hallo, ik ben nog maar 25 maar toch zou ik al heel graag zwanger willen worden. nou is het probleem dat mijn man nog niet wilt.we zijn al lang bij elkaar en ook al getrouwd. hij is 30 en op zich vind ik dat een mooie leeftijd. maar ik heb het idee dat een man er nooit echt aan toe is of wel? hebben dit meer vrouwen meegemaakt? of zijn er vrouwen die hun manlief zo ver kunnen krijgen dat hij wel wilde? ik weet dat je er samen moet achter staat en daarom ben ik natuurlijk nog niet bezig,maar ik wil erg graag een kindje.vooral omdat veel vriendinnen van mij ook bezig zijn of al een kindje hebben! en als ik dat zie dan wil ik ook zo graag een gezinnetje. nou zegt mn man dat hij de komende 2 a 3 jaar nog niet wilt...dus dat betekend dat ik 27/28 ben als ik kan beginnen en dan misschien rond mn 28e/29e of misschien wel pas op mn 30e zwanger! en dit klinkt nog zo ver weg, en wilde zo graag jong moeder worden....wat je natuurlijk niet voor het zeggen hebt. nou misschien zijn er vrouwen die in het zelfde schuitje zitten als mij of hebben gezeten? en misschien wel vrouwen waarbij de man in een keer omsloeg? alle tips/ verhalen zijn welkom! liefs annelies
Hoi Annelies Hier een link(als het lukt) over een soort geijk verhaal van Neeltje en ook ik heb dit gehad met mijn vriend.. Kijk maar of je er iets aan hebt. En je mag altijd mailen hoor.. Ik wil niet zeggen dat mijn oplossing per definietie helpt. Maar het heeft mij wel geholpen. Ik stuur je even een privé mail. Liefs, Sensa http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/161276-wil-maar-mijn-vriend-niet.html
Hier hetzelfde probleem gehad (zelfs qua leeftijd ). Ik wou onwijs graag kinderen en zeker met hem. Ik zag het helemaal zitten, eierstokken rammelden als een malle en ik kon de hele dag wel dromen over baby's. En natuurlijk kwam daarna het jaloers zijn op andere meiden die kinderen krijgen. Aangezien ik in het verleden meerdere miskramen heb gehad (met mijn ex) weet ik hoe lang het kan duren. Dus ik wou echt heel graag beginnen. Maar mijn partner was er nog niet aan toe, was volgens mij zelfs doodsbang bij het idee alleen al. Hij begon eerst van die stomme smoesje te verzinnen. De auto was niet goed genoeg, een huis met drie slaapkamers was natuurlijk veeeel te klein, met ons mondale inkomen konden we nooit rond komen. Op een gegeven moment was het zelfs van belang dat er een andere computer kwam voor het krijgen van een kindje, ik bedoel maar! Daarna kwam de aap uit de mouw dat hij gewoon bang was. Uiteneindelijk na veel nadenken en geestelijke voorbereiding is hij nu om. Wat daar zeker bij hielp is dat veel mannen in zijn omgeving (vrienden, familie) kinderen kregen. Maar een moeizame weg was het wel. Ik probeerde er max één keer in de twee weken er over te praten. Maar dan wel echt serieus en niet een luchtig gesprekje. Moeilijk is het wel tussen hem niet onder druk willen zetten, maar je eigen gevoel ook niet in de ijskast te kunnen zetten. Echt een goed advies kan ik je ook niet geven, behalve er zo nu en dan over praten en dan vooral ook jou gevoel uit leggen. In ieder geval heel veel succes en ik hoop dat ook jij op korte termijn zwanger mag raken met een enthousiaste papa! Liefs Lila
ik wilde ook veel eerder dan vriendlief....me vaka verdrietig gemaakt. Af en toe er over gehad...niet te vaak... En toen heb ik besloten dat ik iig in april met de pil wilde stoppen, weg met die troep. Was verder aan hem...was hij er nog niet aan toe..dan condooms. Ivm mediactie zo ie zo nog ff wachten toen...maar 2 maanden later was ie er net zo aan toe als ik. Vorig jaar deze tijd was t zo...misschien zomer volgend jaar maar eind volgend jaar of pas in 2010 beginnen vond ie ook goed... in een jaar tijd kan er veel gebeuren hoor..... 1 ding is zeker...je moet er beide aan toe zijn...bij mannen duurt t soms langer ja....
