprongen gaat. En ik weet niet of dat wel wetenschappelijk is bewezen, maar ik kan me best wel voorstellen dat er een fase is waarop een kind iets wil, maar het nog net niet kan en dan gefrustreerd raakt. Maar leg niet alles uit door middel van een sprong. En de verwijzing naar oei ik groei en 'ja met 12 weken is er een sprong' vind ik in die zin vervelend omdat het boek is geschreven door een man die zijn bevindingen niet eens wetenschappelijk heeft kunnen bewijzen terwijl hij het wel heeft geprobeerd. En omdat de moeders die aan zijn onderzoek deelnamen hem niet vertelden wat hij wilde horen, heeft hij ze gepusht tot hetgeen wat hij wel wilde horen. Waarom dat voor zoete koek slikken? Het is zo commercieel als wat.
Ik heb nog nooit een sprongetje kunnen ontdekken bij mijn kinderen. Als er een kern van waarheid inzat dan zou toch iedere ouder er een stukje herkenning in moeten vinden? Het boek is natuurlijk wel een mooie kapstok voor ouders. En wat een gigantische bestseller, ik wou dat ik het geschreven had!
Hier zit mijn meisje vol in d'r 19 weken sprong!!!! Dus wel degelijk dat het bestaat... natuurlijk reageert ieder kind anders maar de periodes zij er wel!!!
Interessant artikel, Merijn, maakt inderdaad een hoop duidelijk. Ik geloofde in eerste instantie wel in de sprongetjes hoewel ik mijn twijfels had...die zijn nu weggenomen. Desondanks vind ik het een aardig boek om in te blijven lezen, op sommige punten geeft het boek voor mij een beter inzicht in de leefwereld van mijn baby.
Ik geloof ook wel degelijk in sprongetjes, ik heb ze hier allemaal gemerkt. Alleen de meeste dingen die beschreven zijn in oei ik groei, wat ze allemaal zouden kunnen na zo'n sprong, die neem ik maar met een korreltje zout, mijn zoontje kan echt nog niet afwassen hoor!
Ja mamavanukkie dat neem ik ook met korreltje zout haha. Klopt echt niks van hier... dan zou mijn zoon volgens mij al met 6 maand moeten lopen ofzo, nou hij was 13 maand haha. Maar de sprongen zijn er wel degelijk hier, nu de 15e maand sprong. Neemt wat af gelukkig, het hoogtepunt hebben we gehad, maar hij heeft er nog steeds last van...
Die was hier ook best heftig en ging gelijk over in de 17 maanden sprong, ik noem hem hier de sprong der sprongen Hij is er nu pas bijna doorheen.
Merijn, ik heb je pdf met veel interesse gelezen omdat ik zelf psychologie studeer èn net mama ben geworden. Er is inderdaad geen wetenschappelijke basis voor de 'sprongetjes' zoals ze beschreven staan in het boek. Ik heb het boek thuis (heb het gekregen, had het anders niet zelf gekocht) en hoewel ik eerst nogal sceptisch was, merk ik tot mijn verbazing dat er wel veel herkenbare dingen in staan. Mijn dochtertje is nu 8 weken en de 'symptomen' die beschreven worden bij dit sprongetje heeft ze wel allemaal. Het kan toeval zijn natuurlijk. Ik ga zelf niet blind af op het boek, maar weet vanuit mijn studie wel dat de hersenen van een pasgeboren baby nog niet volgroeid zijn en dat ze zich in het eerste levensjaar enorm snel ontwikkelen. Het lijkt me best logisch dat een baby daar af en toe wat last van heeft. Hij is bijna constant bezig met nieuwe vaardigheden leren, wat vervolgens allemaal weer wordt 'opgeslagen' in de hersenen. Dus is het niet zo vreemd dat een kindje daar weleens moe en hangerig van wordt; er gebeurt zoveel in dat kleine lichaampje! Dus ten dele geloof ik wel wat er in dat boek staat (baby heeft behoefte aan geborgenheid als hij zich zo voelt, stimuleer je baby als je merkt dat hij iets nieuws kan), maar als je het puur wetenschappelijk bekijkt is het inderdaad onzin.
Ik geloof niet zo in die sprongetjes, in de zin dat ze rond vaste tijden komen. Wél denk ik dat de ontwikkeling van kinderen met horten en stoten gaat. Ik merk hier dat er op sommige momenten geen 'tijd' is om uitgebreid met taal bezig te zijn bijvoorbeeld, omdat hij dan in een groeispurtje zit. Dan is dat weer wat afgevlakt en heeft zijn lichaam de energie om andere dingen te leren. Dat PDF-bestand geeft voor mij inderdaad aan dat het niet onderbouwd is en sterk afhankelijk van kinderen zélf. Ik heb ook het idee dat je snel wat op gaat hangen aan dingen die je ziet in een boekje. Je wordt makkelijk beïnvloed door zulke dingen en gaat die dan ook waarnemen. Dit werkt volgens mij net zo als in gevallen van vreemde bultjes of een bepaalde pijn, die na zoeken op internet de meest gevaarlijke ziekten kunnen zijn. Of met psychische 'problemen', die je opeens allemaal kan hebben als je leest wat de symptomen zijn. Ik denk dat je in die zin het best op je gezond verstand kan vertrouwen en met een mindere dag of tijd het idee houdt dat het wel weer over zal gaan. Bij ons gaat het leven toch ook met pieken en dalen?
Voor veel moeders zijn de sprongetjes herkenbaar. Dat wil niet zeggen dat ze wetenschappelijk beoordeeld ook echt bestaan. (net zoals een horoscoop heel herkenbare dingen bevat, zonder dat iemand kan bewijzen dat het waar is). Maar er is niks mis mee om 'erin te geloven'. Het geeft je in elk geval zelfvertrouwen dat je niet iets verkeerd doet, waardoor je baby soms een paar dagen zo moeilijk doet.
Ik geloof heilig in de sprongen. Heb hier een manneke dat supergevoelig is. Elke ontwikkeling die hij maakte ging gepaard met huilerige periodes waarin hij slecht sliep, niet wou eten en alleen maar wou knuffelen. Kon er gewoon bijna de klok op gelijk zetten. En misschien kun je overwegen dat niet elk mens hetzelfde is en hetzelfde reageert op gebeurtenissen. Zo kan het ene kind bijvoorbeeld ook helse pijnen hebben bij het tanden krijgen en het andere nergens last van hebben. Met sprongetjes net zo... je kunt niet wetenschappelijk bewijzen dat het bestaat want lang niet alle kinderen hebben er last van!
bij mijn dochter klopte het precies en merkte dat aan haar gedrag, veel huilen, jammeren, niks is goed etc. dit was dan meestal een paar dagen. bij mijn zoontje heb ik nog niet iets specifieks opgemerkt maar weet zeker dan de sprongentjes bestaan alleenhet ene kind reageerd heftiger