Ff op in gaan hoor (ff stangen) --> Dus omdat je een kind van hem wilde heb je maar gezegd dat je de pil zat was; hij moest dan maar CD's gaan gebruiken en dat zou ie toch wel zat worden en dan binnen een jaar besluit hij dan toch maar voor een kind te gaan?? Tja..zo kan het ook gaan.
mijn vriend wilde eerst ook niet nja eind dit jaar. toen ik in febr dwars door het spiraal heen zwanger bleek was hij erg blij. maar het was een miskraam wat later weer een bbz bleek. 1 eilijder verwijderd. vriend angst en totaal weer niet toe aan kinderen, zaten net in ons nieuwe huis. na het laatste klusje en stressvolle afhandeling met ziggo ivm internet zei hij ineens nu ben ik er klaar voor. en nu in ronde 4 alweer
nou nee, zeg dat is erg kort door de bocht... het is in goed overleg gegaan. Ik wilde al heel lang van de pil af, die hormonen was ik zo zat! En ook mijn lichaam laten ontpillen enzo. Daar was ie t mee eens. Hij moest verder aan geven wanneer ook condooms de deur uit konden....zo was t!!
ja is moeilijk meid maar eigenlijk iets waar ik het over gehad had VOOR mijn trouwen je moet wel een beetje op 1 lijn zitten. Ik had niet met iemand getrouwd die niet op 1 lijn zat qua ontwikkeling, hij is er nog niet aan toe en jij wel , lijkt mij erg frustrerend..
lastig inderdaad... ik herken het wel hoor! mijn man zei ieder jaar:"over een jaar of 5 wil ik het wel..." nou, dat schiet lekker op he? ik heb er gewoon ook veel over gepraat, veel schattige neefjes en nichtjes bij hem op schoot gepland, serieuze gesprekken over ouders worden en opvoeding en uiteindelijk was hij om.... wat ik heel verstandig van hem vond en wat ik je ook zeker wil meegeven is: je moet er allebei echt klaar voor zijn. Ik heb inmiddels een zoon van 2 jaar en het is echt niet altijd rozegeur en maneschijn.. je zult je partner erg hard nodig hebben en dan is het fijn als hij ook een gemotiveerde ouder is! en natuurlijk hoop ik voor je dat ie snel om is hoor!!
Ik bedoel dat ik 3x hem met de nodige tegenwerking van zijn kant overtuigd heb nog een kindje te willen In 2010 gaan we voor nr 3.
Hallo, Ik had dat ook als het mijn gelegen had waren we vorig jaar begonnen, mar nu wil hij zelf ook wel heel graag en ik moet zeggen dat het wel prettig is als je het samen ook echt wilt. Bij onze vriendengroep zullen wij waarschijnlijk de eerste zijn mocht het natuurlijk lukken. Ik vond het ook niet erg makkelijk en baalde goed, want ik dacht waarom nu niet en over een jaar wel, maar goed.... Wij hebben in 2007 een eigen huis gebouwd en er moest bnatuurlijk weer gespaard worden en toen was het de tuin, maar nu alles af is heeft hij er ook wel erg zin in. Maar ik kan wel begrijpen dat je hiervan baalt. Maar blijf moed houden, er komt vanzelf een tijd dat jullie er samen klaar voor zullen zijn!!! cindy
Wij hebben hier ook al verschillende gesprekken over gehad... Hij was er absoluut nog niet aan toe.. Laatst toen we bij vrienden waren zei hij ineens, zullen we dan maar gaan proberen? Toen stond ik helemaal versteld. Maar we zullen zien of het ons gegund is =)
@annelies het is een moeilijk situatie en ik begrijp je volkomen. mijn man wilde eerst ook nooit maar toen ik hals over kop met de pil moest stoppen ivm overgevoeligheid voor hormonen had hij zoiets van na ja we zien wel wanneer het zover is we gebruikte dus vanaf toen ook geen voorbehoedsmiddel meer en na 9 rondens was ik zwanger van ons zoontje (nu 19maanden) maar nu wil ik graag voor een 2de gaan (wel eerst ons appartement verkopen anders wil ik ook ff w8) maar nu wilt mijn man dus niet hij ziet het niet zitten hij twijfelt heel erg het ene moment zegt hij ja zodra we een ander huis gekocht hebben het andere moment zegt hij nee pas achter 3 jaar ... het enige wat ik kan zeggen praat met hem over je gevoelens mee kun je denk ik niet doen. liefs kikkert en heel veel suc6 en sterkte ermee
nou hier is wel iets anders. Mijn man wilde eerder kinderen dan ik en hij heeft super op mij ingepraat. Ik moet zeggen dat ik dat gepush alleen maar irritant vond en dat hielp echt niet. Na ons trouwen was ik er wel aan toe en nu hebben we een kindje. Maar nu doet mijn man opeens super irritant over een tweede. Ik zou er graag snel voor gaan, hij wil nog wachten... Is dit mijn straf ofzo?
hallo meiden, allereerst sorry voor de late reactie want ik heb thuis geen internet en soms kan ik een week ofzo niet internetten,want dat doe ik op mijn werk of bij iemand anders... maar fijn dat jullie wilde reageren! en fijn dat ik dus niet de enige ben haha... als ik jullie verhalen lees dan komt het allemaal wel een beetje bekend voor.. al zijn vrienden hebben al lang kinderen en het lijkt af en toe wel of sommige vrienden soms zeggen alsof hij nog lekker kan genieten en kan doen wat ie wilt zonder kinderen! maar sommige zeggen ook tegen hem dat ze er eigelijk ook nog niet echt aan toe waren maar toen de baby er was,was het helemaal geweldig... en ook mijn man verzint smoesjes...hij is erg van het carriere maken en wil een goede functie hebben zodat ie zn kinderen alles kan geven...maar ook ik zeg dan vaak dat geld niet gelukkig maakt,maar hij zegt dan er achteraan: maar het is altijd handig... en het klopt dat echt pushen niet helpt,want dat heb ik geprobeert en daardoor begon hij er alleen meer te twijfelen of hij ze wel wilde terwijl hij een hele lieve papa zal zijn en dol is op de kindjes van zijn broer... wat ik wel grappig vind is dat ik ook steeds meer kindjes bij hem op schoot zet en hij vind het ook steeds minder erg! in het begin durfde hij nog geen eens te bewegen en nu gaat dat allemaal al wat soepeler... dat van de pil stoppen ben ik ook van plan als ik 27 ben...ik wil ook graag eerst ontpillen en als hij er nog niet aan toe is dan moet hij inderdaad maar n keer een voobehoedsmiddel gebruiken...ik vind dat mannen altijd zo simpel denken over de pil maar niet de gevolgen ervan zoals de hormonen... maar natuurlijk hoop ik dat hij er zelf mee komt voor mn 27e want dat zou natuurlijk het mooiste zijn als hij er zelf over zou beginnen. hij weet ook dat ik super graag wil,dus meer pushen heeft geen zin meer..hij vind het niet erg als ie wat ouder is en misschien komt dat ook wel omdat ik jonger ben! maar goed, ik wacht geduldig af...en bedankt voor jullie vehalen!dat geeft me toch weer een beetje hoop dat hij om zal slaan! liefs elise
@ debbie... ik denk niet dat het je straf is hoor, maar het heeft wel gevolgen als je kind dicht op de andere zit! denk er maar goed over na of je ze dicht bij elkaar wilt,want ik werk met kinderen en ik kan je vertellen dat het super zwaar is als het ene babytje nog niet loopt als de volgende komt! je merkt het vooral aan je rug,want je moet ze allebei tillen. als je ze in de auto wilt zetten en ze lopen nog niet dan moet je dus als je alleen bent altijd de ene een in huis laten als je de jongste er in zet en dan weer de oudste halen en dan laat je de jongste weer alleen.... je moet een dubbele wandelwagen hebben en altijd 2 autostoeltjes achterin want de eerste kan nog niet op een verhoger als de andere al in de autostoel moet....dus eigenlijk moet je alles dubbel hebben en extra luiers enz...is ook een dure investering! als er wat tussen zit dan kan bv he autostoeltje naar de jongste en de oudste op een "verhoger met rugsteun" maar aan de andere kant snap ik je wel en is het leuk als ze op elkaar zitten qua leeftijd...maar vriende van ons hebben het ook en ik heb gezien hoe zwaar het in het begin was..een grotere wagen moeten nemen omdat de dubbele buggy er niet in paste en nu ze ouder zijn kunnen ze elkaar niet uitstaan want ze pakken elkaar speelgoed af en ze hebben veel ruzie haha! maar ieder voor zich natuurlijk!
Mijn vriend wilde 5 jaar geleden helemaal niet!! Ik was toen op een leeftijd (22) dat ik er niet eens over nadacht! Nu heeft hij 3 kwart jaar geleden aangegeven dat hij toch wel wil.. Ik natuurlijk in de wolken, want ook bij mij was dit gevoel gekomen!! Nou, de wonderen zijn de wereld nog niet uit want dit had ik totaal niet verwacht!!